ALGEMEEN

Full Name: Oliver James Creed
First Name: Oliver
Name Meaning: De naam komt van het Noors en betekend 'liefhebbend', James komt van het Hebreeuwse 'Jakob', een van de apostelen in het nieuwe testament.
Nicknames: Olijf, Olive, Oli, Olibol, Olliebollie, Snowflake
Gender: Male
Age: 18 Years
D.O.B: 4th of July
P.O.B: Puffoon, Suburbs of the capital city
Zodiac: Cancer
Sexuality: Bisexual
Animal form: Barbary Lion - White direwolf

MAGIC

Sort: Air en Dark
Preference: Air
Use: Hoewel Oliver zeker dark-magic in zijn bloed heeft stromen door zijn moeder en hij hier ook zeker aanleg voor heeft, gebruikt hij het nauwelijks. Van jongs af aan is hem Air-magic aangeleerd en eigenlijk maakt het hem ook niet zo heel veel uit dat hij geen aandacht besteed aan de andere magie. Hij vind dat hij sterk genoeg is met Air en heeft ook geen zin om zich te gaan uit sloven voor een magie als hij een andere al goed beheerst. Oliver is een vooraanstaande gebruiker van magie en zal het ook gebruiken voor de makkelijkste dingen.
Strength: Air, goede besturing en heeft soms de mogelijkheid om het weer zeer plaatselijk te kunnen manipuleren. Daarnaast kan Oliver ook zijn eigen vleugels oproepen en hier een korte tijd mee vliegen.
Weakness: Dark, zijn aanvallen zijn niet sterk en weet zich beter te verdedigen dan aan te vallen. Door zijn ambitieuze aard kan hij soms te ver gaan in het gebruik van zijn magie waardoor Oliver sneller uitgeput raakt. Daarnaast kent hij hier niet veel meer dan de basis van Duistere magie, waardoor hij niet zo creatief kan zijn met aanvallen als bij lucht.

FAMILY

Father: Adam Creed [55]
Mother: Ashley Creed-Donovan [52]
Sisters: Melody Creed [19], Ellen Creed [21]
Brothers: Liam Creed [23], Carl Creed [25], Jake Creed [20]

Uncles: James Creed [58]
Aunts: Lia Creed-Elevar [62]


RELATIES

Vader: Oliver heeft een zeer slechte relatie met zijn vader. Dit komt vooral omdat zijn vader streng is en een kort lontje heeft. Oliver heeft nooit vaderlijke liefde gehad omdat de man afstandelijk was en kil. In de ogen van zijn vader heeft Oliver nooit mee geholpen met het familie bedrijf en nooit echt iets heeft gepresteerd. Hij ziet Oliver als de zwakkeling van de familie, het zwarte schaap.
Oliver werd vaak mishandeld en gestraft voor zijn acties door zijn vader waardoor de jongen zowel angst als verschrikkelijke haat heeft en het liefst bij hem uit de buurt blijft.
Mede door zijn vader is Oliver ook gesloten geworden en heeft hij een hekel aan autoriteit.

Moeder: Zijn moeder is nooit tegen het regime van Olivers vader in gegaan en hoewel Oliver dat heel goed begrijpt waarom niet, verwijt hij het haar dat ze hem nooit geholpen heeft of heeft gerustgesteld na een woedeaanval van zijn vader. Oliver is voornamelijk afstandelijk naar zijn moeder maar kan wel met haar omgaan.

Zussen: Melody heeft vooral een goede relatie met Oliver. Hij is erg open naar haar en durft ook wat meer met haar in de buurt. Ze is altijd zorgzaam voor hem geweest en heeft ook meerdere malen zijn wonden verzorgd naar een mishandeling van zijn vader. Ze is misschien de enige in de familie wie Oliver echt vertrouwd.
Ellen en Oliver hebben eigenlijk nooit echt goed contact gehad omdat Ellen altijd met haar neus in de boeken zat en altijd aan het studeren was. Hoewel contact niet heel gemakkelijk gaat kunnen ze wel een normaal gesprek voeren.

Broers: Oliver haat zijn broers stuk voor stuk even veel. Aangezien Oliver de jongste van het kroost was en er toch wel een leeftijdsverschil tussen hem en zijn broers zat hebben ze hem nooit laten meedoen met hun spelletjes en was hij vaak het mikpunt van spot. Aangezien Oliver niet echt bij iemand terecht kon voor de problemen met zijn broers moest hij het allemaal over zich heen laten komen en is zijn afkeer tot zijn broers door de jaren heen steeds groter geworden.

