Vliegensvlug gaat haar ene hand op en neer, ondertussen dat haar ander hand de komkommer stevig vast houdt - net ver genoeg van het vlijmscherp mes -. In het restaurantje, waar ze nu toch al een paar weken werkt, is in rep en roer door de plotse middag drukte. Oak's Field leeft helemaal op dankzij de zomer festiviteiten. Vele mensen komen dan naar dit klein restaurantje om even rust te vinden. Het is toch wat je eronder verstaat, want zo te horen denk iedereen dit en is elke die ze hebben besteld. Wie weet zijn er zelf mensen die samen op de grond zitten. Olivia is blij dat ze toch maar in de keuken werkt, het is ook een drukte van rondlopende en roepende obers, maar Olivia heeft dan ook het werk dat niet zo veel aandacht vraagt op deze mensen. Ze kan zich volledig afsluiten en haar werk doen. 
Als de komkommer is gesneden, is ze klaar met deze stapel groenten. Nu kan Brenda weer zonder probleem de borden versieren met de garnituur. Ze draait zich om, naar haar hoofdwerk van de keuken. De stapel vuile borden en bestek is weer hoog opgelopen en ze gaat snel met haar handen door het heet water. Geluk dat de temperatuur haar niet zo veel schaadt. Olivia kan door de deuren de gekte horen van de zaal. Mensen verlaten hun stoel, om nog geen twee minuten later plaats te maken voor nieuwe klanten. Nog eventjes en dan is de middag drukte voorbij en krijgen ze voor de rest van de dag vrij. 
Wanneer Olivia het laatste glas in de bijhorende kast zet, begint Brenda over de menigte van het personeel te praten: "Goed gewerkt mensen! Zoals jullie weten sluiten we vandaag vroeger dan normaal. Geniet maar van het feest." Iedereen roept enthousiast bij haar woorden en applaudisseren voor het harde werk van vandaag. Zonder nog te wachten hangt Olivia haar schort op en neemt ze haar rugzakje van de kapstok. Siegmund wacht haar op in de kleedkamer. Samen lopen ze dan naar buiten en beseft ze dat ze later is dan ze met Vash had afgesproken. Het was nu wel lang geleden dat ze nog eens tijd samen hebben gespendeerd. Ze hebben elkaar wel tijdens de lessen gezien, maar dat is toch niet hetzelfde. Meteen had Olivia hem een bericht gestuurd om samen naar de zomer feesten te gaan. Ze hadden een plek bij het reuzenrad afgesproken, laten we nu gewoon hopen dat ze elkaar snel zullen vinden. 

@Vash

Vash wist dat sommige leerlingen het niet zo breed hadden als hijzelf dat wel had. Nu wilde hij niet zeggen dat zijn ouders zwommen in de talons, maar toch kon je hem best een rijkeluis jongen noemen. Met grote passen liep Vash van het school over de paden met Nimh naast hem. Ze was nog wat ondeugend, maar ze luisterde gelukkig wel naar hem. Het was al een tijdje geleden dat Vash samen met Olivia op stap was geweest. Al was hun ontmoeting toen niet gepland geweest, toch mocht hij haar aanwezigheid zeer en het was altijd gezellig met haar en Siegmund. Met een kleine rugzak waar een klein cadeautje in zat wat zachtjes heen en weer wiegde in zijn ritmische passen. Nimh sprong vrolijk rond terwijl ze dichter bij Oak's field kwamen. 'Ja, meisje ik kon ook niet wachten!' zei Vash met een geamuseerde toon in zijn stem en begon het laatste stukje te rennen en Nimh schoot hem voorbij. Vash grinnikte en veranderde in zijn dierlijke vorm. Met grote stappen haalde hij zijn huisdier met gemak in en bleef naast haar draven. Nimh blafte even luid en Vash hinnikte van plezier, maar zodra ze bij de eerste huizen aan kwamen stopte Vash en veranderde zich weer terug naar zijn menselijke vorm. 'Okay Nimh braaf zijn.' zei Vash voor hij zich tussen de huizen door stapte volgde de jonge hond hem op de voet. Het was echt druk en de mensen hadden allemaal plezier. Er stond echt van alles waaronder kraampjes en andere kermis attracties. Maar hij zocht er maar naar eentje. Dat grote rad waar stond die? Na een paar straatjes door gelopen te zijn zag Vash het grote rad boven de mensen uit torenen. Een vrolijke grijns werd nog breder. Nimh sprong tegen zijn buik op en keek Vash even smekend aan. Hier was het nog drukker dan het net was. Dus tilde hij zijn hond op en ze keek al meteen een stuk vrolijker. 'Je bent verwent weet je dat?' vroeg Vash geamuseerd en Nimh keek hem even met een scheef koppie aan voor ze haar baas een volle lik over zijn wang gaf. Al grinnikend stapte Vash door de menigte heen naar het grote rad waar een hele lange rij mensen stonden te wachten tot ze in een cabine mochten plaatst nemen. Vash wachten geduldig af en zetten Nimh weer op de grond neer. 'Blijf in de buurt Nimh, ik wil je niet kwijt raken in deze drukte.' zei Vash licht waarschuwend al kon hij nooit echt serieus streng klinken tenzij je hem zo bezorgd of kwaad zou hebben gemaakt... Zijn blik gleed over de menigte heen, maar meteen besefte Vash een grote fout van zichzelf. Olivia was zo groot niet. Een kleine giechel ontsnapte hem en zijn blik zakte tot Olivia's niveau om haar te kunnen spotten.

