Met Savador naar Madeline.

Mizore had zoals ze tegen Savador gezecht had eerst gegetenen zich zelf wat opgefrist. Ze liep op een rustig tempo naar de ziekenzaal met nog het laatste hapje broodje kaas in haar mond. Ze had eigenlijk helemaal geen honger maar het moest maar het laatste hapje kreeg ze bijna niet weg. Ze had onder het eten, wat ze heel erg langzaam had gedaan. Haar rokje en haar shirt waren nu mooi gestreken en niet meer kreukelig. Ze haar haar haren gestyld en in model gebracht. Ze had een regenwolke met een briefje naar Savador gestuurd in de hoop dat hij het zou lezen en ook hier heen zou komen. Aangezien ze geen idee had bij we ze moest zijn bleef ze buiten de ziekenzaal wachten op Savador. Ze keek door het raapje naar buiten en zag daar een paar vogels vliegen in de helderblauwe lucht.

Savador had wat wezenloos in zijn kantoor gezeten, maar had zich direct ook wat gefatsoeneerd toen hij een briefje in een regenwolk ontving. Hij had al zwakjes geglimlacht bij het zien ervan, want van wie anders dan Mizore kon het zijn? Hij keek even na of alles goed zat voor hij zich de deur uit waagde. Meer voor Madeline's belang dan voor zichzelf. Hij deed de deur naar zijn kantoor op slot, waarna hij zich direct op weg naar de ziekenzaal bevond. Mizore zag hij al vanaf een afstandje staan voor de deur van de ziekenzaal. Savador keek even glimlachend op haar neer bij het zien van haar kauwende bewegingen en haar gefatsoeneerde uiterlijk. Kennelijk had ze dus gedaan wat hij haar had opgedragen. Dat zag hij graag. 'Goed, zullen we dan maar?' Hij ging haar zwijgend voor en deed de deur van de ziekenzaal open. Zo te zien was er nog niemand aanwezig. Zijn blik dwaalde even af naar het trappetje in de zijgang. Hij vroeg zich af of Madeline wel aanwezig was. Savador keek even over zijn schouder om te zien of Mizore hem was gevolgd. 'Madeline?' riep hij kalm. Zijn stem schalde door de holle ruimte. Het leek hem socialer zich eerst van tevoren aan te kondigen. Hij liet zijn emotieloze blik even op Mizore rusten toen hij geen reactie ontving. Met rustige passen liep hij de smalle trap op die naar de bovenvertrekken leidde en verwachtte Mizore hem te volgen. Savador bleef staan op de overloop om daar op zijn nicht te wachten. 'Madeline?' riep hij weer, maar ditmaal zachter.

Mizore hoorden al voestappen in de gang en zoals ze gehoopt had was het Savador. Ze had alleen ja geknikt op de vraag van Savador aan haar. Toenhij de deur had opengedaan en naar binnen was gelopen liep ze rustig achter hem aan. Ze had even rond gekeken en hoorde de galmende stem van hem door de zaal heen gaan. Ze had even naar het plafond gekeken waar zijn stem op galmde en merkte daarna op dat hij een zijgangetje in was gelopen. Ze liep hem zachtjes achterna waardoor haar voetstappen bijna niet te horen waren. Ze bleef een eintje van Savador afstaan en wachte tot er iemand reageerde of iemand tevoor schijn kwam.

Mèadraid had als eerste geroep vanuit de 'hoofdzaal' van de ziekenzaal gehoord. Ze liep naar de deur en trok die open waarna ze Savador en een ander meisje nog net de kamer van Madeline in zag verdwijnen. Mèadraid sloot de deur achter zich en liep hen achterna. ''Jullie zoeken naar Madeline?'' vroeg ze meer als conclusie dan als vraag. Ze keek even van Savador naar het voor haar nog onbekende meisje en weer terug. ''Ze is nu even bij Hatori om te kijken of het goed gaat met de baby die ze krijgt. Maar als jullie even wachten zal ik haar zeggen dat jullie haar willen spreken'' vervolgde ze kalm. Ze zou het Hatori ook maar meteen melden dat Savador er was. Ze was er zelf dan wel niet bij geweest maar ze had van Hatori de verhalen gehoord over wat Savador bijna bij Madeline en haar kind had gedaan. Dat maakte haar nog wantrouwiger jegens Savador.

