The risk I took was calculated, but man, am I bad at math.

Hij was die dag ook weer helemaal klaar geweest met alles. En echt lang had dat niet geduurd. Het was al begonnen in de ochtend. Zijn vriend, Carmen, die drugssukkel die dacht dat hij zomaar op ieder moment van de dag Kai kon storen, was veel te vroeg 's ochtends wakker geworden. Kai's eigen fout, hij had gezegd tegen Carmen dat de kerel mocht verblijven in Kai's kamer, zolang hij zich niet op liet merken door leerkrachten of andere leerlingen, maar het was kwart voor vijf 's ochtends geweest toen Carmen zijn gezicht tot enkele millimeters boven dat van Kailee had verlaagd. "Hey", werd er gefluisterd, maar Kailee bleef eerst gewoon slapen, want hij verstond niks, hij voelde alleen een onaangenaam warme adem op zijn gezicht. Carmen had een abnormaal warme adem. "Kai! Ik wil een joint." Kailee kneep zijn ogen stijf dicht en duwde met zijn hand Carmens gezicht weg, waarna hij een kussen over zijn eigen gezicht heen duwde, om de klanken uit te sluiten. "Fuck off", sprak hij, maar hij verlengde de 'off' tot het zeer geërgerd en zeer moe klonk, als in een 'fuck offfffffff'. "Kaitje, Kaitje, liefje, kom op nou." Kailee smeet het kussen tegen Carmen. "In de fcking bureaulade, loser", gromde hij kwaad. Hij voelde een vederlicht kusje op zijn wang en Kai stak - met gesloten ogen - zijn middelvinger op naar Carmen. Carmen deed zo vreselijk close met hem soms, maar eigenlijk waren ze niet eens zo'n goede vrienden. Ze spraken alleen over persoonlijke zaken als ze beiden high waren. Omdat Kai toch niet meer kon slapen, gooide hij zijn deken en zijn kussen van zich af. Hij had al een serieus zware nacht achter de rug omdat zijn insomnia terug erger geworden was (en omdat hij zijn pillen niet wou nemen), en nu werd hij zo vroeg wakker gemaakt. Kai wierp een blik op de klok. "Kerel het is kwart voor vijf." Hij hoorde Carmen grinniken terwijl die zijn joint opstak. "Smoke je dood, please." Hij gromde en verdween met een ochtendhoofd en een ochtendhumeur naar de badkamer om zich te gaan douchen en zich aan te kleden. Een uniek gebeuren, want Kai douchte soms maar eens per maand.

Hij had zich terug op zijn bed laten vallen zodra hij terug kwam van het douchen, en Carmen zat nog steeds ergens te blowen. Hij mocht, het stoorde Kai niet eens. Hij draaide zich op zijn rug en viste een sigaret uit zijn zak. Hij stak deze op en met een tevreden zucht lag hij zo, één been opgetrokken, één uitgestrekt en dan een peukje. Mooi begin van de dag, ook al was het nog steeds maar tien na vijf in de ochtend. "Ik ben zo weg", sprak hij tegen de andere jongeman, die opkeek en zijn schouderlange, donkerbruine haar achter zijn oor schoof. "Naar waar ga je?" vroeg die. "Buiten." Hij glimlachte, nam weer een trek van zijn peuk. "Zorg jij maar dat je voor half zes hier buiten bent of ik ga je melden wegens inbraak." Hij hoorde gegrinnik. "Bitch."

Hij had een pull aan, want ook was het warm weer tegenwoordig, 's morgens was het nog altijd koud. Kailee was naar the quiet lake gegaan. Hij wou even alleen zijn, en eigenlijk wou hij hier zijn omdat hij nu eenmaal zoveel herinneringen had aan deze plaats. Hier had hij Alyssa terug gezien. Hij miste haar wel. Hier had hij Ryan ontmoet. Hij miste Ryan niet, maar hij miste het wel om iemand te hebben om van te houden. Misschien moest Kai gewoon eens stoppen met zo dom en emotioneel te doen. Hij was zeker dat hij vandaag school zou skippen, hij had geen zin in lessen en al helemaal niet in leerkrachten. Hij had geen geweldige stem, maar hij begon heel lichtjes te zingen. Deels uit verveling, deels omdat het nummer bij hem paste, deels omdat hij zich gewoon vaag voelde. Hij zong dat nummer, I hate you I love you van Gnash. En toen hij klaar was met dat nummer, stak hij gewoon weer een peuk op, want niets ging boven peukjes om half zes 's ochtend wanneer de zon nog niet helemaal op was en het meer dus ook maar lichtjes verlicht werd door een zwak, geeloranje zonnetje.

[OOC: voor Elian. Als je geen reden vind om Elian zo vroeg aan het meer te laten zijn, doe je maar alsof Kai al eventjes daar zit of zo~]

Het was zo'n bijzondere, verdomd warme nacht geweest. Zo'n nacht dat alles heerlijk klam aanvoelde en dat slapen min of meer onmogelijk werd gemaakt. God, het leven leek hem tegenwoordig geen slaap meer te gunnen. Waar was het precies mis gegaan? Elian herinnerde zich nog een tijd, nog niet zo super lang geleden, dat hij de kroon spande in het slapen. Een periode waar hij uiterst tevreden over was. Hij noemde zich dan ook de Olympische winnaar van de nachtrust. Een titel dat hem nu wel ontnomen kon worden. Door zijn eigen toe doen, besefte hij nadat hij rechtop in bed was gaan zitten. Op de kamer was het stil. Slechts het geluid van een tikkende klok en het ontspannen geadem van zijn kamergenoten verstoorden die rust. Vermoeid haalde Elian een hand door zijn git zwarte haren, dat vochtig op zijn hoofd lagen. Damn. Het was zijn eigen lichaamstemperatuur dat zo ongezond hoog lag. Alsof de innerlijke vlammen in hem een keihard feest aan het bouwen waren, waarbij de ramen van het gebouw op het punt stonden eruit geblazen te worden. 's Werelds slechtste vergelijking, als je het hem vroeg maar zijn hersens werkten dan ook niet optimaal meer. Hij had verkoeling nodig. Dat was de eerste drang dat omhoog kwam zetten. Een totale shock, aangezien zijn levensbehoefte nummer één nog altijd sigaretten waren. Dit maal liet hij het half gevulde pakje onaangeraakt op het nachtkastje liggen. Er was slechts één oplossing als het kwam op afkoelen zonder de rest te storen: de natuur in.

