someone new..

Met een rustig stap liep Lithia op de trap. Ze maakte haar iets zorgen over Axel die nog buiten was. Ze was best benieuwd naar hoe ze hier met hem om gingen. Hij was een grote zwarte wolf met rode ogen. De meeste waren als de doods voor hem terwijl hij eigenlijk nieteens zo eng was. Hij beschermde Lithia gewoon, ze had hem al van jongs af aan gevonden, half dood lag hij op de grond maar lithia nam hem mee en zorgde voor hem. Even had ze de hoop opgegeven dat hij het niet overleven zou maar, hij was er nu nog steeds dus overleefd had hij het zeker. Lithia schrok uit haar gedachten door een krakende trede. Toen pas mekte ze hoe dicht ze al bij de deur was. Eerst maar melden dan haar kamer zoeken en dan eens zien wat hier allemaal is. Lithia wist dat ze niet lang hier zou blijven. Over een jaar of twee was ze klaar met de Academy. Misschien wilde ze wel blijven en tot leraar uit groeien maar, dat zat er waarschijnlijk niet echt in. Ze werd hier heen gestuurd omdat het goed voor haar zou zijn of iets. Het scheen dat het 'hoofd' van de zelfde planeet af kwam. Zouden haar ouders die persoon kennen en anders om? Een zucht verlied haar keel toen ze boven was. Een deur hmm kloppen dan maar? dacht Lucy. Licht klopte ze drie keer. Ze zou niet zomaar binnen stormen, maar zou rustig afwachten tot dat ze binnen gelaten zou worden.

-Hoop dat dit een beetje goed is x]-

Savador zat met een hoog geconcentreerde uitdrukking achter zijn bureau over een Shadraans spreukenboek gebogen. Twee grote kandelaars op de hoeken van zijn bureau verlichten de gelige bladzijdes. Op het kaarslicht na was het pikkedonker in het kantoor. Voor eens was al het administratief werk waar hij normaal zijn handen vol aan had sinds hij de titel van hoofdmeester van Madeline had overgenomen, afgewerkt en gedaan. Hij had nu dus alle tijd voor zichzelf. Eigenlijk nog steeds niet, want nog waren er een hoop dingen te regelen binnenin de school. Hij ging er nu enkel niet achtereen omdat hij zichzelf ook wat rust gunde. Voor de verandering stond er nu ook geen gebruikelijk halfvol glas rode wijn op de hoek van zijn bureau, maar een glas water. Daar zat ook een simpele reden achter. Hij wilde de laatste fles wijn die hij in zijn kast nog overhad graag bewaren. Het zou niet gelogen zijn als er beweerd werd dat hij een verslaving aan wijn had. Savadors huisdier, een grote paarsgeschubde slang met felle turkooisgekleurde ogen, lag opgerold in een hoekje van het kantoor. Doorzichtige vellen waren over de ogen geschoven waaraan te zien was dat de slang in een rustpositie verkeerde. Savador nam een slok van zijn glas water, waarna zijn goudgekleurde slangachtige ogen naar de deur gleden bij het horen van het driemalige geklop. 'Binnen,' zei hij op een norse toon.