Redelijk afwezig stapte de brunette door de gangen van de school, die op dit tijdstip van de dag vrij rustig waren. Haar eindbestemming was het zwembad, waar ze even een momentje van rust wenste te ontwikkelen. Op de een of andere manier was baantjes trekken een soort therapie voor de jonge Raziaan, zwemmen was namelijk een moment voor haar om even rustig na te kunnen denken over duizenden dingen. Gelukkig duurde het niet lang of ze sloeg de hoek om en opende de deur die naar het zwembad leidde. Direct stapte ze richting een van de kleedkamertjes en kleedde ze zich om. De tas die ze had meegenomen, waarin ze enkele spullen had gepropt voor later op de dag. Ze had namelijk geen zin om al die trappen van het kasteel weer op te klimmen om even naar haar kamer te gaan om haar lesspullen te halen. Zachtjes zuchtte ze toen ze de deuren naar het zwembad open maakte en naar binnen liep. In het zwembad spotte ze één ander persoon, wiens gezicht ze niet kon zien omdat hij al baantjes aan het trekken was. Helaas voor haar zou ze dus niet helemaal alleen zijn vandaag, maar goed, als ze geen woord aan hem verspilde hoefde ze misschien niet eens met hem te praten. Het gele bordje dat aangaf 'pas op, gladde vloer!' merkte ze daardoor niet op, waardoor ze snel de vloer van het zwembad opstapte en zich zo snel mogelijk richting het zwembad wilde verplaatsen. Dit ging niet helemaal zoals verwacht, want de vloer was wel degelijk glad onder haar voeten en ze verloor haar grip hierop.
Haar voeten maakten een bijna piepend geluid toen ze uitgleed over de vloer, gevolgd door een vrij luide klap toen ze lang uitgestrekt op haar rug op de vloer terecht kwam. "Fuck," sprak ze onder haar adem door. Wat was haar probleem toch de laatste tijd met vallen? Het leek wel alsof ze onhandiger was dan normaal. Ze zuchtte binnensmonds en bleef languit op de koude vloer liggen, het liefst zakte ze natuurlijk door diezelfde vloer want er was waarschijnlijk een 90% kans dat de jongeman die baantjes aan het trekken was, zelfs de klap onder water had kunnen horen.

Hope u don't mind?   Ik moet weer wat activiteit in Ziva schoppen

De brunette sloot kort haar ogen toen ze de jongen uit het zwembad hoorde komen. Veel zin om te communiceren met iemand had ze namelijk niet en ze had zo'n gevoel dat hier helaas geen ontwijken meer aan was. Toen de passen van de jongen naderden en ze hem dichtbij haar tot stilstand hoorde komen, opende ze haar helderblauwe ogen weer om ze op hem te richten. Hij had van die gifgroene ogen die je niet vaak tegenkwam, of althans, het ene oog dat wél zichtbaar was in ieder geval. Ze merkte toen pas op dat hij zijn hand naar haar had uitgestoken om haar overeind te helpen, daar nam ze natuurlijk goed gebruik van. Ze greep zijn hand vast en trok zich, mede misschien ook door zijn hulp maar daar lette ze niet veel op, omhoog, zodat ze weliswaar weer op twee benen stond. Haar rug deed nog pijn van de klap, maar daar liet de brunette niks van merken - afgezien van het even rechten van haar rug, waardoor het misschien even lichtjes kraakte, maar dat was vrij normaal. "Nee joh, mijn dag gaat helemaal prima zover." Spatte er sarcastisch uit. Nee, het was inderdaad niet een van haar betere dagen, maar wanneer had ze wel een 'betere dag'? Die had ze al in een aantal maanden niet meer gehad, in ieder geval. Toen de jongen begon over karma en dat ze misschien beter kon uitkijken als ze daarmee in de knoop zat, waardoor even een van haar wenkbrauwen omhoog schoten. Oh ja? Nee, ze geloofde er niet in dat karma haar achtervolgde.
"Ik zou niet weten waarom karma rond me zou moeten hangen," Sprak ze, haar schouders wat ophalende. Ze had tenslotte niks verkeerds gedaan in haar leven, right? Niet naar haar mening, in ieder geval. Goed, ze had genoeg fouten gemaakt: maar echt iets 'slechts' had ze nooit gedaan. ".. en ik geloof niet echt in karma, het is een grote onzin." Sprak ze, rechtuit. Het boeide er niet hoezeer de jongeman daarin geloofde, zij in ieder geval niet. Karma was niets spiritueels dat achter je aan zat, dat je overkwam zodra je zelf iets slechts had gedaan bij iemand anders: als je iemand wilde laten betalen voor hun acties, dan moest je er zelf naar handelen. Zelf 'karma' spelen. Eenmaal uitgepraat gaf ze zichzelf kort de tijd om de jongen te bekijken, want het was natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gegaan dat hij vele littekens over zijn lichaam had lopen, maar daarnaast er ook vrij fit uitzag. Ze bedacht zich dat hij niet echt van haar leeftijd leek, dat straalde hij in ieder geval niet helemaal uit. Of had ze dat verkeerd? Ze liet haar blik weer vrij neutraal op de jongen vallen, misschien ietwat fel omdat het gewoon haar normale gezichtsuitdrukking was, waarna ze haar hand naar hem uitstak. "Ziva Thorne," stelde ze zichzelf voor, heel misschien daarbij ook verwachtend dat hij hetzelfde zou doen.