Zo vluchtig als hij was schoot hij in een paar schone kleren. Zomer kleding wel te verstaan. Een lange zwemshort, met daarboven een simpel hemd. Voor Elian voelde het momenteel aan als hoog zomer. Wellicht wel hoger dan dat. Nachtzwemmen leek hem dan ook geen mal idee, nu hij toch al over die "grens" was heen gegaan. Nog even en hij zou een nacht leven gaan leiden. Zoals een ouderwetse vampier. Niet dat soort dat schitterde als een discobal in het licht.

'Ik lijk wel op een wijf in de overgang, verdomme.' Mompelde de jongen tegen zichzelf, nadat hij de schooldeuren zolgvuldig achter zich gesloten had. Hey, hij had toch wel wat opgestoken van de lessen biologie. Soms kreeg Elian meer dingen mee dan hij werkelijk gewild had. Want come on, precies weten wat er bij een vrouw daar beneden gebeurde was nou niet echt top nieuws of zo. Het feit dat wanneer ze erbij gingen lopen als een stel demonen, was al meer dan genoeg. Gras kraakte zachtjes onder zijn gewicht. Even dacht Elian het natuurwater al te kunnen ruiken. Nachtzwemmen, of wel ja, ochtend zwemmen was iets compleets nieuws. Weer iets om van zijn niet bestaande bucket wat door te strepen. Intussen hadden zijn handen zich verplaatst naar de rand van zijn hemd, klaar om dat uit te trekken en in één duik het water in te springen. Een onverwachte, zingende stem bracht daar een einde aan.  Ongewild leek Elian's hart even in zijn keel te kloppen. What. The. Fuck. Waarom was hem dat niet opgevallen? Zijn ogen priemden naar het figuur dat er zat. Het oorzaak van het onverwachte geluid. Een klein brandend puntje en de geur van een sigaret volgde. Het was te laat nu om te keren en ongezien weg te glippen. De kans bestond dat de ander hem al gehoord had. 'Soo..' Besloot Elian maar te beginnen, in de meest nuchtere stem die hij opzetten kon. 'Jij ook slaap te kort of ben je hier om je één te voelen met de vogels?' Gezien de stand van de zon zou het niet gek lang meer duren voordat die beesten de sterren van de hemel zongen. Hoewel hij geen die hard natuur liefhebber was, was hij enigszins jaloers op hun vlieg kunsten. Nonchalant schopte de jongen diens schoenen de andere kant op, waarna hij zijn benen in het water liet zakken. Perfect.

AND SUDDENLY ➹

The risk I took was calculated, but man, am I bad at math.

In zijn ogen leek het alsof het nummer al lang geleden uit gezongen was, maar in realiteit was dat het echt nog maar misschien een minuutje geleden. Hij voelde ook helemaal niet dat er ogen op hem gericht waren, hij had helemaal niet door dat er nog een organisme in de buurt was en al helemaal had hij niet door dat hij niet lang daarna aangesproken zou worden door die persoon. Maar zo ver was het nog niet. Het was zo ver voor een peukje, het was tijd voor weer een. Hoeveel zou hij er die dag roken? Hij ging tellen. Dit was nummer twee. Hij zou waarschijnlijk zijn heel pakje wel oproken, zeker als hij niet naar de les ging. En zou hij die avond nog gaan blowen? Hing er waarschijnlijk van af wat hij overdag ging doen en om hoe laat Carmen het nodig vond om terug te komen. Kai blowde niet graag alleen, met twee was gezelliger. 'Soo..', hoorde Kailee plots, en hij wist dat zijn schouders heel even bewogen. Enkele millimeters maar, maar zijn hoofd kromp wat in zijn nek en dat zorgde dat zijn schouders heel even een beetje omhoog gingen. Hij had geen stem verwacht, want hij had de andere persoon dus niet opgemerkt gehad tot die zijn mond geopend had om geluid te produceren. 'Jij ook slaap te kort of ben je hier om je één te voelen met de vogels?' Kai plaatste de sigaret tussen zijn lippen terwijl hij een blik naar opzij wierp. De jongen naast hem deed zijn schoenen uit en liet zijn voeten en benen in het water zakken. De jongen had best zomerse kledij aan, terwijl Kai zich juist wat warmer aangekleed had omdat hij het 's morgens altijd koud vond. Maar dan ook, Kai was wel een extreme koukleum. De jongeman naast Kailee was niet onmis. Zover de jongen met het blauwe haar het kon zien in het gedimde ochtendlicht, had de kerel opgeschoren haar - undercut - en had het een gitzwarte kleur. Hij had ook oorbellen, maar Kai was niet zeker of het stretchen waren of niet. En piercings. En tattoos. Well hallo. "Wel, als ik slaap te kort had zou ik hier niet zitten, maar zou ik me mooi in mijn bed omgedraaid hebben en bijgeslapen hebben, maar jammer genoeg werkt dat niet zo met slapeloosheid of met een kop vol gedachten", sprak hij met een halve grijns nadat hij de rook van zijn peuk uitgeblazen had. Hij dacht even na en trok de veters van zijn schoenen ook los, met de sigaret charmant bungelend uit zijn mondhoek, en verwijderde zijn schoenen vervolgens van zijn voeten. Hij stak zijn voeten ook in het water, hij had toch een short aan, want hij had geen zin gehad in een skinny die ochtend. Het was ook echt veel te vroeg om te functioneren. "Misschien dat ik later vandaag nog wel kan slapen. Ik ga niet naar de les vandaag, but don't tell anyone." Hij lachte zacht, zijn 'chuckle'-lachje. Hij nam de sigaret tussen zijn lippen uit en blies de lucht weer uit. "Hoop dat je hier geen last van hebt," sprak hij, duidend op de sigaret, "Kailee Rietz is mijn naam, trouwens, aangenaam. Kai zal volstaan, trouwens." Met een glimlach stak hij zijn vrije hand uit naar de jongeman die naast hem zat. "Maar je vroeg 'ook' slaap te kort, wat heb je uitgespookt om slaap te kort te hebben en zo vroeg wakker te zijn? Nachtje geskipt of zo?" Weer lachte Kailee. Niet dat hij zichzelf zo grappig vond, of zo, maar het was ook een droge lach, een innerlijke lach, als in; ik bedoel het goed allemaal, please vind me leuk. Het was haast pathetic, maar Kai wou gewoon dat er eindelijk wat mensen waren die hem niet doodhard haatte.

Elian kon haast zweren dat hij stoom van het meertje had zien afkomen, nadat hij zijn benen daarin had laten zakken. Goodness. Zijn lichaam voelde zo ontzettend heet aan. Ongezond gewoon. En dat een totaal vreemde erbij zat, die wellicht geen behoefte had aan een onuitgenodigde gast, interesseerde hem werkelijk waar geen reet. Goed, de persoon zelf misschien wel. Of diegene het er wel of niet mee eens was dat ze deze plek nu samen deelden, dat niet. Over het algemeen had hij respect voor andermans privacy. Tot nu. Dit grote koele bad had híj nodig. Nu. Direct. Meteen. Anders had hij nog wel een heel stuk doorgelopen. Gezeldschap was fijn. Zoiets kon Elian niet ontkennen. De eenzaamheid op deze school begon diens tol te eisen. Van lui, werd hij luier. De dagen hadden geen actie meer. Geen avontuur. Want wat was er nou leuk aan om dingen in je uppie te doen? Zijn verlangen naar enige vriendschappen lagen dan ook hoog. Echter ontbrak Elian de moed en doorzettingsvermogen om een vriendschap te creëren. Wat dat betreft was hij behoorlijk cynisch. Iedereen vertrok toch wel weer. Je achterlatend in de shit.  

Voorzichtig had hij zijn handen in het verfrissende water laten zakken, terwijl hij eens opzij keek naar z'n metgezel nadat die was begonnen met praten. Oké dan. Geen gemompel. Geen gebrom. Geen glarende blik die hem vertelde dat hij een eind moest ophoepelen. Elian was sceptisch, maar ergens hoopte hij dat dit een amuserend gesprek zou worden. 'You got a point. Too bad dat je die gedachten niet vanzelf uit kan zetten. Even een tijdje op mute of zo.' Tot Elian's  grote verbazing aanschouwde hij hoe de onbekende jongeman diens schoenen ook uit begon te trekken. Even staarde hij de persoon in kwestie aan. Alsof het voor kort en duur onwerkelijk leek. Schijnbaar was de plotselinge opwelling naar wat verkoelends nog niet eens zo'n heel raar idee. Of deze dude moest net zo'n idioot wezen als hijzelf. Pas toen Elian merkte dat hij staarde, schudde hij kort zijn hoofd, wat ervoor zorgde dat zijn langere lokken half bedekkend over zijn gezicht vielen. 'Nah, maak je geen zorgen. Mij zal je er niet over horen. Daarbij heb ik geen recht om je te verklikken, als mede-spijbelaar.' Wederom schudde hij zijn hoofd. Dit maal dienend als antwoord. 'Rook zelf ook.' Elian zou keihard liegen als hij zei dat hij het onprettig vond. Integendeel. Dit vroege ochtend gesprek deed hem goed. Ineens viel zijn blik op de uitgestoken hand. Een gebaar dat op een één of andere manier onverwachts binnen kwam. Toch twijfelde hij geen moment. Hij trok zijn hand uit het water, maakte deze droog doormiddel van het zwemshort en pakte vervolgens de hand vast. De glimlach die daarbij op zijn lippen speelde was moeilijk te onderdrukken en daarom liet hij die voor zoals het was. 'Well nice to meet you, Kai. Mijn naam is Elian. Maar maak het maar op de manier waarbij je het makkelijk uit de mond vind komen.' Eli. El. Lia. In het gehele universum was er slechts één persoon dat de toestemming had Lia te gebruiken. Een persoon die, godzijdank, zich niet op de school bevond. Hij liet de hand van Kai los, om die vervolgens naar zijn hals te brengen. De kant waar de zon tattoo zich bevond. Elke tattoo dat zich op zijn lichaam bevond had een speciale betekenis voor hem. En ondanks de vele kritiek, zou hij ze blijven koesteren. Zijn blik gleed opzij naar Kai. 'Ik slaap vrij veel overdag. Eigenlijk.. Heel erg best wel veel. Normaal heb ik daar nooit geen problemen mee gehad 's nachts, maar nu begin ik te spoken.' Had zijn lichaam teveel rust gehad? Probeerde zijn lichaam hem op deze manier te vertellen van zijn kont af te komen en actie te gaan ondernemen? 'Zat je hier al lang trouwens?' Tsja, wist hij veel. 'Oh ja... Even wat hé, zou je het weird vinden als ik helemaal het water in duik?' Vragend had hij Kai aangekeken, alsof hij toestemming vroeg het te mogen doen. De ander zat hier immers langer dan hij dat had gedaan.

AND SUDDENLY ➹

The risk I took was calculated, but man, am I bad at math.

Hij keek de kerel aan, toen die sprak. 'You got a point. Too bad dat je die gedachten niet vanzelf uit kan zetten. Even een tijdje op mute of zo.' Kailee knikte instemmend, en hierna deed ook hij zijn schoenen uit en liet hij zijn benen in het water zakken. Nog steeds met de peuk, natuurlijk. God, peuken waren zijn enige liefde op het moment. Elian was gaan staren, maar dat had Kai niet door, omdat hij het eigenlijk nooit door had als mensen naar hem keken. Hij kraakte zijn nek en blies rook uit, vroeg of het de jongen met het zwarte haar stoorde. En hij vroeg hem ook om hem niet te verklikken. 'Nah, maak je geen zorgen. Mij zal je er niet over horen. Daarbij heb ik geen recht om je te verklikken, als mede-spijbelaar', sprak de kerel, en Kai grinnikte kort. 'Rook zelf ook.' Ohzo. Mooi dan.

Kai had zijn hand uitgestoken, zich voorgesteld en de kerel aangekeken. Die droogde zijn hand af aan zijn short en schudde vervolgens Kai's hand. 'Well nice to meet you, Kai. Mijn naam is Elian. Maar maak het maar op de manier waarbij je het makkelijk uit de mond vind komen.' Hij knikte met een halve glimlach. Makkelijke jongen. En Elian was best een leuke naam. Kai zag de tattoo in de nek van de jongen, en een grote grijns verscheen op zijn gelaat, maar hij hield zijn mond gesloten omdat Elian begon te praten. 'Ik slaap vrij veel overdag. Eigenlijk.. Heel erg best wel veel. Normaal heb ik daar nooit geen problemen mee gehad 's nachts, maar nu begin ik te spoken.' Kailee knikte, begrijpend, want hij kende het gevoel wel al te goed. 'Zat je hier al lang trouwens?' Kai wou antwoorden, maar Eli ging verder. 'Oh ja... Even wat hé, zou je het weird vinden als ik helemaal het water in duik?' Kai zweeg even. Elian vroeg vragen zoals een vrouw dat deed. Vragen na elkaar schieten en dan wachten tot ze allemaal beantwoord werden. Het amuseerde de kerel met het blauwe haar wel. "Ten eerste, je tattoo is awesome, man", lachte hij, en toen werd hij weer wat serieuzer, omdat naast de nek tattoo zijn eigen tattoos misschien minder opvallend waren. Hij had een "DARE" op zijn sleutelbeen en banden op zijn armen. Op zijn linkerarm had hij een dunne, dikke en weer een dunne band op zijn bovenarm, een dikke en dan een dunne band op zijn onderarm en drie dunne bandjes op zijn pols. En op zijn rechterarm had hij een dikke en dan een dunne band op zijn onderarm. Hij had zelf ook wel dat 'touch guy' gehalte hoor. Hij had stretchers, een uitgescheurde helix, een ringetje in zijn neus, een litteken aan zijn lip en wenkbrauw - en aan de achterkant van zijn hoofd, maar dat was geen gezichtslitteken - en dan had hij die paar tattoos. Zijn opgeschoren haar en het aparte kleurtje maakten hem ook wel wat indrukwekkender, want die indruk kon hij niet opwekken met zijn postuur; hij had ondergewicht en zeer gespierd was hij nu ook niet. Toch zag hij er niet éxtréém mager uit. "Ik zit hier al even, een vriend van me heeft me veel te vroeg gewekt. En nee, natuurlijk vind ik het niet weird als je een duik neem. Ik join je wel, if you don't mind." Kai? Zwemmen? Wat, hoe? Inderdaad. Hij zwom zelden, maar het begon al warmer te worden en zwemmen kon best heel erg leuk zijn, als je wou. Kai drukte zijn peuk uit. "Trouwens, mocht je een peuk willen, laat je 't maar weten, ik deel zo af en toe wel als ik daar zin in heb." Hij lachte naar de net ontmoette jongen en haalde een hand door zijn blauwe haar waar een lichte slag in zat. "We moeten wel zien dat we voor acht uit het meer zijn, als we gespot worden door leerkrachten moeten we misschien naar die creep Savador wegens spijbelen."

Langzaam trokken zijn mondhoeken scheef, zorgend dat ze een scheve grijns tentoonstelden. Het compliment over de tattoo werd zonder pardon aangenomen. Mensen waren zuinig met hun complimentjes tegenwoordig. Al helemaal over tattoos. Elian kwam uit een streng, militair opgevoed gezin. De visie van zijn ouders waren strak binnen de lijntjes. Opzettelijke "verminking" aan het lichaam werden nooit getolereerd. En wel, als je Elian zo bekeek, dan was hij ver buiten de lijntjes getreden. Rond zijn 12de, 13de was zijn "rebelse" gedrag begonnen. Teleurgesteld waren zijn ouders dan ook. Ze hadden weinig contact met elkaar. Weinig tot helemaal niets. Iets wat hem best beviel, naast het feit dat hij zijn broer en zusje best miste. Toch had Elian geen enkele spoor van spijt. Spijt, een emotie die hij weigerde te voelen. 'Danku! Got one too?' Natuurlijk had hij de ander in een oogopslag bekeken. Wat hij daarvan zag was zeer zeker niet verkeerd en de kans dat Kai -gezien de meerdere piercings- een tattoo bezat, kon groot wezen. Persoonlijk was hij zogeheten; ink addic. Een addic dat voorlopig even aan de kant geschoven zou worden. De laatste tattoo die hij had laten zitten had enkele honderden gekost en vrij -heel erg- veel pijn opgeleverd. Het resultaat mocht er dan ook wel zijn, als je het hem vroeg. De grootte en hoeveelheid details van de vleugels dat zich op zijn rug bevond waren enorm.

Elian trok zijn benen uit het water, nadat hij de woorden van Kai had aangehoord. Opgelucht dat de jongeman het oké vond te zwemmen. Zelfs nog mee wou ook nog. 'Over een klojo gesproken,' reageerde hij. Wat voor vriend wekte de ander nou on purpose midden in de nacht? Wellicht oordeelde hij te snel. Wist hij veel wat voor dingen er gebeurd konden zijn. 'Nee joh, is top dat je mee wilt. Is het tenminste niet zo eenzaam.' En saai. Zwemmen was zeer zeker niet iets wat hij voor zijn eigen plezier kon doen. Het was dat zijn lichaam het nu nodig had en dat het gebruik maken van een douche teveel lawaai teweeg zou brengen. Kort had hij Kai dankbaar aangekeken, na het aanbod van een sigaret. 'Top. Zal het onthouden.' Hoogst waarschijnlijk zou Elian er wel gebruik van maken. Ooit. Misschien na het zwemmen. In een vrij snelle, en soepele beweging was hij in de benen gekomen. Zijn handen grepen zijn hemd vast, dat vervolgens naast de schoenen op de grond belandde. Zoo... Dat alleen al voelde een stuk aangenamer aan. Voor een moment fronste Elian diens wenkbrauwen. 'Creep Savador...' herhaalde hij mompelend, zich een gezicht bij die naam proberend op te rakelen. 'O... Ooh, hij. Ben je bang voor hem?' Godzijdank had hij de man nooit hoeven te ontmoeten. Vanuit de gangen had hij eens een blik op het schoolhoofd kunnen werpen, but that's it. Gezien de verhalen die hij gehoord had moest het inderdaad een creep zijn, zoals Kai het benoemde. Toch was Elian ervan overtuigd dat geen man erger kon zijn dan z'n bloedeigen vader. Maar je wist het niet. Niet tot hij de persoon in kwestie persoonlijk had ontmoet. Een ontmoeting die hij zo lang mogelijk rekte. Wederom liet de jongen zich in het water zakken. Dit maal geheel, wat ervoor zorgde dat een aangename zucht zijn keel verliet. 'Maar goed, voor acht uur moet te doen zijn, dacht ik zo.' In alle rust zwom hij wat van de kant af, tot hij zeker wist geen bodem meer onder zijn voeten te kunnen voelen. Vervolgens draaide hij zich terug om naar Kai. 'Kom je er nog in, of moet ik je erin trekken?' Een plagende twinkeling speelde in zijn ogen, in gedachten lichtelijk twijfelend of hij zoiets wel flikken zou.

AND SUDDENLY ➹

The risk I took was calculated, but man, am I bad at math.

Hij had de kerel complimenten gegeven op zijn tattoo, en er was een bedankje terug gekomen. Samen met de vraag of hij er zelf ook had. Kailee knikte simpelweg, misschien dat Elian ze nog wel te zien zou krijgen. Maar nu had hij niet bijster veel zin om zich uit te kleden, want dan zou hij zijn trui moeten uitdoen om zijn armen te showen, en zijn T-shirt om de tattoo aan zijn sleutelbeen te laten zien. Maar Elian zou ze nog te zien krijgen, want ze zouden samen gaan zwemmen, al was dat nog niet beslist op dat zeerste moment. Kailee legde uit waarom hij zo vroeg wakker was, door een vriend, maar hij liet wel even weg dat het was omdat Carmen joints nodig had. Hij liet ook weg dat Carmen twintig was, en dat Carmen helemaal niet mocht verblijven in Kai's kamer omdat de haast androgyne jongeman met het halflange gekrulde donkerbruine haar. Carmen was - eerlijk - echt wel knap, en Kai vond het jammer dat hij niet wat meer op de kerel leek. Ach ja. 'Over een klojo gesproken', zei Eli, en Kai trok kort geamuseerd een mondhoek omhoog. Carmen was inderdaad een klojo.
Hij vroeg of Elian het goed vond als hij mee een duik nam. 'Nee joh, is top dat je mee wilt. Is het tenminste niet zo eenzaam.' Kailee knikte instemmend. Hij had geen watervrees, maar hij zwom niet graag omdat zwemmen echt stom was in je eentje. Samen met anderen was het ook nog stom, als zij niet interessant waren. En baantjes trekken vond hij sowieso heel erg saai. Ook nog vertelde Kai dat hij zijn peuken wel deelde, en de kerel met het zwarte haar zei dat hij het zou onthouden, waarop Kailee weer knikte. Net zoals Elian begon hij zich uit te kleden om zich klaar te maken om te gaan zwemmen. Hij had wel niet bijzonder een zwemshort bij, maar met deze short kon hij ook slapen. Hij trok zijn trui uit en dropte die op zijn schoenen. Zijn shirt eindigde ook naast de schoenen. Kai keek kort bewonderend naar de vleugels op de rug van zijn kennis. Toen sprak Kai: "We moeten wel zien dat we voor acht uit het meer zijn, als we gespot worden door leerkrachten moeten we misschien naar die creep Savador wegens spijbelen." Hij zag dat de andere kerel met het opgeschoren haar even fronste, en de naam met de bijnaam erbij herhaalde. 'O... Ooh, hij. Ben je bang voor hem?' Kailee schudde gauw zijn hoofd. "Nh, man, niet bang. Ergste dat hij kan doen is me van school sturen. Of me vermoorden. Maar dat is nog steeds een win situatie voor mij dan." Echt subtiel was hij ook niet met zijn zicht op het leven. Laten we zeggen dat als iemand hem zou willen wurgen, hij geen weerstand zou bieden. "Ik haat hem gewoon. Hij is een homofoob. En hij is seksistisch. En pervert." Dat waren veel 'moeilijke' woorden in één zin, voor Kai's doen.

'Maar goed, voor acht uur moet te doen zijn, dacht ik zo.' Kai knikte en wreef over zijn armen. Hij besefte nu pas, nu zijn shirt uit wat, dat zijn littekens op zijn armen wel zichtbaar zouden worden eenmaal de zon feller ging schijnen. Ach ja, hij stak het wel op gevechten als er naar gevraagd zou worden. Elian zat al in het water, hij was al aan het zwemmen, maar Kai's gedachten waren even aan het afdwalen en hij was niet echt aan het denken aan het water in gaan. 'Kom je er nog in, of moet ik je erin trekken?' De kerel met het blauwe haar knipperde met zijn ogen en richtte zijn blik op de jongen in het water. Hij schoot in de lach. "Doe dan, als je durft", sprak hij, maar terwijl trad hij naar voren en begaf zich langzaam het water in. Dat was frisser dan dat hij gewenst had. Hij rilde even en liep verder, tot hij kon zwemmen. Godver, hij haatte water. Nee! Niet helemaal, maar hij wou gewoon kunnen klagen. Hij hoopte dat de kleur van zijn haar behouden zou worden, hij had nog niet zo lang geleden bijgekleurd omdat het blauw afgeschoten was. Hij zwom richting Elian en bleef voor die hangen. "Mijn eerste duik sinds het weer gebeterd is. Waarschijnlijk ook de laatste." Hij lachte. "Dit moet ook wel een mooi zicht zijn, twee kerels 's ochtend om een uur of - hoe laat is het, kwart voor zes? Ach ja, twee kerels in het meer." Hij vond het wel komisch. Hij leerde gewoon veel mensen kennen aan het meer. Even werd zijn hart koud. Iedereen die hij hier had leren kennen was een hoop voor hem gaan betekenen, en daarna waren ze uit zijn leven verdwenen. Zou dit ook het geval zijn met Elian? Hmmm, misschien zou Elian niet eens zo'n bijzonder persoon worden in zijn leven. Of misschien wel. En als die dan weer wegging, nou ja, dan wist hij dat hij niemand moest leren kennen aan the quiet lake. Hij wreef met zijn hand zijn halfnatte haar uit zijn ogen en zuchtte kort, opgelucht. Een duik in de ochtend makte je wel wakker.

Kai vertelde geen angst te dragen voor die beruchte Savador. Heel even drong een grijnsje bij hem door, tot Kai diens woorden vervolgde. Ho, wacht. Vermoorden? Een enige tijd staarde Elian de ander aan. Zwijgend, recht in de ogen. Normaal gesproken had hij zo'n soort onderwerp allang weer aan de kant geschoven. Dat iemand levensmoe leek, had nooit zo zijn aandacht getrokken. Waarom zou hij zich ermee gaan bemoeien? Waarom zou hij enige vorm van energie aan zo iemand schenken? Zo was zijn houding negen van de tien keer. Iemand die ermee te koop liet, negeerde hij glashard. Toch kon hij het deze keer, op een één of andere vage onverklaarbare reden, niet over zijn kleine hartje krijgen. Of het deed hem in ieder geval meer dan dat  een ander persoon zeggen zou. Echter weigerde Elian er op in te gaan. Wat kon hij Kai nou wijs maken? Ze kenden elkaar amper. Dus kwam er enkel een 'hmn..' over zijn lippen zetten, daarbij richte zijn blik zich op het meertje voor hen. Er volgde geen lange pauze. Kai vervolgde het verhaal, dat hem dit maal een wenkbrauw liet optrekken. 'Oh?'  Al gauw grijnsde Elian. 'Goed om te weten dat iemand bang voor je is.' Hij maakte er geen geheim van dat hij homo was. Zo was hij nou eenmaal en hij zou stok ongelukkig worden als hij zich voor zou moeten doen als iemand anders. Voor een moment kwamen de meest kwaadjongensstreken bij hem omhoog zetten. Streken die hem geheid in de problemen zouden brengen. Zachtjes streek Elian met een duim over zijn onderlip, waarmee hij de verbrede grijns enigszins wou verdoezelen. Slecht, Eli. Heel slecht.  

Na het betreden van het water, keek hij eenmalig naar beneden. In de hoop er wat te kunnen zien. Geheid dat er vissen zwommen in dit almachtige meer. Vissen die hij liever zoveel mogelijk ontweek. Als hij ergens slecht tegen kon dan waren het glibberige dingen. Vooral als het ook nog leefde. Bah. Bah. Bah. Om die beesten van zijn gedachten te schudden, bedacht hij zich eens dat hij Kai wel in het water kon trekken. De uitdaging van de andere partij maakte dat idee wel meer aanlokkelijker. Kai was hem echter voor. Wat ook oké was. Zo konden er in elk geval geen gewonden vallen. Een ongeluk zat immers in een klein hoekje. Vluchtig bevochtigde Elian zijn haren, terwijl hij naar de andere zwemmer luisterde. Kort grinnikte hij. 'Je houd niet zo van zwemmen?' Kon de jongeman ook geen ongelijk geven. 'Haha ja, zeg dat wel. Ah well, weer eens iets nieuws. Beter dan klakkeloos met de meute mee lopen.' Met een intense staar staarde hij in de richting waar het school gebouw zich zou moeten bevinden, diep in gedachten verzonken. Een iets dat zijn teen voor een korte seconde aanraakte, bracht hem met een abrupte snap terug. Daarbij maakte zijn stembanden een ongewilde 'ieeks' geluid, op een toonhoogte waarbij Elian de handen voor z'n mond sloeg. Totaal verbouwereerd dat hij in staat wat was om zo'n geluid te produceren. 'Dat heb je niet gehoord,' mompelde hij vanachter zijn beschermde vingers. Beschamender dan dit was vrijwel onmogelijk. Momenten als dit had hij in tijden van eenzaamheid niet. Struggels.. 'Soms is het maar goed dat dit water zo donker is,' bromde Elian vervolgens, na zijn handen te hebben verwijderd. 'Anyway, nice hair! Is het geen pain in the ass om het zo te houden?' Beter dat het vorige moment glashard vergeten werd.



OOC: fuck post. im sorry x.x

AND SUDDENLY ➹

The risk I took was calculated, but man, am I bad at math.

