Of hij hier mocht zijn, zo vroeg in de ochtend en alleen zonder leraar? Hij had werkelijk geen idee, maar hij dacht van wel. De gymzaal was nog vrij donker en verlaten, iets wat Olivier heerlijk vond eerlijk gezegd. Zo had hij alle ruimte om te doen wat hij wilde zonder priemende ogen of nare opmerkingen. Hij hurkte neer en deed zijn schoenen en sokken uit voordat hij een paar schone sokken met anti slip uit zijn tas pakte en deze aandeed. Met zijn witte antislip sokken, zwarte trainingsbroek en licht rode T-shirt met lange mouwen liep hij de gymzaal in. Zijn zwarte haar stond warrig, hij had zijn haren niet echt netjes gedaan na het douchen, en zijn bruine ogen stonden helder, wakker en vrolijk. Zijn mond was gekruld in een oprechte glimlach, vrolijk voor het vooruitzicht van wat komen zou. Een paar keer ademde hij die in en uit voordat hij zich even kort maar goed uitrekte. Hierna begon hij te dansen. Dit was zijn passie, zijn hobby. Dit was wat hij het allerliefste deed. Dansen. En dan veelal hip hop, breakdance. Hij landde even kort op een van zijn armen en voelde een licht drukkende pijn. Niet gek ook, want als je zijn mouwen op zou stropen zou je daar prachtige rode krassen zien staan. En niet twee, maar veel. Sommige oud, bijna vervaagd en andere nieuw maar helder rood. Hij stond nu in een handstand, shirt lichtelijk omlaag vallend, het liet buikspieren zien, geen echte sixpack maar gewoon mooie afgewerkt. Al staande op zijn handen draaide hij zich om en was lichtelijk verbaasd toen hij een figuur zag. Hij wist zeker dat deze persoon hem gezien had dat kon niet anders, en hij zette zich weer recht. Met zijn handen veegde hij zijn shirt goed en hij schudde zijn hoofd kort om zijn haar iets beter te krijgen. Zijn ogen gleden even over de persoon heen en voorzichtig liep hij naar onbekende toe. Het was een hem zag hij nu en zo rond zijn eigen leeftijd, merkte hij op. 'Goedemorgen?' sprak hij met zijn altijd vrolijke glimlach. Deze was bijna altijd wel een façade, zeker de laatste aantal maanden nadat zijn vader overleden was. Hij wierp even een blik op zijn tas en schoenen, weifelde of hij ze al aan zou doen of niet, en besloot te wachten. Misschien dat hij later nog even kon dansen.
OOC: Voor Ez -> Jamie. Hoop dat je er iets mee kan.
PROFILE
Onderwerp: Quiet people have the loudest minds || Jamie 
di jan 26 2016, 21:54
