De koelte opzoeken.

Buiten was het warm maar binnen was het koeler. Mitsu liep nog steeds vooruit. Kijkend of Amelie hem nog steeds volgde. Ze waren net 'kort' wezen zwemmen. De wat oudere man die er zat had het laten regenen en nu had Mitsu een middenweg proberen te vinden. Het was er op neergekomen dat Deshas zijn ding kon doen en hij met Amelie maar naar binnen zou gaan. Kalm liep hij vooruit. Ineens stond hij stil en draaide hij zich naar Amelie. "Moet jij niet nog wat kleding aantrekken?" vroeg hij kalm. Ze had wel een bikini aan en een vest van hem. Maar of ze dat genoeg vond. Mitsu zelf liep in zijn zwembroek en een shirt. Hij wachtte kort op antwoord voor hij verder zou lopen. Hij zelf had zijn kleding boven liggen. Zijn blik ging daarna kort weer naar Amelie. Hij had wel behoefte aan een droog stel kleding. Hij had zich dan wel zelf niet droog gemaakt. Amelie had hij proberen zo droog mogelijk te maken. Glimlachend wachtte hij nog op antwoord voor hij verder zou lopen.

Amelie dacht na waar ze haar koffer met kleren gelaten had. Waarschijnlijk lag het in de meisjes slaapzaal in de licht etage. "Zou ik een spurtje wagen?" Vroeg ze om naar de trappen te lopen en naar de licht etage te rennen. Amelie keek vol bewondering naar mitsu omdat hij het probleem zonder ruzie had kunnen oplossen. Ze moest even terug blikken aan de man en hoe hij naar haar keek. Een koude rilling ging over haar heen. "Zijn hier conflicten tussen bepaalde planeten?" Vroeg ze en keek vanuit haar froufrou naar mitsu toe. Ze schuifelde met haar voeten.

Mitsu keek even naar voren en keek ineens om. Hij hoorde haar vraag. "Conflicten?" zei hij kalm en licht nadenkend. "Ik heb gehoord dat sommige shadranen hier Novanen niet kunnen luchten of zien. Deshas en Savador in het bijzonder..." zei hij kalm. "Verder kan ik overweg met mensen die aardig tegen mij doen." zei hij kalm. Hij draaide zich nu volledig naar haar toe. "Jij bent aardig bijvoorbeeld. En al ben je van shadra, Nova, of van een planeet dat de mensheid nog niet eens kent. Je blijft diezelfde aardige meid..." zei hij kalm en glimlachte kalm. "En ik geloof dat er meerdere zijn die zo denken." zei hij kalm. Daarna draaide hij zich weer terug. Ineens schoot hem iets te binnen. Hij liep naar Amelie en stopte zijn hand in de vest die ze aanhad. Hij haalde wat uit de zak. Een opgevouwen papier. Licht verfrommeld. Hij vouwde het open. Kalm en glimlachend bood hij het aan Amelie. "Hier, kun je de weg vinden. Ga je snel omkleden voor je nog kou vat in die vochtige kleding. Dan zal ik mijzelf ook omkleden..." zei hij kalm.

Amelie zetten een spurtje naar de trappen. En huppelde alle trappen een voor een zo snel mogeljik af.ze draaide de hoek om en liep naar een klein kamertje. Snel trok ze het eerste het beste wat ze vond aan en vouwde de vest weer op. Toen ze weer terug wou lopen bleef ze met een ruk in de deur opening staan. "Zo iets heeft men nog nooit tegen mij gezegd" Dacht ze en bleef er even bij stil staan. " wat aardig" Zei ze vrolijk en glimlachte blij. Ze liep voorbij een raam waardoor je weer kon zien dat het regende. Ze kon Deshas niet meer zien. Maar wist dat hij op de eender manier weer voor de regen had gezorgd. Ze stopte met lopen en stapte rustig verder. Ze maakte nog een lint aan de zijkant van haar kleed vast en liep verder. Terug naar de wood etage.

