Dion zat nu al een tijdje op Starshine. Vanaf het begin dat hij hier kwam had hij al moeite aan de nieuwe omgeving te wennen. Hij wist dat het moeilijk ging worden en dat het volledig anders was als het huis waar hij vandaan kwam. Langzaam was hij toch wel aan het wennen aan de omgeving, maar aan alle mensen om hem heen in het schoolgebouw bleef toch wel het moeilijkste. Het leek niet uit te maken wanneer of op welke tijdstip op de dag hij zijn toren verliet, er waren altijd leerlingen en mensen op de gangen. En al waren er op sommige tijdstippen minder mensen, voor zijn gevoel was het als nog te veel.

Vandaag had hij weer een van die dagen dat hij het even niet meer trok. Ademen in het kasteel leek haast onmogelijk voor hem, zelf met zijn mondkapje op. De vreemde blikken die de leerlingen gaven trok hij zich niks van aan. Dat was iets wat hij jaren geleden al van zich af had gezet.
Weinig en langzaam ademend liep hij wat gehaast door de gangen heen. Hij pakte de korstte route naar buiten toe om eindelijk daar frisse lucht te kunnen pakken. Eenmaal buiten deed hij zijn mondkapje af en nam een paar keer diep adem. Zijn lichaam ontspande voor grotendeels wel, maar hij wist dat hij de spanning uit zijn lichaam moest halen.

Zelf was hij er nog niet geweest, maar op het plattegrond en van andere wist hij dat er een arena was. Sinds zijn magie nu ook niet echt licht was leek hem het beste idee naar de Arena te gaan. Die waren meestal toch wel gebouwd om magie aan te kunnen.

Na een korte en licht relaxende wandeling kwam hij bij de arena aan. Hij ging naar binnen en liep door naar de grote cirkel in het midden. Hier en daar was te zien dat de arena gebruikt werd, maar dat was alleen maar een goed teken in zijn ogen.
Hij nam een diepe zucht en gebruikte zijn magie om te voelen of er iemand in de arena was. Na geen magie bron te voelen op zijn eigenste na veranderde zijn ogen van bruin naar wit toe. Zijn handen begonnen te gloeien en een paar seconde later kwamen twee schok golven van zijn lichaam af. Na de schok golven begonnen de grotere steentjes in de arena te zweven. Dion hield zijn handen wat op en begon met bewegingen van zijn handen de steentjes door de lucht heen te laten zweven. Hij zorgde er voor dat geen enkel steentje de ander raakte. Na zo een rondje gedaan te hebben lied hij bliksem op de steentjes inslaan op elkaar. Een grote elektrische cirkel vormde er door om zich heen. Langzaam werd de cirkel kleiner tot een bepaald punt en werd toen alleen maar smaller.

Al was Dion wat aan het uitproberen, hij was voornamelijk zijn magie aan het ontladen. Dion zijn magie bestond voornamelijk uit elektriciteit. Dat was waar hij als eerste op getraind was en wat nu nog steeds zijn sterkste punt was. Voornamelijk met stress kon hij dat nog goed merken en moest daardoor soms letterlijk ontladen. En dat was hij nu precies aan het doen.

Door de focus op de magie en de ontlading van zichzelf letten hij niet op zijn omgeving. Wel op zijn cirkel sinds hij niet wilde dat iets of iemand het aanraakte en zich verwonden. Zelfs geen dieren.

Na hier een dag te zijn geweest voelde ze zich al iets beter dan bij aankomst. Ze had een demon getroffen en niet zo maar eentje. Nee eentje die in vuur en vlam stond nog wel!!! Shyvana schudden haar kop en wilde die gedachten even verdrijven. Ze zweefde nu hoog in de lucht en hoewel ze graag in haar normale drakenvorm rond vloog had ze al snel door dat de mensen haar liever in haar tweede vorm graag zagen. Shyvana draaide en wentelde. Wat was het toch fijn om weer vrij en onbezonne rond te kunnen vliegen zonder dat ze gevaar te duchten had?! Maar ze miste wel iets. Haar familie. Hoe ze samen door de lucht gevlogen hadden en hoe gezellig ze tegen elkaar aan gelegen hadden. Maar nu was zij nog de enigste ijs draak die over was voor zo ver zij wist natuurlijk. Shyvana kon niet weten of de draken jongen die uit de ijs draken eieren uit gekomen waren voor nakomelingen gezorgd hadden? Vast wel toch??? Zo diep als Shyvana in haar gedachten verzonken was merkte ze ineens een grote bron licht op. Nog was voorzichtig had Shy haar cape met capision mee genomen. Die droeg ze ook nu en gevuld met nieuwsgierigheid zetten ze de landing in richting de arena. Hoewel Shyvana nog niet wist dat die er was. Ze landen op de tribune en ging netjes zitten. De bron van het licht stond in het midden en hoe de man bezig was fasineerde.haar toch wel. Een andere magie soort dan water magie had ze al jaren gekent, maar andere magie soorten waren nieuw voor haar. Shyvana trok de kap iets verder naar voren en hing haar cape verder goed. Per ongeluk trapte ze een steen over de rand zodat deze richting de magibedrijvende man ronde, als hij maar niet daarvan schrok?

