[GYM] Zwemles

[GYM] Zwemles Tumblr_mstecwT7ow1rumbcto7_250

If it doesn't burn, it's worth nothing.

Rivaille had weer eens het goede idee gehad om zijn zwemles op de waterplaneet te houden, want waarom ook niet? Er was water, strand en zon. Als dat niet goed was wist hij het ook niet meer dus hier zouden de leerlingen die zich opgegeven hadden het maar mee moeten doen. Want de man had totaal geen zin om in het vieze zwembad van de school les te gaan geven. Niet dat je dit een les kon noemen sinds de leerlingen vrij waren om te doen wat ze wilde.

Om de moeite te voorkomen had hij aangegeven welke shuttle ze moesten nemen om tien minuten voor de afgesproken tijd op de afgesproken plek te zijn. Niet dat het moeilijk te vinden was, de kleine zwartharige man was een van de weinige die op het stenen muurtje bij het strand zat. Compleet in zwemshorts en een normaal zwart shirt. Niet bepaald wat je zou verwachten van deze leraar, die normaal zelfs zijn gymlessen in pak gaf.

Maar Rivaille had totaal geen zin gehad om in zijn pak te komen als dat toch weer uit moest wanneer iedereen besloot de zee in te duiken. Teveel om uit te doen, en later ook weer aan te doen, dus een shirt uit en aan doen was een stuk makkelijker. Met een rustige blik dwaalde zijn zicht over het strand. Rustig, precies zoals hij het graag wilde en genoeg ruimte voor de horde leerlingen die er straks schreeuwend rond zouden rennen. Natuurlijk kon een kleine blik hier en daar naar sommige leerlingen niet missen. Rivaille was nou niet bepaald de man om vrolijke leerlingen in bikini's te negeren, of vrolijke jongens in hun zwemshorts. Kort grijnsde de man even voor hij zijn normale emotieloze glare weer aannam en voor zich uit keek. Ze hadden nog even om te komen, want zelf was hij veel te vroeg aangekomen, niet dat hij dit erg vond, integendeel zelfs, hij vond het wel fijn om even rust te hebben en van de stilte kunnen genieten. Met een hand voor zijn mond gaapte hij terwijl de andere door zijn haren gingen. Nog even en dan was zijn rust voorbij.

Haar eerste paar dagen hier waren hectisch geweest. Tysha had alles proberen in orde te krijgen voor de eerste paar opkomende lessen en kennelijk was een uitje naar haar thuisplaneer er eentje van. Haar bruine ogen gleden over het laatste beetje paperassen die moesten ingevuld worden en een kleine frons was op haar egale gelaat verschenen toen ze net die ene blik op haar klok wierp. Ze had exact nog 20 minuten om aan de shuttles te raken en om al te laat te zijn bij haar eerste ‘les’, was ook een absolute no go. Langzaamaan had ze besloten recht te staan en haar bikini had ze al mooi onder haar kledij aangedaan zodat ze zich al niet moest omkleden in één van die strandhokjes die al van zichzelf al niet te hygiënisch waren. Haar slanke hand gleed door haar witte haren toen ze haar kleine handtasje bij zich nam, er een strandlaken in stak en vertrok. Ze droeg een simpele jeans, een blauw shirt en bergschoenen en zo wandelde ze ook naar de shuttles voor naar Cassia te gaan waar ze werd verwacht. Ze ging op tijd zijn.

Ze arriveerde aan de plek van afspraak met de shuttle die toch een flinke poos was onderweg geweest en haar bruine ogen gleden naar een kleine man in een simpel shirt en een zwembroek. Oké ze had al gehoord van leerlingen rondom haar dat de leerkracht Gym klein was, maar zo klein? Nee dat had ze echt niet verwacht. Langzaamaan ging ze naast Rivaille zitten en zette ze haar handtasje mooi tussen haar benen. “Ik geloof dat u Rivaille moet zijn, leerkracht gymnastiek, klopt? Mijn naam is Tysha A’Isha Srour, u had mij geïnformeerd voor deze ‘les’ op Cassia. Aangenaam om met u kennis te maken,” sprak ze terwijl ze even aarzelde en dan haar hand uitstak naar de klein gebouwde man naast haar. Ze forceerde een klein glimlachje op haar lippen om dan haar blik te laten gaan naar de shuttles, benieuwd wie er nog allemaal kwam opdagen van de leerlingen dan.

