B A S I S

Naam: Senri Aidou
Roepnaam: Sen, Aidou, Grumpy
Leeftijd: 24
Afkomst: Erd
Magie: Aarde en Vuur
Bloedtype: O+
Geslacht: Mannelijk
Seksuele oriëntatie: Aseksueel
Extra: Senri heeft verschillende instrumenten leren spelen vanaf het moment dat hij die dingen kon vasthouden. Piano, viool, blokfluit, dwarsfluit, cello, klarinet, saxofoon en trombone. Momenteel wilt hij nog andere instrumenten leren bespelen en daar is hij ook volop mee bezig. Ondanks dat hij zoveel instrumenten kan bespelen, is zang nooit iets geweest waar hij goed in is tot ergernis van zijn moeder.

U I T E R L I J K

Lengte: 1.93m
Gewicht: 80kg
Bouw: Normaal gebouwd met lange vingers die elegant over de toetsen van een piano kunnen gaan over zich makkelijk om de strijkstok van een viool kunnen wikkelen.
Haarkleur: Blond
Oogkleur: Blauw
Kledingstijl: Meestal een wit hemd met een jasje over, anders dingen die makkelijk zitten en toch deftig overkomen.
Piercings/tattoo’s: Een kleine tattoo in de vorm van een anker in zijn nek die hij ooit in een impulsieve bui heeft laten zetten.
Littekens: verschillende littekens verspreid over zijn lichaam door de lijfstraffen die hij zo nu en dan kreeg.

I N N E R L I J K
Likes: Klassieke muziek, componeren van muziek, appelcake.
Dislikes: Water, aangeraakt worden, chocolade.
Angst: Water in alle vormen. Gewone regen kan er al voor zorgen dat hij zichzelf binnen opsluit en bijna letterlijk in een hoek van de kamer kruipt.
Persoonlijkheid: Het woord naïef is een woord dat je niet direct zou gebruiken om Senri te beschrijven. Hij weet perfect wanneer mensen hem ergens voor willen gebruiken en wanneer hij beter niet op dinge kan ingaan, het kan hem gewoon niets schelen. Het kan hem niet schelen wat mensen over he denken en dat is meestal ook wel te merken. De man is iemand die gewoonweg niet veel spreekt en alles maar over zich heen laat komen. Er zijn wel dingen waarmee je ervoor kan zorgen dat hij niet constant gewoon ergens met muziekbladen ligt en zo nu en dan laat weten dat je gewoon je mond moet houden, end at zijn uitdagingen. Daag hem uit, daag hem uit en laat hem weten dat hij gewoonweg zwak is en niet eens zou durven om de uitdaging aan te gaan. Dat is het moment dat hij mensen voor het eerst echt lijkt aan te kijken en lijkt te merken dat ze er ook zijn. Senri kan er niet tegen als mensen hem zwak vinden en kan best pittig uit de hoek komen als dat wel gebeurd door zijn verleden.  

De man komt meestal dan misschien ongeïnteresseerd en verveelt over, maar als hij op een van die zeldzame momenten een doel voor zichzelf opstelt, gaat hij er ook voor. Voor de buitenwereld zal het misschien nog altijd lijken dat ij nergens om geeft en amper iets doet, maar mensen die constant met he samenwerken zullen wel een verandering opmerken. Op die momenten zal hij altijd doen wat hem gevraagd wordt, is er zelfs best perfectionistisch in. Je zou het niet snel zeggen, maar Senri heeft een milde vorm van faalangst en het gebeurd dat hij soms nachten achter elkaar tot ’s nachts doorwerkt omdat hij iets af wel hebben. Hij is zo al een paar keer ingestort door oververmoeidheid, maar op de een of andere manier lijkt hij daar niet uit te leren. Zijn moeder had hem altijd gedwongen om door te gaan waardoor hij door zoiets stom als oververmoeidheid ook gewoon niet zal stoppen totdat hij gedaan heeft wat hij moet doen.

