Zaterdag avond was voor Abigail haar uitgaansmoment. Ze mocht dan wel een lerares zijn met een drukke maar leuke baan, ze genoot volop van het club leven. Ze was bijna klaar om te gaan. Alleen haar make-up moest ze nog doen. Ze stiftte haar lippen in een mooie, diep donkere kleur rood. All done! Als ze zichzelf zo bekeek in de spiegel, zag ze er perfect uit voor een avondje stappen. Verder had ze wat mascara op en daarnaast wat goudkleurige oogschaduw op, niet te veel want dat vond ze niet mooi, maar gewoon een klein beetje. Haar donker paarse jurk kwam tot net over haar heupen, en eronder had ze een panty aan. Haar schoenen waren hakken met bandjes rondom, in de kleur doorzichtig met gouden accenten. Tevreden haalde ze een paar vingers door haal losse haren, stond op van de stoel en pakte een dun jasje.

De wandeling over het schoolterrein en richting Oak’s field, verliep rustig. De oudere leerlingen waren nog wel op en wakker, en groette haar als ze de blondine herkende. Met een glimlach groette ze hen terug terwijl ze haar weg vervolgde naar de Jolly Jester. Het was vooral gericht op de leerlingen van Starshine, maar Abby voelde zich er ook wel thuis. Het was er altijd wel druk en er was altijd leven, gezelligheid, muziek en een lekker drankje. De kou likte aan haar schaars bedekte benen terwijl ze door de verlichte straten van het dorpje liep. The Jolly Jester kwam al snel in het zicht, waar ze dan ook gewillig naar binnen liep. Het temperatuursverschil gaf haar kort kippenvel, terwijl ze haar jasje uitrok en deze in de garderobe ophing. Ze glimlachte vriendelijk naar de jongeman die ze herkende als Johan. ‘Goedenavond.’ Groette ze hem vrolijk. ‘Goedenavond Abby. Weer een avondje uit?’ Sprak hij haar toe met een glimlach wat zijn tanden ontblote en een twinkeling in zijn ogen. De blondine knikte een paar keer en zwaaide terwijl ze richting de bar liep. Haar blauwe ogen keken kort naar de dansvloer, waarna ze bekeek wie er achter de bar stond vandaag. ‘Quinton!’ Riep ze, boven de muziek uit, terwijl ze op een kruk schoof. De oudere man, nou ja oudere hij was midden dertig met asbruin haar. Hij knikte haar toe, om aan te geven dat hij haar gehoord en gezien had. ‘Een Diamond Fizz graag.’ Vertelde ze de man met een kleine glimlach. ‘One Diamond Fizz coming up.’ Sprak hij haar toe op een haast zingende toon, waarna hij haar een knipoog gaf en aan het werk ging. Wachtend op haar drankje, zat ze op de kruk met haar benen gekruist en haar elleboog leunend op de bar, terwijl haar ogen de mensenmassa bekeken. De dansvloer was al heerlijk levendig en in iedere hoek waren wel mensen. De meeste waren locals uit het dorpje of oudere leerlingen van Starshine. Ze herkende één van de meiden als Jessica, een leerlinge die nu in haar examen jaar zat. Een aardige meid met rossig haar en leuke sproeten. Haar volslanke lichaam danste vrij over de vloer. ‘Een Diamond Fizz voor de mooie blonde dame op de kruk~’ Klonk het grinnikend achter haar en de stem liet haar weer omkijken. ‘Bedankt.’ Zei ze,terwijl ze zachtjes lachte om zijn woorden, waarna ze haar drankje omhoog hield in een proost. Vriendelijk knikte hij haar toe, waarna de man naar de volgende klant ging.