Savador slaakte een zachte zucht en leunde met over elkaar geslagen tegen de muur. Zo te merken konden ze nog wel even gaan wachten tot ze enig teken van Madeline zouden krijgen. Hij draaide zich met een ruk om toen hij een vrouwelijke stem vlak achter zich hoorde en recht in het gezicht van Mèadraid keek. Zijn blik betrok wat bij het zien van haar aanwezigheid. 'Nee, we zoeken niet naar Madeline als ik haar naam loop te roepen,' reageerde hij wat snauwerig op haar vragende conclusie. Er verscheen een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen toen hij te horen kreeg dat Madeline op onderzoek was bij Hatori voor haar zwangerschap. Het enige nadeel aan haar uiterlijk was nu wel haar verdikte buik waarin een kind zat dat niet van hem was. De vorige keer had het hem woedend gemaakt. 'Schiet op,' commandeerde hij Mèadraid bruusk. Savador draaide daarna nors zijn hoofd van haar weg ten teken dat hij verwachtte dat ze zijn bevel op zou volgen.

Mizore had alleen maar naar Savador en naar de deur gekeken waar naar hij om Madeline vroeg. Nog steeds kauwend op haar laatste hapje brood leunde ze tegen de muur naast de deur aan tot dat er niemand zou reageren. Ze hoorde van de kant waar ze vandaag kwamen een vrouwen stem en ze keek haar droog aan. Ze verslikte zich bijna van de opmerking van Savador maar kreeg het daarna wel voor elkaar om het laatste hapje weg te werken. Ze moest even kuchen en kreeg wat traan oogjes maar nadat het hapje weg was kwam er weer een glimlach op haar gezicht en keek naar Savador. Ze wist dat het Savador's aard was om zo te stauwen en te commanderen maar sommige mensen vatte dat niet altijd goed op. Zelf was ze het al gewend en trok zich er niks meer van aan. Ze sloot haar armen overelkaar heen en wachte tot dat Madeline zou komen van haar baby gebereuren.

Meadraid deinsde eerst een beetje naar achteren toen Savador meteen tegen haar begon te snauwen. Dat zou ze inmiddels toch wel gewend moeten zijn? Daarna verhardde haar blik. Kalm sloot ze haar ogen en deed ze haar bril af om hem vervolgens in te klappen waarna ze die in de zak van haar witte doktorenjas liet verdwijnen. Toen ze haar ogen weer opende keken haar groene ogen Savador vurig en haatdraagend aan. ''Nu ben ik het zat. Ik ben al veel te lang aardig gebleven. Ik ben niet moeilijk wat betrefd anderen en ik tolereer veel. Maar jij.....Jij bent gewoon onmogelijk Savador! Ga je er dood aan om een klein beetje respect voor anderen te tonen of op z'n minst te doen alsof je aardig kunt zijn. Ik begin al die leerlingen die jou haten ineens heel goed te begrijpen!'' snauwde ze terug naar hem. Het was alsof er iets bij haar geknapt was. Ze was zijn snauwerige en norse humeur nu meer dan zat. Abrupt draaide Meadraid zich om en liep naar de operatie kamer waar Madeline en Hatori zouden zitten. ''Waardeloze vent'' mompelde ze expres hard genoeg voor Savador om te horen.
Met een luidde klap gooide ze de deur van de operatie kamer achter zich dicht. Haar gezicht stond op onweer. Meadraid probeerde zich met moeite te kalmeren en keek naar Hatori en Meadraid. ''Savador is er. Of je naar hem toe komt als je hier klaar bent Madeline. Hij is in je kamer'' zei ze sissend tussen haar tanden door. ''Ik bega nog eens een moord door die vent'' mompelde ze erachteraan.

Savador had Mèadraid geen enkele blik meer waardig gegund, maar na het besef dat ze zich nog steeds niet uit de voeten had gemaakt keek hij haar weer dreigend aan. Hij haalde al diep adem om een volgende uitkaffering in haar gezicht te sneren. Maar hij sloot zijn mond echter abrupt weer toen ze tot zijn grootste verbazing eindelijk eens een keer van zich liet horen. Van stomheid geslagen bleef hij haar met één opgetrokken wenkbrauw aanstaren toen ze hem haar mening over hem eens goed en duidelijk vertelde. 'Jij durft..,' begon hij met een zacht bevende stem van woede. Hij snelde haar uit de opspelende woede met grote benende passen achterna toen ze daarna gewoon van hem wegliep. 'HIER KOMEN!' schreeuwde hij luid, maar Mèadraid verdween al naar de operatiekamer. 'Bebrilde teef,' zei hij haar hatelijk na voor ze de deur met een klap achter haar dichtsmeet. Savador slaakte een zachte, trillerige zucht om zich wat te bedaren van de razernij en liet zich met zijn rug tegen de muur zakken om er tegen te leunen. Hij had zijn ogen ergerlijk gesloten. Ongelofelijk dat iemand als Madeline zo'n zuster kon hebben.