Met een lading aan energie was hij uit zijn bed gesprongen en had zijn onderbroek verwisseld voor een zwembroek. Om zijn polsen gooide hij blitse, rode, polsbandjes. De kleur paste nog eens bij zijn zwembroek ook. Perfecto. Een zwarte joggingbroek, simpele sandalen en een grijs T-shirt met lange mouwen eroverheen en Olivier vond zichzelf klaar om te gaan. Hij had er zin in. Het was geen echte les, maar een uitje en ze gingen naar het strand om te zwemmen. Heerlijk. Bewegen, sporten en dansen was Oli's favoriete bezigheid. Hij controleerde of hij alles bij zich had, een kam een handdoek, schone en droge kleding, Check check dubbel check. Met een flauwe glimlach op zijn gelaat liep de zwartharige jongen naar de grote zaal waar hij aan een tafel ging zitten en zijn tas naast zijn voeten plaatsten. Onder het eten van een krentenbol en een sandwich met aardbeien confituur,ook wel jam genoemd, maakte de zeventienjarige wat broodjes met kaas klaar als lunch voor straks. Hij maakte er meer dan gewoon. Acht in plaats van vier, doordat hij door zwemmen altijd meer honger kreeg. Nu was Olivier al een fan van eten, dus tja. Met zijn lunchpakket klaar in zijn tas en zijn maag gevuld stond hij weer op en vervolgde zijn weg naar de shuttles. Hij keek nog even op het blaadje naar welke shuttle hij moest nemen en stapte erin. De stoelen waren niet oncomfortabel en hij dacht na aan zijn shuttle reis die hij vanaf Nova had genomen om hier te geraken. Toen had er veel sneeuw gelegen en had hij Damian ontmoet. Intresting bloke. Hij dacht gelezen te hebben dat de blonde jongen ook zou komen, maar zeker wist hij het niet. Mentaal haalde hij zijn schouders op en stond op toen er werd omgeroepen dat ze bijna op plaats van bestemming waren. Hij pakte zijn tas en gooide hem over zijn schouder, viel bijna doordat de shuttle op een ruwe manier stopte, en liep daarna naar buiten.
Op een rustig tempo liep hij naar de afgesproken plaats, schopte tussendoor hier en daar wat steentjes uit zijn schoenen en stak zijn hand op bij het zien van twee personen. Hij bekeek ze even en groette ze met een kleine glimlach en een kort knikje. 'Bonjour. Olivier Sean hewley is present.' sprak hij met een vleugje van zijn moedertaal tegen de mensen waarvan hij dacht dat het de twee docenten waren. Hij keek even om zich heen, concludeerde dat hij de eerste leerling aanwezig was en leunde tegen een muurtje. Zijn tas hing losjes over zijn schouder. Het zonnetje liet zijn zwarte haar, waar hij even met een hand doorheen wreef, een bruine gloed hebben. Onbewust speelde hij hierna even met een van de polsbandjes. De rode bandjes konden tegen water, en daar was de jongen meer dan blij mee. Anders had hij al met een pols verband of een T-shirt aan moeten zwemmen. Die twee opties hadden voor meer vragen gezorgd dan de twee rode polsbandjes die matchde met zijn zwembroek. De mouw van zijn grijze T-shirt deed hij weer naar beneden en hij keek rond, wachtend op de volgende personen die aan zouden komen, heerlijk genietend van het Cassiaanse zonnetje.

