Mikasa vloog in dierlijke vorm, een gevleugelde panter, samen met Bash, haar steenarend, over een bosbrand heen. In het midden van het bos stond een groot huis waar zo nu en dan een explosie te zien was. Mikasa brulde vrolijk toen ze over het huis heen vloog. "Zo tijd voor een nieuw hoofdstuk, vind je ook niet Bash? We hebben het hier in ieder geval met een mooi fikkie kunnen afsluiten." zei Mikasa voldaan via haar telepathische connectie met Bash. Bash maakte een instemmend geluid en vloog vervolgens in een kurkentrekker. Mikasa ging wat lager vliegen waardoor ze de hitte van het vuur goed kon voelen. Bij het huis ontplofte zo nu en dan iets en Mikasa voelde telkens een heerlijke rilling door haar heen lopen bij elke explosie. "Ja het is echt een mooi fikkie geworden. Daar mogen we flink trots op zijn. Eindelijk verlost van dit huis." bevestigde Mikasa nog eens. Toen ze zag dat het vuur niet snel uit ging lachte ze en zei ze: "Goed laten we naar het lanceerplatform gaan.". Bash liet een kreet horen en nam de navigatie van Mikasa over aangezien Mikasa de weg niet meer wist. Na een paar minuten kwamen ze aan bij de rand van de bosbrand. De brand zelf had al een radius van 2 kilometer, dit zorgde ervoor dat Mikasa even moest lachen. "Bomen hier op Razen branden zo lekker. Ik ben benieuwd wanneer ze de brand gaan proberen te stoppen.". Vervolgens dacht Mikasa terug aan haar leven in het grote verlaten huis.

Ik woon al zo lang als ik me kan herinneren in dat huis, op een dag werd ik daar gewoon wakker alsof ik toen pas begon met bestaan. Ik wist niet hoe ik in het huis was gekomen of hoe oud ik was, al gok ik dat ik zo een 13 jaar was. Ook van mijn ouders kan ik me niks herinneren alsof ik geen ouders heb. Een dag later ontmoette ik Bash, hij zat vast in een boom, en ik had hem eruit bevrijd, vanaf dat moment heeft hij me nooit meer in de steek gelaten. Bash is een zeer grote steenarend van 120cm lang/hoog en met een spanwijdte van on en nabij 4 meter en hij is een van de trouwste dieren die ik ooit heb gezien. Maar goed, terug naar het huis, in dat huis heb ik tot op de dag van vandaag gewoond. Het was ver van de beschaving af, onbewoond en stevig. Dagelijks ging ik met Bash buiten jagen, alleen de bossen direct om het huis hadden bijna geen dieren gelukkig wist ik al hoe ik in mijn dierlijke vorm kon veranderen. Daardoor konden Bash en ik naar de omliggende bossen, of naar de dorpjes en de stad als het nodig was.
In het bos zelf kwam haast nooit iemand, op de verdwaalde wandelaars na dan. Bijna iedere week waren en wel een paar wandelaars verdwaald in het bos, vaak waren het magieloze mensen. Soms vond ik het leuk om hun te helpen het bos weer uit te komen, maar op andere momenten vond ik het heerlijk om ze te dwarsbomen. Dan begluurde ik ze vanuit de bosjes, en als ze een vuurtje gemaakt hadden deed ik deze meteen weer uit of zorgde ik er juist voor dat het uit de klauwen liep. Ik vond het heerlijk om de paniek in hun ogen te zien wanneer ze besefte dat ze in de problemen zaten. Regelmatig zou ik de kampeer plaatsen een paar weken later bezoeken en levenloze lichamen vinden, dat was wel raar, want deze mensen konden toch gewoon verder lopen?
Het bos voelde echt als een thuis voor me, de connectie met de natuur vond ik heerlijk, en er was genoeg hout om een mooi fikkie te maken. Maar dit kon niet altijd mijn thuis blijven, en toen ik de kans zag om naar SSA toe te komen greep ik die dan ook met twee handen aan. Daarom heb ik vanochtend het huis gevuld met de raziaanse dennenappels aangezien deze zo lekker kunnen ontploffen, en vervolgens een heerlijke geur achter laten. En tja daar zijn we nu.

