Space.

Lucy duwde de deuren van de aula open, en bleef even staan om te kijken waar ze zou gaan zitten. Er was ruimte genoeg, dus eigenlijk maakte het helemaal niets uit. Ze liep naar een tafeltje dat vlakbij een raam stond, en ging zo zitten zodat ze naar buiten kon kijken. Ze zette haar tas op tafel, en haalde daar haar eten en haar tekenblok uit. Haar lunch bestond uit een paar droge boterhammen, aangezien ze deze ochtend niet veel tijd had gehad om wat anders te maken. Als er nu iemand een banaan of een appel aan haar zou aanbieden zou ze hem met alle genoegen aannemen, alles was beter dan boterhammen met kaas. Terwijl ze zat te eten krabbelde ze wat op haar lege blaadje, al had ze nog geen idee wat het moest worden. Een gezicht, waarschijnlijk. Veel andere dingen tekende ze eigenlijk niet. Gelukkig had ze haar Ipod bij zich, zo werd de pauze tenminste wat draaglijker. Ze kende niemand, en miste het praten tegen iemand eigenlijk best wel erg. Praten tegen jezelf had ook niet veel zin. Lucy zuchte en wierp vanaf de plek waar ze zat de rest van haar brood in een dichtbijstaande prullenbak, maar had niet door dat ze tegelijkertijd één boterham tegen het hoofd van iemand aangooide.

Sapphire zat te eten, maar kreeg eigenlijk geen enkele hap door haar keel. Ze zocht iemand, die ze helaas niet vond. Sapphire was lichtelijk geïrriteerd. De jongen die ze in de gymzaal had ontmoet, was opeens verdwenen. Ze verplaatste haar lange, roze haar naar achteren en keek zuchtend naar haar blote benen. Ze had een roos naveltruitje aan met een rok dat op haar knieën kwam. Ze wreef even over haar benen en keek toen rond. Ze wierp haar boterhammen met een boze zwaai in de prullenbak en voelde toen iets tegen haar hoofd. Ze wreef over haar hoofd en ontdekte iets smerigs. Gatverdamme! Een paar achterste haren waren met boter besmeerd en Sapphire keek naar de boterham in haar hand. Ze draaide zich om en zag een meisje bij de prullenbak staan. Sapphire stond op en liep naar het meisje toe. 'Iets kwijt?', vroeg ze, proberend haar zelfbeheersing te behouden.

Lucy keek verbaasd op naar het meisje dat ineens tegenover haar stond. 'Huh?' was haar eerste reactie. Waar had zij het nou weer over. Lucy keek haar enkele seconden verduft aan toen ze ontdekte dat het meisje boter in haar haren had zitten. 'Oh fuck, heb ik je geraakt?' Lucy graaide in haar tas en haalde er een pakje tissues uit, en drukte ze bij het meisje in haar handen. Eigenlijk vond ze de situatie wel grappig, want het was typisch iets voor haar om het voor elkaar te krijgen iemand een boterham voor zijn kop te smijten, maar ze lachte niet. Lucy zou het ook niet leuk vinden als iemand een boterham tegen háár hoofd aan zou gooien, ookal was het maar perongeluk. 'Sorry dat ik je raakte, ik richtte op de prullenbak maar zoals je ziet heb ik niet zo'n goed richtingsgevoel,' Lucy glimlachte en pukte een stuk boter uit het felroze haar van het meisje. Mooi haar had ze, maar totaal anders van haar eigen haar. 'Sorry,' zei ze met een verontschuldigend gezicht, en bleef haar even aankijken.

Huh?', zei het meisje en Sapphire keek haar aan. Toen zag ze het meisje haar blik naar haar haren richten en haar ogen werden even groot. Oh fuck, heb ik je geraakt?', vroeg het meisje toen. 'Het lijkt er wel op als je mijn haren bekijkt', lachte Sapphire. Ze had ook veel te overdreven gereageerd! Het meisje graaide in haar rugzak en haalde zakdoeken tevoorschijn. Ze kreeg het in haar handen gedrukt en Sapphire begon aan de schoonmaak van haar haren. Aangezien boter een makkelijke vloeibare stof was, was het er bijna makkelijk uit. et ook niet leuk vinden als iemand een boterham tegen háár hoofd aan zou gooien, ookal was het maar perongeluk. 'Sorry dat ik je raakte, ik richtte op de prullenbak maar zoals je ziet heb ik niet zo'n goed richtingsgevoel,' zei het meisje en ondanks de gebeurtenis lachte Sapphire hard mee. 'Ah joh, zo maak je wel de leukste vrienden', grapte ze. De stof was helemaal uit haar haren en Sapphire wierp de zakdoek recht in de prullenbak. 'Zo doe je dat', zei ze lachend. 'Ik weet niet of je mij kent, maar mijn naam is Sapphire', zei ze vriendelijk.

Lucy was opgelucht toen bleek dat het tot nu toe onbekende meisje er wel om kon lachen, en grinnikte. 'Zo maak je inderdaad de leukste vrienden,' Lucy keek haar aan en luisterde naar wat ze zei. Ze heette dus Sapphire? Apart. 'Je hebt echt een mooie naam,' zei Lucy met een brede lach. 'Ik heb je volgens mij tijdens de gymles even gezien, Je roze haar valt nogal op hé,' Lucy grinnikte en stak haar hand uit. 'Mijn naam is Lucy Lilith Delarue,' Ze stelde zich altijd voor met haar volledige naam, uit gewoonte. Dat moest altijd van haar ouders, dat was 'beschaafd' zeiden ze dan. 'Kom je anders bij mij aan tafel zitten? Ik ben hier nieuw en ken eigenlijk nog bijna niemand,' Lucy wist niet of Sapphire al bij andere mensen zat, maar ze kon het altijd vragen.

'Je hebt echt een mooie naam,' zei het meisje en Sapphire keek even verlegen naar de grond. Waarom moest zij ook altijd zo verlegen zijn? 'Dankje.' Ik heb je volgens mij tijdens de gymles even gezien, Je roze haar valt nogal op hé,' zei het meisje die grinnikte en Sapphire lachte even kort. 'Tja, wat moeder natuur me geschonken heeft kan ik natuurlijk onmogelijk ongedaan maken', zei ze in een poging om wijs te klinken. Ze giechelde echter meteen om haar gekke woorden. Het meisje stak haar hand uit en Sapphire schudde die hand. Mijn naam is Lucy Lilith Delarue,' zei het meisje haar volledige naam. Lucy Lilith Delarue. Het was een mooie naam. 'Lucy is anders ook een prachtige naam', zei Sapphire bewonderend. 'Kom je anders bij mij aan tafel zitten? Ik ben hier nieuw en ken eigenlijk nog bijna niemand,' zei het meisje en Sapphire knikte. 'dan staan we quitte, ik ken namelijk ook weinig mensen hier', lachte ze en ze ging aan een tafeltje zitten.

Ryuu gooide de deuren van de aula open en riep door de hele aula "TATSU!!!" Hij rende naar de andere kant, toen hij het roze haar zag dat hij uit duizenden herkende. Hij draaide zich vlug om en zag Sapphire met een ander meisje zitten. "Goedemiddag, Sapphire." hij liep achteruit tot hij haar goed kon zien, om zeker te weten dat het haar was.

-crappy entrance ik weet het, het is 0:08 en ik ben al 2 dagen op-

Sapphire dronk even aan haar bekertje met water. Ze schoof een meter omhoog toen opeens de deur van de aula open werd gesmeten. TATSU!!!"', riep een bekende stem dat alleen maar de inhoud van Ryuu kon hebben. Sapphire keek omhoog en trilde een beetje van de schrik. Ze keek Ryuu aan. Was hij zijn hond kwijt? Lola's oren waren plat in haar oren, ook zij was geschrokken van de stem. ''Goedemiddag, Sapphire'', zei Ryuu en Sapphire glimlachte terwijl ze hem vrolijk aankeek. 'Hallo Ryuu. Ik zie dat je Tatsu kwijt bent', zei ze en ze keek rond. Ze zag Tatsu echter zitten achter een of andere balie en wees Ryuu daar glimlachend op.

