_{Enkele spullen die ze noodzakelijk had geacht voor de missie, waarvoor ze zich enkele dagen geleden had ingeschreven, had ze ingepakt in een klein rugzakje dat ze over haar schouder had geslagen. Het had haar handig geleken wat te eten en drinken mee te nemen, voor het geval dat haar maag begon te protesteren en van die rare brommende geluiden begon te maken van de honger. Ze gingen naar Erd, een vrij droog land, en water meenemen leek haar wel zo’n slim idee. Erd mocht overdag dan wel warm zijn, maar ze had van iemand vernomen dat het in de nacht wat kouder kon worden en aangezien het op het moment aan het schemeren was – en dus ook op Erd langzamerhand de zon onder ging – had ze een jasje aangedaan om zich tegen enige kou te beschermen. Eerder zou haar vuurmagie dat gedaan hebben, maar die was al een tijdje niet meer nuttig voor haar, omdat het op de een of andere manier op inactief was gesprongen en ze het op geen enkele manier in haar eentje kon oplossen. Te trots om naar haar vuurleraar toe te stappen, had ze dan ook al bijna een half semester van hem gemist. Iedere kans om dan van deze school af te komen en misschien wel nieuwe ervaring op te doen, of gewoon haar geest even te laten rusten, nam ze dan met beiden handen gretig aan. Dat deze missie georganiseerd was door Miss Hange, een vrouw die ze uitermate niet kon uitstaan door haar enthousiasme en voor wie ze geen enkele interesse had, was dan misschien wel een klein minpuntje, waarmee ze op het moment wel kon leven. Met de rugzak over een schouder heen geslagen, liep ze het gebouw van de school uit. Ze hadden afgesproken bij de lanceringsplatformen en aan de klokken in het gebouw te zien was ze redelijk op tijd, waardoor ze zich alles behalve haastte. Miss Hange zou vast moeten wachten op haar studenten, zij wilde immers dat deze missie voltooid werd en Foxie uitgeschakeld werd. Zo te zien kon ze dat niet doen zonder haar leerlingen, wat er enkel en alleen maar voor zorgde dat Ziva aan Hange’s krachten twijfelde. Misschien was ze wel gewoon te lui om het zelf te doen, misschien had ze nooit interesse getoond in de krachten die ze vanaf haar geboorte van haar ouders had geërfd – want Miss Hange had immers gekozen voor een vak zoals Verzorging van Fabeldieren, iets wat een persoon zoals Ziva achtte als onnodig. Ze vond het niet nodig meer te leren over de fabeldieren die rondhingen op de verschillende planeten, als ze dat wilde leren zou ze wel een vervolg opleiding daarover volgen.
Helaas was die les verplicht en moest ze erheen, haar punten zouden waarschijnlijk iets opgekrikt kunnen worden door deze missie en die kans nam ze dan ook aan. Misschien dat ze dit jaar dan niet over hoefde te doen, echter lag dat nog steeds in de handen van haar mentor die haar alles behalve leek te mogen en daarbij had ze een half semester van zijn lessen gemist – grote kans dat ze het vierde leerjaar over moest doen en hij haar gewoon nog een jaar langer zou proberen te kwellen. Een zucht rolde lichtjes over haar lippen toen ze de twee mensen zag staan. Dat kondigde alleen maar aan dat ze hier ook nog eens moest wachten, omdat er origineel drie leerlingen zouden komen en na haar dus nog iemand moest arriveren. Ze sloot zich aan bij de twee, net op tijd om de jongen zijn woorden nog te kunnen horen. Hij stelde zich niet voor, dus veel had ze er niet aan. Echter liet ze even geïnteresseerd een blik over hem vallen, omdat zijn woorden een diepere betekenis leken te hebben. Of Hange dat op dezelfde manier opving betwijfelde ze, Hange leek haar zo’n naïef persoon om er gewoon niks achter de denken. Dit zou je immers ook gewoon kunnen zien als een normaal pubergedrag, want als een puber iets voor school wilde doen, dan verwachtte hij daar natuurlijk ook nog iets voor terug. Zoals goede punten, bijvoorbeeld. Haar kijkers bleven kort hangen op zijn enkels, omdat er iets aan zijn broekpijp niet natuurlijk leek te zijn. Een kleine bobbel, die voor iemand die niets zou verwachten zo goed als onzichtbaar had kunnen zijn. Zij wist echter beter, door de jaren heen was haar vertrouwen in anderen verminderd en had ze veel vaker de neiging gehad om meer achter bepaalde dingen te zoeken. Echter zei ze er verder niks op, het ging haar namelijk nog helemaal niets aan wat die jongen daar bij zijn enkel had zitten. Dat betekende natuurlijk niet dat ze het gewoon vergat, want onthouden deed ze zeker, voor het geval dat ze het later op de avond nog nodig ging hebben. Ze liet haar blik weer op Miss Hange vallen en knikte even naar de vrouw, als teken van een begroeting, maar verder sprak ze niet.}