Na een paar kleine drankjes genomen te hebben van haar cocktail, stond ze met glas en al op en liep ze naar de dansvloer. Ze was bij verre niet de enige die met een glas in haar handen op de dansvloer stond. Op de maat van de muziek begon ze mee te bewegen, wat een heerlijk gevoel was dat toch altijd. Helemaal vrij op de muziek. Ze wist niet hoe lang ze daar al stond, dansend en af en toe drinkend van het drankje in haar hand, toen ze merkte dat er iemand bij haar was komen dansen. Tegen haar aan.. beter gezegd. Sierlijk maar vrij gehaast draaide ze zich om. De jongenknul, hij kon echt niet ouder dan haar zijn, keek haar aan met een grote en uitdagende grijns. Was hij een leerling? Als hij dat al was, kon hij haar niet plaatsen. Nog altijd was hij tegen haar aan, aan het schuren en hoewel ze wist dat het populair was, vooral onder de jongens, was zij er niet zo van gediend. Tenminste, niet op deze manier. Hij had zich haast aan haar opgedrongen, zich tegen haar aan gevleid als een krolse kat. No thanks. Als je dan wilde schuren… had ze liever dat ze al danste met die persoon. Ze wist ook wel, dat ze er niets tegen kon doen. Hell.. ergens was ze wel haast… gevleid. Maar het andere deel van haar niet. Die vond dit gedrag ordinair. Zomaar tegen iemand aanschuren, zonder dat de ander kon zien wie je was. Nee… het gaf haar de creeps. Dat de jongeren het leuk vonden, snapte ze heel goed. Met een zucht draaide ze zich om, en ging al dansend van de dansvloer af. Haar weg, however, werd jammer genoeg versperd doordat ze tegen iemand aanbotste. Het was een iemand, want hij of zij was warm, zacht en ze voelde kleding onder haar vingers. Ze keek schuldbewust op, want de schouder van de persoon, een hem, was nat doordat het drankje uit het glas was geklotst. ‘Sorry.’ Sprak ze hem toe, boven de muziek uit. ‘Dat was niet mijn bedoeling!’ verduidelijkte ze zichzelf, om het niet over te laten komen als één of andere simpele, stomme en messy versiertruc. Met een papieren tissue die ze uit haar handtasje viste, begon ze zonder pardon het shirt van de man te drogen. Dat was toch wel het minste wat ze kon doen, niet? Kort glimlachte ze naar hem, waarna ze haar ogen over zijn gezicht en daarna lichaam liet gaan. Hallo..~ Hij mocht er wezen. Met een korte, bedenkelijke frons keek ze even naar de natte plek op de man zijn shirt, bedacht zich dat ze het stom zou vinden om zomaar weg te lopen nu en dat ze hier was voor een gezellige avond zonder stress. ‘Zou ik je kunnen.. mogen uitnodigen voor een drankje? Of een dans? Of allebei? Om het goed te maken?’ Bood ze hierna aan, terwijl ze haar nu zo goed als lege glas weg zette op een laag muurtje. Dat zou ze straks wel naar de bar brengen, als het glas daarvoor niet al opgeruimd werd of per ongeluk kapot gegooid.

@Alaric

Alaric sloot genietend zijn ogen. Zijn zongebruinde lichaam dreef ontspannen op het water van het rijkelijk gevulde bad. Blijkbaar hadden de Legendarische Magiërs voor hem er veel waarde aan gehecht dat de badkamer voor het grootste gedeelte was gevuld met een luxueuze poel. Het deed hem enigszins denken aan de vele badhuizen op Cassia. Waarschijnlijk was het met die intentie aangelegd. Hij kon ze geen ongelijk geven, aangezien een dergelijke plek van sereniteit, gehuld in het element van hun voorkeur, een welkom toevluchtsoord was van dagelijkse bekommeringen.
Het was dan ook op zulke momenten dat Alec met een gerust hart zijn ogen letterlijk en figuurlijk kon sluiten en zich voor even enkel bezig hoefde te houden met hoe het water zijn lijf omsloot… Het aroma van de zoete, frisse geuren die in verborgen vakken van het bad leken vastgelegd, stegen in lichte dampen omhoog, om eigenwijs zijn neus te prikkelen en hem in gedachten mee te voeren naar zijn thuisplaneet. Het zoete van de heerlijke bloemen in het zuiden en het frisse van de uitgestrekte zee tussen de twee eilanden in, greep naar zijn herinneringen. Beelden stonden als op zijn netvlies gebrand. Het enige wat hij nu miste was de koele bries in de korte zomers of iemand om deze ervaring mee te delen...
Razen had zo zijn aanlokkelijke plekken vol zomerse hitte en hartstocht, maar de ijzige frisheid van de Cassiaanse landschappen, die zelfs de meest vertroebelde geest nog van enige helderheid konden voorzien, bleven… uniek.
