Waarom? stap, hoe? stap En..? Wie had er besloten dat het zo had moeten zijn? Het was gewoon niet eerlijk en hij bleef maar dat pijnlijke gevoel hebben. Het was goed tussen hen..toch? Ze hadden het na de ruzie bijgelegd en Drake wist dat het ook wel weer goed.. De jongen beet op zijn lip. Hij zat in de kou, op een stenen traptree. Hij hield de ketting in zijn handen, die hij had terug gepakt van Theneras. Hij deed de hele tijd alsof er niks gebeurt was. Net alsof hij haar niet mise. Ze was verdomme zijn beste vriendin en hij had echt gehoopt.. Drake had voor een seconde gedacht dat ze misschien toch echt.. De jongen slikte door de brok in zijn keel. Hij kon het niet verkroppen. Hij wist het, het zou nooit iets worden tussen hen in want het was nu illegaal. Toch voelde hij zijn liefde voor haar brandden. Misschien was dit nu de liefde voor famille, maar toch voelde het zo damn raar. Hij had dingen overhaar gedacht die nu opeens heel vies klonken. De brok voelde pijnlijk, hij hoopte dat er niemand langs zou komen want hij zou die gene gelijk in zijn of haar gezicht rammen. Ze waren neef en nicht, jippie. Drake was wanhopig, waarom? Dit was niet gegaan volgens plan en Yang had geen idee wat voor famille ze nu aan vast zat. Warvoor een monsters dit waren. Hij was nu niet echt het perfecte voorbeeld hm? De jongen stond op, zijn spieren stijf en ogen troebel. Hij wenste dat het allemaal niet waar was. Dat ze nooit met de kerst naar Pufoon waren gegaan. Dan hadden ze het nooit geweten en.. zelfs die gedachte klonk verkeerd. Drake kneep in de bovenkant van zijn neus terwijl hij het pad af liep. Hij probeerde de tranen met zijn vingers te bedwingen. Het veld was hagelwit van de sneeuw, terwijl de kleine vlokjes ook naar beneden dwarrelde. Het was onmacht die hem pijn deed. Hij kon hier toch niks meer aan veranderen? En en.. eigelijk was dit toch ook super leuk? Drake had er famille bij waar hij wel van kon houden, waar hij wel bij terecht kon nu. Zean was zijn broer.. daar kon hij het ook, maar de jongen was ook niet de makkelijkste. Drake dacht na.. hij moest het zijn broer nog vertellen. Toch voelde het zo vreselijk krom voor de jongen. Hij wist gewoon niet wat hij r mee moest. Het losse, de speelse momenten tussen hen twee.. het werd overschaduwt en soms zag Drake haar kijken. Haar prachtige ogen hadden een blik die hij niet kon uitpuzzelen. Zo had hij haar al een paar dagen niet gezien. Het vreselijke was dat Drake zich zo dubbel voelde. Alsof het ‘uit’ was tussen hen, terwijl het nooit aan was geweest. Hij was vreselijk bij met haar als een nichtje.. maar diep in zijn hart had hij haar als vriendin gehad. Hij had later met haar wakker willen worden, voor haar de aardbeienthee en beschuitjes willen maken voor op bed. Met haar de kinderen van school willen halen en samen in slaap vallen. Het was zo dubbel en misschien was het wel naïef geweest van Drake. De jongen had vele meisjes, vele nachtelijke avonturen.. maar het gebeurde zelden tot bijna niet dat hij verliefd werd. Hayden was de eerste en daar was hij nu een beetje overheen? En waarom hadden ze altijd rood haar? Bij die gedachte moest Drake toch ergens wel glimlachen. Hij wreef in zijn ogen, snoof zijn neus. Hij liep door de ingangspoort van de school. In de verte zag hij Oak’s Field liggen, waar ze elkaar ooit in dat café hadden ontmoet. Het leek alweer zo lang terug. Drake slikte en voelde de wind in zijn zwarte haren. Hij leunde tegen de pilaar en vroeg zich af waar ze nu zou zijn, wat zou ze denken en voelen? Drake was een veel emotionelere jongen dan de meeste van hem dachten. Zij.. nu als zijn nichtje, wist dit sinds de vakantie. Hij schaamde zich dat hij zo tegen haar was uitgevallen, zijn onmogelijke gedrag, maar er was zoveel onbegrip en frustratie geweest. Hij had het niet begrepen en ook niet gewild. Zo gehoopt dat het maar een droom was geweest. Zijn blik gleed over de horizon waar de warm oranje zon onderging. Er biggelde een traan over zijn wang met een waterige glimlach. Gewoon maar het beste van maken denk?