Met een norse blik liep hij over de stenen heen. Zijn gezicht zat verborgen in zijn warme capuchon en hij had zijn handen in zijn zakken. De oranje ogen keken naar de shuttles die af en aan kwamen, het was altijd leuk voor hem om hier te komen. In dit geval was het eerder omdat hij wat was vergeten. De vorige keer toen hij hier met Estheban was, had hij een paar notes verloren. Dit waren niet echt schoolwerk notes, maar de nummers van wat meisjes die hij had ontmoet die dag. Hij had ze snel opgeschreven, maar tijdens het terug lopen naar de school was hij ze waarscheinlijk verloren. De jongen speurde wat over de grond, maar het voelde als een hopeloze zaak. Natuurlijk waren de nummers allang weg gevaagd door de schoonmaak of verwaait. De jongen haalde zijn schouders op en wreef over zijn hoofd. Drake had weinig slaap gehad die nacht door een nachtmerrie en het gevolg was nu hoofdpijn. Deze hoofdpijn werd alleen maar erger door het geluid van de shuttle die landde. De shutlle kwam van Nova, de planeet van licht. Drake was er zelf nog nooit geweest. Hij zag hoe de grote deur zich met een gesis opende, tot de loopplaat op de grond lag. Zoals hij gewend was zag Drake nu alle mensen het schip uit komen. Ze waren groot tot klein, lang en kort. Drake vond het altijd fascinerend om te zien. Nu viel hem een jongen op, hij had witblond haar en hij was niet erg lang. Drake wist al snel zijn blik te vangen.

Hij hief zijn hand langzaam omhoog, zodat de ranke vingers door zijn zwarte haar streken. Hij slaakte een lange zucht, voelde zijn ogen branden door de slaaptekort. Nachtmerries die zijn nachten teisterde en vervolgens badend in het zweet wakker worden. Hele nachten wakker liggen, malen, denken, herhalen. Zijn zorgen om hoe het met haar zou gaan en de onverwerkte dingen die hem in zijn greep hadden. Als een monster drongen de gedachten dan door zijn hoofd. Je kon dan zien dat Drake moe was en niet in zijn hum, maar iedereen had al wel een reden bedacht. De gedachten dat Drake's nachten waren gevuld genot en de simpele aanrakingen van soepele huid. De wildste fantasien konden ze over hem bedenken, terwijl niemand echt wist wat er gebeurde in zijn slaapkamer. Enkel de meiden die hij daadwerkelijk zijn hol in trok, of zijn broer. Zean sliep er wel, maar Drake had hem ondertussen al een lange tijd niet meer gezien. Dit was niet echt erg.. de jongen was dan eerder gewoon nieuwsgierig waar die gast uithing. De jongen voelde hoe de koude wind met zijn haar speelde, zijn blik gleed naar de persoon die de shuttle uitkwam. Zijn gehele uitstraling was warm, vrolijk en open. Een persoon waar iedereen wel graag bij zou willen zijn, een grote glimlach op zijn gezicht. Drake zag hem lopen, fronste even en bedacht zich wel deze jongen interessant te vinden. Hij was alles wat Drake niet was. Zo'n persoon dat populair zou kunnen worden door zijn positieve uitstraling en iedereen zou hem leuk vinden. Drake was bij iedereen gekend maar geliefd was een groot woord. Nadat hij even een haal door zijn zwarte haar had gehaald, liep Drake op de jongen af die de shuttle uitkwam. In zijn weg botst Drake met zijn schouder tegen de jongen aan zodat de reden tot contact gemaakt word. Drake zijn oranje ogen vangen de jongen zijn blik al snel. ''Nieuw hier zie ik? Kun je niet uitkijken?'' Drake versmalde zijn ogen en keek de jongen onderzoekend aan.

Zijn ogen gleden over de persoon die voor hem stond. Drake zijn oranje ogen versmalden zich langzaam. Er hing een gehele veel te vrolijke sfeer om deze jongen heen. Het was overduidelijk een gast die hier nog nooit eerder geweest was. Ondertussen vertrok de shuttle toen iedereen was uitgestapt. De mensen langs hen heen verschilde erg. Mannen in pakken, vrouwen in lange jurken en rokken. Hoedjes, handschoenen, dikke winterjassen en heel soms een gekkigheid. Er bevonden zich namelijk niet alleen magiërs op Starshine, er bevonden zich ook mitische wezens. Zo zag Drake verderop een anthro lopen, vloog er over het kasteel vaak een grifioen. Dit wezen scheen de nieuwe air adviseur te zijn maar Drake had hem nog niet ontmoet. Door de situatie dat het op de school normaal was, keek Drake ook niet echt snel ergens van op, of was hij snel verbaasd. Het gekke en leuke was dat ondanks alle aparte wezens die op deze school kwamen, de mensen toch het interessantst bleven voor Drake. Het was leuk om hun gedrag te observeren en hier over na te denken. Mensen konden verschillend reageren en hun karakter bepaalde veelal hun reactie. Nu viel het op dat het karakter van deze jongen interessant was voor hem. Meestal hield Drake zich afzijdig van groepen of menigtes, hield de contacten op afstand. Hij was als de roofvogel, cirkelend boven de mensen. De jongen had alleen alle aandacht wanneer híj dat bepaalde. Hij zag hoe de blondie zich verschrikt maar vrolijk naar Drake wendde.“Heej!” Drake hield zich stil, keek hem alleen aan. “Ik ben Lux! Inderdaad nieuw hier haha en wie ben jij?” werden vervolgens de woorden die uit zijn mond kwamen. ''I see. Hm, hoi Lux, mijn naam is Drake.'' Drake haalde een hand door zijn haren. ''Je lijkt er erg veel zin in te hebben zie ik?'' vroeg Drake simpel maar ook wel nieuwsgierig.

Rustig keek Drake de jongen aan. Hij had het gevoel dat de vreemdeling straks nog uit zijn schoenen zou schieten van vreugde. Je eerste schooldag, op je gloednieuwe school. Een prachtig moment waar je nog niets of niemand kent. Je moet alles nog ontdekken en iedereen ziet dat je een vreemde eend in de bijt bent. Het moment dat je voor het eerst je koffers op het bed kan gooien, in je nog vreemde kamer. Velen jaren voor je en al die leuke mensen die je kan ontmoeten. In de ogen van de jongen was daarom ook duidelijk zijn enthousiasme geschreven. Drake dacht aan zijn eerste schooldag hier... de eerste dag dat zijn shuttle van Razen hier was geland. Hij was opgevangen door Celia, waarmee hij nog steeds bevriend was. Het was echter zo dat Drake het vreselijk vond om nieuw te zijn. Je valt teveel op, word gezien als het groentje en iedereen keek hem na. Een gevoel van duistere onzekerheid had zijn hart bekropen, tot het langzaam allemaal normaal was geworden. Ondertussen had Drake al een aantal jaartjes hier gesleten. “ja, best wel eigenlijk! Ik zal wel een beetje als een nerd klinken maar ja, ik vind het gewoon erg leuk om nieuwe dingen te leren!” Hij keek de jongen even aan, met een gezicht dat weinig sprak. Vervolgens barste Lux in lachen uit, al snapte Drake hier niet echt wat er nou zo grappig was. Zijn vermoedens waren zojuist bevestigd, dus ergens in zijn hoofd was hij tevreden. ''Hm, dat zal best. Je hebt geen idee wat je te wachten staat man.'' De jongen met het sluikhaar keek naar de zwarte leren handschoenen die hij aan had. De kou om hen heen was bijtend samen met de gure wind. Toen Drake naar boven keek zag hij hoe donkergrijze wolken zich samen pakte. Hij voelde al hoe er zachte motregen druppels op zijn gezicht neerdaalde. Hij hield zijn hand boven zijn gezicht. ''Ik denk dat we maar beter naar binnen kunnen gaan. Deze storm is niet zomaar overgewaaid zie ik.'' sprak hij tegen de jongen. Drake keek nog even om hem heen. ''Geen koffers mee?''

Even later liep Drake naar binnen, stak een sigaret op en negeerde de verwijtende blikken. Dit deed hij door middel van een klein vlammetje dat hij maakte met zijn magie. Het danste op zijn duim. In zijn stappen was te horen hoe hij er zelfverzekerd mee door de gangen ging. Het waren oude gangen van grote beige stenen, soms koepelvormig. In de kieren en naden van de vloer stond wat water, het was niet echt warm hier ook. Er zaten spinnenwebben in de hoge plafonds, soms zag je zo'n beest zelf weg schieten. Oude ramen naar buiten lieten het verdere terrein van het school gebouw zien. Ze waren eigelijk nog amper de gang in tot de conciërge hem aansprak over het binnen roken. Drake keek de man alleen even met rollende ogen aan. Als reactie hier op keek hij Lux aan. ''Lux, wat is de functie van een rubber badeend?'' en hij keek de jongen aan, een trekje nemend van zijn peuk.

Drake keek de jongen aan, zijn ogen waren als poelen van een meer bij zonsondergang. Hij merkte al op dat deze jongen erg van het lachen was, Drake was een ander type. Drake grinnikte soms, glimlachte of lachte luid bij uitzondering. Van lachen leef je langer werd wel eens gezegd, alleen Drake had daar zijn twijfels over. Hij lachte echt pas als hij zich ook echt zo blij voelde. De jongen vroeg zich af of Lux zich ook zo blij voelde als dat hij zich voordeed, of kwam het door zijn zenuwen? Drake wist het niet, maar hij zou dat ook nog wel zien. Het leuke was wel dat Drake nu wilde kijken hoe Lux op bepaalde dingen reageerde. Toen Drake omhoog keek en het weer zag betrekken, besloot de jongen naar binnen te gaan. Hij liet dit ook aan de ander weten die hem volgde. Eenmaal binnen zag Drake de leerlingen die langs hen liepen. De een met haast terwijl de ander er relaxed bij liep. Drake was een van de personen die relaxed was. Zijn uitstraling vertelde dat wat hij van zichzelf wilde laten weten en niets meer. De blik van de jongen kon je doorgronden en de woorden waren snoeihard als je hem uitdaagde. Nu Lux bij hem liep, vond Drake het grappig hoe mensen hen nieuwsgierig aankeken, maar doordat het Drake was bleven ze wel uit de buurt. Uiteindelijk besloot hij toch Lux wat beter te leren kennen, of eigelijk de soort persoon die hij was. De jongen was sowieso een happy go lucky persoon. Het zou Drake niks verbazen, als de jongen stond te popelen voor zijn eerste les hier. Drake dacht aan zijn eerste les hier.. Hij was te laat geweest bij vuur magie, bij de hoofdmeester die het vak gaf en kon met strafwerk nablijven door zijn grote mond. Hij snoof en vroeg Lux uiteindelijk als soort grapje om de functie van een rubber badeend. "Nou allereerst" zei Lux twijfelachtig "volgens mij is een badeend van rubber als het ehhm... geluid maakt. Het is inknijpbaar en dat vinden kinderen maar ook honden leuk, ook blijft rubber drijven en dat is dus perfect voor in bad. Maar ehh... is dit het antwoord wat je verwacht had Drake?" En vervolgends hoorde Drake nogmaals een lachstuip. Drake kon 't niet laten om ook even te glimlachen. ''Aha, ik snap je.'' sprak de jongen en haalde een hand door zijn haar alsof hij zojuist naar het weer had gevraagd.

Uiteindelijk kwamen de twee jongens bij de eetzaal, vooral omdat Drake trek had. Drake kende de plek al erg goed, maar de magische beleving van het voor het eerst zien stond Lux nu te wachten. De hoge oude deur stond open, ze liepen er doorheen. Voor het strekte zich een lange zaal uit. Op die tafels lagen de meest heerlijke gerechten uit je grootste fantasien. Er waren lichtjes, mooie schilderijen en de ramen bijna net zo hoog als het oude kasteel. In de zaal zelf was t best druk ook, omdat het rond etenstijd was. Je zag overal jongeren zitten, sommige in gewaden terwijl de ander dagelijkse kleding aan had. Aan de docententafel zat ook wat, hij zag de nieuwe dark magic adviseur zitten. Drake glimlachte omdat hij het leuk vond om deze nieuwe wezens te zien. Adviseurs waren de enige op school die meestal geen menselijke vorm hadden, dus daarom kon je soms een draak of demon voorbij zien komen. ''Zoals je ziet, is dit de eetzaal. We zijn hier,.. omdat ik honger heb.'' En ze liepen naar een van de tafeltjes.