Zoals je al kan raden, is Senri niet erg goed in het maken van vrienden. Niet alleen door het feit dat hij amper reageert als mensen iets tegen hem zeggen, maar ook omdat –als hij reageert- hij altijd zegt wat hij denkt. Het is al vaker gebeurd dat hij mensen zo gekwetst heeft terwijl hij het niet eens zo bedoelde. Dat is een van de redenen waarom hij mensen gewon lijkt te negeren. Hij kan het gewoon niet helpen, moet altijd zeggen wat op zijn lever ligt en daar heeft hij vroeger verschillende straffen gekregen. Hij heeft geleerd om zijn mond gewoon dicht te houden en te luisteren, meer niet. De weinige vrienden die hij heeft en die het ook volhouden om op hem in te blijven praten, kunnen dan weer we op hem rekenen. Hij zou hen altijd proberen te beschermen en als zij gevaar lopen of hulp nodig hebben, zou hij hen dat ook proberen te geven. Zeldzame momenten dat hij alles even aan de kant zet om anderen te helpen. Eenmaal zijn vertrouwen beschaamd is, krijg je het echter niet terug en zal hij nooit meer een vinger uitsteken om te helpen. Zijn moeder heeft hem al van jongs af aan geleerd dat mensen geen tweede kans verdienen, vandaar dat hij niet erg vergevingsgezind is.

Je zou het niet erg snel zeggen, maar de man was vroeger een best energiek jongetje dat graag met mensen babbelde en zoals elke jonge knaap nogal veel de aandacht van zijn moeder en anderen opeisten. Het feit dat zijn moeder hem door zijn jeugd heeft geduwd en ervoor gezorgd heeft dat hij veel sneller volwassen moest worden dan eigenlijk zou moeten, heeft hij zijn interesse in het leven verloren. Het gedrag van zijn moeder heeft ervoor gezorgd dat hij gewoon niets meer geeft om de wereld en een panische angst voor water heeft. Het enige dat hem wel nog echt interesseert is muziek en dan vooral de klassieke stukken. Muziek is het enige dat hem kan kalmeren als hij een panische aanval heeft en het is ook direct hetgeen dat de oorsuizen wat doet verminderen. Vandaar dat hij meestal met oortjes in zijn oren heeft en een soort ketting om zijn hals heeft hangen met een MP3-speler in verwerkt. Hij is rijk genoeg om zich dat te kunnen veroorloven en hij is niet bepaald iemand die verbergt dat zijn ouders een belangrijke functie hebben op Erd. Niet dat hij loop te roepen dat hij rijk is, hij loopt gewoon constant met dat ding in zijn oren rond terwijl hij weet dat veel mensen het niet kunnen krijgen.

Ondanks dat Senri uit een welvarende familie komt en alles kan krijgen wat hij wil, wil dat niet zeggen dat hij verwend is. Verre van zelfs. Hij heeft daardoor een moeilijke jeugd gehad omdat zijn moeder hem als het hoofd van de familie wilde, van heel de familie waardoor hij moest gaan ‘strijden’ tegen zijn halfbroers. Hij houdt er niet van als mensen hem aanraken omdat hij altijd het gevoel heeft dat ze hem pijn willen doen. De enige reden dat zijn moeder hem ooit aanraakte, was om hem pijn te doen of het water in te duwen voordat hij geleerd had om te zwemmen. Aanrakingen brengen die herinneringen terug waardoor hij meestal in elkaar zal krimpen vanaf het moment dat iemand een vinger naar hem uitsteekt.

G E S C H I E D E N I S

Geboren worden in een familie die alles heeft en alles kan krijgen als je nog maar een kik geeft, is zeker niet zo leuk als het klinkt. Er wordt veel van je verwacht, zeker als je een van de eersten van je generatie bent. Er wordt van je verwacht dat je het hoofd van de hele familie wordt en om dat te worden moet alles perfect gaan. Jij moet perfect zijn en iedereen zal altijd toekijken om ervoor te zorgen datje je ook aan die eis houdt. Senri werd in een familie geboren ie dat van hem eisten vanaf het moment dat hij in staat was om te lopen. Rechte rug, kin een stukje naar boven en altijd beleefd antwoorden. Het was zeker niet de bedoeling dat hij zoals alle andere kinderen buiten zou gaan spelen. Hij was nooit gepermitteerd om langer dan een halfuurtje in het gezelschap van zijn twee jongere broertjes te zijn voordat hij weer naar boven gestuurd werd om met zijn neus in de boeken te zitten of instrumenten leren te bespelen. Het laatste vond hij niet eens zo erg om te doen omdat hij het altijd leuk gevonden had om in staat te zijn om muziek te produceren. Het enige muziekinstrument dat hij nooit leek te kunnen bespelen, was zijn stem. Het begon altijd goed, maar er bleven altijd een heleboel valse klanken tussen zitten en hij on gewoon niet beter.

