Haar laatste les vandaag was een offensieve groep. Het zou de eerste keer zijn dat ze dit cluster les gaf, maar als het ging zoals de vorige lessen verlopen waren, dan zou dat niet echt een probleem moeten zijn. Haar vermoeden dat de leerlingen minder snel werkten, maar wel enthousiaster waren dan de doorsnee Novaan, was grotendeels juist geweest. Veel van de leerlingen hadden specifiek aangegeven dat ze lichtmagie wilden volgen en daardoor waren er meer leerlingen die echt enthousiast waren om te leren dan leerlingen die alleen maar uit het raam zaten te staren en de minuten tot de bel telden.
Elektriciteit, haar vakgebied, lag op het offensieve vlak van de lichtmagie. Het kon gebruikt worden in de verdediging, maar werd vaker gebruikt als een wapen. Vandaar dat ze de offensieve lessen ietwat leuker vond om te geven, zelfs al mocht ze aan de gewone klassen geen elektriciteit leren. Dat had ze gereserveerd voor de specialisatieklas.

Ze was vroeg klaar vandaag, vlak voor de lunch. Het was de enige dag van de week dat ze zo vroeg was, maar ze klaagde er niet over. Vanmiddag kon ze wat extra lesmateriaal voorbereiden en de vragen die leerlingen gesteld hadden beantwoorden. Misschien dat er nog wat tijd was voor een tripje naar de stad, maar aangezien de omgeving niet bepaald aangepast was aan rolstoelen betwijfelde dat dat ervan zou komen. Alleen naar Oaks’ Field komen zou haar al een half uur kosten, laat staan dat ze haar tijd wilde verspillen met het navigeren van de stad. Nee, dat deed ze van het weekend wel, als ze werkelijk vrij had.
Maar om nu al over vrije tijd na te denken was niet slim: ze moest eerst nog een les geven. Voor de verandering lag er niets op de tafels. De bak met gloeilampen stond echter nog steeds op haar bureau. Ze had na de eerste paar lessen besloten dat ze de bak daar permanent zou neerzetten, zodat leerlingen die erg veel moeite hadden met lichtbollen creëren toch elke les volledig mee konden doen.

Toen haar leerlingen binnen waren en de boeken op tafel lagen begon ze glimlachend het praatje wat ze inmiddels al een aantal keer had gehouden. ‘Goedemiddag en welkom bij offensieve lichtmagie. Ik ben Bonnie Mae, voor jullie Miss Grace. Dit blok zullen we het hebben over het offensieve gebruik van lichtstralen.’ Haar naam en het onderwerp van het blok schreef ze op haar tekentablet en via het tablet werd het geprojecteerd op het bord achter haar.
‘We beginnen vandaag met het vormen en controleren van een lichtstraal, waarna we in de opvolgende lessen verschillende doeleindes voor zo’n lichtstraal zullen leren. Deze les is misschien ietwat simpel voor mensen met Novaans bloed, maar ik zou het toch erg waarderen als iedereen meedeed.’ Ze keek haar leerlingen om de beurt aan. De eerdere lessen die ze had gegeven waren allemaal basiskennis geweest en van sommige Novanen had ze gehoord dat het wel erg basaal was, maar ze kon niet veel anders, want zonder de basis kon je niets.

Ze vormde een lichtbolletje met een draai van haar pols en een knip in haar vingers. ‘Omdat ik aanneem dat jullie het oproepen van licht beheersen, wil ik graag dat jullie een lichtbol van ongeveer vijf centimeter in doorsnede creëren. Dit is jullie lichtbron.’
Bonnie pakte de pen van haar tablet op en tekende een bol, die achter haar geprojecteerd werd. Daarna tekende ze twee lijnen vlak achter de bol, alsof het voorwerp zich voor een tunnel bevond. ‘Het idee van een lichtstraal is dat we een lichtbron hebben en al het licht wat daarvandaan komt, in een specifieke richting dwingen te schijnen. De lichtbol is dus de basis waaruit je de straal creëert. De algemene spreuk die hierbij hoort is bíoma.’
Ze gaf het bolletje een tik met haar vinger terwijl ze het laatste woord uitsprak en door het stof in de lucht was te zien dat het licht nu in een straal naar het plafond straalde. ‘Ik zeg dat het algemene woord bíoma is, aangezien er veel verschillende manieren zijn om een actie kracht bij te zetten. Ik leer jullie deze spreuk aan, maar als er een woord of zin is die je liever gebruikt, gebruik dat dan vooral.’

