Some company

De zomerse hitte was heerlijk, beter dan de andere seizoenen, maar ook die had je natuurlijk daar kon men weinig aan veranderen. Gelukkig dat niemand die ook beheersen kon, want dan had je de meest vreemde seizoenen natuurlijk. Vergil zat lekker rustig te genieten in zijn vertrekken waar hij aan een nieuwe brandzalf zat te prutsen. Het was een heel secuur werkje en daar kon je hem beter niet in storen. Met alchimistische kennis mocht je hem altijd verblijden, daar had de jonge Witcher niets op tegen. Het raam had hij al dicht gemaakt door de constante herrie van het evenement dat aan de gang was. Nou ja voor wie er graag heen ging was het natuurlijk geen herrie, maar voor wie zich wilde consenteren was zelfs het gefluit van de vogels al genoeg om zich er aan te storen! De brandzalf was bijna af en Vergil moest er enkel nog drakenbloed aan toevoegen, maar toen hij het potje pakte met de hars korrels van de drakenboom voelde die wel heel erg licht. Een blik erop werpend zag hij dat het potje leeg was. Fijn dan moest hij die gaan halen in Oak's field net waar de kermis op gaande was met de rest van het event dat er plaatst vond! Met een zucht dekte hij alles luchtdicht af en nam het potje en zijn geldzakje met talon's. Eigenlijk had hij geen zin om tussen de drukte van de kermis door te lopen, maar om naar de zwarte markt te gaan was ook weer iets waar hij geen zin in had. Dan moest het maar zo zijn. Met volle tegenzin stapte Vergil de deur uit, de gangen door naar de grote deuren van de school die wagenwijd open stonden. Het was heerlijk weer buiten. Iets wat zich over de hele planeet verspreiden. Met rustige passen liep Vergil de trappen af. Het pad knerpte onder zijn laarzen al was hij niet voorbereid om de nieuwkomer die aan kwam gelopen. Vergil had Jax de vrijheid gegeven om te doen wat hij vandaag wilde doen, maar ergens vlakbij Oak's field keek Vergil even over zijn schouder. Het liefst ging hij net zo graag weer terug, maar hij was nu al zo ver gekomen. Hij draaide zijn blik weer terug naar de huizen en wilde er net tussen verdwijnen toen hij een stem achter zich hoorde. Vergil verstarde voor een moment en keek om. Die stem herkende hij duidelijk!

(Graham)