Alec gunde zichzelf nog tien minuten om tot rust te komen, voor hij zijn ijsblauwe ogen weer opende en langzaam overeind kwam. Soepel wist hij zijn lichaam zo te draaien dat hij in één vloeiende beweging op kon staan en zich naar de rand kon waden. Als vanzelf begon het water direct zijn weg naar het afvoerputje te zoeken, terwijl de Legendarische Magiër zelf, puur uit tijdelijk gemak, vluchtig een handdoek om zijn middel sloeg om zich naar zijn slaapkamer te begeven. Hij verwachtte allerminst dat Shyvana of iemand anders zich zonder aankondiging in zijn vertrekken zou laten zien, maar beter het zekere voor het onzekere. Daarover gesproken.. had zijn adviseur überhaupt nog geen contact met hem gezocht sinds hij op Starshine Academy was gearriveerd. Via Tyr had hij al het nodige over de draak gehoord, maar was nu zelf te druk geweest om de positie van zijn voorganger over te nemen om zich verder bewust met Shyvana bezig te houden. Daarbij achtte hij het niet meer dan normaal dat een adviseur zijn of haar meester(es) zou bezoeken, maar… blijkbaar dacht de zijne daar anders over. Spijtig.
In een kalme pas beende hij naar de eikenhouten kledingkast en liet zijn ogen over de kleren glijden. Alaric was niet bepaald een persoon die zich al te veel met uiterlijk vertoon bezighield, maar hij besefte als hij zijn plannen van vanavond wilde doorzetten, hij dan ook enigszins gepast gekleed zou moeten gaan. Daarom reikte hij uiteindelijk naar een licht overhemd, wat meer alledaagse broek en bijpassende schoenen, om zo als het ware “casual chic” voor de dag te verschijnen, iets wat bij zijn statige, doch toegankelijke houding leek te passen.
Ondertussen waren de resterende druppels op zijn ontblote huid voldoende opgedroogd om zich in de outfit te kunnen hullen.
Hij was benieuwd in hoeverre hij op zou gaan of juist uit de toon zou vallen in de menigte in Oak’s Field. Meerdere malen had hij personen in de school horen spreken over het uitgaansleven in het dorp, maar niet eerder had hij het zodanig met eigen ogen gezien, op de eerste avond van zijn komst naar deze planeet na dan. Echter was er op dat moment een muziekavond aan de gang geweest, waardoor hij alsnog weinig had kunnen meemaken van het werkelijke uitgaan. Het leek wellicht.. apart dat iemand in zijn positie zich interesseerde in dergelijke zaken, maar onder alle schone schijn van zijn huidige functie, was Alaric nog altijd gewoon een man, in uiterlijk rond de 32 jaar en won vaak zijn nieuwsgierigheid het van rationaliteit als hij de kans had nieuwe ervaringen op te doen en plekken te ontdekken. Daarbij was gebleken dat ook die eerste avond niemand hem had herkend als wie of wat hij was, waardoor het tevens een zekere… verademing was om zich onder de mensen daar te begeven.
Met deze gedachten in zijn achterhoofd ging Alaric uiteindelijk op weg.

Vanwege zijn eerdere bezoeken aan Oak’s Field had hij de weg ernaartoe dit keer makkelijker gevonden. Na niet al te lang reizen, hoorde hij in de verte al vrolijk gebabbel en gedempte geluiden van muziek, afkomstig van de vele, verschillende kroegen en andere uitgaansgelegenheden. Nu resteerde enkel de vraag waar hij precies naartoe zou gaan… Het deerde hem verder niet of hij leerlingen zou tegenkomen of andere mensen van de school, zolang ze maar in zekere opzichten gelijkgestemd waren en uit waren op een ontspannen zaterdagavond.
Daarom hield Alaric uiteindelijk halt voor een wat kleinere kroeg. Geïnteresseerd wierp hij even een blik naar binnen, concludeerde dat de aanwezigen zich liever wat op de achtergrond hielden onder het genot van een drankje, waardoor hij weer verder liep.
Hm… Nee, dat was niet precies wat hij zocht…
Twee andere cafés liep hij nog voorbij voor hij uiteindelijk uitkwam bij een… discotheek? Het was even geleden dat hij bij iets dergelijks binnen was geweest, aangezien van hem verwacht werd eerder bij chique borrels en diners aanwezig te zijn (waar hij zich overigens nooit echt op zijn gemak had gevoeld…).