Dit ging veel te moeizaam. Zelfs zijn ogen open doen deed haast pijn. Het liefste had Damian zich gewoon omgedraaid en verder geslapen want er was no way in hell dat hij nu nog maar zijn ogen zou open krijgen op dit ongoddelijke uur. Ook al was hij al een paar weken op school hier, het was nog altijd een hele opgave voor hem om zichzelf uit bed te schoppen zonder dat zijn humeur er onder ging lijden. Hij werd verwacht op een zwemles en dat dan nog op Cassia. Een luide kreun verliet zijn mond toen hij zich zuchtend recht had gezet in bed en in zijn ogen wreef. Eerst wilde hij zichzelf naar de grote zaal begeven om iets kleins mee te nemen voor onderweg, maar hij betwijfelde al ten zeerste of hij werkelijk echt honger zou krijgen bij de trip of tijdens het zwemmen. Met halfopen ogen schuifelde hij naar zijn kledingkast, haalde er een zwarte zwembroek uit om deze dan toch meteen aan te doen, deed er een losse zwarte joggingbroek over en een zwart shirt nu hij toch met zwarte kleding was begonnen. Hij bromde wat toen zijn schoenen niet wilden meewerken en daar werd zijn hele humeur mee verpest. Geïrriteerd griste hij zijn tas van op de grond en beende hij zijn kamer uit, op weg naar de grote zaal voor twee kleine sandwiches met zalm voor mocht hij honger krijgen tijdens de activiteit. De zwartharige jongen die net op die exacte moment ook in de grote zaal was, had Damian niet opgemerkt ook al was hij vast letterlijk hem voorbij gebeend op de snelste snelheid dat hij kon, waardoor het vast kon gezien worden als mijden. Eenmaal hij die twee sandwiches met zalm had ingepakt met vershoudfolie en deze mooi in zijn tas had gestoken, was de jongen weer onderweg, dit keer naar de shuttle.

De shuttle maakte zijn humeur er alles behalve beter op, de stoelen waren smerig, maar de grond was nog smeriger, de mensen die ook naar Cassia moesten waren luiddruchtig en Damian zat tussen een koppel in dat maar voedsel naar elkaar bleef geven waardoor het langs hem moest. Ranzig gewoon. Hij was zeker blij genoeg dat hij eindelijk uit die stinkshuttle was na welgeteld een halfuur te hebben moeten aanhoren hoe zijn buren zo véél van elkaar hielden. Ze hielden zo veel van elkaar dat Damian hen de kop wilde inrammen, zo groot was hun liefde en zo groot was zijn ergernis. Met een ruwe beweging haalde hij zijn puffer uit zijn tas en van zodra de blondharige jongen buiten was, inhaleerde hij want godverdomme was me dat een muffe shuttle. Met een lichte kreun wreef hij over zijn gezicht en beende hij naar de plek van afspraak. Het was niet al te ver van de shuttles af en al snel had hij de leerkrachten zien zitten op een stenen muurtje. “Damian Hoshina aanwezig,” waren zijn woorden en zijn ogen gingen kort naar Olivier. Ongecontroleerd gingen zijn mondhoeken naar beneden en besloot hij op een aardig afstandje van de jongen te gaan staan, al waren de woorden in zijn hoofd: ‘hoe verder hoe beter.’

Met een glimlach rende ze door haar kamer op zoek naar haar simpele bikini want de enige die ze tot nu toe had gevonden was zo een bikini die zo met fancy straps een op een verlept badpak leek die stukken miste. Maar gezien die niet was te vinden trok ze de verlepte bikini/badpak maar aan ze pakte een paar demin shorts en trok die er over aan. Ze gingen op uitje naar Cassia en als Fire mage was het misschien licht apart dat ze van water hield maar het kon haar niet veel schelen. Water was heerlijk rustgevend ookal kon ze niet echt zwemmen beetje ergens relaxen in een bubbelbad of op een strandje kon niemand kwaad toch. Ze had had een tas over haar schouder gepropt met wat zonnebrandolie voor het geval er ergens een heel erg lekker geval rond liep. Het was niet dat ze echt zo snel verbrandde. Ze zette haar zonnebril op haar neus en trok geen topje aan want veel nut had dat niet in haar ogen. Ze stapte de shuttle uit en keek naar de twee jongens met een geïnteresseerde blik en liet dan haar ogen glijden over de leraar die de zelfde lengte had als zij. Met haar hand op haar zonnebril die ze iets naar beneden had getrokken. 'Goede middag.' Zei ze vrolijk terwijl ze haar hand door haar haar haalde en de zonnebril terug op haar neus duwde. Ze negeerde de vrouwelijke docente volledig. Ze ging naast Rivaille zitten 'Je mag Hayden op aanwezig zetten meneer? Wat is je naam?' Vroeg ze glimlachtend terwijl ze naar hem keek.