Iedereen die zich heeft opgegeven voor offensieve lichtmagie is welkom. Jullie hebben max. een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder. Je posts hoeven niet lang te zijn, de mijne zal de volgende keer ook wat korter zijn~!

Met de leerlingen kwam er een walm van bloemenlucht mee. De Novaanse trok haar neus ietwat op toen ze de lucht opving, maar toen het zich door het lokaal verspreidde en niet langer zo aanwezig was, had ze er weinig last meer van. Er kwam ook een probleem binnen, een probleem in twee delen: meneer en meneer Springs, twee leerlingen waar ze genoeg van had gehoord, die ze zelfs met haar bril op niet uit elkaar zou kunnen houden. ‘Springs, de volgende keer dat je een muffin meeneemt, eet hem dan buiten het lokaal op. Of doe eens gek, eet op tijd.’ Ze had het niet zo op eten in haar lokaal. Drinken vond ze prima, maar eten leidde zo af.
Maar goed. Tijd om te beginnen.

Ze ging mensen niet meer vragen of ze wel een lichtbol konden oproepen: dit was offensieve lichtmagie, het viel te verwachten dat mensen een basiskennis hadden. Dat betekende dus dat ze licht konden oproepen en konden bewegen, op z’n minst. Dat was alles wat ze voor deze les nodig zouden hebben, dus als daar al moeite mee was, ja, dan moesten de leerlingen maar wat extra werk besteden aan hun lichtmagie dit weekend – Bonnie liet zich er niet door tegenhouden.
En het leek ook niet nodig te zijn dat ze extra hulp bood, want iedereen wist een acceptabele lichtbron te maken. Bij de een ging dat wat soepeler dan bij de ander, maar het begin was er. Ook de spreuk ging relatief goed: een van de Springs’ had wat moeite met zijn stralen onder controle krijgen en de jongste van de twee witharige leerlingen wist slechts een dun straaltje te maken.
Omdat zeker dat laatste moeilijkheden zou veroorzaken als ze meteen al verder zou gaan, besloot ze haar rolstoel van de rem te halen en (verrassend snel en soepel) naar het meisje toe te komen.

Eenmaal aangekomen, niet veel langzamer dan een normale docent die het lokaal doorstruinde, glimlachte ze vriendelijk naar het meisje. Jacey, als ze het zich goed herinnerde. ‘Je doet het op het eerste gezicht prima, maar je mag wat meer vertrouwen hebben. Als je een spreuk duidelijk of hardop zegt heeft hij vaak meer effect dan als je hem zacht mompelt.’ legde ze kort uit. ‘En zo te zien kan het ook geen kwaad als je iets meer energie in de straal stopt, dat garandeert dat hij groter wordt. En dat is wel nodig, want met zo’n klein straaltje werken is nogal een priegelwerk.’
Daarna reed ze haar stoel weer terug naar het bureau, hoewel ze nog even halt hield bij een van de roodharige jongens en met een korte tik tegen zijn lichtbol een goede straal creëerde, in plaats van dat geflits. ‘Concentratie is erg belangrijk bij het vormen van een stabiele straal.’ kondigde ze aan, haar actie kort uitleggend. Nu zijn straal stabiel was, zou de jongen hem vast wel stabiel kunnen houden. Hij was een Novaan, wist ze. Hij kon ’t wel, dat vertrouwen had ze nog.