Na even aarzelen besloot Alec gewoon maar de knoop door te hakken en begaf hij zich naar binnen. Het kon sowieso geen kwaad even te kijken wat zich daar afspeelde… Toch?
Bij binnenkomst volgde hij het voorbeeld van de twee jonge mensen voor hem en hing ook zijn jas op de kapstok. Op het moment dat hij zich vervolgens richting de ingang draaide en in een rustige tred naar binnen wandelde, tekende een lichte glimlach zich rond zijn lippen. Opzwepende muziek vulde de ruimte, gepaard met het geluid van opgewekte gesprekken, gelach en hier en daar klinkende glazen. De geur van alcohol was duidelijk aanwezig en de warmte van de lichten en de vele lichamen sloeg hem kort als een golf in het gezicht. Met slechts hier en daar wat veranderingen in uiterlijk en toon was het net een feest zoals hij gewend was van lang geleden, met als enige verschil andere kleding, muzieksoort en… dansstijlen… Wat verwonderd bleef zijn onderzoekende blik even hangen op tweetallen jongeren die wel erg… nauw met elkaar verbonden waren, terwijl ze zich op de dansvloer voortbewogen. Het deed zijn lach speels iets verbreedden en zijn blauwe irissen geamuseerd schitteren. Hm… Dus dat was de gewoonte tegenwoordig? Zou dat betekenen dat hij zo dadelijk zich op dezelfde wijze tussen hen zou moeten voegen..?
In dat geval had hij wel eerst een danspartner nodig…
Alsof ze zijn heimelijke hersenspinsel had gehoord, openbaarde een vrouw zich plotseling aan hem. Wat opgeschrokken zette Alec een enkele stap achteruit toen ze tegen hem op botste, al was hij niet daadwerkelijk echt uit zijn evenwicht gehaald. Nog geen tel later voelde hij hoe een bepaalde vloeistof door zijn overhemd heen sijpelde en aan de rechterkant ter hoogte van zijn schouder en borst op zijn huid plakte. Kort gleed zijn blik naar beneden, enkel om vast te stellen dat het zijn kleding op de geraakte plekken ietwat liet doorschijnen. Echter leek hij allerminst verontwaardigd of iets in die trant. Zijn glimlach was dan ook gemeend toen hij hierna naar de jonge vrouw opkeek en kort zijn hoofd schudde bij haar verontschuldiging, ten teken dat dit niet nodig was. Nu pas merkte hij hoe zijn linkerhand in een automatisme naar haar bovenarm was geschoten toen ze tegen hem aan was gelopen. Voorzichtig liet hij haar weer los en zocht haar ogen op met de zijne. “Dat is oké.” prevelde Alec vlug bij haar volgende woorden. Een heldere lach ontsnapte zijn lippen toen ze ook nog eens een tissue tevoorschijn toverde en de nat geworden plekken begon droog te deppen. Het was een vriendelijk gebaar, dat moest hij haar nageven. “Het is echt geen probleem. Kan gebeuren toch?” voegde hij er nog tevergeefs aan toe, aangezien de ander erop gebrand leek hem te hulp te schieten. Hoe ironisch was het te bedenken dat hij slechts met een korte beweging van zijn pols de meeste vloeistof waarschijnlijk uit zijn kleren zou weten te trekken? Echter.. weerhield iets hem hiervan toen zijn ogen op de – niet onaantrekkelijke – dame bleven rusten, terwijl ze zijn shirt droog depte... Met een ietwat.. charmante grijns liet hij haar nu maar begaan, al probeerde hij de lach weer van zijn gezicht te poetsen.
Nee… Hou op. Niet zo beginnen…
Alec wilde haar net bedanken voor haar hulp en verder lopen, toen ze hem plotseling ook een… aanlokkelijke uitnodiging toestopte.
Hm..? Een drankje of een dans of zelfs.. beiden?
Al verlangde hij zeker niet een goedmaker voor iets wat slechts een ongeluk was geweest, dan nog kon Alaric niet ontkennen dat haar idee hem aanstond. Hij was immers net als ieder ander hier gekomen om een fijne, zorgeloze avond te hebben en iets zei hem dat de vrouw in kwestie fijn gezelschap zou kunnen zijn...