Hatori keek met een ruk op toen Meadraid weer binnen kwam en de deur met een enorme klap achter zich dichtsmeet. Ze was woedend en dat verbaasde hem. Meadraid was haast nooit woedend. Nooit zoals nu. Maar nog voor Hatori zijn mond al open kon doen om te vragen wat er gebeurd was begon ze al te spreken. Toen Meadraid de naam Savador liet vallen verklaarde dat voor Hatori een heleboel. Wie zou niet gek worden bij die man? Kennelijk had hij bij Meadraid haar kookpunt zojuist bereikt. ''Achterlijke kerel'' mompelde Hatori zachtjes. Hij keek daarna weer naar Meadraid. ''Kalmeer jezelf even. Neem een kop thee of ga even naar buiten maar ik wil niet dat je hier blijft. Als je in deze staat bent heb ik geen zak aan je en lopen de patienten gevaar'' zei hij kalm tegen haar. Daarna richtte hij zijn blik weer op Madeline. ''Met je kind gaat alles goed. Het is gezond en groeit goed. Ik denk dat je nog maar een paar weken te gaan hebt'' zei hij als eerste waarna hij haar hielp met opstaan. ''Ik wil niet dat je alleen naar Savador gaat. Je weet wat er de vorige keer gebeurde. Vooral nu je nog maar een paar weken moet wil ik niet dat je jezelf of je kind nu in gevaar brengt. Ik ga met je mee'' zei hij zachtjes tegen haar.

Mizore had haar ogen gesloten en hoode het geschreeuw en gesnouw aan. Ze had geen enklele spier vertrokken bij heel het "gesprek". Toen Savador weer tegen de muur hing hield ze nogsteeds haar ogen gesloten. "Kalmeer je een beetje. We zijn hier om lichttraining van Madeline te krijgen zodat ik mijn huisdier tot leven kan wekken." Zei zie op een strenge toon tegen hem. Ze wist dat Savador waarschijnlijk geleik tegenspraak zou gaan bieden wegen haar strenge toon, daarom zij ze er voor dat hij er iets op terug kon zeggen "en waag het niet nu tegen mij uit te vallen anders gaat deze dag niet goed meer komen." Ze open de haar ogen en keek Savador streng aan. Ze wist dat hij dit hate maar deze kans wilde ze nu niet mislopen.

Savador bleef in dezelfde roerloze positie geleund tegen de muur staan, zijn ogen gesloten en zijn mond half geopend. Zijn bovenlichaam die regelmatig op en neer ging toonde aan dat hij zijn ademhaling en daarmee ook zijn woede probeerde te kalmeren. Hij wierp Mizore tussen zijn sluike zwarte haar door een glurende blik toe toen ze op een strenge toon tegen hem sprak. Er verscheen een frons tussen zijn wenkbrauwen die langzaamaan steeds dieper werd naarmate ze haar woorden vervolgde. Toen ze haar ogen opende, ontmoetten zijn goudkleurige ogen de ijzig blauwe van Mizore en bleef hij zijn nicht een tijdlang fel aanstaren. Een moment later krulden zijn mondhoeken om tot een kleine smalende glimlach en ging Savador met een hand door zijn lange haar. 'Waar maak je je druk om? Die twee die tot mijn grootste spijt aan haar gerelateerd zijn, zijn twee grote minpunten met een onnodige haat wat mij betreft - ongeacht het feit dat ik hier de baas nu ben. Maar Madeline is een lichtpuntje van deze school. Zij staat niet zomaar een bezoekje van mij af,' zei hij kalm terwijl hij zijn lokken naar achter streek. Veel hielp dat niet, want er hingen altijd wel een paar tegendraadse lokken in zijn bleke gezicht. Savador sloot zijn ogen en sloeg zijn armen daarna met een kalme glimlach over elkaar heen.

Ook Madeline had verbaasd opgekeken toen Mèadraid nogal woedend terug was gekomen. Maar uitleg werd snel genoeg gegeven. 'Mèadraid, is alles wel goed?' vroeg ze voorzichtig nadat ze haar verhaal had gedaan. Zo kwaad had Madeline haar nog nooit gezien. Ze wou opstaan maar Hatori hield haar tegen toen hij begon met praten. Ze liet zich daarna door hem op haar voeten helpen, haar arm beschermend om haar opgezette buik geslagen. Ze glimlachte vaagjes. 'Dat is goed nieuws' mompelde ze zacht, doelend op haar kind. Ze knikte enkel naar Hatori op zijn woorden dat hij haar niet alleen naar Savador zou laten gaan.
Madeline liep als eerste naar Mèadraid en sloeg haar armen om haar zusje heen. 'Alstjeblieft, rust wat. Je maakt overuren Mèadraid. Ik wil niet dat je jezelf overwerkt' sprak ze zachtjes tegen haar. Daarna liep ze naar de deur, maar liet haar hand op de deurklink liggen, twijfelend. Ze was een beetje angstig na de laatste keer. Het was weliswaar niet Savadors bedoeling geweest maar zolang ze in verwachting was vond ze het toch eng om bij hem te zijn nu. Uiteindelijk drukte ze de klink van de deur naar beneden en wachtte even op Hatori voor ze samen met hem de algemene zaal inliep. Ze zag Savador al staan. Samen met een meisje dat Mizore heette als Madeline het zich goed herinnerde. 'Je wilde me spreken?' vroeg ze kleintjes aan Savador. Ze glimlachte even zwakjes naar het meisje naast hem als teken van begroeting. Ze bleef ook op veilige afstand van Savador staan.

Savador keek op toen er ergens een deur openging en draaide zijn hoofd die kant uit. Er gleed een glimlach om zijn smalle lippen toen hij Madeline de zaal in zag komen. 'Madeline!' zei hij op een toon alsof hij haar in geen jaren meer gezien had. Met dezelfde glimlach op zijn gelaat, liep hij een paar enkele passen naar haar toe. 'Ik wilde je inderdaad even spreken. Althans, Mizore. Vertel maar waar je voor gekomen bent.' Hij had Mizore aan haar arm meegetrokken en duwde haar met een hand tegen haar rug wat naar voren, zodat ze haar verhaal kon doen. Het was overduidelijk te zien dat zijn gezicht daarna even betrok bij het zien hoe hard het kind gegroeid was, duidelijk zichtbaar aan Madeline's dikkere buik. Maar de glimlach en de vriendelijkheid die hij voornamelijk alleen aan Diva en Madeline kon tonen, gleden direct van zijn gezicht toen hij Hatori achter haar aan zag komen. Hij kwam abrupt tot stilstand. 'Wat moet hij hier? Ik dacht dat ik enkel om Madeline gevraagd had?' zei Savador snauwend, zijn blik verwijtend op Hatori gericht alsof hij wachtte op een goed excuus.

Mizore had niet opgekeken toen ze de deur open hoorden gaan. Ze bleef tegen de muur aanhangen totdat ze ruw door Savador bij haar arm gesleurt werd en een zet in haar richting gaf. Ze keek hem ff fel aan, maar verzachte daarna haar blik bij het vertrekken van zijn gezicht. Toen ze zich omdraaide herkende ze de vrouw vaagjes alleen dit keer had ze ook nog een toeter van een buik. Ze glimlachte heel kort en moeilijk terug. "Proficiat" zei ze terwijl ze naar haar buik knikte. Ze slikte even en wilde net haar vraag aan haar stellen toen Savador iets kwam met wat moet hij hier. Ze had de man die achter haar aan kwam niet eens opgemerkt. Ze tolde even met haar ogen en begon daarna maar gewoon haar vraag te stellen. Meestal als Savador zo aangebrand was kon dit wel tot een ruzie lijden. "Ik wilde graag een spreuk leren waardoor ik een ijsfiguur tot leven maak. Het hoeft waarschijnlijk maar èèn keer te gebeuren dus ik hoef er geen prof in te worden, maar zou u mij dat willen leren?" Ze sprak voor de zekerheid maar even in beleefdheids toon zodat ze misschien wat minder schagerijnig over zou komen.

Hatori leunde tegen de muur met over elkaar geslagen armen. Zijn donker kleurige lokken haar vielen voor zijn blinde linkeroog zodat het nu niet goed meer te zien was dat hij half blind was. Hij keek kalm naar Savador toen hij zijn woorden hoorde. 'Ik weet dat je alleen om Madeline vroeg. Maar ik kan me nog wel herinneren wat er de laatste keer gebeurde toen jullie alleen in de ziekenzaal waren. Vooral nu Madeline bijna haar kind krijgt wil ik een tweede moordpoging uit blinde woede graag voorkomen' zei Hatori, half sarcastisch half serieus. Hij zou het leven van zijn zusje niet nogmaals riskeren omdat zo'n halve gare zijn emoties niet in bedwang kon houden. Of Savador met dit antwoord genoegen nam kon Hatori maar bar weinig schelen. Hij vond het een prettiger idee, en hij had zo het gevoel Madeline ook, als hij erbij bleef. Ze was kwetsbaar nu ze in verwachting was. En misschien was het wel de eeuwige drang om haar te willen beschermen als grote broer, maar Hatori wist dat ook Mèadraid het niet aan zou kunnen om naast haar vader en haar moeder ook nog eens haar zuster te moeten verliezen. Hatori zweeg verder toen het meisje het woord nam. Maar hij bleef beiden goed in de gaten houden.

PROFILE MAGICIAN

» Madeline!
» Madeline?
» Madeline....how are you doing?
» Madeline verzorgen
» Met Madeline praten

Met Savador naar Madeline.

Met Savador naar Madeline.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen