Het waren nu weer een paar nachten na elkaar dat het voor de vrouwe van het vuur niet leek te lukken om een deftige nachtrust te krijgen. Het bracht haar altijd in een slechte stemming. Nog een reden om zelden uit haar toren vandaan te komen. Daarbij begon ze dan ook altijd te piekeren met dezelfde vraag. Hoe lang gaat het ongeluk nog effect op haar hebben. Hoe lang gaat het nog zo'n zwaar impact op haar gedrag en slaap hebben. Het was nu al langer dan een week geleden. Toch gaf haar lichaam het gevoel dat het nog maar van gisteren was. Met een zucht zette ze zichzelf recht op haar bed. Zachtjes gleed ze met haar vingers over haar ogen richting haar bruine lokken die in de war lagen. De stilte was kalmerend voor de vrouw. Langzaam keek ze de donkere kamer rond. Niks was er veranderd of verschoven. het was zoals al die andere nachten gewoon weer een nachtmerrie geweest. Met een diepe zucht liet ze haar voeten op de grond zetten om dan maar naar haar kleerkast te gaan. Nu nog in slapen vallen zat er niet meer in. De witte tijger die op het bed zelf lag bleef geruisloos slapen. Of zo leek het toch, moest men niet de oren van het beest zien draaien naar de richting waar Lilith zich bevond.

Volledig op haar gemak kleedde ze zich om in een jeans en wit topje.Met een borstel ging ze traag door de warrige lokken vooraleer ze zich naar de deuren van de gang bevond. Zonder enige doel voor ogen dwaalde Lilith de gangen door. Verder en verder weg van haar eigen veilige kamer. Het was dan ook volledig onbewust dat ze richting de muzikale klas stapte. Anderzijds was het wel weer te verwachten. Achter enkele lange minuten aan de ingang te staan besloot ze dan toch maar om hier even te blijven. Muziek leek haar altijd te kunnen kalmeren. Met onhoorbare voetstappen ging ze zachtjes achter de piano zitten. Al die tijd bleef haar witte tijger trouwelings Lilith volgen. Bij het zien dat Lilith in de klas zou blijven ging de tijgerin ergens in een hoekje liggen. De vrouw zelf dacht even na wat ze zou kunnen spelen. Voor ze het al te goed doorhad gleden haar vingers uit hun eigen over te toetsen van de donkere piano.


https://www.youtube.com/watch?v=IcRkwmZZD24


(master Aido)

Nat in het zweet wordt Aido wakker. Hij weet zelf niet meer wat hij die nacht droomde, maar over wie het ging is hem wel duidelijk: Shizuka... maar waarom nu? En waarom is hij zo in paniek? Het is nu al zo lang geleden dat zijn dromen over haar zo'n effect hebben op hem. Waarschijnlijk door de nieuwe omgeving en zijn mensen. Hoe lang is hij hier nog maar? Een week? Hij moet zijn ogen sluiten om zijn op hol geslagen hart tot rust te dwingen. Well, that doesn't work... Vermoeid dwingt hij zich uit het bed die net niet te klein is voor zijn lang lichaam. In stilte laat hij de stralen van de douche over zich heen stromen, maar zijn gedachten dwalen elke keer weer af naar haar. This doesn't work either! slaagt hij zijn vuist tegen de witte tegels van de badkamer. Dude, you still need that hand.
Hij haalt een zwarte broek en hemd uit de kast en met zijn natte haren schenkt hij zichzelf zijn dagelijkse portie thee. Vandaag met bosvruchten en extra veel honing. Suikers maken mensen blijer, toch? Eindelijk kan hij zijn gedachten naar de eerste les dwingen. Hij heeft zijn eerste drie inschrijvingen, dus hij mag niet te lang wachten om daar een datum voor vast te leggen. Het muzieklokaal is grotendeels in orde: Senji heeft de piano nog eens goed gestemd, gelukkig was die niet al te zwaar verwaarloosd.
Met de thee in zijn handen en nog een paar boeken onder de arm loopt hij door de rustige gangen. De meeste studenten liggen nu nog te snurken, dus de weg naar het lokaal gaat moeiteloos. Het muzieklokaal is zelf geluidsisolerende, maar door de deur kan hij nog de noten van een piano horen. Verbaasd blijft hij bij de deur staan, wel nieuwsgierig naar wie deze melodieën speelt. Zo te horen nog iemand die haar of zijn gedachten opzij moet zetten. Hij bedenkt zich dat het best is dat hij de persoon beter met rust laat. Hij heeft er niet zo veel probleem mee dat iemand hem betrapt bij het spelen of zingen, maar hij weet ook wel dat veel mensen zijn mening niet volgen. Tot hij plots de magische krachten opmerkt. Mmh? De deur staat wel op een kier, dus hij moet al niet storen door de klink naar beneden te duwen. Nog een paar minuutjes blijft hij staan en drinkt hij ondertussen van zijn afgekoelde thee, afwachtend tot het einde van het nummer. Voorzichtig duwt hij de deur open. Zonder een woord te zeggen gaat hij naar het tafeltje naast de deur waar al een waterkoker en een kist vol thee geuren staan. Net hetzelfde als in docentenlokaal. Onder de tafel staan ook een paar mokken in een kartonnen doos. Hij draait zich om en geeft de muzikant een warme en welkome glimlach. Nu ziet hij goed dat het over een jonge vrouw gaat. In zijn ooghoeken ziet hij de witte tijger en al de puzzelstukjes vallen in elkaar. "Een goedemorgen Vrouwe Lilith," zegt hij met zijn lage, maar zachte stem. Hij heeft wel zijn huiswerk gedaan, wetend dat het niet abnormaal is dat je een Legendarische Magiër tegenkomt. "Aido Cross is de naam," stelt hij zich voor, "Kan ik u een plezier doen met wat thee?" vraagt hij, wijzend naar de tafel.

@Lilith