Nieuw hier.....

Sorax had zijn tas op zijn rug en een wat grotere tas die hij meedroeg. Hij had een capuchon op en keek even door de etage van de lichtmagiers. Hier moest het zijn. Hij keek even rond maar zag niemand. Hij haalde zijn schouders op en liep naar de woonkamer. Hij keek rond. Ook niemand hier. Hij haalde zijn schouders op en liep naar de jongens-slaapzaal. Hij zette zijn tas neer bij een bed dat nog vrij was. Hij opende het en keek er in. Hij haalde wat kleding er uit en deed deze in de kast naast zijn bed. Hij glimlachte. Hij pakte toen een bol die je open kon klappen. Hij glimlachte en liep naar de woonkamer. Hij ging zitten op de vensterbank en klapte de bol open. Hij maakte een bolletje licht in zijn hand en deed deze in de bol en klapte hem dicht. Nu kwam er een kalmerend licht uit de bol die langzaam van kleur veranderde. Iets wat hij vaker deed om te kalmeren.

Enma zwierf een beetje door de gangen heen. Ze had haar ogen gesloten en wist dus niet waar ze heen liep. Ze liet zich leiden door haar geest. Die bepaalde waar haar voeten heen moesten lopen. Toen Enma haar ogen open deed keek haar emotieloze blik voor kort rond. Ze herkende direct de etage van Nova. Ook voelde ze de sterke aanwezigheid van een licht magier die hier op dit moment aanwezig was.

Sorax voelde ineens een sterke tegenhanger van zijn magie. Hij keek rond maar zag verder geen ander persoon. Hij liep naar de deur en hield de bol vast. Hij deed de deur open en liep naar de overkant van de gang en keek bedachtzaam naar de deur van de jongens-slaapzaal. Maar al snel keek hij opzij en zag een meisje lopen met haar ogen dicht. Hij keek er even naar. Knap wat ze deed. Zelf zou hij het nooit gedaan hebben. Hij grinnikte maar liep gauw de kamer weer in. Hij keek rond en keek naar de bol.

Het was het zachte grinniken van een jongen dat Enma deed omkijken. Langzaam draaide ze haar hoofd zijn kant op en zag hem nog net de jongens-slaapzaal in verdwijnen. Haar geest had kennelijk een rede gehad hierheen te gaan. Enma besloot daarom maar richting de jongens-slaapzaal te lopen. Ze klopte eerst zwijgend op de deur voordat ze die zachtjes een paar centimeter open duwde. Haar emotieloze rode blik keek de kamer even rond maar bleef hangen bij de jongen met zijn lichtbol. Het licht was voor iemand als Enma, die merendeel van haar leven doorbrengt in de duisternis, erg fel. Maar toch hield ze geen hand voor haar ogen of kneep ze ze tot speeltjes. Ze bleef een beetje als gehypnotiseerd naar de lichtbol staren.

Sorax dacht even na en keek op. Hij merkte dat de deur langzaam open ging. Hij draaide zich om en merkte dat het meisje naar de lichtbol aan het staren was. Hij keek er even naar. Voor hem was het gewoon een remedie om kalm te worden. Hij glimlachte. Het kleurde van rood langzaam naar oranje en dan weer naar geel enz. Hij glimlachte en merkte aan haar kleding dat ze van shadra kwam. Hij slikte even. Licht kon voor deze mensen erg fel zijn. Hij liet het minder fel schijnen maar hij deed het niet uit. Hij keek naar Enma. "Vind je het mooi?" vroeg hij aan haar en keek haar aan.

Aan Enma's uiterlijk was niet te zien dat ze ooit echt last had gehad van het felle licht. Maar nu de jongen hem iets minder fel liet schijnen was als je goed keek wel te zien dat Enma's pupillen zich een beetje verbreedde en een lichte glans van dankbaarheid over zich heen hadden, al was deze glans al gauw weer verdwenen om plaats te maken voor haar gebruikelijke emotieloze uitdrukking. Enma scheurde haar blik los van de bol en keek de jongen strak in zijn ogen aan. Het was alsof haar licht roodgloeiende ogen dwars door zijn ziel en geest heen keken. Ze knikte lichtjes op zijn vraag maar sprak nog niet. Vooral het feit dat Enma amper praatte zorgde ervoor dat veel mensen dachten dat ze verlegen was. Ook haar kleine lengte en lange zwarte lokken hielpen mee aan het beeld van een onschuldig meisje. Enkel haar stem was er eentje die er niet bij zou passen al liet ze die niet vaak horen.

Sorax keek naar Enma en glimlachte. Hij merkte ineens dat haar blik naar zijn ogen schoot. Hij slikte even en het leek alsof ze dwars door zijn ziel keek. Hij draaide zijn hoofd weg en keek de kamer in. Hij had moeite met mensen die hem altijd direct aankeken. Hij keek even terug en merkte dat ze knikte. Hij glimlachte. Kennelijk niet iemand van veel woorden. Zijn glimlach verdween. De concentratie op de bol was weg dus verdween het licht en doofde langzaam in de bol. Hij zuchtte even en keek weer terug naar Enma en zweeg. Iets aan haar deed hem aan het denken zeggen.

PROFILE MAGICIAN

» Nieuw hier
» Dus ik ben nieuw hier...
» Nieuw hier (Moest van Moon) ((We weten over wie we het hebben!))
» Nieuw vak, nieuw lokaal, nieuwe leraar
» Weg hier?

Nieuw hier.....

Nieuw hier.....

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen