PERSONALITY

Ze is ontzettend onwetend over alles eigenlijk. Ze is lief, aardig en zorgzaam. Ze geeft om mensen en dieren en dat is ook aan alles wat ze doet te zien. Bazella kan nog niet zo goed de taal, maar kan andere wel al verstaan wanneer deze rustig praten en niet te moeilijke woorden gebruiken.
Soms is het dan ook lastig om Bezella te begrijpen en ze kan soms niet op bepaalde woorden komen. Wat ze zelf vaak doet om begrepen te worden, zijn plaatjes maken met haar water magie.
Want ze wil graag met mensen om gaan, ze kan zichzelf dan ook snel verontschuldigen als ze iets 'verkeerds' heeft gezegd in haar ogen. Ook al is dit misschien niet het geval, als ze merkt dat ze iets vraagt dat niet helemaal goed valt.
Maar ze kan dan ook best onhandig uit de hoek komen met haar vragen. Ze is open en omdat ze dingen wil weten, komen er soms teveel vragen uit die haar misschien niks aan gaan. Toch is ze te nieuwsgierig om sommige dingen te laten varen, hoe was de wereld nu zoveel jaren verder? Ze wil het weten en ze wil ook mensen gerust stellen.

Ze is kalm en heeft een rustig aura. Ze maakt zich niet vaak druk en als ze dat wel doet, dan mediteert ze of steekt ze wierook op om dit tegen te gaan. Ouderwetse Cassia gewoontes zitten er dan ook erg bij haar ingeworteld. Simpelweg omdat die haar aangeleerd zijn toen ze jonger was.
Het kan soms zijn dat ze niet begrijpt wat andere mensen precies doen, snapt niet waar ze mee bezig zijn en dit is dan iets wat vaker op een dag gebeurt. Mensen vragend aankijken en observeren, want hoe leer je anders de nieuwe gebruiken?

Ze vind het moeilijk om de nieuwe manieren als 'goed' en nuttig te zien. Maar toch past ze zich er zoveel mogelijk op aan.
Bezella zal dan ook niet snel de negatieve kanten in mensen zien en is dan ook vrij naïef te noemen. In ieder mens schuilt iets goeds en daar is ze dan ook van overtuigd.
Ze is dan ook vrij eigenwijs op dat gebied, zal iemand haar vertellen niet met iemand om te gaan omdat deze 'slecht' is. Dan zal ze deze persoon niet ontlopen, noch aanspreken. Maar ze houd een open geest en laat vooroordelen haar niet gek maken.

Likes:

• Zingen
  
• De taal leren
  
• Buiten zijn
  

Dislikes:

• Het niet begrijpen
  

HISTORY

Geboren in een liefdevolle familie, het kleine meisje had eigenlijk alles wat ze wilde. Haar ouders hielden van haar en het land waar ze woonde kende enkel vrede.
Ze leerde langzaamaan haar krachten kennen en vond het ontzettend leuk om hier dan ook afbeeldingen mee te maken en mee te spelen. Het waren simpele waterdruppels, maar het meisje kon er uren plezier aan beleven.
X

Echter ging het mis toen de zeerovers kwamen, ze hadden ontzettend veel schepen bij en de mensen die daar vandaan kwamen, hadden enkel geld en de dood in hun ogen.
De ouders van Bazella pakte snel alles in, zoals eigenlijk iedere familie deed op dat moment. Maar het was te laat, de zeerovers waren al op het land en sloegen deur voor deur in. Zo ook die van Bazella en haar ouders. Haar moeder werd aan de haren mee gesleurd om haar sieraden te pakken, haar vader werd hardhandig geslagen en het meisje kon enkel huilend smeken of ze wilde stoppen. Ze wilde naar haar vader rennen, maar werd ruw aan de kant geduwd door een andere piraat.
"Laat me afscheid nemen van mijn dochter." Mompelde de vrouw zacht en de piraat mompelde wat en verdween de deur uit. Een ketting haalde ze uit haar zak en hing die om de nek van het meisje heen.
"Wij zijn altijd bij je." Zei ze zacht en na een kus op haar voorhoofd te hebben gegeven, kwam de piraat terug. Een snelle kus kreeg ze nog van haar vader, voordat deze uit de deur verdween.
Bezella verstopte de ketting onder haar kleding, terwijl ze huilend in het huis achter was gelaten. Hoe lang ze daar roerloos had gestaan wist ze niet, maar een ruwe hand op haar arm deed haar verschrikt opkijken.
"We hebben een leuker idee voor jou." De piraat grijnsde en sleurde haar mee naar buiten. Er ging nog net geen gil over de lippen van het meisje. De straten waren verwoest, bloed spetters waren verspreid over de straten.
"Waar zijn vader en moeder?" Kon ze snikkend en met veel moeite uitbrengen.
"Waarschijnlijk dood." De piraat had een gemene grijns op zijn lippen en toen ze zag dat ze naar een van de boten liepen, wilde ze tegenstribbelen. Maar ze was te zwak. Bezella was nooit sterk geweest en nu ook bleek dat ze slap was. Bijna vijftien jaar, maar slap. Andere meisjes waren een stuk sterker dan haar geweest.
Ze werd in een cel gegooid, het leek alsof het meisje niet kon stoppen met huilen. Haar ouders, waar waren ze? Waren ze werkelijk dood? Ze klemde haar handen om de ketting van haar moeder. Ze waren altijd bij haar, ze waren bij haar. Maar haar treuren werd ruw verstoort toen ze opnieuw werd meegesleurd.
Ze werd in de kamer van de kapitein gedumpt en deze keek vragend van haar naar de piraat die haar mee had gebracht.
"Waarom staat dit meisje in mijn schip?" Vroeg hij dan ook met een frons en de piraat keek hem vragend aan.
"Voor u?" De piraat had blijkbaar verwacht iets goeds te hebben gedaan, maar daar was de kapitein nog niet zo zeker van.
"Je ziet me aan als iemand die interesse heeft in een kind?" Gromde hij boos en alsof ze al niet genoeg met haar gesleurd hadden; was het nu de beurt aan de kapitein om dit te doen. Hij nam haar mee naar boven en nu zag ze dat ze weg aan het varen waren van het eiland. Hoeveel honderden meters ze weg waren, dat kon ze niet met zekerheid zeggen. Maar veel tijd om meer na te denken had ze niet, ze werd over de rand geduwd en met een gil voelde ze hoe ze onderwater getrokken werd.
De stroming nam haar mee, zorgde ervoor dat ze geen lucht meer kon happen en dat ze dieper en dieper zonk. Haar lichaam voelde koud en zwaar en ze raakte zichzelf kwijt, haar ogen kon ze niet meer open houden en ze voelde nog net een heftige stroming aan haar trekken voordat ze in een zwart gat belande.

Haar lichaam had echter andere ideeën dan haar brein. Deze riep haar kracht op, liet het water kouder worden, liet het water om haar heen bevriezen. Liet het bloed in haar aderen langzamer gaan, haar hart haast onhoorbaar af en toe het bloed door haar lichaam pompen. Ze was in een diepe, haast dode slaap.


-Niet af, niks is nog af en alles moet nog aangepast worden. no hate plz-