Huppelend loopt ze de mensen voorbij. "Sorry, excuseer, coming through," allemaal herhaalt ze de woorden om sneller door te grote mensen massa te kunnen lopen. Ah, daar heb je het rad. Ze loopt richting de grote cirkel, maar wordt tegengehouden als ze zich bedenkt dat deze plek misschien toch niet zo een goed plan was van haar... Damn, hier staan wel heel veel mensen. Dan hoort ze ineens Siegmunds blaf aan haar rechterkant. Toch handig als ze geuren zo makkelijk kunnen opsporen. Haar grijns wordt groter als ze de blonde haren ziet. "Hey Vash, hier ben ik," wetend dat ze misschien toch niet al te goed opvalt met haar kleine gestalte. Siegmund had blijkbaar iemand anders opgemerkt. "Sinds wanneer heb je zelf een huisdier?" vraagt ze verbaasd als ze de kleine pup ontdekt. Siegmund torend hoog boven haar uit, maar gaat dan op zijn buik liggen om op dezelfde hoogte te komen. 
Ter plaatse huppelend van enthousiasme en de uitgelaten sfeer rond haar kijkt ze Vash weer met haar blinkende helder blauwe ogen aan. "Ok, wat doen we eerst?" maar kijkt al recht naar boven, naar de bovenste top van het reuzenrad. Mmmmmh, misschien toch leuk om daar mee te beginnen?

De blaf van Siegmund werd als eerste door Nimh op gevangen en ze blafte terug, maar kwispelde als een razende. Vash keek naar beneden en zag hoe speels de pup zich had opgesteld door, door haar voorpoten te zakken en haar achterwerk hoog te houden en haar staart als een dolle rond te laten zwaaien. Hij moest er wel om lachen toch zakte Vash even voor zijn benen om haar even te aaien. De woorden van Olivia die door de geluiden door drong liet hem meteen op kijken. 'Ik zie het, Je ziet er goed uit meid.' zei Vash met een geamuseerde glimlach en hij zag hoe Nimh toch wel even terug schrok van hoe groot Siegmund eigenlijk was. Ze ging weer normaal staan en kwispelde wel, maar niet meer zo uitbundig als eerst tot de reu was gaan liggen om op haar ooghoogte te komen. Nimh keek Vash heel even aan die haar bemoedigend toe knikte. Nimh deed eerst een paar schuifelende pasjes naar de oudere reu toe en snuffelde zachtjes aan zijn snuit. Maar ze werd al snel weer brutaal en begon vrolijk voor Siegmund heen en weer te springen. De vraag van Olivia kwam hem ter oren al had Vash heel even nog naar de kleine pup gekeken. 'Zins kort pas. Ik heb haar leven gered.' zei hij en was best trots op zijn besluit om Nimh mee naar de Academy te nemen. De volgende vraag over wat ze het eerste zouden gaan doen  liet Vash weer even aan het cadeautje denken dat hij voor Olivia mee genomen had. 'Als eerste wilde ik je iets geven. Het is niet groot, maar je zult het vast goed kunnen gebruiken.'  zijn stem klonk half mysterieus, maar ook bleef hij vriendelijk in zijn toon. Echt zo geheimzinnig doen lukte het hem nooit zoals andere dat zo geweldig konden klaar spelen. Vash deed zijn rugzak af en haalde er een pakketje uit. Het ging om een nieuwe rugzak, want hij had haar oude tas gezien en die was best aan vervanging toe geweest. 'Hier Maak maar open.' zei Vash met een brede glimlach.