'Je houd niet zo van zwemmen?' Kailee keek Elian aan, en hij schudde lichtjes zijn hoofd. Hij hield inderdaad niet zo van zwemmen. Grotendeels doordat hij zijn littekens niet graag onder zijn shirt uit haalde. Hij hield van mouwen die zijn bovenarmen wat bedekten. Ze littekens op zijn onderarmen waren sowieso al niet erg opvallend, maar die op zijn bovenarmen waren duidelijker en rooskleurig, echte littekens, van diepe wonden, littekens die door de tijd heen niet helemaal genezen waren. Ergens jammer, ergens herinnerden ze hem aan de tijd waarnaar hij niet terug wou - ook al zat hij eigenlijk nog steeds in die tijd, omdat hij zich nog steeds even kut voelde. Hoeveel maanden er ook voorbij gingen. Hoeveel medicijnen hij eigenlijk moest nemen. Antidepressiva hielp voor geen meter, Kai nam ze ook gewoon niet. Hij wou geen medicijnen nemen, want hij vond dat ze hem abnormaal maakten. Enkel zieken moesten pillen slikken, toch? Of ja, hij slikte ook wel pillen, maar dat waren een ander soort pillen. Drugs telden niet mee als medische pillen. Maar de littekens deden hem terug denken aan de periode dat hij voor het minste het mes op zou rapen om zichzelf te bewerken. Dat gebeurde nu minder vaak, hij had het afgeleerd, hij hield zich sterk. Dat was één van de hoofdredenen dat Kai niet graag zwom. Daarbij hield hij ook gewoon niet zo van water. Ook doordat hij zelden een douche nam. Hij hield niet van nat worden en je erna weer moeten afdrogen. In het meer viel het nu nog wel mee, maar in zwembaden zwemmen was ook een hel doordat er een hoop chloor in het water zat, en chloor was één van de grootste vijanden van gekleurd haar. Het beet de felheid er uit, en dan had je een doffe, vervaagde kleur. Rood werd gewoonweg oranje-bruin, als er de juiste hoeveelheid zon bij kwam kijken. Hij kon even op niet meer redenen komen, maar dat maakte ook niet uit, want Elian sprak weer en Kai wou daar zijn aandacht op richten. Elian had ook een aangename stem. Een mooie stem om naar te luisteren. De jongen met de undercut zei iets over het beter was dan klakkeloos met de meute mee te lopen. Kailee knikte instemmend. Hij had al veel ingestemd met Elian, eerlijk gezegd. Hoe kwam dat? Hij keek naar de andere persoon, die hij nu nog steeds gewoon een kennis ging noemen, ook al voelde hij dat het wel klikte met deze persoon. De jongens waren een beetje ter plekke aan het trappelen, ze zwommen niet echt rond. Kailee liet zijn ogen het meer rondgaan, hij was wat stil gevallen qua praten, maar plots keek hij geschrokken naar de andere kerel toen die een geluidje uit zijn keel perste was niet het meest mannelijke geluid ooit was. De jongen schoot in de lach, zeker toen Eli zei dat Kai dat niet gehoord had. De kerel had dat gezegd van achter zijn hand, die hij voor zijn mond geslagen had nadat hij dat geluid geproduceerd had. 'Soms is het maar goed dat dit water zo donker is', sprak de jongeman met een brommerige stem, en Kai knikte. "Ik wil niet eens weten wat voor wezens allemaal in het meer zitten, ik probeer ook niet na te denken als ik geraakt word door iets." Hij wreef een natte lok uit zijn ogen en kuchte lichtjes. 'Anyway, nice hair! Is het geen pain in the ass om het zo te houden?' Kailee grinnikte. Die subtiele onderwerp switch was inderdaad subtiel, maar toch viel het Kai een beetje op. Hij zweeg er over, om Elian niet in ongemakkelijkheid te brengen. "Ja, het is een pain in the ass, vooral in zwembaden met chloor." Hij haalde een hand door zijn haar en maakte daarmee de laatste droge lokken ook vochtig en/of nat. "Daarom dat ik niet graag zwem, het is één van mijn redenen. Chloor vreet de kleur van mijn haar en dan wordt het dof. En dat is lelijk." Hij grinnikte kort. "Mijn natuurlijke haarkleur komt dan een beetje kijken door het blauw heen, en dan wordt het gewoon bruin met een vage blauwe schijn, en dat is ook niet echt top. Maar ik heb veel redenen dat ik niet graag zwem. Like, bijvoorbee-" Hij viel stil. "Laat maar. Ik wil gen voorbeelden geven." Een beetje boos was hij nu op zichzelf. Kon hij niet gewoon zwijgen over zijn stomme redenen? Natuurlijk was zijn broertje ook een reden. Ricky deed hem denken aan zwemmen, of zwemmen deed hem denken aan Ricky, omdat ze vroeger wel samen zwommen, voor Ricky stierf. Vermoord werd, eigenlijk. Kai voelde zich plots weer een moordenaar. Kon hij zichzelf niet gewoon verdrinken in het meer nu? In plaats daarvan besloot hij ook maar zo'n subtiele onderwerp-switch te doen; "En jouw haar, heb jij veel last van bijscheren? Ik moet het echt maandelijks bijscheren of mijn sides en mijn undercut worden te lang om mooi te zijn."

Elian had er begrip voor. Begrip voor dat Kai niet hield van zwemmen. Ieder z'n ding, right? Als hij eerlijk was, dan was hij zelf er ook geen keiharde fan van. Zeker niet in natuur water. Echter bewees de natuur dat ze graag de gekheid met hem aanstak, door iets langs hem heen te sturen. De toonhoogte dat zijn keel verliet, liet zijn wangen lichtelijk kleuren. Kleur van schaamte. Het gelach van Kai dat al snel volgde, maakte het er niet veel beter op. Ondanks de hitte van voorheen, kon Elian aanvoelen hoe hard zijn wangen begonnen te gloeien. Eenmalig schraapte hij eens snel zijn keel, om te voorkomen dat hij op die gelijke toonhoogte verder zou praten. Hoe ontzettend gênant. Waarom moest hem dit weer overkomen? Like, really? Echter was het Kai dat hem min of meer wat geruststelde door te vertellen dat ook hij niet wou weten wat er allemaal onder hen bevond. De drang om te bekijken wat het nou wél was kwam onverwachts naar boven zetten. Typisch. Het eigenlijk niet willen, en toch doen. Story of his life.
Godzijdank besloot Kai mee te spelen met het onderwerpen switch: kapsels. Door die switch keerden zijn wangen terug naar de orginele kleur, zo bleek als sneeuw. Tijdens de wintermaanden had hij geweigerd eens naar Razen te gaan. Daar waar de zon bijna altijd scheen. Razen was al een enige tijd gewist van zijn interne wereldkaart. Voor geen goud wilde hij terug. Terugkeren zou de eeuwig durende onderdrukking betekenen. Hersenspoeling. Het "genezen" van zijn "ziekte". Een rilling liep al over zijn rug heen. "Ja, het is een pain in the ass, vooral in zwembaden met chloor." Hoorde Elian de ander zeggen. Een aantal keer knipperde hij met zijn ogen, tot die zin volledig door drong. "Daarom dat ik niet graag zwem, het is één van mijn redenen. Chloor vreet de kleur van mijn haar en dan wordt het dof. En dat is lelijk." Oh ja, natuurlijk. Al dat werk om je haar in de gewenste kleur te krijgen en dan één soort bitch die al die moeite voor niks deed doen lijken.  'Hmnhmn,' knikte Elian begrijpend, even snel tussendoor. "Mijn natuurlijke haarkleur komt dan een beetje kijken door het blauw heen, en dan wordt het gewoon bruin met een vage blauwe schijn, en dat is ook niet echt top. Maar ik heb veel redenen dat ik niet graag zwem. Like, bijvoorbee-" De zin werd gestaakt. Elian bleef wijselijk stil. "Laat maar. Ik wil geen voorbeelden geven." Voorzichtig liet de jongens zich op zijn rug drijven, daarbij zijn benen een klein beetje rust te geven. 'Dat is oké,' reageerde hij in alle rust.  Ongeïnteresseerd wilde hij niet klinken, integendeel. Maar om aan te dringen die zin af te maken? Nah. Ergens voelde hij zich al schuldig genoeg dat Kai in het water zat, en er eigenlijk niet van hield. Al had die keuze geheel aan de jongen zelf gelegen. Elian snoof eens diep de zuurstof op, waarna hij die rustig liet ontsnappen. 'De laatste keer dat ik checkte had ik wel redelijk sterke schouders,' sprak hij plots. 'Mocht je ooit eens een schouder nodig hebben om op te steunen, hou je dan niet in.' Eerlijk waar, hij had geen flauw benul waarom hij dat delen moest. Was dit zijn eerste, wellicht sneue poging, tot het opbouwen van een vriendschap? Misschien. Ergens had Elian zo'n heel vaag vermoeden dat zijn "aanbod" verworpen zou worden. Wie leunde er tegenwoordig nou nog op iemand? Iedereen leek te verlangen naar zelfstandigheid. De wereld aan kunnen in hun eentje. Tenminste, dat was zijn kijk op de wereld en de mensheid. Hij was niet anders.
"En jouw haar, heb jij veel last van bijscheren? Ik moet het echt maandelijks bijscheren of mijn sides en mijn undercut worden te lang om mooi te zijn."  'Euh..' Bedenkelijk pakte hij het langste plukje haar vast, dat hij eens aandachtig bestudeerde. Vervolgens liet hij dat weer los. 'Valt wel mee. Mijn haar groeit niet zo ziek snel eigenlijk. Het heeft jaren gekost om het op deze lengte te krijgen. Mede mogelijk gemaakt door mijn zaad- en eicel donor.' Een zwakke grijns verscheen op zijn gelaat. 'Ze zijn vrij streng als het gaat om dress code. Haar mocht nooit langer dan 3 centimeter. Nazi's.' Uit automatisme draaide hij een Keltische ring wat afwezig rond zijn vinger, terwijl hij eens naar de oranje, blauw/paarse, roze gekleurde lucht keek. 'Het verbaast me dat we nog geen school uniformen hebben, tho. Zie ze er nog wel voor aan zoiets in te voeren.'

AND SUDDENLY ➹

The risk I took was calculated, but man, am I bad at math.

Elian maakte een instemmend geluid, of in ieder geval een begrijpend geluid toen Kai uitlegde over het feit dat chloor de kleur van haarverf wegvreette. "Mijn natuurlijke haarkleur komt dan een beetje kijken door het blauw heen, en dan wordt het gewoon bruin met een vage blauwe schijn, en dat is ook niet echt top. Maar ik heb veel redenen dat ik niet graag zwem. Like, bijvoorbee-". De zin werd gestaakt. "Laat maar. Ik wil geen voorbeelden geven." Hij zag dat de kerel met 't zwarte haar zich op zijn rug liet drijven, en hij sprak: 'Dat is oké.' Ja, maar was het dat echt? Of boeide het Elian gewoon niet? Dat zou het wel zijn, Kailee was nooit interessant voor iemand.  Iedereen haatte hem toch. 'De laatste keer dat ik checkte had ik wel redelijk sterke schouders', zei de drijvende jongen, en Kai keek hem fronsend aan. Wat, wou hij waterpolo gaan doen of zo? Of zo, like, op elkaars schouders zitten en anderen duwen? Wat was Elians idee? 'Mocht je ooit eens een schouder nodig hebben om op te steunen, hou je dan niet in.' Een zachte glimlach verscheen op Kai's gezicht. Net nu hij dacht dat mensen niets om hem gaven. "Oh", sprak Kai eerst enkel. Daarna lachte hij zachtjes. "Wel, bedankt, maat." De 'maat' volgde automatisch. Als hij zich redelijk op zijn gemak voelde, ging hij mensen maat noemen. "Ik vrees dat ik je dan wel een... hele hoop zal moeten uitleggen, dus laten we eerst maar kijken of je zelfs nog ooit opnieuw met me optrekt", sprak de jongeman, met een lachje bij het laatste deel van de zin, al lachte hij maar als een boer met kiespijn. Het was haast een verwijt, een 'je gaat toch niet meer met me om na deze ochtend'.

"En jouw haar, heb jij veel last van bijscheren? Ik moet het echt maandelijks bijscheren of mijn sides en mijn undercut worden te lang om mooi te zijn."  Elian leek te moeten denken, en terwijl hij een lokje nam en het inspecteerde liet hij één enkel woord klinken: 'Euh..' Kai glimlachte. 'Valt wel mee. Mijn haar groeit niet zo ziek snel eigenlijk. Het heeft jaren gekost om het op deze lengte te krijgen. Mede mogelijk gemaakt door mijn zaad- en eicel donor.' De grijns op Elians gezicht deed Kai ook grijnzen. 'Ze zijn vrij streng als het gaat om dress code. Haar mocht nooit langer dan 3 centimeter. Nazi's.' Kai schoot in de lach, en hij liet zich nu ook een beetje drijven in het water. "Mijn ouders waren ook nooit echt zo'n fan van mijn looks. Mijn vader was nog wel chill. Maar mijn moeder haatte het." Hij sloot zijn ogen kort. Daardoor zag hij niet dat Eli met een ring speelde, anders had hij er waarschijnlijk achter gevraagd.  'Het verbaast me dat we nog geen school uniformen hebben, tho. Zie ze er nog wel voor aan zoiets in te voeren.' Kai knikte en opende zijn ogen weer. "Mijn basisschool heeft een tijd een uniform gehad. Maar ik droeg nog steeds mijn combat boots en ripped jeans en mijn bandshirts met mijn zware vest. In combinatie met mijn haar, mijn piercings en mijn geaardheid zorgde dat voor een hele hoop ruzie en gepest." Hij grinnikte, minder hartelijk dan hij anders zou grinniken. Hij was zo vaak gepest om zijn biseksualiteit dat het hem echt lastig maakte. "Misschien dat ik ooit wel wat van stijl verander. I mean, ik ben al fel veranderd. Op mijn veertien was ik echt wel zo een kutpunk." Kailee lachte. "En een hanenkam was mijn grote droom, maar ben nu wel blij met m'n kapsel."