Dion zijn concentratie op zijn magie was bijna onbreekbaar. Zolang niks ineens naar hem of de cirkel heen ging zou niks het breken. Tijdens dat hij zijn magie lied gaan voelde hij zijn lichaam ontspannen. Als je even keek kon je zijn schouders wat zien zakken en dat hij zijn handen minder krampachtig in de lucht hield.

Voor zijn idee ging de spreuk goed tot nu toe. De steentjes ware in een dunne lijn om hem heen en branden fel. Dion had zelf geen last van het felle licht dat zo dichtbij was. De cirkel zelf was fel, maar was geen lichtbron. Kalm zuchten Dion een keer, klaar om wat meer met de cirkel te gaan proberen, maar merkte toen ineens iets kleins in de arena vallen. Hij had het compleet gemist dat het wezen in de arena geland was en er naar hem had zitten kijken.
Pas toen hij opkeek naar het steentje dat viel merkte hij de ander pas op. Hij schrok en lied zijn magie abrubt los. De steentjes vielen in een cirkel om Dion heen op de vloer. Door zijn magie waren de steentjes gloeiend heet geworden, en doordat hij zijn magie er van af haalde ontvlamde de steentjes. De steentjes branden niet lang, de grotere uiteraard wat langer dan de kleintjes, en eindigde in kleine stukjes glas.

Dion zijn reactie voor iedereen duidelijk te zien dat hij geschrokken was, maar hij was niet geschrokken door het wezen. Hij was geschrokken doordat hij bang was dat hij misschien iets of iemand pijn had kunnen doen met zijn magie. Zijn houding was ook meteen weer een stuk meer gespannen als toen hij daar met zijn magie stond. "Goeden dag." Zei hij rustig en beleefd naar de ander. "Het spijt me, Ik het uw aankomst niet gemerkt."

Dion zijn ogen waren wit doordat hij magie had gebruikt, maar nu hij geen magie meer gebruiken veranderde zijn witte ogen terug naar zijn bruine ogen. Ook zijn houding werd meer formeel en stond met een rechte rug en zijn handen langs zijn zijde.

Shyvana zag de rand die oplichten rond de man. Het waren kleine lichtbronnen, maar niet vanuit hun zelve. Het moest iets zijn wat al in de arena aanwezig was geweest. Zoals het stuk steen dat ze net per ongeluk zijn kant op was gerolt. Maar nog voor hij het merkte en schrok was de man toch ontspannen geweest. Shyvana voelde zich lichterlijk schuldig daarover, maar de man leek niet boos te zijn. Haar vleugels waren verstopt onder haar cape en de ander zou kunnen denken dat ze een vergroeide rug zou hebben. De man begroeten Shyvana en verontschuldigde hij zich nu? Zij was het die schuld had en hem uit zijn consentratie had gehaalt?! 'U ook een goede dag, meneer.' zei Shyvana en ze knikte diep met haar hoofd. 'U hoeft zich niet te verontschuldigen, want het was mijn fout u uit uw consentratie te halen.' verontschuldigte Shy zich en stond op om over de rand heen te springen en soepeltjes te landen. Hierbij waren enkel haar staart en achterbeen-achtige benen goed te zien. Haar vleugels bleven onzichtbaar onder de cape. Ook haar capision bleef netjes opzijn plek. Shyvana kwam een stap of twee dichterbij en bleef daarna stil staan.