De lach op haar lippen wordt groter als Vash haar toch in de massa opmerkt. Ze kijkt neer op het schattig beestje dat bij Vash hoort. De manier hoe haar Herder zich ter hoogte legt van de pup, warmt haar hart weer ietsje meer. Des te meer omdat het diertje even niet wist wat doen bij de grote van haar kompaan. Ze gaat er toch vanuit dat Vash haar wel altijd zal meenemen, net als zij elk moment neemt om tijd door te brengen met Siegmund. Na de eerste schok en Vash' bemoedigend knikje is ze toch weer haar zotte zelf. Een klein lachje ontsnapt hierdoor haar lippen. Ze kijkt weg van de twee honden als Vash op haar vraag antwoord. Gered? Nu wilt ze er toch het fijne van weten, maar die verdere vraag blijft achterwegen door de drukte rond haar. Dit is gewoon een enorm feest! Iedereen gelukkig, zij gelukkig. Geen zorgen en ze is hier met een van haar nieuwste en beste vrienden. Wat kan een meisje nog meer wensen?
Nog voor ze de vraag in haar gedachten had afgwerkt, hoort ze hem weer spreken. Iets geven? Waarom? Verbaast neemt ze het pakje aan. "Waarom?" had ze van het pakje naar hem gekeken. Welke reden had hij nu gevonden om haar iets te geven. Iets dat dan ook op een cadeau lijkt, zo ingepakt? Nog steeds met de duizende, bijna zichtbare, vraagtekens boven haar hoofd maakt ze het pakje open. Haar ogen worden groot bij het zien van wat er in zit. Met een open mond, proberen iets te zeggen, maar weten dat er toch weer 'waarom' uit zou komen, staart ze hem aan. Nog voor ze het zelf besef, springt ze en slaagt ze haar armen rond zijn nek. Houdt geen rekening met de blikken die hun richting worden geworpen. Zijn wilde haren kietelen in haar neus als ze haar hoofd in zijn nek begraaft, moet zich staande houden op haar tenen. "Dank je" zegt ze eindelijk na een korte stilte. Hierna maakt ze zich weer los, realiseerd ze zich ineens wat ze net heeft gedaan, maar maakt zich daar nu geen zorgen over. Snel haalt ze haar versleten rugzakje van haar schouders om het in de nieuwe te steken. Voor die oude zal ze wel nog ergens een vuilbakje vinden. Met de nieuwe zak over haar schouders kijkt ze weer naar de lucht, eigenlijk meer naar het reuzenpad. "Ik trakteer," informeert ze dan en gaat ze in de rij staan.

De vraag wat ze wel wilde weten ging verloren door het lawaai van een uitbundig geschreeuw toen iemand de kop van jut had weten te raken. Maar Vash wist best wat ze bedoelde. 'Dat vertel ik je straks wel.' zei hij en reikte zijn vriendin een pakketje. De blik van Olivia was nog even op de honden gericht voor ze haar ogen op hem richten. Een beetje nerveus was hij toch wel. Ze kon zijn kado ook niet willen aannemen natuurlijk? Hoewel ze verrast was en enkel vroeg waarom nam ze zijn pakketje toch aan. 'Wel ik dacht dat je het wel goed kon gebruiken.' herhaalde Vash zichzelf en krabbelde zich even achter zijn oor. Een beetje gespannen wachten Vash haar volgende reactie af. Haar blik ging van de rugzak weer naar hem terug met dezelfde blik als toen hij haar het kado aan gereikt had. Maar kort daarom vloog ze hem om zijn hals. Nimh stopte met het speels uitdagen van Siegmund en hield haar koppie even scheef bij het zien hoe haar baas zomaar aan gevlogen werd. Een volslagen jaloerse blik kwam ten gevolgen en ze plofte boos met haar achterwerk op de bestraten grond. Vash was op gelucht dat Olivia het een goed kadotje vond en hij sloeg zijn armen in een dood gewone reflex om haar tengere lijfje heen. Het was ook fijn om te horen dat hem bedankte voor de rugzak. 'Ik ben blij dat je het een goede keuze vond.' zei Vash en hij liet Olivia weer los toen hij voelde dat ze zich weer los maakte. De blikken van de omstanders deden hem weinig. Het mocht toch dat twee mensen zich omhelsde? Nadat Olivia ondertussen haar spullen uit de oude tas haalde en in de nieuwe stopte kwam Nimh half kruipend op hem af. Vash hurkte neer en zag hoe jaloers ze keek. 'Kennelijk heb ik een klein jaloers wicht gered.' grinnikte hij en trok Nimh naar zich toe en kwam weer omhoog. De pup keek hem nog Olivia aan. 'Ah Nimh. Olivia is een vriendin van me en dat al voor ik jouw bij het platform op Erd heb ontmoet.' zei Vash en de pup keek hem even met een scheef oog aan. Maar drukte zich toch tegen zijn borst aan. Alsof ze wilde laten zien dat dat zij heel veel om Vash gaf. Er ontsnapte even een kort 'Ah!' uit de lange blonde jongen over zijn lippen voor Vash zich weer tot Olivia richten. 'Dat sla ik niet af.' grapte Vash en hij zag haar blik omhoog gaan. De rij was al wat korter geworden in de tussen tijd en Vash volgt Olivia naar de rij en ging naast haar staan.