► ◄

► ◄

► ◄

» ALGEMEEN
Naam: Tyr Olin Ehrenskiöld
Roepnaam: Tyr
Leeftijd: 25 || 132
Verjaardag: 13 mei
Geslacht: Mannelijk
Afkomst: Cassia
Magie: Water
Dierlijke vorm: Zeehond
Geaardheid: Aseksueel

UITERLIJK
Lengte: 1.63m
Gewicht: 55kg
Bouw: Tyr is misschien klein, maar zijn lengte maakt hij goed met elegantie. Je kan zeggen dat hij qua bouw iets weg heeft van een vrouw. Hij heeft dunnere schouders dan de gemiddelde man en is redelijk tenger gebouwd. De man heeft hoge jukbeenderen die zijn gezicht wat hoekig lijken te maken, redelijk kleine oren en een spitse neus. Zijn ogen zijn niet direct groot te noemen, al zijn ze wel goed zichtbaar als zijn haar er niet over valt. Om het platje af te maken heeft hijlange dunne vingers, zogenaamde pianovingers. Hierdoor denken mensen op de een of andere manier vaak dat zijn handen wel glad moeten zijn. Het tegendeel is waar, de binnenkant van zijn handen en vingers zijn ruw door het eelt van het jarenlange werken.
Haarkleur: Lichtblauw. Als het licht er langs een bepaalde hoek op schijnt kan het zelfs als wit beschouwd worden.
Haarstijl: Er wordt vaak gezegd dat Tyr die typische “net-uit-bed-look” heeft, terwijl hij wel elke morgen een kwartier voor de spiegel staat om zijn haar goed te leggen. Sinds iemand hem heeft laten kennis maken met gel, doet hij het altijd in zijn haren om ze een warrige indruk te geven. Gel zorgt er meestal ook wel voor dat zijn schuine pony niet te veel voor zijn ogen glijdt en hij het dus niet al te veel moet wegvegen. Je zou zeggen dat hij het zou moeten laten knippen als hij er zich aan irriteert, maar de waarheid is dat hij iets heeft tegen scharen en die dingen zo min mogelijk in de buurt van zijn gezicht laat komen. De rest van zijn haar gewoon kort houden is niet zo moeilijk zolang hij zelf maar niet moet zien hoe een schaar richting zijn hoofd gaat.
Kleur ogen: Hazelnootbruin met wat lichtere spikkeltjes aan de pupil. Er zijn momenten dat het lijkt alsof ze goudkleurig zijn door die spikkeltjes.

INNERLIJK
Likes: Water, boeken, zoute gerechten, zout in het algemeen, lichtjes, warmte, zomer
Dislikes: Scharen, zoete dingen, leugenaars, Winter, Sneeuw, Koude
Angst: Falen. De man is, ondanks dat hij het zeker nooit zou toegeven en altijd maar gewoon lacht als hem zo’n vraag gesteld wordt, bang dat hij niet goed genoeg is en dat hij de boel zou verzieken nog voordat Hyōka terug zou kunnen keren. Tyr is er heilig van overtuigd dat de man ooit zou terugkeren en hij rustig terug kan naar zijn oude leven.
Karakter: Je kan Tyr’s karakter het best vergelijken met de zee, onvoorspelbaar. Op het ene moment is hij die vrolijke knaap die graag in het gezelschap is van andere mensen en hen negen kansen op de tien de oren van hun hoofd babbelt terwijl hij iedereen op een ander moment lijkt te negeren en ze gewoon wegduwt als ze tegen hem proberen te praten. Je zou het niet snel zeggen als je hem voor het eerst ontmoet, maar de man is best lichtgeraakt. Niet op een agressieve manier aangezien hij mensen nooit uit woede zou slaan. Tyr heeft het meer op verbale communicatie en zou je eerder proberen te raken met woorden dan met zijn vuisten. De man heeft een rijke woordenschat door de hoeveelheid boeken die hij in zijn leven gelezen heeft en het gebeurd soms dat hij woorden gebruikt die anderen niet begrijpen. Zelf vindt hij het stiekem alleen maar grappig als mensen hem met een opgetrokken wenkbrauw aankijken als hij eens een moeilijk woord gebruikt heeft. Meestal laat hij ze dan ook naar de betekenis raden, al zorgt hij er wel voor dat hij ze verteld wat het betekend voordat mensen net iets te gefrustreerd raken. Hij is niet het soort persoon dat graag ruzies uitlokt. Hij is meer de persoon die tussen twee vechtende partijen inspringt en ze uit elkaar probeert te halen. Natuurlijk is hij niet zo stom om zomaar ergens tussen te komen als er met magie wordt gevochten. Ondanks het feit dat hij zich soms kan gedragen als een idioot, is hij wel wijs genoeg om te weten wanneer hij iets zou kunnen oplossen of niet. Er zijn altijd die momenten dat je iets juist erger maakt als je je gaat moeien en dan is het beter om gewoon op een afstandje toe te kijken en pas in te grijpen als het echt uit de hand gaat lopen.