- Ah, dat verklaart ook je figuur van de RPG XD (grapje hoor) -

De eerste dag en gelijk al een hel. Na de klas uitgestuurd te zijn omdat Regan zat te tekenen, liep ze nu de aula geïriteerd binnen. Ze trok haar handschoen( op haar rechterhand/arm) omhoog en met haar linker hand trok ze haar tas mee. Op de tas zat haar kater die geamuseerd toekeek. Regan keek boos naar de kater. "Rot kat" mompelde ze zachtjes. Regan liep verder en zocht naar een tafel bij het raam. Ships. Bezet. Had ze dat ook nog. Ze trok haar gescheurde jurk recht, haar capuchon verder over haar hoofd heen en liep op de tafel af. "Ik zie dat er nog een plekje vrij is." ze wees naar een van de stoelen, en ging zitten. Uit haar tas, die ze op de tafel smeet waarna haar kat naast haar in het raamkozijn ging zitten, haalde ze een broodje met sla, ham en kaas. Ze keek er even naar en hield het broodje in de lucht. "Iemand? Anders gaat hij de vuilnisbak in!" Regan keek even rond, legde het broodje neer en pakte een appel die ze op at.

Er kwam een meisje binnengelopen die ongelooflijk geïrriteerd leek. Een kat zat op een stoel en Sapphire smeekte naar de hemel dat Lola die niet zou opmerken. Het meisje zelf bleek echter tegen haar kat te schelden. Dat was iets wat Sapphire zelfs in een rot bui nooit deed. Het meisje stak een broodje in de lucht en vroeg daarmee of iemand hem wou. Sapphire had al twee dagen weinig gegeten en had nu ook weer geen zin. En er gebeurde waar Sapphire bang voor was: Lola merkte de kat op en rende naar de kat toe, wild en vol geblaf. Sapphire probeerde wanhopige pogingen om Lola terug te roepen maar er was een tijd, dat Lola niet naar haar luisterde omdat ze wild was.

- Ik wacht hierna even op Lucy -

Lucifer, de kater van Regan, had het broodje opgemerkt en liep stiekem er naar toe. Maan nog voordat hij kon aanvallen werd hij aangevallen door een hond, niet zijn dierbaarste vriend. Lucifer snauwde naar de hond en wilde uithalen maar Regan had hem net optijd door. Greep hem van de tafel en kreeg de haal in haar gezicht. De nagels van Lucifer haalde haar wang open en Regan werd woest. Zette Lucifer op de grond en duwde hem weg, richting de uitgang. Ze zag Lucifer met een onwijze vaart wegrennen. Ze ging met haar hand naar haar gezicht een veegde wat bloed weg. "Hebben jullie ook al zo'n rotdag. Alles maar dan ook alles gaat mis." Regan zocht een doekje op in haar tas en maakte hem nat met wat water uit een flesje dat ze mee had. Depte haar gezicht schoon van het bloed en glimlachte zo lief mogelijk, waarom wist ze zelf niet eens.

- okee is goed -

Ryuu keek rustig aan hoe het hele geval met het nieuwe meisje zich afspeelde. Hij liep onderhand naar Tatsu en keek van tijd tot tijd naar hem. Alhoewel, toen hij Lola's geblaf hoorde tegen de kat keek hij opeens boven de balie uit. Hij zag Lola en rende direct naar haar toe. Ryuu liet hem gaan, in zulke gevallen was hij nooit zo streng voor Tatsu. Toen Tatsu eenmaal bij Lola was likte hij haar een paar keer en ging rustig bij haar zitten. Onderhand was Ryuu, wederom rustig, zijn weg terug naar het tafeltje aan het maken. Toen hij eenmaal bij het tafeltje was bleef hij er rustig naast staan, Hij was niet echt het type voor zitten. Eerder staan of hurken. Ryuu keek naar, wat leek, een vriendin van Sapphire. "Het spijt mij voor mijn onbeleefdheid." zijn zicht ging naar het nieuwe meisje. "Mijn naam is Ryuu Gogyou." Hij hield zijn hand naar Lucy. "Aangenaam." van plan om beide dames die hij nog niet kende een hand te geven.