Toch bleef het even stil, voor hij uiteindelijk knikte. “Ik ben niet degene die mijn drankje net is verloren, dus.. misschien is het dan een idee dat ik jou later trakteer op een nieuwe, als jij nu mij de eer wilt doen met me te dansen..” sprak hij net luid genoeg om boven de muziek uit te komen. Het feit dat hij zich bovendien ietwat naar haar toe boog, zorgde ervoor dat hij zich nog net iets… verstaanbaarder maakte. Zijn mond hing nog een seconde langer bij haar oor dan nodig was, voor hij weer recht ging staan en uitnodigend zijn hand al op haar onderrug plaatste. Net als zijn woorden had het gebaar iets.. innemends, zonder dat het als te opdringerig of “glad” zou overkomen. Het was slechts de manier van doen van iemand die in zijn (lange) leven al vele gesprekken had moeten voeren en zodoende communicatief.. “vaardig” was, in bepaalde opzichten.
Met zijn hand op haar onderrug gelegen, leidde Alec de jonge vrouw al naar de dansvloer, nadat zij haar glas had weggezet. Juist op dat moment zette een nieuw nummer in met een aanstekelijke, opgewekte melodie. Bij de eerste tonen prikkelde het Alaric zodanig dat hij zijn nieuwste “danspartner” een rondje liet draaien en dipte om hun dans te starten. Wederom lag een genoegzame grijns op zijn jeugdige gezicht beslagen, terwijl hij zich geleidelijk aan voorover boog in hun gezamenlijke buiging, om zo zijn blik weer in de hare vast te pinnen. “Alec.” stelde hij zichzelf hierbij met zijn gebruikelijke roepnaam voor, waarna hij haar soepel weer omhoog haalde. “En met wie heb ik het genoegen..?” voegde hij er oprecht geïnteresseerd aan toe, de dans onderwijl onverstoord voortzettend. Zijn manier van bewegen was weliswaar verschillend van de jongeren die maar al te dicht langs elkaars lichamen gleden, maar had toch op zijn eigen wijze een zelfde mate van.. sensualiteit in zich, enkel subtieler, waardoor iedere actie op zich haast des te voelbaarder was...
Ja, wie weet wat deze avond nog zou kunnen brengen...

De dansbeweging:

Met een glimlach keek ze op naar de man die net een paar woorden had gepreveld, terwijl ze een papieren zakdoekje had gepakt en zijn shirt probeerde te redden van de vlek die er nu in zat. Ze luisterde naar zijn verdere woorden, knikte in stilte en haalde toen het zakdoekje weg. Het was dan een ongeluk, toch voelde ze zich lichtelijk schuldig over het voorval. Nog ietwat beteuterd over dat die stomme vlek er niet helemaal uitging en de man zijn shirt nu nog nat was, haalde ze haar schouders op. 'Ja, dat is waar, het is een ongeluk en het kan gebeuren.. Maar ik draaide me om zonder om te kijken.' sprak ze de man aan met een kleine glimlach rondom haar gestifte lippen.
Oh. Zijn.. grijns mocht er ook wel wezen. Hij had een knap gezicht. Weer haalde ze haar schouders op waarna ze met een kleine zucht het doekje opruimde. 'Meer kan ik op het moment niet doen.' Vertelde ze hem, op een vriendelijke manier. Het doekje had maar lichtelijk geholpen, maar ze was blij te zien dat de man het niet heel erg leek te vinden. Ze had wel anders meegemaakt... Maar gelukkig was deze asblonde man normaal en vriendelijk. Niet agressief en explosief. Hij had een prettige energie. Ze sprak haar voorstel naar hem uit, en even was hij stil voordat hij knikte. Ze luisterde naar zijn woorden, en voelde haar glimlach verbreden terwijl ze zijn adem in haar nek en door haar losse haren voelde kietelen. ‘Dansen en daarna een heerlijk drankje met een knappe man. Hoe kan ik daar nou nee op zeggen?’ Antwoordde ze hem, met een lichte en warme lach. Het was zijzelf die het eerste balletje had opgegooid, maar ze kon het niet laten om  leuk en speels.. misschien zelfs een beetje flirterig, op zijn woorden in te gaan.
Een grote en warme hand werd op haar onderrug gelegd en gewillig liet ze zich de dansvloer op leiden. Het was alsof de muziek instemde met hun plannen, en de muziek veranderde naar een vrolijke, opzwepende melodie. De noten galmden in al hun vrolijkheid door de club. Ze lette op de lichaamstaal van haar danspartner, waardoor ze gemakkelijk meeging in zijn beginnende dansbeweging. De club draaide voor haar ogen rond, waarna ze voelde hoe hij haar dipte. Haar blonde lokken vielen voor een keer niet deels voor haar gezicht en ze kon het niet laten om kort en vrolijk te lachen. Oh wat kon ze hiervan toch genieten. Haar danspartner boog zich iets meer naar haar toe, en ze glimlachte nogmaals waardoor er kleine kuiltjes in haar wangen te zien waren. Zijn ogen leken zich in de hare te boren en uit curiousiteit probeerde ze deze beter te bekijken. Ogen konden veel vertellen over een persoon maar voor ze het wist stonden ze weer rechtop. ‘Abigail.’ Stelde ze zichzelf voor, met een vrolijke en vrije twinkeling in haar ogen. Ze genoot van zijn dansmanier en zijn lichaamstaal. Zijn energie was een sensuele, iets waar ze goed mee overweg kwam. Het maakte hun dans toch iets meer.. voelbaar en intiem. De jongeren dansten op een manier die geen enkele vraag achterwege lieten. Dit… Deze dans was spannend. Het liet je gissen naar de volgende stap, maar haar lijf hoefde er niet over na te denken. Zodra ze ging dansen met haar hoofd, ging het een stuk minder soepel en dus deed ze dat maar niet. Ze bewoog gewoon mee, met hem en met de muziek, ze was zo soepel als water. Een haast ironische vergelijking, ze danste immers met de LM van het water, als wist Abigail dit niet.

Alec toonde een speelse grijns toen de jonge vrouw op zijn tegenvoorstel leek in te gaan en deed geen moeite de geringe afstand die tussen hen was ontstaan te vergroten. Zijn blauwe ogen waren in de hare gelegen terwijl ze sprak. Haar lange, blonde lokken kietelden zachtjes zijn hals toen ze een lichte beweging met haar hoofd maakte. De toon in haar stem liet een zacht lachje bij hem ontsnappen. Gevleid knikte hij nog een enkele keer voor hij haar geleidelijk aan naar de dansvloer leidde. Dit kon zeker nog een interessante avond worden...

Toen hij even later de dans inleidde door zijn nieuwste danspartner te dippen, voelde hij een gelukzalige rilling langs zijn ruggengraat trekken toen ze vrolijk lachte. Haar lach was helder en aangenaam en droeg een zekere jeugdigheid in zich wat zeer verfrissend werkte. Het viel perfect samen met de vriendelijke glinstering in haar interessante ogen. Op het moment dat hij zich aan haar voorstelde, raakte zijn kin nog net niet haar borstbeen in de diepe buiging die ze samen maakte. Vanaf zijn positie had hij haar nauwlettend in de gaten gehouden, een... prachtig uitzicht was het zeker…
Wellicht toch iets te snel naar zijn zin, stonden ze weer overeind toen ze zich aan hem voorstelde, op zijn geprevelde verzoek. “Abigail..?” Even proefde hij de sierlijke naam op zijn lippen. Hm… Het paste haar zeker. Het was.. elegant, ..liefelijk. Daarbij had het een zekere sensuele, innemende klank die naadloos aansloot bij de uitstraling van de vrouw. Het was Alaric zeker niet ontgaan hoe verschillende hoofden haar kant op waren gedraaid in het voorbijgaan en hoe nu ook jonge mensen haar hier en daar lipbijtend gadesloegen terwijl ze in zijn armen danste. Zijn eigen blik bleef kort rusten op de kuiltjes in haar wangen toen ze weer naar hem lachte. Even, heeeeel even voelde hij de neiging er zachtjes met zijn vingertoppen langs te strijken, maar wist zich in te houden, zoals.. het hoorde. Hij kon het zich niet veroorloven zich zo te laten gaan, voor nu...
Toch bleef een zekere… spanning tussen hen duidelijk voelbaar en leek juist met de tonen van de muziek hier en daar toe te nemen. Toen het ritme iets versnelde, verplaatsten Alec’s handen zich soepel van haar hand en bovenrug, naar haar onderrug, zodat hij haar net iets langzamer dan de dansende mensen om hen heen rond kon draaien, maar juist op het moment dat ze zich weer naar hem toe zou draaien, stopte hij haar lichaam, waardoor haar rug kort tegen zijn borstkas drukte. Op deze manier verplaatsten zijn handen opnieuw en gleden langzaam omhoog en iets naar voren, net zolang tot ze op haar slanke taille bleven liggen.
In tegenstelling tot de jongeren gleden hun lichamen niet voortdurend langs elkaar heen, maar hun nieuwe… positie zorgde er wel voor dat hij de beweging van haar heupen onder zijn handpalmen kon voelen door de wijze waarop haar bovenlijf al even moeiteloos meebewoog. Eveneens zou haar rug bij de kleinste, afwijkende beweging van de ander tegen zijn borstkas aantikken. Om het af te maken plaatste Alec zijn kin net boven haar linkerschouder en hing zo weer zijn lippen hij haar oor. “Dus.. wat doet een aantrekkelijke vrouw als jij hier alleen..?” lispelde hij haar verleidelijk toe op dezelfde manier zoals zij eerder bij hem had gedaan, waarbij zijn ogen kort rond keken, alsof hij voor zichzelf zijn aanname wilde bevestigen. Hij ging er vanuit dat ze hier niet met iemand samen was gekomen, anders had ze haar voorstel aan hem waarschijnlijk niet gedaan. Ook loog haar zelfverzekerdheid er niet om dat ze zich prima alleen hier leek te redden en kon vermaken. Hm, en eerlijk was eerlijk… ze had keus genoeg voor een dans- of drinkpartner… Ondanks dat het ongeluk met het drankje de aanleiding was geweest, voelde Alaric zich daarom vereerd dat ze hem had gevraagd een deel van de avond samen door te brengen. Hij had zich dan voorgenomen om het beste van de gedeelde tijd te maken en wie weet waar het nog meer toe zou kunnen leiden...
Terwijl hij wachtte op antwoord streek hij even rond haar hals met twee vingers wat van haar lange, zachte lokken weg, om haar fijne gezicht zo vanuit zijn ooghoeken te kunnen bestuderen.
Abigail... Aangenaam.

Alec herhaalde haar naam, en het geluid klonk aangenaam. Met een kleine, speelse glimlach had ze hem gadegeslagen terwijl ze verder dansten. Zo af en toe waagde ze het om voor een luttele seconden rond te kijken, en te zien hoe hun, hoe zij, werden bekeken. Ze had haast uitdagend een wenkbrauw opgetrokken naar een jongere man, die haar ongegeneerd aan het bekijken was. Ze kon nog net zien hoe zijn huid iets donkerder, iets roder werd. Ze richtte zich weer op Alaric, met een glimlach die kuiltjes voortbracht. De lucht tussen hun, de energie was bijna elektrisch te noemen. Er hing een zekere... spanning. Het lonkte haar, als een magneet. Het ritme van de muziek versnelde in tempo, bemerkte ze hoe hij zijn handen naar heer onderrug verplaatste. Hij leek zo iets meer de leiding te nemen, net iets meer controle over haar lichaam te hebben. Met een scheve glimlach liet ze haar lichaam meebewegen op Alec zijn wenken en op de muziek. Ze werd weer rondgedraaid en net toen ze zich weer naar hem toe wilde draaien, voelde hoe hij haar naar zich toe trok. Ze stonden nu borst tegen rug. Zijn handen lagen nu op haar taille. Het was niet zoals de jongeren deden, maar er was net iets meer lichamelijk contact. Het voelde iets intiemer. Sensueler, ook wel. Als ze haar lichaam bewoog, zou haar bovenrug tegen zijn borst tikken, en verder zou Alec haar lichaamsbewegingen kunnen voelen onder zijn handen. Ze had haar armen losjes langs haar lichaam hangen, haar armen raakte zo af en toe die van hem als ze meebewoog op de muziek.

De warme adem die over haar oor en nek kietelde liet haar blauwe ogen naar hem kijken, vanuit haar ooghoeken. Toen ze zijn vraag hoorde, zijn woorden die op een verleidelijke toon in haar oor gelispeld werden (niet heel verschillend met hoe zij eerder tegen hem gesproken had) beet de blondine vrouw kort en speels op haar lip, terwijl een kleine glimlach zich vormde. Zijn vingers streelde over hals, haalde daar een paar van haar blonde lokken weg. Een kleine weg van kippenvel ontstond door zijn aanraking. Kort likte ze haar lippen vochtig en draaide haar hoofd hierna mee met haar blik, zodat zijn lippen nu dichter bij haar wang waren dan bij haar oor en nek. ‘Ik zou jou hetzelfde kunnen vragen.’ Lispelde ze terug naar hem, waarna haar grijns ietsjes breder werd. Hierdoor ontstonden er grotere kuiltjes in haar wangen en had ze iets ontblote tanden. ‘Ik was hier om een gezellige avond te hebben, met een goede, en aantrekkelijke…’ Ze liet haar blauwe ogen die van hem opzoeken. ‘Danspartner.’ Sprak ze hem haast zwoel toe. Een verleidelijke maar vrolijke glimlach sierde haar gezicht waarna ze haar armen voorzichtig rond zijn nek wikkelde, iets wat lastiger vanuit haar positie maar niet onmogelijk. Ze leunde iets meer naar achter en meer tegen hem aan met haar bovenrug. ‘Iets waar ik zeer zeker in geslaagd ben, al zeg ik het zelf.’ liet hierna haar handen kort naar zijn schouders glijden, en daarna weer terug naar beneden. Terug naar hun originele positie. Ook haar rug liet ze weer iets van hem af komen, vergrootte de afstand. Speels, plagend en ook om hem toch weer wat ruimte terug te geven, wat bewegingsvrijheid.

@Alaric

Toen ze op zijn vraag reageerde, moest hij even zacht lachen. Ze had een zekere.. gewaagde uitstraling wat zijn aandacht trok en ze wist slim op zijn woorden te reageren. Normaal gesproken was het vooral Alec zelf die de ander te slim af wilde zijn met wat hij zei. Hij mocht dan persoonlijk niet zo gesteld zijn op de politiek, maar zijn vlotte babbel en gladde tong waren wel degelijk geschikt voor zijn (grotendeels ook politieke) functie. Wanneer hij oprecht een persoon wilde leren kennen, verder uit wilde pluizen, was het haast alsof hij diegene probeerde te prikkelen met hem een woordelijk gevecht aan te gaan, een gezonde discussie, zoals twee vrienden konden kibbelen, zodat de ander werkelijk te willen kwetsen. Het was een spel van uitdaging en wederuitdaging en naar zijn mening interessanter dan welk fysiek spel dan ook, al.. kon dat uiteraard wel bijdragen aan de situatie.. Alaric kwam het echter niet elke dag tegen dat iemand de bal slim terug wist te kaatsen naar hem, op een manier die hem verwonderde en bij de les hield, maar Abigail leek er meer dan bedreven in. Dit bewees ze opnieuw toen ze vervolgens daadwerkelijk antwoord gaf op wat hij haar gevraagd had. Gevleid wierp hij haar even een betekenisvolle blik toe en knikte. “Dan hoop ik dat ik aan die verwachting kan voldoen. En zo niet…” Hij lachte zacht. “..dan weet ik zeker dat er al een rij jongemannen voor je klaarstaat om mijn plaats in te nemen.”
Op het moment dat ze haar armen om zijn nek sloeg, boog zijn hoofd automatisch iets voorover, zodat ze er beter bij kon, gezien zijn aanzienlijke lengte. Duidelijk wat verrast door deze actie, keek hij haar weer even vanuit zijn ooghoeken aan. De woorden die ze sprak, deden zijn lach verbreden.
“In dat geval…” begon hij uiteindelijk zelf gedempt te spreken, maar net luid genoeg om boven de muziek uit te komen. Zonder haar verder van uitleg te voorzien, liet hij nu zijn lichaam voor zich spreken: op de maat van de muziek, liet hij haar weer naar zich toedraaien toen ze wat meer afstand creëerde, om zo de dans voort te zetten.

Na zo nog een aantal nummers gedanst te hebben en nu het zweet inmiddels al enigszins op zijn warme huid parelde, hield Alec enigszins stil en boog zich iets naar zijn danspartner toe. Hij hijgde nog net niet, maar zijn getrainde borstkas ging inmiddels wel iets sneller op en neer. “Zin om dat drankje te halen wat ik je nog beloofd had?” vroeg hij met een uitnodigende lach op zijn gezicht. Zijn ogen zochten daarbij de hare weer op.