I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

Hij had zijn benen over elkaar geslagen, op de vrouwelijke manier, niet op de mannelijke manier. Zijn fijne handen lagen over zijn knie gevouwen en hij voelde hoe zijn kleine koffer tegen zijn scheenbeen duwde. Hij hield de koffer zo onder het zitje in, want hij wou niet dat als de shuttle afremde dat al zijn ondergoed door het hele voertuig vloog. De blonde jongen ontvouwde zijn handen en duwde zijn scheepspet een beetje vaster op zijn hoofd. Hij was wel een beetje nerveus, hij had het niet verwacht meteen naar een nieuwe school gestuurd te worden toen hij zijn ouders vertelde dat de mensen op zijn vorige school hem graag plaagden met zijn hoge stem. Voordeel van je ouders niet haten in je puberteit, dacht hij bij zichzelf. Hij ergerde zich ook wel aan hen, hoor, maar hij zweeg en durfde er niks van te zeggen. Zijn vader was ook daarbij heel streng en zijn motto was "een Kit zeurt niet, zelfs niet als alles tegen zit", dus Kanashimi durfde niets te zeggen.
Er was hem verteld dat een leerling hem op zou komen halen, en daar was hij heel blij om want de blonde jongeman had geen idee waar hij heen moest zodra hij aankwam op de school. Ergens voelde hij zich er ook wel slecht over, want hij had geen zin om als een verwend, rijkeluis kind gezien te worden. Hij zou de weg zelf wel kunnen vinden, maar hij was te verlegen om zijn mond echt te openen.
Zijn pet werd even omhoog gehouden door zijn linkerhand en terwijl ging hij met de rechter door zijn haar heen. Hij zette de pet weer op en wachtte tot James er rustig bovenop was gaan zitten. Geamuseerd trok de zestien jarige jongen met de aparte naam zijn mondhoek op. Hij voelde hoe de shuttle vertraagde en vervolgens tot stilstand kwam. Hij stond op, trok de koffer achter zich aan en liep naar de opslagruimte van de shuttle. Daaruit haalde hij nog een koffer, een grotere, en liep vervolgens het platform op. Er stond een jongen met een pijl boven zijn hoofd. "Kanashi-nog-wat...?" mompelde hij in zichzelf, en beschaamd sloeg hij zijn ogen neer. Was zijn naam zo lastig dat het niet te schrijven was. Hij bewoon zich voort richting de andere jongen, en bleef voor diens neus staan. Kanashimi voelde zich klein en mager, want 1 meter ergens in de zeventig en eind veertig kilo was niet zeer indrukwekkend. Zijn pezige postuur hielp er niet bij. "Kanashimi", sprak hij zacht. Zou hij nu gepest worden omdat hij nog een jongensstem had? Hopelijk niet. "Ken of Kana mag ook, maar alsjeblieft geen... Kanashi-nog-wat." De vogel op zijn pet fladderde instemmend.

I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

Hij was met zijn koffers richting de jongeman gelopen die een pijl boven zijn hoofd gehad had. Eigenlijk was die pijl ook overbodig, want het was niet alsof er zo veel mensen rondliepen op the launching platform. Die dat wel deden, waren onderweg richting een shuttle, of richting het schoolgebouw, en de enkelen die wachtten op iemand, nou, dat waren er eigenlijk heus niet zo veel. De jongen met het zwarte haar nam een meer benaderbare houding aan, dus Kanashimi voelde zich al iets meer op zijn gemak, maar nog steeds was hij op zijn hoede. James leek deze nieuwe plaats ook maar niets te vinden. De jongen deed de pijl verdwenen en sprak. "Aiden Youkai, Welkom op Starshine Academy." De blonde, kleine jongen knikte even, en voelde zich plots niet zo klein meer. Deze jongen voor hem was maar een centimeter groter of zo. "Sorry voor de naam boven de pijl. Ik kon je naam niet helemaal onthouden. 'Kanashimi' zei je toch? Leuke naam." Opnieuw knikte de jongeman, maar hij zei ook dat Kana of Ken oké was. "Kanashimi is prima, heb je ook een achternaam?" Waarom waren mensen zo gesteld op achternamen? "Kit. Kanashimi Awa Kit." James fladderde van zijn pet af en landde op Kana's schouder. De blonde nieuweling omklemde de handvat van zijn koffer stevig in tussentijd, wachtend tot Aiden weer zou spreken, want zelf had hij niets te zeggen. Hij ging de ander niet bedanken omdat hij hem welkom geheten had, hij voelde zich al direct niet welkom op deze school, dus hij wou er geen woorden aan vuil maken. "Goed Kanashimi, laten we naar de academie gaan. Dan kan je daar je spullen in de vertrekken plaatsen en kan ik je de school laten zien als je wil." Hij knikte, weer eens. Knikken was handig, je hoefde niet te veel woorden vuil te maken terwijl één enkele hoofdbeweging hetzelfde vertelde als 'oké, ik volg' zou doen. "Ik ben een Dark magician, als dat helpt. Ik heb gehoord dat de vertrekken hier op etages zijn, geordend volgens magiesoort." Hij slikte. Hij wou eigenlijk geen trappen lopen. Zijn dieptezicht was slecht, door zijn blinde linkeroog. Hij mistrapte zich wel eens en dat gaf zo'n stomme aanblik.

I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

"Ah Kit, een naam met pit, I like it!" Kanashimi knikte, hij hield niet zo van rijmen met zijn naam, zeker niet omdat Kit niet zo'n speciale naam was, maar hij trok een mondhoek op om niet heel onbeschoft over te komen. Deze jongen wist ook niet hoe hij hem moest behandelen. "Hoe heet je vogel?" Kana hief een hand op naar James, wees met zijn wijsvinger naar de vogel. "James, maar niemand vind hem ooit speciaal genoeg om zijn naam te vragen, ben zeker dat hij het apprecieert." Hij liet zijn handen weer zakken naar de handvaten van zijn koffer. "Ahh je komt van Shadra af? Dat verklaart wat." De vriendelijkheid die hij net aan het opbouwen was, verdween toen Aiden zo kil deed. "Je kent me twee minuten. Ik ben nieuw op deze school. Ik ken hier niemand. Sorry dat ik niet instant super vrolijk tegen je doe, hoor, gooi geen Shadra stereotypen naar mijn hoofd of het is het laatste gesprek dat we ooit zullen hebben"; viel hij kil terug uit, waarna hij zichzelf bij elkaar sprokkelde en zei dat hij een Dark magician was. "You heard well, Dark magicians are on the second floor." Het feit dat Aiden Shadraans sprak gaf Kanashimi enkel stress. Ze deelden dus duidelijk taal en een deel van hun magie, maar Kana kon gewoon de algemene taal spreken, hij sprak niet graag Shadraans. Toch glimlachte hij gewoon en knikte hij naar Aiden.
Ze begonnen te lopen, mooi. "Kijk je uit naar je verblijf op Starshine, Kanashimi?" De blonde jongen keek de andere uit. "Geen idee, het is en school, en ik hou niet zo van school." Hij voelde zich nagekeken door de mensen in de buurt, kwam dit door at hij voor zijn linkeroog had? Of door zijn schipperskledij? Of door James? Hij trok de koffers achter zich aan en keek naar Aiden. "Ben jij hier al lang dan?"

I'm plummeting into darkness, no light to be found, please help. Forsaken, I dwell inside this room. Forget me, I won't be myself, soon. - かなしみ

❝

"Ik vind James een leuke vogel, hij ziet er gezond en mooi uit, het is te zien dat je goed voor hem zorgt", sprak Aiden, en Kanashimi wou glimlachen maar hij viel uit over de Shadraanse stereotypen, wat Aiden blijkbaar erger vond dan gedacht. "Geez dude, je hoeft niet meteen zo uit je vel te springen, het leek er gewoon op alsof je niks je tijd waard vond, een typisch Shadraanse uitstraling. Ik probeer je alleen maar te helpen en te zorgen dat je niet ook meteen verdwaald. Maar als je liever verdwaald dan moet je dat zeggen hoor, dan ga ik gewoon weg. Je lijkt nu echt een ondankbare snotaap. Ik heb er geen moeite mee als dit ons laatste gesprek is." De blonde jongen haalde zijn wenkbrauwen op. "James bedankt je voor het compliment", sprak hij enkel. Hij ging niet ingaan op Aiden. Hij had geen zin in ruzie, want hij wist dat hij het zou winnen, Kanashimi was goed in discussies voeren. Hij zei enkel nog één ding: "Ondankbare snotaap hoef je me niet nog ooit te noemen. Ik ben verre van dat."
Omdat er hem gevraagd werd of hij uitkeek naar zijn verblijf, antwoordde hij van niet. "Ik hoop toch dat je het naar je zin zal hebben." Hij glimlachte aardig en knikte, waarna hij vroeg of Aiden al lang op de school zat. "Nah ik zit hier nu een kwartaal. Voorheen zat ik in de shadraanse demoon koning zijn dragonforce. Vandaar dat de mensen om ons heen me Paladin Youkai noemen." De blonde jongen liep verder, en hij knikte. "Oh", sprak hij, al had hij geen flauw idee waar Aiden (of was het nu Paladin?) het over had. Ze kwamen aan bij tuinen, en die zagen er mooi uit. Het deed hem denken aan kunst, wat naar zijn volgende vraag leidde. "Zijn er ook muziek- en kunstlessen op deze school?" Hij hield van deze onderwerpen.