Terwijl anderen misschien zeer vrolijk op zoek waren naar hun zwembroek of bikini, zag Kai serieus op tegen het opstaan en het zoeken. Hij had zich dan wel al uit zijn bed gesleurd, maar hij had bijster weinig zin in zijn zwembroek uit de lade halen en zich klaar maken voor deze gymles, zover je het een les zou kunnen noemen. De jongen met het blauwe haar hoorde een verveelde kreun vanaf de grond komen. "Sukkel, skip die kutles toch gewoon." Kailee wierp de jongen die Michael heette en Carmen genoemd werd een lastige blik toe en negeerde hem verder. Carmens gezicht viel toch amper te zien, hij lag op zijn zij en de kerel zijn haar saboteerde de mogelijkheid om het gezicht goed te zien. Dat Carmen nog steeds niet opgemerkt was door de school, verbaasde hem enorm, maar beter zo. De jongeman trok zijn boxers uit en wisselde die in voor de zwembroek. Een simpele, een donkergrijze. Natuurlijk trok hij een T-shirt aan, eentje dat zijn bovenarmen mooi bedekte. Omdat een shirt met lange mouwen aandoen belachelijk was, kon hij zijn onderarmen niet bedekken, maar heel erg interesseren deed het hem toch allemaal niet meer. Kai hurkte neer naast Carmen, en omdat hij wist dat die er gek van werd als iemand overdreven vriendelijk deed met handdrukken en kussen, kuste hij op Carmens voorhoofd met een brede grijns. "Zorg dat ze je niet zien, pothead." Een grom weerklonk uit de mond van de oudere jongen. "Fuck off, gayboy." De dude met de sidecut grinnikte en maakte dat hij buiten was, hij moest zijn shuttle halen.

Natuurlijk was hij vergeten een short mee te nemen voor na het zwemmen, of een ander T-shirt, laat staan dat hij ondergoed meehad of slippers. Nee, hij had weer afgetrapte All-Stars aan die waarschijnlijk vol zang zouden gaan zitten. Kailee zat in de shuttle, maar mentaal zat hij verder weg. Hij had veel te veel gedachten, en hij had geen zin in doen alsof hij aanwezig was. In de shuttle zaten toch enkel vervelende mensen.
Eenmaal aangekomen liep hij naar de afgesproken plaats, per stapte die hij nam kwam er meer en meer tegenzin bij. De gymleerkracht had hij al zien rondlopen op school ook, en hij mocht hem totaal niet. "Hallo", sprak hij, niet zo bijzonder vriendelijk. "Kai." Dat volstond wel, vond hij. Hij dropte zijn rugzak - die dus haast leeg was omdat Kailee nog altijd Kailee was en hij nooit voorzien was op situaties - op de grond en besloot te zwijgen tot de rest er was. Zouden er nog mensen komen die hij kende?

If it doesn't burn, it's worth nothing.

Geirriteerd was de beste manier om de leraar nu te omschrijven, zijn wenkbrauwen waren samengetrokken in een frons. Niet dat de man veel tijd had om na te denken voordat de eerste persoon al aangelopen kwam. Geen leerling, de nieuwe lerares water magic. Op zich geen verkeerd zicht voor de man, niet dat hij dit ging toegeven, dat zou hij nooit doen. Maar genieten van het uitzicht zonder er iets van te laten merken, dat mocht toch? Hij vond van wel, en als een ander het niet zou merken was het goed.
Steeds meer leerlingen kwamen, allemaal zeiden ze hun naam en mentaal streepte de man de namen af.

Hayden, die zocht duidelijk zijn aandacht en met een verveelde glare keek hij naar de desbetreffende jongedame. Ze zag er niet verkeerd uit, misschien iets té jong voor zijn liking, maar het was niet zo dat hij gelijk of uberhaubt al met de dame in bed zou duiken. Natuurlijk klonk dit wel als Rivaille, maar de man kon je verzekeren dat hij dit niet zou doen. “De naam is Rivaille, Miss Hayden.”

De man lette totaal niet op, want de namen in zijn hoofd was hij al lang vergeten. Vier leerlingen, dat dat wist hij wel. Hij miste nog maar een leerling en dan was de klas compleet. Als ze zelf maar geld meegenomen hadden om eten en drinken te betalen, want hij ging echt niet voor hen betalen, al was Miss Tysha een uitzondering want voor haar zou hij wél betalen.

Zijn ogen gleden over de leerlingen, veel vairatie, maar het zou vast een goede dag worden. “Het staat opgeschreven als een les, maar ik kan jullie verzekeren dat jullie brats kunnen doen wat jullie willen vandaag. “

Man wat was die oude peuk chagrijnig. Damians blauwe ogen waren op de man gericht die hun leerkracht moest voorstellen. Hij kreeg geen begroeting terug en hij huffte geïrriteerd. Van geen manieren gesproken zeg. Damian kruistte zijn armen geïrriteerd en draaide zijn rug half naar de man. Zijn ogen gleden kort naar de zwartharige jongen en zijn adem stokte in zijn keel, waarom was hij nu weer hier?! Eurgh, alsof hij niet gewoon afwezig kon zijn voor een dagje ofzo serieus. Het liefste was hij zo ver mogelijk gaan staan van die kerel maar dat was alleen maar vreemd dus hij hield het gewoon op deze afstand. Geërgerd haalde hij zijn zonnebril uit zijn tas en zette hij deze op omdat hij werkelijk anders geen ene steek zag . Vervolgens kwam er nog een kerel aan. Een of andere rare kwibus met.. blauw haar? God dat die kerel daar niet gek van werd. Zijn frons werd dieper alleen was deze niet meer te zien door de giga zonnebril die hij op zijn gezicht had. Zijn armen kruiste hij voor zijn borstkas en hij keek de anderen, op Olivier na, kort aan. Zijn mond vervormde zich tot een streep toen de leerkracht begon met praten, zijn ogen vielen op de zwartharige man die, letterlijk, tot aan zijn borstkas kwam. Het was haast lachwekkend.

“Het staat opgeschreven als een les, maar ik kan jullie verzekeren dat jullie brats kunnen doen wat jullie willen vandaag. “ Damian snoof en ging gewoon koppig zitten op een van de stenen muurtjes, zijn rug gebogen en zijn ogen die achter de glazen naar de man keken. "Dus gewoon zwemmen of zonnen ofwat?" sprak hij op een droge toon terwijl hij de man aankeek, lichtelijk verveeld zelfs. Hij nam zijn tas erbij en checkte of hij zijn zonnebrand bij had. Gelukkig wel. Hij haalde diep adem en bekeek de verbrandde stukken huid die zijn armen sierden. Die hadden echt wel nood aan een beetje zonnebrand dus hij besloot deze in te smeren, af en toe een stiekeme blik werpend op Olivier maar dat viel niet op door de donkere glazen van zijn zonnebril.