De man houdt ervan om personages uit de boeken die hij gelezen heeft te citeren. Het gebeurd regelmatig dat hij referenties uit die boeken gebruikt en dan midden in zijn verhaal blijft hangen om zijn gesprekspartner gewoon met een hoopvolle blik aan te kijken, wachtend totdat die de referentie zou begrijpen. Het komt spijtig genoeg vaak voor dat mensen de referenties niet snappen en dat hij het gesprek na een stilte weer moet oppikken. Gelukkig is dat voor Tyr niet erg moeilijk en probeert hij mensen doormiddel van te praten te laten vergeten dat die stilte er ooit is geweest. Hij kan het echter nooit laten om die referenties te blijven maken waardoor er verschillende stiltes in een gesprek kunnen vallen, maar dat probeert hij soms dan weer goed te maken door uit te leggen waar die referenties van komen, iets dat niet altijd even goed werkt.

Het is niet makkelijk om de man te verrassen. Om de een of andere manier lijkt hij het altijd door te hebben als mensen iets van plan zijn, waarschijnlijk omdat hij een best goede mensenkennis heeft en van een lichaamshouding kan aflezen of ze ergens zenuwachtig voor zijn of niet. Lukt het toch om iets te organiseren dat hij niet verwacht had? Goed gedaan, maar zelfs dan zou zijn gezichtsuitdrukking niet veranderen en laat hij niet merken dat hij wel degelijk verrast is. Eigenlijk is het in het algemeen moeilijk om zijn lichaamstaal te lezen of van zijn gezichtsuitdrukking af te leiden hoe hij zich voelt. Meestal staat er gewoon een lichte glimlach op zijn gezicht en veranderen er minuscule dingetjes als er iets gebeurd is. Als hij gekwetst is, verstrakt zijn kak bijvoorbeeld gewoon een beetje en pas later zal hij mensen beginnen te negeren en weg te duwen. De eerste paar minuten lijkt het alsof er niets aan de hand is terwijl het daarna pijnlijk duidelijk wordt. Als hij kwaad is of zich niet goed voelt, volgt meestal hetzelfde principe. Hij blijft vrolijk verder doen totdat het hem echt teveel wordt en hij de muren om zich heen gewoon niet kan blijven optrekken. Het gebeurt regelmatig dat die muren instorten, al zorgt hij er meestal voor dat hij alleen is als dat gebeurd.

De man heeft een liefde voor de viool. Hij houdt ervan te voelen hoe de strijkstok over de snaren heen gaat en zo geluid produceert. Het feit dat het zo lang heeft geduurd voordat hij zuivere klanken uit het instrument kon krijgen, maakt hem alleen maar trots elke keer als hij het speelt. Als je van die lange pianovingers hebt, moet je natuurlijk ook leren om piano te spelen, iets dat Tyr alleen maar logisch in de oren klinkt. Hij kan niet zo goed piano spelen als dat hij viool kan spelen, maar opzich klinkt het niet zo slecht. Spijtig genoeg durft hij in een liedje wel een aantal fouten te spelen. Op dit moment is hij nog altijd bezig zijn techniek te verfijnen, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je liever naar een viool grijpt dan dat je je vingers op de toetsen van een piano zet.

Tyr is zoals de meeste Cassianen een erg gelovig iemand. Het verschil met hem is dat hij meer in goden geloofd dan in dingen als tarotkaarten, al wil dat niet zeggen dat hij zo nu en dan niet eens naar een waarzegster trekt. Het is altijd interessant om te zien hoe ze te werk gaan en hoe sommige dingen die ze voorspellen ook lijken uit te komen. Tyr gelooft meer in de Noorse goden en bid regelmatig om hen om hulp te vragen. Hij spreekt er zelf heel weinig over, maar als mensen hem ernaar vragen kan hij er wel met passie over vertellen. De man staat wel erg open voor andere religies en dingen die met geloof te maken hebben, maar hij zou zijn eigen geloof nooit kunnen veranderen.


