PortalIndexTu me manques || Lucius HpD5UwnTu me manques || Lucius 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Tu me manques || Lucius

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Mordecai

Mordecai

Tu me manques || Lucius UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Aylan
Posts : 65
Points : 8
Tu me manques || Lucius UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Earth magic
Klas:
Partner: C'est la vie

Tu me manques || Lucius Empty
BerichtOnderwerp: Tu me manques || Lucius   Tu me manques || Lucius Icon_minitimedo okt 13 2016, 17:47

Het waren de verlossende woorden geweest die hem bevrijdde van het laatste lesuur van die dag. De woorden dat ze goed hadden gewerkt en van hun weekend mochten genieten. Hij wist niet eens of dat de daadwerkelijke woorden waren die waren gezegd. Maar elke docent zei zoiets aan het einde van een vrijdagmiddag. Het kwam toch allemaal op hetzelfde neer. Hij hoorde het schuven van stoelen, het korte maar chaotische geluid van voetstappen die het lokaal verlieten. Tassen die gepakt werden. Instrumenten die werden opgeruimd. Sommige instrumenten, die van leerlingen zelf waren, werden weer netjes opgeborgen in de daarvoor bestemde koffers en andere draagmogelijkheden en over schouders geslingerd. Iedereen had haast om zijn weekend te beginnen. Maar een jongen met lichte blonde lokken die half over zijn schouders hingen en ogen zo blauw als de eerste vorst niet. Die had op zijn gemak de cello koffer op twee tafels gelegd en open geklikt om het instrument er met zorg in te leggen. Hij streek een lok blond haar achter zijn oren. Hetzelfde blonde haar dat tijdens het spelen als een licht blonde waterval langs zijn gezicht gevallen was en slechts van tijd tot tijd een glimp had laten zijn van zijn half gesloten ogen geconcentreerde blik terwijl zijn slanke vingers over de hals van de cello dansten. Hij had de gehele les eigenlijk weinig aandacht aan zijn medeleerlingen besteed. Sinds zijn ontmoeting met Theneras had hij zichzelf voorgehouden zich niet meer te laten verrassen en hij had zich aan zijn eigen afspraak gehouden. Het arrogante masker naar de buitenwereld was weer het enige wat zichtbaar was.

Hij duwde zachtjes de bovenkant van de koffer naar beneden nadat hij de strijkstok had opgeborgen en klikte het ding weer vast. Zijn handen bleven stil op de bovenkant van de koffer liggen totdat hij zich besefte dat nog niet al zijn klasgenoten weg waren. Mordecai richtte zijn blik op naar de ander. Het was maar een kort moment, de stilte tussen hen. Maar er had een eeuwigheid voorbij kunnen gaan.

(Ik heb toestemming van Miss Eres voor het "na de les" ding)
Terug naar boven Ga naar beneden
Lucius
.
.
Lucius

Tu me manques || Lucius UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Sergeant Pepper Puppycat
Posts : 55
Tu me manques || Lucius UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Water & Light
Klas:
Partner:

Tu me manques || Lucius Empty
BerichtOnderwerp: Re: Tu me manques || Lucius   Tu me manques || Lucius Icon_minitimevr okt 14 2016, 02:19

Zolang als Lucius zich kon herinneren hadden mensen zich vaak afgevraagd of zijn leven niet ontzettend stil was. Hij kon niet praten. Hij kon geen gesprekken voeren. Hij kon niet lachen of zingen of schreeuwen. Vele associeerde dat met stilte. Een eeuwige stilte. They couldn’t be more wrong…
De wereld van Lucius was de aller luidste wereld van allemaal, want hij kon alleen maar luisteren. Er was geen mogelijkheid voor hem om een geluid of een stem te blokkeren door er dwars doorheen te tetteren met zijn stem. Want die had hij simpelweg niet. God mensen moesten eens weten hoe mooi zijn wereld kon zijn. Hij was gezegend met dat luisterend oor. Hij hoorde dingen. Hij hoorde ze echt en kon de essentie van iets daarmee veel dieper voelen. En met name de muziek in de wereld was voor hem daardoor beeldschoon. Het was zijn vorm van zingen. Het uiten van gevoelens in iets anders dan woorden en gebaren. Jammer genoeg was zijn stiefmoeder nooit zo muzikaal geweest. Lucius had zichzelf panfluit leren spelen, maar verder dan dat was hij nooit gekomen. Hij kon niet eens noten lezen. Inmiddels zat Lucius nu al bijna een jaar op deze school en hij had eindelijk de moed bij elkaar weten te schrapen. Hij zou Miss Eres vragen voor wat privélessen in piano.