Mitsu glimlachte toen ze de trappen opholde. Kalm liep hij naar de jongens-slaapzaal. Hij opende zijn kast. "Nee, dat meen je niet..." mompelde hij. Alleen zijn running-kledij lag er nog. Hij zuchtte kort. Hij begon rustig met omkleden. En na een tiental minuten had hij een zwarte, wat lossere, broek aan. Daarover liep een rode lijn waar af en toe een bloem zich open geklapt had. Dit was alleen aan de rechterbeen. Hij vond het jammer dat hij zijn wedstrijd-kleding aan moest, maar wat zou hij dan aan moeten. Hij trok een rood shirt aan. Daarop stond een zwart laurierblad. Mitsu glimlachte. Daarna liep hij naar de badkamer. Daar bracht hij zijn haar terug in model. Terug in de jongens-slaapkamer pakte hij een zwarte band, deze bond hij om zijn pols. Kalm liep hij naar de woonkamer. Daar pakte hij twee glazen. Hij vulde er een en liep naar het raam. De zit-vensterbank bood een warme zitplaats. Mitsu ging er op zitten en keek uit het raam. Wachtend op de komst van Amelie.

Amelie stopte met lopen aan de ingang van de Etage. Ze kwam even tot haar adem en liep toen rustig weer verder. Toen ze binnenkwam moest ze even zoeken met haar blik naar waar hij was. Toen zag ze hem rustig zitten in een of andere sofa. Ze ging er bij zitten. "Die knetterende haard geeft haast net zo'n warm gevoel als buiten." Zei ze en moest enorm glimlachen. Haar gezicht werd bedekt door een warme oranje streep, de weerspiegeling van een knetterde vlam in het vuur. "Wat valt hier zoal te beleven" Vroeg ze opgewekt om uit haar trance te geraken.

Mitsu wachtte geduldig maar verzonk in gedachten door het uitzicht van het raam. Hij hoorde haar niet binnen komen en merkte ook niet op dat ze bij hem in de buurt kwam zitten. Haar stem haalde hem uit zijn gedachten en keek hij ineens op. Hij glimlachte. "Inderdaad..." zei hij kalm. "Hier opzich niet enorm veel. Het is vooral lessen en vrije tijd opvullen. Maar in de gymzaal kun je trainen. Er is eens in het jaar een kerstbal. Althans wat ik heb begrepen." zei hij kalm. "Ik heb er 1 meegemaakt. Georganiseerd door Master Norwood en Master Shong. Ze hebben er werk van gemaakt moet ik eerlijk zijn.." zei Mitsu kalm. "Verder is er hier niet enorm veel te doen. Er is meer te doen op de planeten." zei hij kalm en glimlachte. Hij keek daarna weer kort uit het raam en richtte zijn blik weer naar Amelie. Hij keek even de kamer in. "Heb je misschien dorst?" vroeg hij vriendelijk. Een glas, die nog halfvol zat was gevuld met vruchtensap. Mitsu wachtte of zij ook wat wilde. Hij zou het voor haar wel inschenken.

Amelie luisterde aandachtig naar de uitleg van Mitsu. "Ik wil ook wel wat" Zei ze toen hij het aanbood. "Ik ben al op een paar planeten geweest. Maar nog niet op Gren." Zei ze. "Als je er een keertje naar toe gaat wil ik wel mee hoor." Vervolgde ze en keek naar een vogeltje dat vlak bij het raam op een takje kwam zitten. Ze draaide met haar duimen. "Hoe is Gren?" Vroeg ze nieuwsgierig en keek vol aandacht naar het zelf geborduurde tapijt dat er lag.

Mitsu keek naar Amelie en glimlachte. Hij schonk netjes wat in en zette het naast haar op de vensterbank. Hij hoorde haar woorden. Hij glimlachte. "Dan zal ik je meenemen..." zei hij vriendelijk. "Hoe Gren is? Tja..." zei hij. Het was voor hem een gewone zaak. "Groen, veel planten. Mensen leven er nog in vrede met de natuur. Veel dieren lopen los rond. En haast iedereen is aardig tegen elkaar. Er zijn natuurlijk ook wel eens enorme conflicten. Maar die kun je niet vermijden..." zei hij kalm. Glimlachend keek hij naar haar. "En Nova? Hoe is Nova..." zei hij kalm. Hij had immers nog nooit voet gezet op Novaans grond. Puur omdat hij zelf niet echt veel tijd had. Kalm keek hij naar Amelie en wachtte op een antwoord.

PROFILE MAGICIAN

» Ephony opzoeken.
» Norwood opzoeken.
» Savador opzoeken.
» Woud spreuken opzoeken.

De koelte opzoeken.

De koelte opzoeken.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen