Reünie

Met Emrahnaiya nog aan een arm, had Savador haar vanaf het lanceringsplatform wat door de school begeleid en haar wat kleine details bijgebracht over de ruimtes die ze tegenkwamen tijdens de weg naar de Toren. Haar nu al een beetje op weg helpen kon naar zijn gevoel geen kwaad; ze zou zich eenvoudiger in het schoolleven kunnen mengen op die manier. Aangezien ze een hele tijd lang in slaap was verkeerd en Deshas nogal beschermend over haar was, betwijfelde hij het sterk dat ze ooit eerder tevoren naar een school was geweest. En wat nieuw was, kon onwennig zijn. Haar laten herontmoeten met haar vader, het feit dat hij hier ook aanwezig was, kon dat onwennige misschien wat wegnemen. 'Dit is de Toren,' legde Savador uit toen ze net de lange wenteltrap beklommen hadden en de gang met de kamers van de Legendarische Magicans naderden. 'Cahaya, Cruinne, Angani, Erdore, Ilma en de grote deur op het einde van de gang vormt de Vergaderzaal,' noemde hij in een rap tempo op terwijl hij met snelle, stevige passen langs de deuren beende alsof hij er zo snel mogelijk voorbij wilde zijn. 'Maar dat doet er niet toe. De enige kamers die voor jou belangrijk kunnen zijn, zijn die van Eldur - de kamer der vuur - en Dorchadas - de kamer van je vader. Waarschijnlijk wist je dat al, maar je vader en Heer Aidan zijn goede vrienden. Wellicht kan Eldur toch een punt zijn waar je terecht kunt bij Heer Aidan, mocht je vader niet aanwezig zijn. Aah, hier is het.' Savador kwam uiteindelijk tot stilstand voor een donker ogende deur, en klopte er even van tevoren met drie knokkels tegen voor hij die opende. Zijn slangachtige ogen schoten de kamer door, zoekend naar zijn vriend. 'Deshas! Je hebt bezoek in ontvangst gekregen!' riep Savador kalm door het vertrek. Hij wierp Emrahnaiya glimlachend een blik toe en bleef geduldig in de deuropening staan.

Deshas was in zijn studeerkamer. Hij hing ondersteboven aan een dikke balk terwijl zijn blik naar de grond gericht was waar op een stapel boeken een dik boek opengeslagen lag. Het vervelende van dit boek was, dat het magisch beveiligd was. Het leek leeg tenzij je ondersteboven hing. Dan kon je pas de letters zien. Zijn lange zwarte lokken zaten hem echter bij deze positie flink in de weg aangezien ze telkens naar beneden vielen en dus op de bladzijde die Deshas aan het lezen was stil bleven liggen. Uiterst geïrriteerd streek Deshas dus keer op keer zijn haren naar achteren. 'Welke idioot was dan ook ooit op het idee gekomen om z'n slot te maken' mompelde hij geërgerd in zichzelf. Deshas sloot vrijwel direct daarna zijn ogen en pakte met zijn duim en wijsvinger zijn neusbrug vast. 'Oh ja, dat was ik zelf' gromde hij er zacht achteraan. Toen de tijd had het hem een goed idee geleken. Maar dit werd wel heel vervelend. Daarom was Deshas ergens wel blij dat Savador hem kwam storen. 'Wacht even. Ik kom er aan' riep hij terug. Deshas slingerde een beetje heen en weer tot hij met zijn handen de balk kon grijpen. Hij liet eerst met zijn benen los en vervolgens met zijn handen. Hij zakte even door zijn knieën toen hij de grond raakte maar ging daarna weer overeind staan. Hij streek voor de zoveelste maal zijn zwarte lokken naar achteren en trok zijn kleding recht waarna hij naar het woongedeelte van Dorchadas liep. Zodra Deshas opkeek zag hij naast Savador, ook Emrahnaiya in de deuropening staan. De verbazing was van zijn gezicht af te lezen. 'Em? Wat doe jij nou weer hier?'vroeg hij zacht.

Emrahnaiya luisterde de hele weg lang geboeid naar Savador. Toen ze in de Toren aankwamen en hij alle namen opnoemde kwam haar dat allemaal vaag bekend voor. Licht, Aarde, Lucht, Woud en Water vertaalde haar gedachten de exotisch klinkende namen voor haar. Ze keek Savador voor een moment aan toen hij haar vertelde over Eldur, oftewel vuur. En Dorchadas, duisternis en de naam van haar vaders kamer. Ze knikte lichtjes op het feit dat Savador over Heer Aidan vertelde. Ze wist wel dat haar vader een goede band met hem had. Ze had hem vaak genoeg over Heer Aidan horen praten. Toch nog wat twijfelend liep Emrahnaiya de kamer binnen. Een vertrouwd thuis gevoel overviel haar. Waarschijnlijk omdat dit de kamer was waar haar vader woonde en werkte als hij niet in het Rijk der Schaduwen was. Ze keek in de richting van een openstaande deur toen ze haar vaders stem hoorde die antwoord gaf op de eerdere aankondiging van Savador van hun aanwezigheid. Een kleine glimlach sierde Emrahnaiya's lippen toen ze de verbaasde blik van haar vader zag. Ze liep met snelle passen naar hem toen en sloeg haar armen om zijn middel terwijl ze zichzelf stevig tegen hem aandrukte. 'Ook fijn jou weer te zien' grijnsde ze eerst. Daarna keek ze haar vader aan maar weigerde hem nog los te laten. 'Ik kom hier vanaf vandaag ook studeren' glimlachte ze. 'Van Ceylin mocht het' zei ze er gauw achteraan.

Savador onderdrukte iets dat leek op een zachte binnensmondse grinnik toen hij Deshas terug hoorde roepen. Geduldig bleef hij met Emrahnaiya nog naast zijn zijde wachten tot hij zich in het woongedeelte van de kamer zou begeven. De amusatie was van zijn gezicht af te lezen toen hij zich eenmaal liet zien en nogal verbaasd leek te zijn over het feit dat zijn dochter voor zijn neus stond. Hij sloeg met een kalme glimlach zijn armen over elkaar en leunde ontspannen tegen de deurpost terwijl hij toekeek hoe Emrahnaiya haar vader met een omhelzing begroette. Het was overduidelijk dat ze hem gemist had. 'En van mij ook,' vulde Savador haar woorden glimlachend aan waarna hij de deur achter zich sloot en met kalme passen naar het tweetal liep. 'Deze onverwachte reünie komt toch niet ongelegen, Deshas? Anders neem ik haar weer terug, doen we alsof dit nog niet is gebeurd en zie je haar morgen wel weer in je deuropening staan,' zei Savador grappend terwijl hij in het voorbijgaan aan een aantal spullen in de kamer zat, wat aangaf dat hij nog lang niet uitgekeken was aan al de bijzondere dingen die Deshas in zijn kamer had staan.

PROFILE MAGICIAN