Zijn amethyst blauwkleurige ogen volgde geboeid de les. Hij zou waarschijnlijk een van de weinige zijn die het jammer vond dat de les alweer voorbij was. Vooral omdat hij meer wilde leren, maar ook omdat hij toch wel een beetje opzag tegen het gesprekje met zijn Mentrix. Leerlingen om hem heen maakte zich allemaal haastig klaar voor vertrek terwijl Lucius daar zat te treuzelen met zijn leerboeken. Hij voelde een onaangenaam gevoel op borrelen naarmate de het lokaal steeds leger en leger liep. Ook hij schoof uiteindelijk als een van de laatste zijn stoel naar achteren om op te staan. Leunend tegen zijn tafeltje zag hij de laatste leerling het lokaal uit druppelen. Allemaal druk kletsend over hoe ze hun weekend zouden besteden, of hoeveel huiswerk ze wel niet hadden. Het lokaal bleek nog niet leeg te zijn. Stilletjes keek de slanke jongen met de paarse lokken om en keek kalmpjes toe hoe een blonde jongeman, met net zulk lang haar als hijzelf, zijn instrument weer uit de koffer haalde. Lucius begreep niet helemaal waarom. De les was afgelopen. Wilde hij ook iets bespreken met Miss Eres? Of had hij nu een privé les? De jongen leek zich klaar te maken om te gaan spelen en Lucius interesse werd gewekt. Hij had allang door dat hijzelf nog niet was opgemerkt door deze eenzame jongeman. Lucius vroeg zich af waarom deze knul hem nog niet eerder was opgevallen. Hij was over het algemeen wel goed oplettend in zijn omgeving en had vele gezichten op school al meerdere keren herkend. Toch leek deze jongen uit het niets te zijn verschenen. En dat vond hij vreemd. Ze deelde eenzelfde soort stijl. Iets in de jongen trok hem wel aan. Misschien was het zijn eigenaardige plan om achter te blijven in het lokaal. Misschien was het zijn uitstraling. Misschien was het iets anders. De jongen zonder stem kon zijn vinger nog niet op de reden leggen. Maar dan zou hij Lucius toch op zijn gevallen in de gangen of tijdens een andere les? Wie was deze jongeman..?

Zijn overpeinzingen werden echter de mond gesnoerd toen de blonde jongen begon met spelen. Zijn slanke vingers gleden gevoelsmatig over de sensitieve snaren. Een blonde pluk die enkele momenten daarvoor met zorg achter een oor was geschoven viel nu onverstoord terug en omhulde daarmee het gezicht van de jongen, die diep geconcentreerd zijn blik naar binnen had gericht. Het beeld was zo simpel maar tegelijkertijd zo diep fascinerend en beeldschoon dat Lucius zijn ogen niet van hem af kon houden. Het instrument werd met zo’n geoefende hand bespeelt dat je het haast verleidelijk kon noemen. De jongeman wist een gevoelig snaar te raken in Lucius met zijn onbedoelde mini optreden. Lucius wilde graag meer zien, maar helaas borg de jongen zijn cello op. Hij stond daar nog steeds onbeweeglijk tegen het tafeltje aan, toe te kijken hoe de blonde jongeman zijn strijkstok terug in de vulling van de koffer drukte. Dezelfde vraag borrelde weer op. Wie was deze jongen? Werkelijk, wie was deze jongen. Zich meer bezighoudend met die vraag en de muzikale ervaring die hij daarstraks was ondergaan, had hij er helemaal niet aan gedacht wat hij zou doen als hij zou worden opgemerkt. Daarom verraste het Lucius des te meer toen zijn ijsblauwe blik naar hem toe draaide en ze elkaar in doodse stilte aan staarde. Zijn hart leek voor een moment stil te staan van een schrik die hij nog niet eerder had meegemaakt. Het voelde alsof hij de jongen zojuist had beroofd van zijn privé moment en nu betrapt was. Zelfs als hij had kunnen praten, had hij niet geweten wat hij moest zeggen…
Terug naar boven Ga naar beneden
Mordecai

Mordecai

Tu me manques || Lucius UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Aylan
Posts : 65
Points : 8
Tu me manques || Lucius UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Earth magic
Klas:
Partner: C'est la vie

Tu me manques || Lucius Empty
BerichtOnderwerp: Re: Tu me manques || Lucius   Tu me manques || Lucius Icon_minitimedo dec 15 2016, 16:50

Hij hield wel van de muzieklessen die op school gegeven werden. Het was een uurtje ontspanning voor hem. Een vak wat hij blind nog kon doen. Maar het was toch ook altijd fijn om even in de stilte een nummer te spelen. Al was het maar een paar minuten. Tijdens een les, midden in de chaos, kon hij soms weinig aandacht besteden aan echt oefenen. Toch wist hij dat hij niet de rest van de middag in het muzieklokaal kon rond hangen. Er zouden meerdere lessen gegeven worden straks dus meer dan één nummer gunde hij zichzelf niet. Meer had hij nu ook even niet nodig.

Het was toen hij zijn instrument weer in de grote koffer opborg dat hij de andere jongen zag staan. De kleur van zijn ogen bijna hypnotiserend zoals ze afstaken tegen zijn lichte huid. Donkere lokken die een paarsige gloed over zich hadden. De seconden op de klok tikte voorbij terwijl de stilte aanhield. net voordat het te ongemakkelijk zou worden rechtte Mordecai zijn rug. 'Excuseer me, ik had je daar niet opgemerkt. Als je gebruik wenst te maken van het lokaal, het is vrij nu,' sprak hij kalm. Er was geen reden om harder te praten. Door elk woord heen verwoven klonk zijn Erdse accent. Verderlicht de harde woorden van de Kovomakaanse voertaal verzachtend. Onderwijl begon zijn brein vraagstukken op te lossen, of dat probeerde het. Hij probeerde zich te bedenken of hij de jongen eerder gezien had. Had hij net ook bij de les gezeten? Hij dacht van wel maar hij kon het zich slecht herinneren. Hij was met andere dingen bezig geweest om echt aandacht te besteden aan de rest. Verder speelde ook door zijn hoofd dat de jongen hem ongetwijfeld gehoord moest hebben. Niet dat hij daar nu nog wat aan kon veranderen. Dit was gelukkig maar een oefenstuk geweest. Iets waar hij emotioneel minder mee verbonden was geweest dan die keer bij de ruïnes. Maar toch, het zat hem niet helemaal lekker. Terwijl hij de koffer van de tafel pakte keek hij de jongen aan, een zekere afwachtendheid in zijn houding. Hij verwachtte op z'n minst een teken dat hij begrepen was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Tu me manques || Lucius UTL8oxA PROFILE
Tu me manques || Lucius UTL8oxA MAGICIAN

Tu me manques || Lucius Empty
BerichtOnderwerp: Re: Tu me manques || Lucius   Tu me manques || Lucius Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Tu me manques || Lucius

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Lucius T. LeFree ~~
» [Missie: Contaminated] TEAM 4 Lucius LeFree, Kyana Nerissa, Jacey Gulliver

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Classrooms :: Het Muzieklokaal-