Nog maar net had Pam de deuren van The Jolly Jester geopend, of verschillende geuren drongen haar gevoelige neus al binnen. De verschrikkelijke geur van zweet overheerste de mix van geuren, maar naast de zweetlucht kon je ook goed de zoete geur van alcohol ruiken. Alcohol... Wat was dat lang geleden geweest. De laatste keer had ze een kan bier van een oudere vent gekregen, met ja, slechte bedoelingen. Helaas voor de man was er meer dan dat nodig om deze jongedame dronken te krijgen. Ze had van de kan alcohol genoten, puur omdat ze er gek op was en het bovendien ook nog eens gratis was geweest ook. Zelf aan alcohol komen was voor haar wat moeilijker aangezien ze minderjarig was, maar laat in de avond een poging wagen om toch aan drank te komen kon geen kwaad, toch?
Aan drank komen was niet de enige reden waarom ze hier was. Mevrouw was namelijk van plan om zich deze avond helemaal zat te zuipen. Van zichzelf wist ze namelijk al dat als ze één kan had leeggedronken ze niet meer stoppen kon. Zo ernstig was haar... alcoholverslaving? Ja, zo was het ondertussen wel te noemen. Het ergste was nog dat ze eigenlijk niet aan de drank hoorde te zitten vanwege haar jongere leeftijd, maar ja, niks was beter dan de smaak van dingen die je helemaal nog niet hebben mocht.
Na eenmaal plaats te hebben genomen op een barkruk richtte ze haar rode ogen op de barman. Deze leek haar al snel te hebben gespot, want niet veel later kwam hij naar haar toegelopen met de vraag wat ze wilde hebben. "Doe maar een kan bier," was het simpele antwoord dat ze gaf op zijn gestelde vraag. Na haar gegeven antwoord richtte ze haar blik serieus op de barman om even af te wachten. Helaas voor haar leek het niet mee te zitten, want de man barstte in lachen uit om vervolgens zijn hoofd te schudden. "Sorry jongedame, maar drank aan minderjarige verkopen mogen we niet." Verdomme. Het had niet gewerkt. Wat nu? Een lage grom verliet haar lippen toen de man van haar wegliep en een andere klant begon te helpen. Daar ging haar avondje dronken zijn...

&Oliver.

Het was te lang geleden dat hij Oaks Field had bezocht om eens goed los te gaan. Los gaan in alcohol dan wel. Sinds zijn twee-en-een-halve maand geleden vertrek terug naar Puffoon had de jongen geen druppel meer aangeraakt, wellicht omdat hij daar niet de kans toe had gehad en het hem was ontzegt, en dat voelde hij. Dus, nu was het tijd om zich uit te rekken en zich te verzuipen in meters, of liters, bier. En waar anders dan de Jolly Jester. De place to be. Met een grijns liep de witblonde jongen door de straten alsof ze van hem waren, met een zelfvolmaakte grijns en een goede beurs op zak. Want zolang hij deed wat zijn vader van hem verwachtte en hij niets geks in zijn hoofd haalde, wat pittig lastig was aangezien hij altijd wel gek in zijn hoofd was, kreeg de jongen het geld doorgesluisd. En hij mocht het aan van alles uitgeven.

Het gelach, geschreeuw en de smakelijke geur van feest en alcohol dreef zijn neus binnen zodra hij een stap in de kroeg zette. Hoeveel uren hij hier wel niet had gesleten. Wie weet herkende de barman hem nog na zijn lange absentie. Dus schoof de jongen aan aan de bar en zag hoe de barman met een brede glimlach op hem af kwam stevenen. 'Jou heb ik veelste lang niet gezien! Waar dacht jij heen te zijn gegaan?' Oliver grijnsde alleen maar en schudde de stevige hand van de man. Zijn ogen gleden over de rest van de mensen naast hem. Ergens verderop zat een meisje met lang bruin haar wat sikkeneurig te kijken. Oliver kon wel raden waarom. De barman handelde zijn andere klant af en kwam weer op Oliver af. 'Het gebruikelijke?' Oliver knikte voordat hij sprak. 'Doe er maar twee, extra groot.' De grijns op zijn lippen werd breder. Want was een avond vol alcohol, zonder goed gezelschap? Terwijl de barman de drankjes afleverde, pakte Oliver ze op en verschoof tot hij naast het meisje zat. Hij zette de kan voor haar neer. 'Hoi, ik heb geen pick-up line want als het goed is word je vanavond niet dronken dus hoef ik je ook niet op te pakken.' Compleet met knipoog erbij schonk hij uit zijn eigen pul zijn glas vol en bekeek het meisje of hij goed gescoord had bij haar of dat ze nu met opgeheven hoofd hem zou bedanken voor de drank en hem zou afpoeieren. Dat zou spijtig zijn.

Een grom verliet haar lippen toen de barman zonder pardon van haar wegliep en een andere klant begon te helpen. Nee, ze kon het niet hebben dat anderen zich wel helemaal dronken konden zuipen en zij niet. Het feit dat ze geen drank kreeg voorgeschoten was alles behalve leuk. Ze had zich zo verheugd op deze avond en dan moest het op zo'n stomme manier naar de knoppen gaan. Het was gewoon niet eerlijk. Waarom gold er eigenlijk een alcoholverbod voor minderjarigen? Waarom mocht ze niet gewoon zelf kiezen voor haar gezondheid? Het was immers haar keuze of ze deze wilde vergooien ja of nee.
Het opgeven ging ze niet, want er moest een manier zijn om toch aan drank te komen. Diep in gedachtes verzonken staarde ze voor zich uit, niet doorhebbend dat een jongen haar met pul en al naderde. Het was dan ook zijn stem die haar uit haar gedachtes liet opschrikken. 'Hoi, ik heb geen pick-up line want als het goed is word je vanavond niet dronken dus hoef ik je ook niet op te pakken.' Met knipoog en al zette hij een pul voor haar neus. Hij leek wel voorbereid, zo gemakkelijk ging het. Een brede glimlach begon  haar lippen te sieren toen de jongen zijn eigen glas volschonk. Misschien ging deze avond dan toch niet zo slecht aflopen. Nu had ze drank én gezelschap. "Dat zien we nog wel," daagde ze de jongen grinnikend uit om gewoon de pul zelf te pakken. Moeite doen om een glas vol te schenken als het ook op de makkelijke manier kon deed ze niet. "Bedankt trouwens." Na deze woorden zette ze de pul tegen haar lippen om er een flinke slok uit te nemen. Heerlijk.

Fun nights are good nights. Het zat in zijn hoofd gegrift. En het was de waarheid. Hoe vaak werd hij wel niet in de ochtend na een wilde nacht wakker en bedacht zich dat hij dat misschien niet had moeten doen? Te vaak. Maar vaak volgde daarna de gedachte dat het was gebeurd en dat het geweldig was. Dus er was niets meer aan te doen dan door te leven en gewoon glimlachen en zeggen dat er niets aan de hand was geweest. Maar genoeg over het wakker worden na een goede nacht. Die nacht moest nog plaats vinden en hoogst waarschijnlijk met deze meid, dus hij moest zijn beste beentje voor zetten als hij wilde dat er iets ''magisch'' gebeurde. Even keek hij haar aan toen ze direct uit haar pul begon te drinken, maar haalde vervolgens zijn schouders op. Ieder had zo zijn eigen manier om dronken te worden, of hard te gaan. Hij had niets te klagen. Oliver schonk haar een glimlach terwijl hij haar voorbeeld volgde en teugen uit zijn glas nam. Haar bedankje liet hem onverschillig zijn schouders op halen. 'Het doet mij altijd pijn in mijn hart om iemand zo zielig alleen te zien zitten zonder voedsel of drinken. Te barbaars voor woorden.' Dikte hij aan, terwijl hij zichzelf bijschonk en wat verder dronk. De jongen voelde de afkeurende blik van de barman maar besloot er geen aandacht aan te besteden. Dit zou een leuke nacht worden, eentje die hij graag nog zou willen herinneren.

Nu al had ze haar zin weer teruggekregen in deze avond. In plaats van zielig alleen te zitten zonder drank had ze gezelschap en drank. Niet zo'n beetje ook, een gigantische pul die ook nog eens lekker vol zat ook. Ze had de pul gekregen van de jongen. Haar gezelschap was een jongen, hoe leuk. Naast het feit dat hij van het mannelijk geslacht was, was hij niet lelijk ook. Ze mocht hem wel, vandaar dat ze was blijven zitten en hem netjes bedankt had voor het drankje. De witharige haalde hierna zijn schouders op om mede te delen dat hij het zielig vond als hij zag dat iemand zo zielig en alleen zat. God... Had ze er werkelijk zo wanhopig uit gezien dan? "Maar nu ben ik niet meer alleen," greens ze om even haar blik af te laten dwalen naar de barman. Deze leek alles behalve blij, want een afkeurende blik was gericht op de witharige. Well... Dat kreeg je dus als je minderjarige drank ging voeren. Maar ach, dit moest een avondje lol worden, geen avondje gezeik, vandaar dat ze besloot het te negeren. "Maar..." vervolgde ze om hierna haar blik weer op de jongen te richten. "Van wie heb ik dit drankje eigenlijk gekregen?" Een naam, dat was wat ze nodig had.

Even staarde de jongen naar zijn drankje, even peinzend of hij misschien iets sterkers moest bestellen of dat hij rustig zijn gang moest gaan. Hij besloot het laatste te doen, de nacht was immers nog jong en er was nog zoveel te ontdekken over zijn gesprekspartner die naast hem zat. Een aantrekkelijke gesprekspartner dat zeker, maar daar liet hij zijn andere lusten mee stoppen. Hij had Kai, hij had Sareth. Had ja, want Sareth was weg. En ergens deed het pijn dat ze elkaar niet meer zagen, maar ergens was het fijn. Want beiden waren een negatieve invloed op elkaar geweest. Maar aan de andere kant hadden ze geweldige tijden en heel wat samen mee gemaakt. Een steek in zijn hart liet hem herinneren dat hij hier niet nu aan moest denken, maar moest concentreren op zijn bier, of op het meisje. Of beiden, als dat hem goed af ging tenminste. Hij grinnikte, nee ze was niet alleen, maar voor hoe lang nog, want als dit op niets uit liep had Oliver zijn geld uit gegeven voor niets en zou hij zelf depressief dronken zijn. En dat zag hij niet zitten dus zette hij zijn beste beentje voor en probeerde zo positief mogelijk alles in te zien. Wat na een paar biertjes waarschijnlijk niet meer zo moeilijk zou zijn.
Oliver maakte een korte buiging met zijn bovenlichaam waarnaar hij haar hand pakte om daar een kus op te plakken. 'Oliver. Oliver Creed.' Was slechts zijn antwoord, zijn hand vond zijn glas weer en hij nam een paar slokken. 'Met wie heb ik het genoegen om deze drankjes voor te mogen betalen?' Vroeg Oliver op zijn beurt, de zin afsluitend met een knipoog. De jongen vulde zijn glas bij en bekeek het meisje van top tot teen, zonder iets speciaals van zijn gezicht af te laten stralen. Gewoon zuipen en praten. En dan vooral zuipen.