De jongen was drie toen zijn moeder ontdekte dat zijn vader haar had bedrogen en bij een aantal minnaressen ook kinderen had rondlopen die de hoofden van de familie zouden kunnen worden. Het was toen dat de druk die op de schouders van Senri gelegd werd nog een stuk erger werd. Hij moest beter zijn dan zijn halfbroers en daar zou zijn moeder wel voor zorgen. Het schandaal werd niet naar buiten gebracht omdat het hun positie in de samenleving zou kunnen besmeuren. De jongen begon als maar meer aandacht te krijgen van zijn moeder dan zijn broers, maar hij genoot er niet bepaald van. Zijn moeder deelde alleen maar klappen uit of duwde hem in het meer terwijl hij nooit had leren zwemmen en zou hem er pas uithalen als ze vond dat hij genoeg gestraft was. Zo is hij een paar keer bijna verdronken, maar de butler haalde hem er altijd net optijd uit, net voordat zijn longen zich volledig zouden vullen met water. Zo heeft hij een panische angst voor water gecreëerd en zijn moeder werkte als snel in op die angst om te zorgen dat hij zich nooit meer zou misdragen en alles zou doen wat ze zei.

Een of ander apparaat dat getest moest worden en waarvoor zijn ouders hem naar voren hadden geschoven aangezien het om een apparaat ging dat een van de bekendste uitvinders van Erd had gemaakt, veranderde heel zijn leven. Hij had niet geprotesteerd omdat het met muziek te maken had en hij gewoonweg van muziek hield, maar hij wist niet dat het zo’n werking zou hebben. Vanaf het moment dat het apparaat aangesloten was geweest, iedereen zich op een ‘veilige’ positie had begeven en het apparaat aangezet was, had het een schelle piep voortgebracht. Een piep die hij zelfs na een aantal weken nog steeds hoorde nagalmen in zijn oren. Hij kon zich niet meer concentreren op zijn studies en werd bijna gek door het suizen in zijn oor. Harde geluide deden plotseling best veel pijn en hij kromp regelmatig in elkaar als zijn moeder naar hem riep of hij een instrument vastpakte om te bespelen. Het enige dat tegen de piep in zijn oren iets of wat naar de achtergrond leek te brengen, was klassieke muziek en het duurde niet lang voordat hij zich een MP3 speler had laten aanschaffen. Natuurlijk wilde zijn moeder dat wel voor hem kopen als het betekende dat hij terug zou kunnen presteren.

Senri deed altijd wat zijn moeder hem vroeg tot op het punt dat hij echt iets met zijn leven wilde gaan doen. Hij hoefde niet te gaan werken, kon heel zijn leven wijden aan het zoeken van sociale contacten en een reputatie opbouwen, maar dat was niet wat hij wilde. Hij wilde iets binnen muziek gaan doen, iets om zijn leven wat meer zin te geven. Op dat moment had hij gewoon geen levenslust meer over omdat zijn moeder hem zijn jeugd had doorgeduwd en hij gewoon de zin van het leven niet meer kon inzien. Van dat energieke jongetje dat hij ooit geweest was schoot niet veel meer over en als het niet voor een van de kinderen van een andere ‘belangrijke’ familie was geweest, zou hij nooit hebben getwijfeld over te gaan studeren en zo een poging te doen om leraar te worden. Natuurlijk zit hij daar nu nog redelijk ver vanaf, maar het zou al een begin zijn.

Natuurlijk was zijn moeder furieus. Senri was misschien al zo’n twintig jaar oud, maar ze verwachtte nog altijd net zoveel van hem als dat ze twintig jaar geleden verwacht had. Het had niet in haar planning voor hem gezeten om te gaan studeren en leraar te gaan worden. Haar woede temperde na een aantal jaren toch wat toen ze uitvond dat hij stage kon gaan lopen in starshine academy, een school die wel gerespecteerd werd binnen hun kringen. Daarbij zou hij voor muziek gaan en de kans was groot dat hij daar nog meer dingen zou kunnen bijleren en nog beter en perfecter kon worden dan hij al was.