Mikasa en Bash hadden inmiddels de rand van het bos bereikt, het bos was erg groot, de brand was ongeveer 10% van het hele bos. Mikasa keek voldaan naar de grote rook wolk die was ontstaan door het vuur. De autoriteiten zouden vast al mensen gestuurd hebben om het brandje te blussen, of niet misschien. Mikasa gniffelde en vroeg zich af hoe de plek er uit zou zien als ze over een paar jaar terug zou komen. De groene, berg landschappen maakte plaats voor boerenland en kort daarna kwam de stad al in zicht. "Daar moeten we zijn!" zei Mikasa opgewekt tegen Bash. "Nu is het nog even bedenken hoe we een shuttle voor ons zelf kunnen krijgen, hmm". Mikasa keek even rond terwijl de gebouwen van de stad dichter bij kwamen, toen had ze een idee. Ze kon natuurlijk doen alsof de shuttle in de fik stond, maar dan zou de piloot ook vluchten en die had ze nu juist net nodig... Lastig. Voordat Mikasa echt een plan had kunnen bedenken kwamen ze al bij het lanceerplatform aan. Mikasa en Bash landde waarna Mikasa rustig om zich heen keek. Mensen leken ietwat angstig om hun heen te kijken, maar waarom? Dat wist Mikasa niet, ze deden net alsof ze een monster zagen... Plotseling schoot het Mikasa te binnen, de mensen hier verwachten vast niet een gevleugelde panter te zien. Hmm dat kon ze wel eens gebruiken om een shuttle te krijgen. Ze veranderde snel in haar menselijke vorm en keek nog eens goed om zich heen. "Ahh! Daar moeten we naar toe!", Mikasa wees richting een shuttle waar duidelijke SSA op stond en liep er samen met Bash naar toe. Er leek niemand te zijn, en nadat Mikasa en Bash plaats hadden genomen kwam er een man van een jaar of 30 naar ze toe. "I'll be your captain for today, sit back and relax, we'll be at Starshine before you know it.". Mikasa knikte naar de man en vroeg zich vervolgens af of ze misschien niet eens mensen weg hoefde te jagen, die vraag werd al snel beantwoord doordat de shuttle deuren dicht gingen en de shuttle begon te bewegen. Mikasa keek vrolijk naar Bash en glimlachte. "Lijkt erop dat we niet eens moeilijk hoeven te doen! Wat een luxe zeg, neem maar even rust, ik ga ook slapen tot we op SSA zijn, daar zien we wel weer verder oké Bash?". Bash knikte en hupte soepel de stoel naast Mikasa op, waarna hij in slaap viel. "Lucky Bastard, Ik kan nooit direct in slaap vallen." zei Mikasa grappend. Kort daarna steeg de shuttle op. Razen zag er zo mooi uit van deze hoogte! Mikasa keek even goed uit het raam en zag vervolgens de rook wolk van het brandende bos. "hehehe dat ziet er echt goed uit." grinnikte ze zacht, waarna ze met haar blik naar de sterren inslaap viel.

"Wakker worden jonge dame! We zijn gearriveerd!" klonk een stem door de shuttle. "Huh wat?!". Mikasa keek op en wreef in haar ogen, ahh het was de captain zijn stem. Hmm wacht GELAND? Mikasa keek uit het raam en lachte. "Yes!" riep Mikasa, waarna ze naar Bash keek, die inmiddels ook wakker was geworden. "Kom Bash! Tijd om op verkenning te gaan!". Vervolgens liep ze vrolijk de shuttle uit terwijl Bash achter haar aan huppelde. Toen ze de shuttle uit liep keek ze om zich heen en zag ze prachtige hotelletjes en restaurantjes. "Wow hoe duur zou dit wel niet allemaal zijn zeg?" zei ze hardop terwijl haar maag uitgehongerd rommelde. Snel pakte ze haar rugzak en haalde hier een appel uit en at deze op. "Goed Bash, eens kijken waar zullen we naar toe moeten voor SSA?" vroeg Mikasa hardop, ze hoopte dat een van de omstanders haar misschien hoorde en de weg kon wijzen. Bash keek naar haar en haalde zijn vleugels op, deze plek was ook nieuw voor hem, dus hij had geen flauw idee.