-Wachten op Lucy dan maar, he?-

Lucy glimlachte en schoof haar stoel wat dichter bij de tafel. 'Jij zit hier dus ook nog niet zo lang op school?' Ze keek Sapphire verwonderd aan. Misschien was Lucy toch niet de enige nieuweling hier, en ergens was dat ook wel een opluchting. Met een duffe uitdrukking richtte Lucy haar blik op een jongen, die Sapphire leek te kennen. Ze besloot zich maar niet te mengen in het gesprek, aangezien hij nog niet eens bij de tafel was. Een beetje verstrooid luisterde ze naar de woorden die gewisseld werden, toen ze merkte dat er ineens iemand aan de tafel was komen zitten. 'Eh, ja tuurlijk ga maar zitten,' zei Lucy op een sarcastische toon, aangezien het meisje niet eens normaal had gevraag of ze erbij mocht komen zitten. Het kon ook zijn dat Lucy het gewoon niet gehoord had, maar ze was in ieder geval al gaan zitten voordat ze antwoord had kunnen geven. Haar botte reactie echter, zo was Lucy gewoon. Dat de hond van Apphire er was had ze al gezien, maar plotseling was er ineens een kat aanwezig. Vreselijk. Een hond was al erg, maar een kat, no way. Het geblaf en de plotse, mislukte aanval deed Lucy echter schrikken. Ze had echt een verschrikkelijke hekel aan beesten, alles wat kwijlde of haarde, wilde ze niet om zich heen hebben. Blij dat de kat weg was, richtte ze zich tot de jongen. 'Is niet erg, hoor,' met een beduusde uitdrukking op haar gezicht schudde ze de hand van de jongen. 'Lucy Lilith Delarue,' zei ze, en knikte met haar hoofd als een soort begroeting. Alles was nogal in een waas voor haar neus gebeurd, en ze ging maar weer recht op haar stoel zitten. Ze grinnikte even richting de drie. 'Sorry, ik ben nogal, verstrooid..' Ze veegde een pluk haar achter haar oor, en glimlachte.

- Sorry dat het zo lang duurde, ik ben namelijk net zo verstrooid als Lucy -.-

Ryuu richtte zich naar het nieuwe meisje en glimlachte, wederom. Hij stak ook zijn hand naar haar uit en zijn artificiële oog begon zowel Lucy als haar te analyseren. Toen mompelde hij een beetje in zichzelf, waaronder. "Lijken........ aardig....... allebei....... Shadranen." Zijn ogen werden iets groter en hij hoopte dat geen van de meiden hem gehoord had. Hij keek rustig rond de tafel en zijn het zwarte pentagram in zijn rode oog begon blauw te neigen bij het zicht van Sapphire, maar werd al snel weer zwart.

Regan glimlachte terug en stak haar hand uit, pakte de hand van Ryuu, zoals hij zich eerder voorstelde, en schudde hem. Uit beleefdheid zei ze net als Lucy haar hele naam. "Regan Cecilia Basil. Aangenaam." Regan grijnsde even en hoorde hem toen zachtjes mompelen. Wat hij precies zei hoorde ze niet goed maar het woord "Shadranen" klonk haar erg bekend in de oren. Ze glimlachte naar Ryuu toe en bekeek hem van top tot teen. Daarna richte ze zich op haar appel en haalde ze een klein schetsblokje te voorschijn.