Dion verontschuldigde zich voor het niet opmerken van de komst van de ander. Pas toen de ander het opmerkte dat hij zich niet hoefde te verontschuldigen merkte hij dat zijn oude gewoonte nog steeds in hem zag. Zijn lippen perste hij een klein beetje tegen elkaar bij die realisatie.
Zijn gedachten bleven er echter niet lang op hangen sinds de soepele sprong van de ander al snel zijn aandacht trok. Ook de staart en de andere benen maakte hem wat nieuwsgierig. "Maak je geen zorgen. Het is niet erg. Ik was te voorzichtig met mijn magie." Zei hij en draaide het toch wel weer terug op zichzelf.
Dion bleef op zijn plaats staan terwijl de ander dichterbij kwam. Natuurlijk had hij al door dat het geen mens was, maar sinds het kon praten en hier was had hij het vermoeden dat het een adviseur was. "Ik geloof niet dat wij elkaar al ontmoet hebben." Begon Dion beleefd. "Mijn naam is Dion, heer van het licht." En gaf een klein buiginkje uit beleefdheid.
Zijn vorige ontmoeting met een adviseur was niet zo goed gegaan. En dat was helaas ook zijn eigenste geweest. Al had hij ook niet op deze ontmoeting voorbereid of verwacht, het was buiten en dat had toch een andere insteek voor hem dan binnen bij zijn vertrek. Ook doordat hij de vorige nogal verknald had wilde hij het niet bij andere verknallen of verder verknallen.

Ze voelde zich op haar gemak door zijn beleeftheid. Zo hadden de mensen haar en haar volk vroeger ook behandelt gehad voor een van de sterkste magiers de mensen tegen hen op had gezet en zij op een paar eieren na de enigste overlevende waren geweest. Shyvana stopte op een afstandje van twee arm lengtes bij de mannelijke magier vandaan. Ze was nog licht huiverig voor menselijk contact, maar ze voelde dat voor tot nu toe alles goed was gegaan. Hij sprak opnieuw een bijna verontschuldiging uit en ze moest licht glimlachen. Hij had haar al deels gezien dus waarom zou ze haar gezicht dan niet ook tonen? Rustig terwijl hij zich voor stelde als een LM trok Shy haar kap naar achteren en keek hem recht aan met een vriendelijke uitstraling. 'Aangenaam Meester Dion. Mijn naam is Shyvana. Adviseur van de heer van het water. Normaal zie ik er anders uit dan zoals u mijn verschijning nu ziet, maar de meeste mensem voelen zich in deze vorm meer op hun gemak.' zei Shyvana en ook zij boog lichtjes waardoor haar vleugels haar evenwicht automatisch controleerde door iets uit en naar achteren te bewegen, waardoor haar mantel opbolde en uit ging staan. Zelf had ze het niet door, door dat ze er zo aan gewent was geraakt dat Shy het niet eens merkte. ' Maar wees gerust mijn schubben kunnen heel wat hebben en ik was voor zo ver u de uiterste ring van stenen had buiten uw bereik.' zei ze met vriendelijke toon. Natuurlijk kon ze ook ongelijk hebben, maar ze schatten in van niet. 'Waat was u eigenlijk mee bezig?' vroeg Shyvana nieuwsgierig en her vouwde haar vleugels heel even. Het stof zat net iets verkeert en schuurde langs haar vleugelmembraam.

Dion stelde zich voor aan de adviseur die voor hem stond. Al was hij redelijk wat gewoon en had hij het een en ander gelezen over de vorige adviseurs, hij zou liegen als hij niet verrast was toen ze haar kap naar beneden deed. Hij bekeek haar gezicht met interesse. Zelf had hij nooit een draak achtige dicht bij gezien, dus ook dit was voor hem nieuw.
Echter wilde hij niet staren en ging kort even met zijn ogen naar haar vleugels die bewogen voordat hij naar beneden keek naar zijn handen. "Ah, uhm... Ja u was buiten bereik op de tribune, maar als ik mijn magie gebruik probeer ik er altijd voor te zorgen dat ik alleen dat raak of gebruik wat ik wil. Ik zou het vreselijk vinden als ik iemand of iets zou raken met mijn magie." Zei hij eerlijk en uitleggend. weer keek hij iets op terug naar Shyvana. "Ik was wat nieuws aan het proberen met mijn magie. Echt nieuw is het ook niet, maar ik probeerde wat anders." Gaf hij toe.
Zijn ogen gleden zo nu en dan alsnog over de ander heen. Proberen meer te zien en te ontdekken van de ander. Wel probeerde hij het zo beleeft mogelijk te doen dat hij niet zou gaan staren of naar haar zou kijken als iets vies. Dat laatste kon soms nog redelijk lastig voor hem zijn omdat ze een dier bleef in zijn ogen. Althans voor nu.
"Mag ik vragen waarom u in deze vorm bent? Al lijkt u er aan gewent te zijn in deze vorm, maar echt comfortabel lijkt u niet geheel." Sprak hij voorzichtig en hoopte vurig dat hij haar niet beledigde hier mee. Ook wist hij niet zeker of hij het goed gezien had en van de ander af ''gelezen'' had dat ze oncomfortabel was in deze vorm. Dion werd er wat meer nerveus door en bracht zijn handen naar elkaar toe. Hij lied ze rustig voor zicht hangen, maar kon nu wel wat met zijn handschoentjes frummelen wat hem aan de buitenkant wat kalmer maakte.

~x~ Sorry voor de late reactie. Ik ben verhuist naar een andere stad wat mijn tijd nog al op at. ~x~

Ze kon merken dat de man voor haar weinig te maken had gehad met draakachtige. Ze luisterde naar hem en voelde zich niet beledigt door zijn blikken. Het amuseerde haar zelfs. Er waren tegenwoordig steeds meer mensen die geen tot weinig ervaringen hadden met draken. Shyvana luisterde naar wat hij zei en dacht even na. Hij had wel gelijk, maar wat voor nieuws wilde je met je eigen magie doen? Daar was ze best nieuwsgierig naar. 'Ah leg eens uit? Het klinkt interessant.' zei Shyvana en merkte dat hij meer van haar probeerde uit te vinden dan dat ze nu liet zien. Shy grinnikte onder zijn blikken en wilde zich net veranderen toen hij weer begon te spreken. 'Ah u bent de eerste die het opmerkt, buiten de heer van het water. Deze vorm neem ik enkel aan als ik mensen ga ontmoeten. De meeste worden bang als ze mij in mijn ware vorm zien.' zei ze met vriendelijke stem en nam een paar stappen naar achteren voor ze zich veranderde. Shyvana rekte eerst meer uit tot de grote die ze zou moeten hebben en daarna vulde de rest vanzelf aan. Ze was nu vier keer zo groot als ze eerder voor de heer van het licht had gestaan. Shy landen op haar voorpoten die dreunend op de grond kwamen waardoor ze een lichte plaatselijke aardbeving veroorzaakte. Ze ging liggen en boog haar hals zo dat ze de man voor haar nog goed kon aan kijken en legde haar staart opgekruld naast zich neer, maar her vouwde haar gigantische vleugels na ze even volledig uit gerekt te hebben. Hij wilde toch weten hoe ze er in haar ware vorm eruit zag? Nou hier was ze. Licht rommelend alsof ze een kat was, maar dan vele malen groter klonk eruit haar keel van plezier. De meeste schrokken van haar grote, maar vroeger had ze vele andere van haar volk om zich heen gehad. Heel even was er een droevige blik te zien, maar die duwde ze weer opzij. Ze moest daar nu niet aan denken.

(Dat kan gebeuren.) C;

Dion legde rustig en beleefd uit dat hij wat nieuws met zijn magie aan het doen was, maar ook dat hij niemand er mee wilde raken. Gelukkig was de draak zelf op een veilige plek gaan zitten en had hij haar er niet mee kunnen raken. Wat maar goed was ook want hij had haar niet opgemerkt toen ze er bij kwam zitten.

De vraag om het uit te leggen verbaasde hem wat. Hij was nooit echt goed geweest in de theorie uit te leggen van een spell als hij de theorie er zelf niet van gelezen had. "Het is een beetje lastig uit te leggen. Ik was bezig met mijn magie in de stenen te sturen zodat ik een cirkel om me heen had. De steentjes waren uiteraard los toen in begon en toen ik zonet eindigde waren ze dat nog steeds. Ik probeerde ze zo te verhitten om ze samen te smelten en mijn magie er in vast te zetten zodat het een cirkel werd. Je kunt het gebruiken daarna om iemand die er in zit te beschermen, maar ook om er iemand in vast te zetten. Omdat je je magie er in vast zet hoef je daar niet nog appart meer magie voor te gebruiken en kun je zelf je magie meer op iets anders of meer op focussen." Legde hij uit.

toen hij had opgemerkt dat de ander niet geheel comfortabel leek was hij wat verrast door haar antwoord die zei dat hij de eerste was die het opmerkte. "Oh?" klonk hij wat verbaast bij het horen van die informatie. "Ik ben blij voor u dat de heer van het water het ook merkt. Ik hoop voor u dat hij u in uw comfortabelste vorm laat zijn." Zei hij eerlijk.

Natuurlijk was Dion nieuwsgierig geworden naar de Ander zijn eigen vorm en vond het ook totaal niet erg dat ze veranderde naar de vorm waar ze dan ook het meest comfortabel in was. Echter had hij niet verwacht dat ze zo veel groter zou worden en zetten wat verrast een paar stappen naar achteren toe om voldoende afstand tussen hun te houden. Al had hij geprobeerd dat niet te doen, de onwetendheid met hoe groot ze zou worden en hoe dicht ze naar hem toe kwam lied hem het toch doen. Al was het natuurlijk niet uit angst voor haar. Het aparte en zware geluid dat de draak maakte lied toch wel een glimlach op Dion's gezicht komen. Hij wist dat tegenwoordig niet veel magiërs dit geluid gehoord hadden. "U ben zo wel een paar maatjes groter. Is het niet lastig om zo voort te bewegen in en om het kasteel?" vroeg hij al voor hij het doorhad. Zijn nieuwsgierigheid had het er al uit waardoor hij een licht blosje kreeg. Hij bekeek haar lichaam en vond het reuze interessant, maar ook mooi.

De uitleg van de LM was best nog interessant ook al vond de man het zelf lastig uit te leggen. Ze had na zijn woorden even geknikt waarna hij opmerkte dat zoals ze nu voor hem stond niet haar officiële gedaante was. Shyvana veranderde van vorm en zag hoe hij zich een paar stappen achteruit zetten. Een gewone reactie en daar zei ze niets over nog dat het nodig was om daar wat van te zeggen. 'Hij zeg me nooit hoe ik me vertonen moet, Ik ga waar ik ga en vaak zijn mensen meer op hun gemak wanneer ik me in mijn meer menselijkere vorm laat zien.' zei ze als antwoord op de reactie van Dion, maar zijn volgende woorden lieten haar even lachen, maar het klonk niet als een lach die mensen kende. Haar stem was in haar draken vorm zwaarder dan in haar meer menselijke vorm en dat gold ook voor het lachen. Het klonk meer schurend en dieper dan welke lach dan ook. 'Dat is zeker het geval, maar het kasteel ga ik ook niet in als draak zijnde. Dan zou ik de deur niet eens binnen komen.' zei ze half lachend en veranderde zich weer terug. Ze vond het onbeschoft om de ander op te laten kijken naar haar. Zeker voor zulke belangrijke mensen.

Dion was ergens wel blij dat ze niks zei of iets over de paar stappen die hij terug deed. Al had hij niet echt verder gedacht dat de meeste die reactie er op zouden geven.
De informatie die ze zei over dat het haar eigen keuze was lied hem wel wat glimlachen. Wel had hij het gevoel dat het niet altijd volledig haar eigen keuze was, maar begon er maar niet over.

Nadat hij het er over had over dat het lastig zou zijn om in deze vorm in en om het kasteel voort te bewegen schrok hij wel iets door de diepte en het geluid van haar gelach. Het duurder echter ook een paar tellen voor hij door had dat ze aan het lachen was omdat het geluid anders was, wat logisch was.
Kalm keek Dion toe hoe Shyvana terug naar haar vorige vorm ging. "Heeft U meer vormen dan deze twee?" vroeg hij waarna hij snel er aan toevoegde. "Als ik zo brutaal mag zijn dat te vragen."

Ze voelde zich niet altijd op haar gemak rond de mensen, maar dat was ook niet zo gek als je haar verleden kende. Shyvana kende de meeste reacties van de mensheid wel, maar het was toch anders elke keer. Geen mens was hetzelfde zeiden ze toch, maar dat gold ook voor elk levend wezen. Ze sloot even haar ogen en keek Dion weer aan toen hij weer sprak. Of ze meerdere vormen had dan deze twee? Hm... Dat had ze tot nu toe nog nooit uit geprobeerd nog nooit aan gedacht ook trouwens? Het was geheel niet brutaal, maar eerder een goede vraag. 'Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Heel vroeger heeft een magiër mijn leven gered door de zieken delen uit mijn lichaam te vervangen door die van een pas dood gevallen vrouw. Ik weet dat ik me tot zo ver in deze vorm kan veranderen, maar ik weet echt niet of er nog een derde of vierde vorm is???' zei ze en schudden haar kop. Ze wist het echt niet. Ze was al een heel gedeelte meer menselijk en of ze nog menselijker eruit zou kunnen komen te zien??? Dat was een vraag die zelfs zij nog niet kon beantwoorden. 'Ik ben er per toeval achter gekomen dat ik dit kon, maar misschien ooit als het mogelijk is zou ik er wel weer eens achter kunnen komen? Het geheel niet brutaal Dion, eerder een goede vraag waar ik het antwoord er enkel nog niet op geven kan.' zei Shyvana en ze keek hem met een lichte waterige glimlach aan. Dat was iets waar ze wel achter wilde komen.