Weer terug bij haar bureau zette ze de rem weer op haar stoel, er weinig voor voelend om zo naar achteren te rollen omdat ze zich per ongelijk afzette tegen haar bureau in een uitgebreide beweging. Ze had de neiging dat te doen, haar handen te bewegen terwijl ze sprak. Trekje dat ze overgenomen had van Grayson, die meer met zijn handen dan met zijn mond sprak.
‘Dus, nu jullie weten hoe je een straal kan oproepen, moeten we de basis van het gebruiken van zo’n straal gebruiken. Over specifieke soorten gebruik, waaronder binden en verwonden, hebben we het de volgende lessen, maar deze les gaan we voornamelijk met het bewegen van de straal en zijn bereik oefenen.’
Haar eigen lichtbol, die keurig boven het bureau was blijven zweven, kwam met een korte beweging weer in haar hand terecht. Ze mompelde de spreuk die ze net nog had aangekondigd (en waarvan ze zowel de spelling als de uitspraak had geprojecteerd) en kreeg een lichtstraal die ze naar het plafond richtte. ‘Het bewegen van je straal is relatief simpel. Je draait je lichtbron, niet de straal zelf. Dat is immers slechts een verlengde van de bron zelf.’  En daarmee tekende ze een achtfiguur op het plafond, duidelijk makend dat ze niet de straal zelf maar de bol bewoog. ‘Nu zeg ik relatief simpel, maar het is de bedoeling dat je de straal constant houdt en tegelijkertijd precies kan bewegen.’ Ze sloot haar handen om het bolletje boven haar bureau en doofde het voorlopig – ze had het even niet meer nodig. ‘Okay, probeer dat. Richt je straal naar het plafond en maak eerst een paar cirkels, daarna kan je proberen preciezer vormen te tekenen.’

Jullie hebben (opnieuw) een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder.

It all went swimmingly.
Dat was eigenlijk alles wat ze te zeggen had over haar eerste offensieve les. Er was geen tot weinig onrust en zo’n beetje iedereen wist wel een degelijke lichtstraal te produceren. Met haar hoofd naar het plafond gericht volgde ze nu de bewegingen die haar leerlingen met hun lichtstralen maakten. Het ging niet zozeer om de tekeningen zelf: meer om het feit dat je zodra je tekeningen kon maken, zeker was van het feit dat je de beweging van een lichtstraal ook werkelijk onder controle had. Daar ging het Bonnie dan ook om in deze les: controle.
Haar offensieve leerlingen leken die controle echter wel te hebben, waardoor ze zacht kuchte om de aandacht te trekken en haar les verder zette. Het had geen zin om ze vijftien minuten lang rondjes te laten tekenen als ze het nu al prima konden (en uit zichzelf al andere dingen begonnen te tekenen, want ze wist hoe het ging, op een gegeven moment bedacht iemand dat het leuk zou zijn obscene tekeningen te gaan maken en dat wilde ze het liefst voorkomen).

‘Nu jullie weten hoe je een lichtstraal vormt en de beweging ervan controleert, zijn er eindeloos veel manieren om die straal te benuttigen.’ Ze spreidde haar vingers en haar enkele bol (en bijbehorende lichtstraal) spleet zich op in vijf kleinere exemplaren, een boven elke vingertop. ‘Voor de meeste spreuken heb je echter meer dan een lichtstraal nodig. Voordat we dus volgende week aan werkelijk aanvallende spreuken beginnen, moeten jullie dus in staat zijn om meerdere stralen op te roepen en te controleren.’
De bolletjes deinden een beetje op en neer boven haar hand, maar toen ze met haar pols draaide begonnen de bolletjes zelf ook te draaien. ‘Er zijn twee manieren om meerdere lichtstralen te creëren. Je kan meerdere lichtbollen creëren en daar allemaal stralen uit maken, of je kan een grote bol oproepen, daar een lichtstraal uit maken en die dan opsplitsen. Dat laatste had ze net zelf voorgedaan, maar nu kneep ze haar hand tot een vuist tot haar vijf lichtstralen weer een bol waren, waarna ze nog vier bollen maakte en met de spreuk die ze de klas net had aangeleerd, vijf lichstralen creëerde.
‘De “bollenmethode” kan je het best gebruiken als je niet zeker bent van je controle: je kan dan desnoods elke straal apart maken en niet allemaal tegelijkertijd. Als je echter snel meerdere stralen nodig hebt, dan is het slimmer om de “splitsmethode” te gebruiken. Dit vereist echter wel een zekere hoeveelheid concentratie, omdat de controle verliezen bij deze methode betekent dat je lichtstraal elke kant op kan zwiepen en dat kan gevaarlijk zijn.’ Na deze woorden keek ze haar klas aan, met haar blik proberend duidelijk te maken dat ze het serieus meende.
‘Probeer twee of drie lichtstralen te maken. Je kan de methode die je het meest aanstaat gebruiken, ik zal je er niet op beoordelen.’

Jullie hebben (opnieuw) een week om te reageren, waarna ik weer post. Als er eerder door iedereen wordt gepost, ga ik eerder verder.