Och God... Daar ging iets mis!De kat wou klauwen naar Lola, maar het meisje met de rode haren pakte het beest gauw op en kreeg een klauw in haar gezicht. Sapphire keek geschokt. 'En nou hier komen en af, Lola!', siste ze op een boze toon, alhoewel haar ogen kalm, maar toch dreigend genoeg om gehoorzaam te zijn, stonden. Ze bood haar excuses aan aan het meisje. Er werden woordenwisselingen gedaan en Lola's oren zaten plat in de nek. Sapphire zag dit niet graag, maar Lola zou toch moeten luisteren. Sapphire kwam aarzelend op het meisje af. Het meisje had een schetsblok tevoorschijn gehaald. Sapphire pakte een bekertje water. 'Sorry, mijn excuses, mag ik even?', vroeg Sapphire mompelend. Ze wachtte het antwoord echter niet af en tilde zachtjes het hoofd op van het meisje. Ze pakte wat water en liet die zachtjes op de snee in het meisje, die trouwens Regan heette had Sapphire nog net verstaan, rusten. 'Niet schrikken, dit kan koud worden', zei Sapphire en je hoorde aan haar trillerige stem dat ze Regan echt geen pijn wou doen, maar dat het even moest. Geconcentreerd maakte ze het water een beetje ijs achtig. Het bloed was weg, nu de wond zelf nog. Dat kon ze al sinds ze elf was, wonden genezen. Er kwam een zwak, blauw lichtje en het volgende moment was de snee nog half zichtbaar. Het was in de huid gegaan. 'Goed, als je er niet aan krabt, wat ik je aanraad, dan moet het normaal binnen een paar dagen genezen zijn', zei Sapphire. Sapphire ging weer terug op haar stoel zitten, maar ging toch weer staan en hurkte. Ze begon haar hond te kietelen en te plagen en het volgende moment lagen ze lachend over de grond. 'Mijn excuses! Ik heet trouwens Sapphire Langara.'

- Ik kon geen andere achternaam verzinnen -

'Sorry, mijn excuses, mag ik even?', vroeg het meisje van de hond mompelend. Maar nog voordat Regan antwoord kon geven werd haar hoofd in de lucht getild. Nog geen seconde later kwam er water bij de wond op haar wang. Regan wilde zich verzetten. Dit kan je toch niet zomaar doen!! Maar op het moment dat ze zich wilde verzetten kwam er een pijnstoot door haar wang en vloekte ze zachtjes binnensmond. 'Niet schrikken, dit kan koud worden', zei het meisje van de hond. En voor Regan het wist kwam er nog een pijnstoot in haar wang. Weer vloekte ze binnensmond alleen dit keer harder en het scheelde niet veel of het kwam haar mond uit. Het water dat op de wond lag werd ijs en het bloed was inmiddels verdwenen. Regan wilde weer recht zitten want meer hoefde ze niet te weten van wat het meisje ging doen. Maar al gauw ging het meisje door voordat Regan kon bewegen en de wond was bijna niet meer zichtbaar. 'Goed, als je er niet aan krabt, wat ik je aanraad, dan moet het normaal binnen een paar dagen genezen zijn' zei het meisje waarna de met haar hond begon te spelen. 'Mijn excuses! Ik heet trouwens Sapphire Langara.' Regan voelde ondertussen aan de wond op haar wang. Het voelde ok aan en ze wist even niet wat ze moest doen. Zoiets deed eigenlijk nooit iemand voor haar. "Uhm.. Bedankt, Sapphire." kwam er zachtjes uit. Op een manier die eigenlijk niet veel voorkwam bij Regan. Ze glimlachte flauwtjes en keek naar de andere die er stonden. Hopend dat zij de iets softeren Regan niet hadden opgemerkt. Dit van zo niet haar. Tenminste niet als je haar nog niet kende.

PROFILE MAGICIAN

» Ah, space (Jake)
» When you needing your space, to do some navigating (Kriss)
» Little Space Rabbits {Juulz' Dump topic}

Space.

Space.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen