<sub>Ze had deze plek niet gemist. Overduidelijk niet. De lessen, de leraren, de studenten, nee. Ze had geen van hen gemist, dat was ook niet zo lastig in haar geval; echte vrienden had ze hier nog niet gemaakt, in alle zes jaren dat ze hier zat. Ze was immers niet bepaald het persoon waarnaast je ging zitten om een gezellig gesprek mee aan te gaan. Ze was bovendien een half jaar weggeweest, zonder haar absentie op tijd door te geven, helaas - waardoor veel leraren haar waarschijnlijk in het begin van het semester hadden gemist en haar afwezigheid dus wel hadden opgemerkt. Helaas, maar ze moest er maar doorheen gaan, misschien kreeg ze de kans om een nieuwe start te maken. Een zucht rolde over haar lippen toen de bel ging, eindelijk het signaal gevend dat ze het klaslokaal kon verlaten. Gelukkig had de leerkracht niet veel aandacht aan haar geschonken en kon ze gewoon het lokaal uitstappen. Misschien was het dan wel echt mogelijk; eindelijk een nieuwe, goede start maken op deze school. Zonder mensen die haar hier niet wilden hebben, want ze had ook oor gekregen dat Master Savador niet langer de hoofdmeester was van de school. Nu was het Miss Eres, een veel aangenamer persoon, in de ogen van de brunette dan.

Met firme passen stapte ze door de gang. Echt veel mensen liepen er niet door de gangen, op het moment. Een hoop ervan waren waarschijnlijk naar buiten gegaan, of hadden les op het moment. Zelf was ze van plan zich te begeven naar de bibliotheek. Ze had nodig wat dingen in te halen en was best wel bereid haar best daarvoor te doen. Daarnaast zat ze helaas nog steeds met dat ene vervelende probleem; haar vuurmagie. Dat belemmerde haar wederom ervan om naar de vuurmagie lessen te gaan en ze hoopte het nog steeds zelf te kunnen oplossen. Te trots om hulp aan iemand te vragen. Wellicht zelfs te bang, dat zo'n situatie weer zou uitlopen zoals bij de vorige keer dat iemand haar 'zou helpen'. Toen ze snel een hoek om liep, was daar opeens iemand anders. Veel kans om hem te ontwijken had ze niet, waardoor ze met de zijkant van haar lichaam tegen hem opknalde. Fuck. Ze moest haar hoofd wat omhoog kantelen om hem aan te kijken, hij was ongeveer tien centimeter groter dan haar, namelijk. Op het eerste ogenblik leken haar ogen hem fel aan te kijken, alsof ze hem bijna wilde beschuldigen van tegen haar aanlopen. Ze haalde echter even kort diep adem. Dit was dus de reden waarom ze zo vaak ruzie had met anderen. Die blauwe ogen van haar die soms boekdelen spraken. "Het spijt me," zei ze, waarna ze lichtelijk glimlachte - niet helemaal van harte, echter.

& Basil</sub>

Hij had een aanvaring gehad met een leerkracht en een meedeleerling en de dag leek nog zo jong te zijn. Dit zorgde er voor dat Basil niet in een al te best humeur was, vermits de jongen snel kwaad werd. Hij was nooit voor groepswerk geweest, en toen ze per twee aan een taak moesten werken, had de jongen dan ook zijn voeten bovenop de bank gelegd en achteruit geleund op zijn stoel. Na enkele minuten had zijn medeleerling er genoeg van gehad en was die - oh zo volwassen - gaan klagen bij de leerkracht dat "Basil helemaal niet mee wou werken aan het groepswerk". Als je dat leest, moet je je inbeelden dat iemand dat zinnetje immiteert met een hoge, zeurende stem en een pruillip tot op zijn knieën. Nee, de bruinharige jongeman had het niet zo met dat soort leerlingen. De leerkracht had hem dus ook verzocht om braafjes mee te werken aan het werk waarop Basil in de lach geschoten was en gezegd had dat hij dat niet deed. Die koppigheid zat hem soms echt dwars, maar het gaf hem altijd het gevoel dat hij voor zichzelf opkwam. Of een beetje rebels was. Het zat gewoon in zijn aard om tegendraads en moeilijk te doen. De leerkracht had dat niet gepikt en had Bas' schoenen van de bank af geduwd waarop de kerel recht gesprongen was en was beginnen roepen dat de man hem helemaal niet mocht aanraken. De jongen met die hij het groepswerk moest doen mompelde in zichzelf dat de leerkracht gelijk had. De student met het bruine haar had zich kwaad naar de ander toegedraaid en had hem vervolgens recht in zijn gezicht een vuistslag gegeven waardoor de ander van zijn stoel donderde en jammerend naar zijn bloedneus greep. "Basil Antoon Bensen, mijn lokaal uit en ga je maar melden!" Hij had met zijn ogen gerold en was de klas uit gewandeld nadat hij nonchalant en uitdagend zijn rugzak op zijn rug getrokken had. Bij het verlaten van de klas wierp hij nog een blik naar de jammerende jongen waarna hij keihard de deur van het lokaal dicht trok. Natuurlijk ging hij zichzelf niet melden. Dacht die leerkracht nu echt dat hij zich in zijn eentje zou gaan melden? Die was goed gek dan.

Basil had de gang waar het lokaal in lag achter zich gelaten. Al gauw had hij een sigaret opgestoken ook al wist hij heus wel dat je binnen in het gebouw niet mocht roken, en al helemaal niet in de gangen. De kerel keek een beetje nors en beende verder. Hij had niet echt een bestemming of een doel, maar hij dacht dat het wel leuk zou zijn om wat rokend door de gangen te lopen. Stiekem hoopte hij misschien dat hij betrapt zou worden en er voor terechtgesteld zou worden. Hij liep de hoek om en voor hij goed en wel besefte wat er gebeurde, knalde er een brunette tegen hem op. Ze keek hem fel en lastig aan en hij keek al dan niet woester terug. Na twee seconden ontspande hij iets meer en hurkte hij neer op zijn sigaret op te rapen die tijdens de botsing op de grond gevallen was. Die was echter uitgegaan toen hij zich naar het meisje toegedraaid had om haar aan te kijken omdat hij er met zijn lompte poten boven op was gaan staan. "Het spijt me", zei het meisje met de blauwe ogen. Basil knarste even met zijn tanden en knikte toen. "Goed, mooi zo. Mij ook." Hij negeerde haar glimlach omdat hij geen zin had om te gaan ontleden hoe oprecht dat die was. Dat hield dus in dat hij niet echt terug glimlachte naar haar, maar dat hij enkel even zijn rechtermondhoek de hoogte in trok. "Waarom loop je zo gehaast rond? Alle lessen zijn al lang bezig. Je gaat nu echt niet meer op tijd komen dus kan je even goed niet gaan."

Nadat de brunette een korte stap achteruit had gezet, om wat afstand tussen de twee te maken - gezien ze vrij dichtbij had gestaan na de botsing - liet de brunette haar helderblauwe ogen even over de jongen heen glijden. Die er qua lichaam en postuur best mocht zijn. Hij was breed en gespierd, maar niet zo gespierd dat het er gek uit begon te zijn, en zijn donkerbruine ogen pasten perfect bij het haar dat op zijn kop stond. Hij had wild haar, waar hij waarschijnlijk in de ochtend niet veel aandacht aan besteedde - waarschijnlijk omdat het niet nodig was, want zijn wilde, ongetemde kapsel had opzich wel iets. Het was beter dan het kapsel van die gladde jongens met litter gel er in, in ieder geval. De jongen had haar eerst woest aan, net zoals zij waarschijnlijk ook had gekeken, voordat ze zich bijeen had gerapen en dit niet het moment had gezien om een ruzie met iemand te zoeken. Ze keek toe hoe hij voorover boog en de sigaret van de grond afhaalde, waar hij eerder op was gaan staan, waardoor deze uit was en waarschijnlijk ook niet meer rookbaar was. Ze trok een wenkbrauw op en keek naar het ding. "Roken? In de hal?" Zei ze nonchalant, niet alsof ze daar erg in had. Zelf rook ze niet, nee, ze verachtte het zelfs, maar ze ging anderen er niet in stoppen. Het waren hun longen die ze verwoestten, immers. "Oh, maar ik wilde zo graag op tijd zijn!" Sprak ze, fake teleurgesteld. "Ik wilde naar buiten gaan." Ze haalde haar schouders wat op. Ze had eigenlijk een vuurmagie les om naartoe te gaan, maar dat mentionde ze natuurlijk niet.

Maar wat deed hij in deze gangen? Was hij ook aan het spijbelen? Of was het om een andere reden dat hij opstandig door de gangen liep met een sigaret in zijn mond? Uitdagend, zeg. Want wow, hoe spannend zou het zijn als een leraar opeens om de hoek vandaan kwam en je een trekje zag nemen aan je sigaret. Oh boy, dit moest vast een van zo'n stoere gasten zijn, hashtag not. Ze leunde met haar schouder tegen de muur aan en haakte haar blik in zijn donkerbruine kijkers. "Dus.." weerklonk haar stem. "En jij? Wat doe jij hier in de gangen? Zo op je dode gemak?" Het leek in ieder geval niet alsof hij ergens moest wezen.

Ze hadden afstand van elkaar genomen na de botsing en de jongeman was zijn sigaret op de grond aan het zoeken. Hij voelde dat het meisje haar ogen over hem heen liet, maar veel aandacht schonk hij er niet aan. Hij had haar eerst kwaad aangekeken en hi jwas er best zeker van dat dat haar niet ontgaan was. Toen hij de brunette weer een blik gunde sprak zij: "Roken? In de hal?" Zijn ogen vernauwde en hij negeerde haar nonchalante vraag. Ze had het recht niet er naar te vragen. Nu toch niet, in ieder geval. Ze kon hem niet zomaar aanlopen en dan behandelen alsof ze gelijken waren. Zolang hij haar enkel van gezicht kende, zou ze niets meer voor hem zijn dan puur dat. Een gezicht. Een gezicht in de menigte van gezichten. Hij zei dat ze te laat zou zijn in de lessen, waarop het meisje een antwoord klaar had. "Oh, maar ik wilde zo graag op tijd zijn!" De neppe teleurstelling droop er van af, maar Basil wist niet of het sarcastisch bedoeld was naar hem toe. Toch haalde hij kort geamuseerd zijn mondhoek op. "Ik wilde naar buiten gaan." Ze haalde haar schouders op. "Dat vind ik anders wel een mooi idee."

Bas zag dat het meisje tegen de muur leunde en terwijl gooide hij zijn peuk in een boogje ergens neer in de gang. "Dus.." begon zij en Basil keek van de gelandde peuk terug naar het meisje.  "En jij? Wat doe jij hier in de gangen? Zo op je dode gemak?" Hij haalde zijn schouders op zoals zij dat eerder ook gedaan had. "Werd uit de les gezet en moest me gaan melden bij het schoolhoofd, maar vermits ze me zonder begeleiding hebben laten vertrekken ben ik ook van plan wat jij van plan bent; naar buiten gaan." Hij veegde zijn haar uit zijn ogen. "Mag ik zo onbeleefd zijn om je naar je naam te vragen?"