APPEARANCE

Height: 1.76M
Weight: 56kg.
BMI: 18.1 (ondergewicht)
Hair color: Blond-tot witblond
Hair style: Warrig maar toch aardig verzorgd. Het is wat lang rond zijn voorhoofd en valt wat sluik, de punten staan echter alle kanten op. Zijn haar komt ongeveer tot het midden van zijn nek.
Eye color: Turquoise
Build:
Tattoo's/Piercings: Driehoek tattoo op zijn rechterpols, dit is het symbool van de magie lucht.
Littekens: Zijn complete rug zit vol met zowel oude, witte littekens, lijkend op strepen, wat vroegere zweepslagen zijn geweest. Voor de rest heeft hij hier en daar een kleine op zijn knieën en handen van een valpartij of eens verkeerd snijden met een mes.


CHARACTER

Likes: Respect - Zwarte koffie - Frappuchino - Alcohol - Mensen die niet naar zijn situatie vragen - Mensen die naar hem opkijken - Nacht - Zijn bed - Labradors - Post - Te laat komen - Filosofie - Stranden - Katten - Rommel - Slagroom - Winter - Herfst - Astrologie
Dislikes: Familie - Mensen die hun beloftes niet na komen - Cappuccino's - Inspirationele teksten - Zwakke diersoorten - Kleine diersoorten [m.u.v spinnen] -  Chaos - Autoriteit - bemoeizuchtige mensen - Betweters - Maandagen - Schoonmaken - Lente
Dream: Ontsnappen uit de klauwen van zijn vader en zichzelf kunnen bewijzen zodat hij zelf een goed leven kan opbouwen, iets grootst kunnen betekenen, een huisdier krijgen/kopen en er goed voor kunnen zorgen.
Fear: Zijn vader/familie, kleine ruimtes, een overdosis nemen.
Verslavingen/mentale problemen: Oliver is, deels, verslaafd aan verschillende soorten verdovende middelen, voornamelijk slaapmiddelen, door gebruik in zijn jeugd en de vele nachtmerries die hij heeft.
Daarnaast is hij claustrofobisch, heeft hij Keraunofobie en Somnifobie.

Karakter:
Afstandelijk - Gesloten - Chagrijnig - Grote mond - Afhankelijk - Naïef - Nadenkend - Loyaal - Zorgzaam - Pessimistisch - Ongeduldig - Droog - In zichzelf gekeerd - Neemt geen blad voor de mond - Direct - Weet niet goed hoe hij om moet gaan met zijn emoties

Oliver is een complexe jongen die nog wel eens met zichzelf worstelt. Hij heeft het moeilijk om vooral met negatieve emoties om te gaan, die hij vaak wegstopt en opkropt en hoopt dat ze niet meer terug komen. Om dit te verbergen heeft hij vaak een grote mond, compleet met droge en sarcastische opmerkingen, en is hij zo afstandelijk mogelijk. Oliver kan er slecht tegen als mensen tot hem door proberen te dringen en zich over hem willen ontfermen, aangezien hij vind dat hij dit prima zelf kan en bang is dat mensen hem zullen gebruiken als ze ook maar iets persoonlijks over hem te weten komen.
Daartegenover staat wel dat zodra je Oliver als vriend hebt, hij zeker iemand zal zijn die toch stiekem om je geeft en loyaal is en vooral het beste voor je wil. Oliver is makkelijk beïnvloedbaar doordat hij weinig structuur in zijn leven heeft en daar erg naar opzoek is. Hierdoor is hij ook wat naïef, al zal hij echt niet alles geloven wat je zegt. Dit komt ook doordat de jongen zeer pessimistisch is ingesteld en zeker geen positief wereldbeeld heeft.