GESCHIEDENIS
Tyr is geboren op zee, iets dat opzich niet zo ongewoon is in het wereldje waar zijn ouders deel van uitmaken. Het beroep van handelaar uitoefenen was iets dat niet makkelijk was in die tijd en zeker niet op een planeet als Cassia waar het krioelde van de piraten. Doordat de handelaren soms maandenlang van huis konden zijn, namen sommigen hun familie mee op het schip en probeerden ze daar te beschermen. Mensen zouden zeggen dat het misschien beter was om je vrouw en kinderen dan thuis te laten waar ze tenminste niet aangevallen konden worden door de piraten, maar dat klopte ook niet helemaal. Thuis konden die vrouwen en kinderen makkelijk overvallen worden door de schurken op het land. Het was immers standaard dat een vrouw en kinderen zich niet zo goed konden verweren als de man niet thuis was. Het gebeurde regelmatig dat achtergelaten vrouw misbruikt werden door andere mannen en heel soms ondergingen zelfs de kinderen hetzelfde lot.

Ehren wilde dit niet riskeren aangezien hij zijn ongeboren kind zou kunnen verliezen als zijn vrouw zoiets overkwam, dus nam hij zijn vrouw mee aan boord van het schip. Het feit dat dit er wel voor zorgde dat hun huis onbeschermd achterbleef en het makkelijk ingenomen kon worden door andere mensen, kon hem vrij weinig schelen. De man had zich altijd veel meer thuis gevoelt op zijn schip en hij was er zeker van dat zijn vrouw en ongeboren kind na en tijdje hetzelfde gevoel zouden krijgen als hem. De man vond het geweldig hoe de golven het schip rustig heen en weer liet wiegen en zelfs als het wat ruwer ging en de regen met bakken uit de hemel viel, bleef hij met een grijns om zijn lippen aan het stuur staan. Afgezien van de meeste rijke handelaren, was Ehren wel in staat om zijn schip zelf te besturen en had hij een hele bemanning die naar hem luisterde. Het feit dat er een erfgenaam onderweg was die zijn taken later zou kunnen overnemen, maakte hem alleen nog maar gelukkiger. Natuurlijk hoopte de man op een zoon, al hield hij zichzelf voor dat hij ook van zijn kind zou houden als het een meisje bleek te zijn. Een meisje zou misschien harder moeten werken om aan de bemanningsleden te laten zien dat ze hun loyaliteit verdiende, maar het zou niet onmogelijk zijn.

De bevalling verliet niet zo soepel als iedereen gehoopt had. Iedereen had wel verwacht dat het moeilijk zou gaan dan een thuisbevalling, maar stiekem was er dat beetje hoop geweest dat het zonder al te veel problemen zou gebeuren en dat het kind gezond ter wereld zou komen. Het eerste probleem deed zich al vrij snel voor in de vorm van weeën die bijna twee maanden te vroeg begonnen. Op dat moment wist Astrid al dat hun kind waarschijnlijk minder gezond zou zijn dan de gemiddelde baby en veel meer aandacht nodig zou hebben. Het goede nieuws was dat ze op een schip zaten met zoveel mensen er altijd wel iemand in de buurt zou zijn, dus dat zou niet zo’n erg groot probleem moeten zijn. Het tweede probleem deed zich voor toen het kind geboren moest worden. De vroedvrouwen, die eerder van het dorpje waar ze aangemeerd lagen aan boord waren gekomen, lieten weten dat de navelstreng zich om de nek van hun zoontje had gewikkeld en dat deze zo snel en zo voorzichtig mogelijk verwijderd moest worden. Als ze het te ruw deden, bestond er een kans dat het kind er verwondingen aan zou overhouden, maar als het te lang duurde zou het uiteindelijk dood kunnen gaan. Het duurde niet erg lang toen ze de baby uiteindelijk in de armen van zijn moeder konden leggen en met een glimlach mededeelden dat alles goed zou komen. Er bestond alleen een kans dat het kind niet optimaal zou kunnen groeien doordat het te vroeg geboren was en waarschijnlijk aan de kleine kant zou blijven.

Het werd al snel duidelijk dat Tyr, ondanks het feit dat hij een klein en fragiel ventje as, wel erg graag ‘praatte’ met mensen. Hij trok altijd de aandacht van iedereen die voorbij liep door pruttelende geluidjes te maken en als hij dan hun aandacht had, leek hij een hele conversatie met hen te willen voeren. De grapjes dat de kleine knaap waarschijnlijk een even goede, misschien zelfs betere onderhandelaar zou worden dan zijn vader, werden al snel over het schip verspreid en dat maakten de ouders van het vrolijke jongetje alleen maar gelukkiger. Het enige waar ze zich zorgen over maakten, was het feit dat hun zoontje waarschijnlijk altijd best klein zou blijven en hij zich zou moeten bewijzen tegenover de ‘grote’ jongens. Niet dat ze dachten dat hij dat niet zou kunnen aangezien hij zelfs de stoere mannen op het schip had laten smelten met die grote zachte bruine ogen van hem. De onderhandelingen zouden later misschien wat moeizamer gaan, maar Ehren was er zeker van dat hij zijn zoon de kneepjes van het vak wel zou kunnen leren en dat de jongen zichzelf zonder al te veel problemen naar de top zou kunnen helpen. Natuurlijk zou het wel wat tijd kosten, maar wie al wie doorzet haalt zijn doel uiteindelijk wel.

Tyr was acht jaar oud toen hij voor het eerst mee aan land ging met zijn vader om mee te leren wat hij allemaal moest doen als hij het ooit van zijn vader wilde overnemen. Normaal ging hij altijd mee met zijn moeder om boodschappen te doen en alhoewel hij het erg vond dat zijn moeder al die dingen nu alleen moest gaan doen, was hij stiekem erg nieuwsgierig naar wat zijn vader allemaal deed als hij aan land ging en soms dagen leek weg te blijven. Het werd al snel duidelijk dat de jongen best leergierig was door de vele vragen die hij stelde aan zijn vader en de kopers van de spullen. Het duurde nog zo’n twee jaar voordat hij zelf een grote hoeveelheid spullen verkocht kreeg aan een kopen, gewoon door zijn mond open te trekken en zijn schattige uiterlijk te gebruiken. Het feit dat hij wat aan de kleine kant was, maakte hij helemaal goed door die zilveren tong die hij bezat.

Telkens als ze aanmeerden, nam zijn moeder een boek mee om samen te leren. Aangezien ze constant van het ene naar het andere dorpje trokken, had de jongen helemaal geen tijd om naar school te gaan en waren het zijn moeder en een aantal bemanningsleden die hem leerden lezen, schrijven en rekenen terwijl zijn vader zich alleen bezighield met zijn zoon de kneepjes van het vak te leren. Tyr vond het geweldig om zich in de verschillende verhalen te verdiepen en op zijn tiende begon hij met het citeren van die boeken. De meeste bemanningsleden wisten nooit waar hij het over had, maar de enkelingen die het wel meteen doorhadden en terug reageerden met een referentie uit hetzelfde boek, werden al snel zijn beste vrienden.

Ze leken een rustig leventje te leiden op het schip en alles leek goed te gaan totdat een stel piraten besloten om het kleine handelsschip aan te vallen. Natuurlijk voeren ze rond onder een Cassiaanse vlag die aangaf dat ze handelaren waren en dat had, ondanks dat het een klein schip was, uiteindelijk toch de aandacht van de piraten getrokken. Tyr zelf had zich ergens aan de rand van het schip teruggetrokken en had zich zo klein mogelijk gemaakt in de hoop dat niemand hem zou zien. Natuurlijk was dat ijdele hoop als je je nergens achter kon verstoppen en het duurde niet lang voordat een persoon recht voor zijn neus hat hield en door zijn hurken zakte. Tyr had langzaam opgekeken en had de man met tranen in zijn ogen aangekeken. Hij was er zeker van geweest dat de ander hem iets aan zou doen, maar in plaats daarvan had hij geglimlacht voordat hij opstond en gewoon wegliep. Niet lang daarna vertrokken de piraten, maar niet zonder de nodige schade en doden achter te laten. De jongen was twaalf toen hij zijn moeder verloor en dat zorgde ervoor dat hij veel sneller kwaad werd en mensen altijd leek te negeren van zodra ze over zijn moeder begonnen. Hij wilde er niet over praten, net zomin als zijn vader en het werd al snel duidelijk dat vader en zoon op dat gebied erg veel op elkaar leken.

In de jaren die volgden leek de jongen veel sneller volwassen te worden dan eigenlijk zou moeten en maakte hij al snel duidelijk dat hij niet te onderschatten was. Hij wist mensen te raken met zijn woorden als hij van ze af wilde komen en hij werd bijna beter in het vak als handelaar dan zijn vader. Ehren werd natuurlijk ook ouder en het verlies van zijn vrouw had hem getekend. Het duurde niet erg lang voordat hij zijn zoon zijn gang liet gaan en zelf de bars afging en zichzelf bezatte. De alcohol hielp met het verzachten van de wonden op zijn ziel en hoe meer ze aan land kwamen, hoe meer hij begon te drinken. De man kon het niet meer aan en het werd allemaal alleen maar erger toen bleek dat Tyr door de verschillende virussen die ze van verschillende dorpjes hadden meegenomen en zijn slechte afweersysteem erg ziek was geworden en waarschijnlijk zou sterven als er niet snel iets aan gedaan werd. Van de vrolijke praatgrage jongen die hij ooit geweest was, bleef op zijn vijfentwintigste levensjaar niet veel meer over en hij zou waarschijnlijk gestorven zijn als die mysterieuze vrouw niet was langsgekomen. Er waren namelijk meer bemanningsleden ziek geworden en Ehren zou bijna heel zijn bemanning zijn verloren als ze niet snel hulp kregen.

De meeste bemanningsleden kwamen erbovenop met een beetje hulp van magie en medicatie, maar bij Tyr leken al die dingen niet te werken. Door het feit dat hij te vroeg geboren was, was hij sowieso al zwakker dan de gemiddelde mens en was er niet erg veel voornodig om hem te vellen. In een poging om hem te helpen, nam de vrouw hem mee naar een andere plaats waar ze een spreuk gebruikte die na een tijdje wel werkte. Na een aantal weken was de jonge man er weer helemaal bovenop en het duurde niet lang voordat hij ook heldere verhalen aan de vrouw, die zich voorstelde als Fealwen begon te vertellen die op haar beurt weer pogingen deed om hem andere dingen te leren. Het was de ander al snel duidelijk geworden dat Tyr een leergierige knaap was en dat hij informatie als het ware leek op te zuigen. Zo leerde hij meer met zijn magie te werken en leerde hij spreuken die waar hij voorheen nog nooit van gehoord had.
Jaren gingen voorbij voordat de vrouw vervangen werd door een man die een stuk minder spraakzaam leek te zijn dan zijn voorganger. Tyr had al een aantal keer naar de naam van de man gevraagd, maar hij had nooit echt antwoord gekregen. Ook de vragen waar de man juist heen ging als hij de jonge knaap een paar weken alleen achterliet en hem verzekerde dat hij hem wel zou terugvinden ookal stapte hij op het schip van zijn vader, werden afgewimpeld.

Natuurlijk had Tyr hier zo zijn vragen over, hij was namelijk niet zo naïef als mensen weleens dachten, maar zijn nieuwsgierigheid won het altijd van zijn gezonde verstand en hij liet de man altijd in zijn buurt komen en liet hem zijn gang gaan. Zijn leergierigheid zorgde ervoor dat het niet lang duurde voordat hij de man bijna kon verslaan in een gevecht, maar de man leek altijd een stuk sterker te zijn dan hem, hoe hard hij ook zijn best deed.

De jonge man had de zaak van zijn vader al een aantal jaar overgenomen en had al lang opgemerkt dat hij niet ouder leek te worden, maar hij had nooit echt de kans gehad om het aan vrouw te vragen. De vragen die hij de man er uiteindelijk over stelde, werden na maanden dan toch beantwoord. De uitleg kwam weliswaar met een paar vage aspecten, maar Tyr kon erop uitmaken dat zijn leeftijd was stopgezet en dat dat er ook voor gezorgd had dat het virus zijn lichaam uitgejaagd was. Het had hem iets of wat sterker gemaakt dat hij voorheen was. Jaren gingen voorbij en de man bleef hem om de zoveel tijd een bezoekje te brengen om te kijken wat Tyr in zijn afwezigheid zelf allemaal geleerd had en wat er nog allemaal verbeterd kon worden. Dit bleef doorgaan totdat de man op den duur helemaal niet meer langs leek te komen. In eerste instantie trok Tyr er zich niet al te veel van aan. Hij had zelf al geraden dat de man waarschijnlijk een belangrijke positie op Cassia bekleedde en dat hij daarom niet zoveel tijd had. Pas toen er een brief werd gestuurd met een aantal instructies en de naam en functie van de man, wist hij dat er iets loos was. Voor het eerste leerde Tyr dat de man Hyōka had geheten, de legendarische magician van het water was en momenteel zijn hulp leek nodig te hebben. Dat was het moment dat Tyr de leiding over het schip en het hele handeltje overdroeg aan een van de bemanningsleden en naar starshine vertrok om de stoel voor Hyōka warm te houden in diens afwezigheid in afwachting tot zijn terugkeer… als die er ooit zou komen.