Leunend tegen het muurtje keek Olivier toe hoe de volgende leerling aankwam. Het was een meid met rode haren. Ze had een badpak aan met daarover enkel een paar shorts, een tas over haar schouder, een zonnebril op haar neus. Ze liep meteen door naar de leraar toe en Olivier trok licht zijn neus op. dus zij was er zó een? Hij snoof lichtjes toen ze zichzelf voorstelde als Hayden en duidelijk haar zinnen had gezet op de mannelijke gym docent. De docent zelf beantwoordde haar avances met een verveelde glare en de woorden dat hij Rivaille heette. De zwartharige jongen wierp een stiekeme blik op Damian, die een aardig eindje verder op stond zag hij. Bij een niet bijzonder vriendelijke "Hallo" keek de jongen op naar de bron van het geluid. "Kai." De bron van de twee woorden was een gast met blauwe haren die dus blijkbaar Kai heette. De jongen met het kleine litteken onder zijn oog keek weer naar de leraar toen deze hun vertelde Dat dit stond als een les, maar dat het geen les was en ze dus mochten doen wat ze wilde. De jongen knikte en rommelde in zijn tas, op zoek naar zonnebrand crème. Olivier zijn vrij bleke huid verbrandde best wel snel. Hij keek kort op toen hij Damian hoorde spreken. "Dus gewoon zwemmen of zonnen of wat?" De toon waarin hij gesproken had, klonk droog, verveeld zelfs. Als die jongen er geen zin in had, waarom was hij dan gekomen? Licht fronsend schudde Olivier zijn hoofd en zag dat de blonde jongen zichzelf begon in te smeren. Zijn brandwonden op zijn armen dan in ieder geval. Kort bedacht zijn brein om zich af te vragen of de jongen misschien hulp nodig zou hebben met het insmeren van zijn rug, maar verwoed schudde Olivier de vraag en de gedachte van zich af. 'Dus doen wat we willen? Zonnen, zwemmen, terrasje pakken en noem maar op? Klinkt super.' sprak hij knikkend en met een kleine oprechte glimlach. De fles met zonnebrand zette hij op de rand van het muurtje waarna hij zijn shirt uittrok. Het grijze shirt vouwde hij netjes op en stopte deze daarna in zijn tas. Zijn bruine ogen richtte hij op het X-Vormige litteken op zijn borst en hij begon daar met insmeren. Eerst zijn borst, daarna zijn armen (behalve onder de zweetbandjes) en gezicht. Ook van zijn broek trok hij uit en deed deze netjes in zijn tas. Nog wat zonnebrand deed hij in zijn handen om daarna zijn benen plus voeten in te gaan smeren. Stiekem keek hij kort naar Damian vanuit zijn ooghoek en hopte daarna van het muurtje. Alles was ingesmeerd, behalve het grootste deel van zijn rug want daar kon hij simpelweg niet bij. Zijn sandalen schopte hij uit pakte ze samen in een hand. Zijn blik ging over de rest van de groep en daarna rekte hij zich uit. Wat hij precies ging doen dat wist hij nog niet. Zonnen, zwemmen, terrasje pakken? En in welke volgorde dan? Dat was iets wat hij straks zou besluiten.

De man sprak, uiteindelijk, toen iedereen er was, toen hij Hayden zijn naam gegeven had. “Het staat opgeschreven als een les, maar ik kan jullie verzekeren dat jullie brats kunnen doen wat jullie willen vandaag.“ Er was een blonde kerel die snoof, en Kai kreeg al meteen stress van hem. Zijn uiterlijk, zijn kop, zijn houding, alles. Jezus. De dude was op een muurtje gaan zitten, of zo iets. Het boeide Kai geen fuck, en hij zal heel erg wazig en de druk op zijn rechteroog was weer toegenomen dus hij probeerde niet scherp te stellen op dingen. "Dus gewoon zwemmen of zonnen ofwat?" Waarom precies was de kerel zo kut bezig, die ongeïnteresseerde blik, die droge toon in zijn stem? Hij zou dankbaar moeten zijn dat ze geen idiote baantjes moesten gaan trekken of zo. Geërgerd kreunde Kai even en hij rolde met zijn ogen om de blondharige kerel niet meer aan te moeten kijken. 'Dus doen wat we willen? Zonnen, zwemmen, terrasje pakken en noem maar op? Klinkt super.' Kai keek naar het zwartharige joch. of ja, joch, waarschijnlijk was ie ouder dat dat Kai hem schatte. Hij herkende hem wel vaag. De jongen leek ook oprechter en vriendelijker dan die stomme blonde. Hij zag een ontbloot bovenlichaam, de jongen met het donkere haar had zijn shirt uit getrokken. Kai had zin om zijn shirt uit te doen, maar niet om zijn armen te ontbloten, dus hield hij het gewoon aan. "Yeah, nah, dacht het niet", sprak Kailee en hij ging aan de andere kant van het muurtje zitten. Hij drukte zijn rug tegen het muurtje en verstopte zichzelf in de schaduw. Hij haalde een hand door zijn haar en sloot zijn ogen. Nee, waarom was hij meegegaan? Nee, hier had hij helemaal geen zin in.

PROFILE MAGICIAN