HISTORY
0 - 6
Als jongste van het kroost is Oliver op een zeer warme vierde Juli geboren in een groot huis op Puffoon. De jongen was nooit helemaal een gewild kind geweest. Zijn moeder had graag nog een kind gewild, en dat was uiteindelijk ook Oliver geworden, maar zijn vader had ondertussen ondervonden dat hij geen goede ouder zou kunnen zijn en had het niet gewild. Doordat Oliver toch ter wereld was gekomen kon het dan ook niet anders dan dat zijn vader hem niet wilde erkennen en hem dus ook links liet liggen.
Doordat zijn moeder het ook nog eens heel druk had met het opvoeden van de andere kinderen had Oliver in de eerste maanden van zijn leven niet veel het gezicht van zijn moeder gezien of haar liefde echt goed gevoeld. Hierdoor huilde hij veel en probeerde hij zoveel mogelijk aandacht te trekken, goed of kwaadschiks. Het zorgde er alleen maar voor dat zijn moeder niet de rust kreeg die ze zo erg nodig had en Oliver werd daarom over gedragen aan een kindermeisje die hem dag en nacht moest verzorgen, met hem moest spelen en hem moest bijstaan. Oliver kreeg hierdoor zijn moeder nog nauwelijks te zien en zijn vader al helemaal niet, die nog niet eens bij hem in de buurt wilde komen en zich bezig hield met zijn 'werk'.
De eerste twee jaren als kind groeide Oliver op samen met zijn zusje Melody, die een jaar ouder was als hem. Ze konden goed met elkaar overweg en speelde veel met elkaar. Ze hebben samen leren lopen, al had Melody het veel sneller, en eerder, onder de knie dan Oliver, en Melody was er ook samen met zijn kindermeisje bij toen Oliver zijn eerste woordjes sprak.
Rond het einde van zijn derde levensjaar had Oliver het spreken nog steeds niet helemaal onder de knie. Hoewel hij gewoon goede zinnen kon spreken was zijn volume vaak te hard. Dit leverde vaak wat meer geërgerde blikken op aan de eettafel als de jongen luidkeels begon te brabbelen. Het was dan ook vaker voorgekomen dat zijn vader, die schoon genoeg had van al het geluid, Oliver apart liet zetten om samen met zijn verzorgster te eten. Dit deed de jongen dan veel pijn, al wist hij niet hoe hij het moest beschrijven wat hij voelde en wat het was. Aangezien dit vaker leek te gebeuren werd de jongen steeds stiller tot hij alleen maar iets probeerde te spreken als hem iets gevraagd werd, wat, op zijn levensjaar, natuurlijk nauwelijks gebeurde.

Vanaf zijn vierde jaar werd Oliver samen met zijn zus Melody en zijn twee jaar oudere broer Jake geschoold door hun oom, een streng uitziende man die hoewel hij het waarschijnlijk goed bedoelde dat hij hen wilde les geven, het niet zo liet overbrengen. Blijkbaar was de afkeer jegens Oliver van zijn vader overgewaaid op zijn oom en had die altijd de pik op Oliver. De jongen was altijd de zondebok en deed alles fout. Zijn broer vond dit alleen maar grappig en vertelde graag in geuren en kleuren aan de eettafel waar Oliver die dag weer was voor gestraft, terwijl Melody hem probeerde te troosten. Oliver wist hier niet zo goed wat hij er mee moest en hield zich afzijdig en was afstandelijk, in de hoop dat alle haat die op hem werd afgestraald hem niet zou deren.

7 - 12
Voor Oliver kropen de dagen voorbij en leken de jaren niet om te gaan in de volgende die er aan kwamen. De jongen had ondertussen door dat hij het mikpunt van spot was en bij niemand terecht kwam. Hij was er ondertussen ook achter gekomen waarom zijn vader zo een afkeer van hem had, wat hem alleen maar geslotener en afstandelijker maakte. Hoewel hij zijn best deed om goed te presteren bij het leren om zowel in een goed blaadje te komen bij zijn oom en bij zijn vader, ging dit compleet de andere kant op.
Doordat hij zoveel zijn best deed was Oliver voornamelijk binnen en  kwam hij nauwelijks in de buitenlucht. Dit maakte hem zwak en bleek en al snel werd hij vaak ziek. Dit zorgde alleen maar voor een leerachterstand en een oom die pissiger en pissiger op hem werd. Hoewel Oliver zijn best deed om zich te bewijzen, werd dit niet gezien en al snel werd hij het pispaaltje van zowel zijn vader, oom en zijn broers omdat hij continu het leren op hield omdat hij een achterstand had.
Toen het Oliver duidelijk werd dat zijn best doen absoluut niet hielp en dingen vaak alleen maar erger maakte, ging hij compleet de andere kant op en werd tegendraads. Hij ging vaak niet meer naar de lessen en luisterde niet meer naar zijn oom waardoor er spanning ontstond tussen Oliver en zijn oom en vader. Rond zijn tiende jaar kreeg Oliver dan ook de eerste mishandeling over zich heen. Deze bestond echter uit niet meer dan een paar klappen en een stomp in zijn maag, iets waar Oliver misschien niet tegen kon door zijn zwak gestel, maar hem geen stap terug liet zetten.
Zijn vader besloot hem uiteindelijk op zijn elfde daarom maar naar een echte school te sturen, zodat hij daar misschien nog wat opstak. Hoewel Oliver in het begin misschien nog een beetje zijn best deed, ging dat al snel achteruit toen hij Sareth ontmoette. De uitdagende Sareth. Op zijn eerste dag had hij eigenlijk al zijn oog op haar laten vallen, maar sinds Oliver nooit veel contact had gehad buiten zijn familie met mensen, durfde hij haar niet aan te spreken. Toeval wilde dat ze tegen elkaar aanbotsten in de hallen van de school en zij hem niet uit schelde. In tegendeel, ze hielp hem en al snel kwam er een gesprek op gang. Oliver voelde ergens bewondering voor het wit harige meisje en keek ook op naar haar.
De twee groeide wat dichter naar elkaar toe en het was Sareth meer die hem op het slechte pad kreeg. Ze spijbelden samen, gingen, als ze op school waren en lessen volgden, vaak tegen het regime van de leerkrachten in en waren bijna elke week wel te vinden bij de school directeur.

13 - 16
Rond zijn dertiende raakte Oliver wat meer verwikkeld in de wereld van zijn vader, die Oliver maar liet begaan of gewoon niet doorhad hoe erg Oliver op het slechte pad aan het raken was, die vooral in de drugs handelde. Hij had al een aardig imperium opgebouwd en verbouwde en handelde in drugs. Olivers broers, die natuurlijk ouder waren, waren al courier voor hun vader en Oliver vond dat eigenlijk ook best stoer om te doen. Echter verbood zijn vader dat. Hij vond Oliver te jong en te roekeloos. Dit maakte de jongen echter aardig boos omdat hij weer van iets werd weerhouden wat de anderen wel mochten en hij weer als zwak werd bestempeld. Zijn boers lachten hem uit en zijn zussen keken niet naar hem om. Melody wist niet goed hoe ze hem moest bereiken aangezien hij aardig vervreemd van haar was geraakt en daarbij het ook nog druk had met haar eigen dingen.
Het was Sareth uiteindelijk die Oliver zover kreeg om toch een zakje van de drugs te stelen en die te gaan verhandelen. Ze kende een paar mensen die daar wel geïnteresseerd in zouden zijn. Oliver zou de drugs stelen uit de loods van zijn vader en Sareth zou de afspraak met de mannen maken.
Ergens in de week die er op volgde wist Oliver op een onbewaakt moment de loods in te sluipen en een tafel te vinden met verschillende zakjes met wit poeder erop. Aangezien de jongen het spannend genoeg vond om alleen in de loods te zijn zonder dat het mocht, lette hij niet op de inhoud en maakte hij dat hij weg kwam. Hij was dan ook nog nooit zo snel bij Sareth aangekomen en nadat ze hem had geprezen voor zijn geweldige dief-kunsten, maar Sareth zou Sareth niet zijn als dit sarcastisch zou zijn, gingen ze uiteindelijk op weg naar de afspraak, die natuurlijk in een afgelegen steegje moest zijn.
Daar aangekomen stond een groep van vijf jongens van wat oudere leeftijd op hen te wachten, die dit snel wilden afhandelen. Aangezien Oliver trots was op het feit dat tot nu toe alles was gelukt, speelde hij een beetje arrogant en vroeg veel meer geld dan wat ze eigenlijk in gedachten hadden. De jongens betaalden met tegenzin en met erg chagrijnige gezichten en net toen Sareth en Oliver hun overwinning wilden vieren werd het feestje bruut verstoord door dezelfde jongens die kwaad kwamen teruggelopen en vroegen, meer dreigen, om een verklaring. In de zakjes zat namelijk niets anders dan waspoeder. En Oliver en Sareth zaten als ratten in de val, want Oliver kon geen enkele goede verklaring vinden.
Twee van de jongen sprongen boven op Sareth, terwijl de rest van de groep op Oliver af kwam. Nog voordat de jongen het echt doorhad lag hij al op de grond en werd hij van alle kanten in elkaar gebeukt, geslagen en geschopt. Het was ook zeker dat hij voor enkele minuten buiten westen was geweest, want toen hij eenmaal zijn ogen open deed waren de jongens weg, de pijn in zijn lichaam was hels en een half snikkende Sareth zat over hem heen gebogen. Aangezien Oliver wel kon raden wat er met haar was gebeurd zei hij geen woord, Sareth ook niet, en al gauw vertrokken de twee naar huis zonder ook maar een blik te wisselen of iets te zeggen.

Alles in zijn lichaam deed pijn en tegen de tijd dat Oliver echt thuis kwam was het al diep in de nacht en had hij het gevoel dat hij zwaar in de problemen zat. En zijn voor gevoel was juist. Eenmaal binnen geschuifeld in het landhuis zaten zijn vader en zijn oom al op hem te wachten. In plaats van de jongen op te vangen, straften ze hem echter des te meer. Hij had gestolen uit de loods, had gehandeld in dingen die niet verhandeld mochten worden, al wist Oliver haast zeker dat zijn vader er om de een of andere reden voor had gezorgd dat Oliver de zakjes waspoeder in handen kreeg, en had daarnaast schaamte aan zijn familie toe gebracht.
Aangezien Oliver al aardig was toegetakeld aan zijn gezicht en armen en benen, wisten zijn vader en zijn oom hem mee te slepen naar de loods, het was niet zo moeilijk sinds Oliver zich zwak en moe voelde, hem aan een van de vele metalen palen vast te zetten en hem met krachtige slagen te geselen.
Als dertienjarige die er al flink aan toe was, was dit een immense hel. Oliver schreeuwde het uit, maar was eigenlijk na de eerste paar slagen al door de pijn en vermoeidheid buiten westen, waardoor hij pas ergens in de ochtend wakker werd door meer geprikkel en pijn, wat uiteindelijk Melody bleek te zijn die probeerde zijn wonden te verzorgen.
Het duurde nog zeker een paar uur voordat de jongen een beetje kon op staan en naar zijn kamer, met behulp van zijn zus, kon strompelen, op zijn bed kon vallen en weer weg viel. Tegen de avond opende hij zijn ogen weer met de mededeling van zijn vader dat hij van school was gehaald en voortaan thuis bleef, tot hij genoeg genezen was en zijn vader er zeker van was dat Oliver niet verder rare en gekke dingen ging uithalen. Oliver kon hier verder niets tegen in brengen en de week die er op volgde was een hel van pijn en een hemel van verlichting.
Op de derde dag was de ergste pijn nog steeds niet gezakt, waarop zijn vader misschien toch wat medelijden kreeg en hem wat pijnstillers gaf. Pijnstillers die Oliver, als dertienjarige, maar al te graag in nam. Het gevolg was dat hij met een pot pijnstillers net een dag deed, waardoor zijn lichaam er snel aan gewend raakte en al snel om meer smeekte. Zijn vader gaf ook meer en bracht naast pijnstillers ook nog eens wat zware slaappillen met de opmerking dat hij elke nacht wakker werd van Olivers pijnlijke geschreeuw en hij wilde dat het ophield.

De weken dat Oliver aan bed gekluisterd was omdat zijn rug en andere verwondingen moesten helen, leefde de jongen op pijnstillers, slaappillen en af en toe wat eten omdat hij anders van zijn stokje ging.
Zijn veertiende verjaardag vierde hij vanaf zijn bed en niemand naast Melody besteedde er aandacht aan, aangezien ze waarschijnlijk waren vergeten dat Oliver überhaupt nog bestond en niet allang was gestorven.
Het helingsproces ging langzaam en de jongen werd hier alleen maar chagrijnig van, omdat hij niets kon. Meerdere malen had hij Melody gesmeekt om iets uit de loods van zijn vader mee te smokkelen, want de jongen wist ondertussen wel wat er werd gehandeld, maar Melody, die een afkeer tegen de handel had, negeerde zijn smeekbeden telkens weer.
Tegen de tijd dat Oliver weer recht op kon zitten en al wat kon rondlopen begonnen er elke ochtend wat andere pillen op zijn nachtkastje te verschijnen. Sinds Oliver verwachtte dat dit Melody was die hem gewoon zijn pijnstillers en slaappillen bracht, iets waar zijn lichaam nu nauwelijks meer zonder kon, slikte ze gewoon en kwam tot de conclusie dat dit absoluut geen pijnstillers of andere versuffende middelen waren. In tegendeel, Oliver begon de wereld met heel andere ogen te zien. Elke keer als hij er een slikte, was hij nieuwsgierig naar de wereld die dan voor hem open ging. Haast elke pil leek anders en Oliver kon het patroon niet ontdekken. Daarom bleef hij ze ook maar gebruiken, gewoonweg omdat het het gevoel van de pijn weg nam en hij zich ook een stuk opgewekter voelde. De chagrijnigheid was immers aan hem blijven plakken.

Na zijn vijftiende kon Oliver zo goed als het ging weer normaal functioneren. Zijn rug was niet compleet geheeld en zou op sommige plekken ook nooit helen, waardoor sommige wonden nog wel eens open konden gaan bij intensief gebruik en hij sneller naar pijnstillers zou grijpen.
Het was ook in deze tijd dat plotseling de stroom van slaappillen stopte. Aangezien zijn lichaam gewend was geraakt aan het idee dat ze elke avond een dromen-loze slaap tegemoed gingen, was dit iets waar Oliver niet tegen kon. Dromen-loos veranderde in nachtmerries die hem maar bleven teisteren. Nachtmerries over de nacht dat hij in elkaar was geslagen met Sareth, de geseling, zijn familie. Alles leek aan bod te komen. En het was dan ook niet lang daarna dat de jongen bang werd om in slaap te vallen, of om überhaupt nog te slapen. Al snel lag de jongen smekend aan zijn vaders voeten om zijn slaap terug te krijgen. Zijn vader was zo aardig om er mee in te stemmen, op een voorwaarde. Dat Oliver eindelijk ook iets voor de familie ging doen. En dat betekende niets anders dan drugs handel.
De jongen kon geen kant op en aangezien hij geen uitweg had, zwichtte hij en begon het twee jaar werken in zijn vaders 'bedrijf', de drugshandel en het gebruiken van de drugs zelf, wat voor hem een steeds bekender terrein werd. Hij communiceerde niet meer met Sareth en wist ook niet waar ze uithing, wat hem speet.

17 - nu
Het tweede jaar dat de jongen in het familie bedrijf aan het werk was en iets meer van zijn leven terug kreeg, kwam bij hem ook het gevoel op dat hij vast zat aan de ketens van zijn vader, die hem wist te besturen, gewoon omdat hij degene was die Oliver zijn drugs sponsorde. Zonder de drugs was Oliver namelijk niets.
Het bleek wel dat zijn vader hem wat meer vrijheid gaf, aangezien het Oliver een keer lukte om weg van huis te glippen en ergens in het holst van de nacht in een steegje een tattoo te laten zetten van een driehoek. Een symbool voor Oliver dat hij nooit van zijn oom en zijn vader (beiden een van de benen van de driehoek) zou loskomen. Het idee erachter voor hem zou zijn om uiteindelijk op de een of andere manier later, als hij gevlucht was van zijn familie, de tattoo te veranderen waardoor het leek dat hij was los gebroken. Maar voor hem was het nu een bittere herinnering dat hij geketend was en dat hij weg moest zien te komen.
En op een dag in Oliver's achttiende levensjaar, dwarrelde er een briefje in de bus met de oproep om Oliver naar een school te sturen. De jongen was al te lang van school geweest en had een zodanige leerachterstand opgelopen dat hij wel weer naar school moést gestuurd worden. Oliver zag dit als de kans om weg te komen van zijn vader. De jongen probeerde het dan ook zo vriendelijk en positief mogelijk, zover dat ging met Oliver zijn chagrijnigheid, te brengen aan zijn vader, die er na lange tijd van nadenken had besloten dat het mocht. Het lukte Oliver zelfs om zijn vader te strikken dat hij hem maandelijks een kleine levering aan drugs stuurde, zodat de jongen door kon leven. Op de voorwaarde dat Oliver zo snel mogelijk afstudeerde zodat hij weer naar huis kwam en weer aan de ketens kon worden gelegd.

En zo kwam het dan ook dat Oliver op geen andere school dan Starshine Academy kwam, met het idee dat hij absoluut niet zijn best zou doen en hij er zo lang mogelijk over zou doen zodat hij een goed en duidelijk plan kon bedenken om te vluchten van zijn vader en de rest van zijn familie, Melody not included, en zo zelf een leven proberen op te bouwen, hoewel de drugs daar aardig mee in de weg stonden.
[/size]

USE OF DRUGS

Start: Nadat Oliver in elkaar geslagen was door de groep jongens en vervolgens was gegeseld door zijn vader, en oom, begon voor de jongen op dertienjarige leeftijd het pad naar een compleet verneukt leven, gedomineerd door drugs en andere negatieve afleidingen. Om niet te sterven van de pijn werd de jongen voornamelijk pijnstillers en later ook slaappillen gevoerd. Op latere leeftijd ging hij ook experimenteren met oppeppers en andere drugs.

Pijnstillers: Al vanaf zijn dertiende slikt Oliver pijnstillers voor zijn rug, die door zoveel toetakelingen op sommige plaatsen gewoon niet meer wil helen. De pijnstillers werden voor hem al snel een verlichting, wat hem ook snel verslaafd maakte, aangezien er niemand was die naar hem omkeek en hem vertelde hoeveel hij er eigenlijk van kon slikken. Vooral op zijn dertiende en veertiende slikte Oliver ze veel, waarna hij het gebruik redelijk kon afbouwen op latere leeftijd maar er nog wel lichtelijk afhankelijk van is.

Slaappillen: De eerste echte slaappil die Oliver ooit heeft geslikt, is die van Rohypnol. Deze had voor de dertienjarige jongen een zeer sterke werking, maar hielp daarnaast ook voor pijn verlichting van zijn helende rug en een dromen-loze slaap. Aangezien de pijn in de eerste dagen erg sterk was en de jongen niet alleen op pijnstillers kon leven, slikte hij daarom ook rohypnol, iets waar zijn lichaam wat later erg aan gewend bleek te zijn, waardoor er voor hem niets anders op zat dan om het verder te slikken, ook al had hij het niet veel meer nodig en vond hij het op latere leeftijd ook enger om te slikken, vanwege de langdurige tijd dat hij buiten bewustzijn was. Echter weet Oliver niet hoe hij de drug moet afbouwen en blijft hij hem dus slikken.
Naast Rohypnol is later de Triazolam er ook nog bij gekomen. In de tijd dat Oliver niet langer meer rohypnol kreeg en hij daardoor last kreeg van verschrikkelijke nachtmerries en hierbij een angst voor slapen opliep, kwam zijn vader met de drug Triazolam, die hem hielp ontspannen en hem sneller in slaap bracht. Daarnaast leek het ook minder lang te werken. Op een gegeven moment kreeg de jongen ook weer de Rohypnol in bezit en slikte hij beiden drugs tegelijkertijd, wat voor hem een verlichting was.
De ketamine kwam er als laatste bij, omdat dit er meer voor zorgde dat Oliver al zijn zorgen voor even vergat. Het probleem hierbij was wel, dat na lang gebruik de jongen erachter kwam dat hij stukken uit zijn geheugen begon te missen. Het liefst slikt hij deze drug dan ook niet omdat hij bang is te veel te vergeten, al vind hij dat ook niet erg omdat hij er van overtuigd is dat zijn jeugd hem niets waard is.

Hallucinaties: Rond zijn vijftiende introduceerde zijn vader hem ook in de wereld van de hallucinogene drugs die Oliver lieten vergeten wie hij eigenlijk was en hem uit zijn pessimistische, chagrijnige levenssleur haalde. Tijdens het gebruik is Oliver dan ook een compleet ander mensen en is er vaak ook met hem niet te communiceren. Echter gebruikt de jongen deze drugs niet vaak, omdat hij bang is dat hij beschamende dingen doet waar hij liever niet voor herinnerd wil worden.

Oppeppers: Naast de hallucinogene drugs, gebruikt Oliver veel vaker de drugs die hem een kick geven en er voor zorgen dat hij uit de sleur van slaperigheid komt van de slaappillen en de pijnstillers. De jongen raakt opgewekt en is eigenlijk compleet anders, iets wat Oliver zelf eigenlijk niet doorheeft en daarom ook het gevaar niet echt kent van de drugs. Hij weet alleen dat hij zich er echt goed door gaat voelen en gebruikt het dan ook om even een uitweg te vinden uit zijn pessimistische denkpatroon en gewoon alles kan vergeten. Hoewel dit niet altijd zo is, houd Oliver eigenlijk van het blije gevoel en ziet hij het als de enige manier waar hij echt 'oprecht' blij en opgewekt is.

[Wordt ooit nog eens verder uitgewerkt denk ik]