Met een schok werd Zack wakker, zijn voorhoofd helemaal bezweet en hij zat meteen rechtop met een bezorgde blik op zijn gezicht terwijl hij voor de zekerheid checkte of zijn beide handen er nog waren. Toen hij er zeker van was dat ze er allebei nog waren, haalde hij met een gerust diep adem en gunde hij zichzelf het beetje ontspannendheid dat hij nog over had op dit exacte moment. Met een gebolde rug reikte Zack met zijn handen naar zijn gezicht, wreef hij moeizaam door zijn ogen. De laatste dagen had hij weinig geslapen, nachtmerries die hem geteisterd hielden en dus hem van zijn slaap beroofden. Het bleef zo doorgaan en eigenlijk begon hij problemen te krijgen met zichzelf hierdoor, te bang om te gaan slapen, maar dat betekende ook dat hij wel eens tijdens de lessen als een blok in slaap viel, wat alles behalve efficiënt was. Zack liet een duidelijke zucht horen die vast zelfs hoorbaar was vanuit de gang terwijl hij zichzelf toeliet om te douchen. Het warme water leidde hem af van zijn problemen en even leek het alsof het allemaal opgelost was, dat er niets meer aan de hand was, maar zodra hij de douche verliet kwam alles terug als een tsunami, een vloedgolf aan zorgen en gedachten die alleen maar zijn humeur ermee verpestten. Met een bezorgde frons op zijn gelaat kleedde hij zich aan, een simpele zwarte tanktop, een jeansbroek en zijn combatboots. Hij hield het simpel, had geen zin in een complexere outfit dan zijn vertrouwde outfit die hem tot hem maakte, Zackary Acciaio. Met zijn tas liep hij naar buiten, bukkend voor de deur sinds hij 2 meter lang was en dus hierbij één van de grootste studenten van de school, al dan niet de grootste. Zack hield het op de velden, daar vond hij zijn rust wel.
Hij stond op de grasvelden, iemand schreeuwde naar hem dat hij uit haar licht moest gaan, maar er op reageren deed hij niet en uiteindelijk ging ze ook weg. Maar Zack was gewoon een plek aan het uitzoeken om te gaan zitten, wat dus uiteindelijk betekende dat hij het meisje moest volgen, want het leuke plekje waar hij heen wilde met veel zon, daar ging zij exact ook heen. Zijn ijsblauwe ogen waren gericht op de exacte plek waar hij wilde gaan liggen en hij ging naast haar wandelen. "Hou je van de zon?"
Misschien een domme ijsbreker, maar hij was niet de persoon die zijn mond kon houden als hij in de mood was om te spreken, want in een leuk gesprek kon hij ook rust vinden.