Het geluid van de stemmen om me heen. De muffe geur van de kelder. De geur van zweet en alcohol. De plek was zo verdrongen ervan dat het me niet eens meer opviel. Niet dat ik nog erg veel aandacht had voor mijn omgeving. Het meisje tegenover mij had mijn aandacht vast. Ze had flinke wallen onder haar ogen en haar blonde haar was losgeraakt uit wat ooit een vlecht moest zijn geweest. Ik had haar een uur geleden al gezien. Toen was haar uiterlijk nog niet half zo verwilderd geweest. Ze zag eruit alsof ze achttien wist, maar ik wist dat ze minstens twee jaar jonger moest zijn dan dat. Mijn ogen vernauwden een beetje terwijl zij haar dierlijke vorm aannam. Ze bleek een Hyena te zijn. Voor een kort moment sloot ik mijn ogen. Ik had gehoopt dat ze geen hond achtige zou zijn. Ik was de ring al ingestapt in mijn wolven gedaante. Ze hadden het me nooit toegestaan mee te doen als ze hadden gezien hoe jong ik was. Maar ik wist dat ik dit kon. Oké, misschien was ik een beetje overmoedig. Haar eerste klap gooide me meteen tegen de grond. Maar ik krabbelde meteen weer op mijn poten. Dit was niet mijn eerste wedstrijd. Het was hartstikke illegaal. Dat wist ik ook wel. Maar misschien was het juist dat idee wat me die kick gaf waardoor ik het zo graag wilde doen. Ik zette me af en zonk mijn tanden diep in haar nek. Ze schudde me van haar af. Ze was sterker dan ik dacht. Ze dacht me te kunnen overmeesteren door me met haar voorpoten tegen de grond te drukken. Maar wat zij niet wist was dat ik in mijn element was. Waar zij waarschijnlijk alleen transformeerde om te trainen liep ik in mijn wolven gedaante waar ik maar kon. Het was tweede natuur geworden voor mij. Ik zette me af met mijn achterpoten en raakte haar in haar weke maagstreek. Iets wat ze eigenlijk had moeten weten als ze vaker als hyena gevochten had. Ik hoorde haar piepen en sloeg toe. Ze was niet zwaar gewond. Maar wel te uitgeput om nog verder te vechten. Ik hoorde achter me mensen juichen die zojuist veel geld gewonnen hadden. Zoals ik al zei, dit was niet mijn eerste wedstrijd. Ik verliet de ring. De meeste mensen gingen opzij voor me. Ik griste een zak munten mee in mijn bek waar mijn deel van het geld in zat. Niet dat ik het daar voor deed. Maar ik was ook niet zo'n persoon die het zou laten liggen. Pas zodra ik veilig buiten het zicht van iedereen was veranderde ik terug naar mezelf. Ik zag er een beetje verwilderd uit. Maar als ik even met mijn hand door mijn haar zou gaan en mijn shirt recht zou trekken, dan viel dat ook al minder op. Ik had op mijn hoede moeten blijven. Dan had de stem die daarna achter me geklonken had, me ook niet zo opgeschrikt. Met een ruk draaide ik me om. Alert op wie er achter me stond.