Catalina .
PROFILEReal Name : Simsalasim Posts : 77 Points : 5 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Woud en DuisterKlas: Miss RoxannePartner: Wasn't it beautiful when you believed in everything
| Onderwerp: The soft call of nature in a room filled with shadows ma aug 31 2015, 01:04 | |
| De enorme deur voor haar leek nog groter en angstaanjagender dan hij al was nu ze alleen was. Hunter had gezegd dat het makkelijk was. Gewoon een afspraak maken, aankloppen en de papieren ondertekenen om officieel ingeschreven te zijn op de school. Maar waarom had hij niet mee gekund. Catalina richtte haar blik op de pas gedweilde grond onder haar platte schoentjes. Haar handen voor haar buik ineen gevouwen, een gesloten houding. De soepele, blauwe stof van haar Hutaanse kleding die het makkelijker maakte om je door de gevaarlijke bossen te begeven. Eenvoudig maar vrouwelijk. Haar lange, dikke zwarte haar had ze in een losse staart samengebonden. Enkel haar gouden oorbellen, de sieraden die ze van haar moeder had gekregen, kwamen onder de donkere lokken vandaan. Het omlijstte haar smalle, ronde gezicht. Bruin gekleurd als koffie met een scheutje melk. Ze was lichter getint dan haar broer. Haar gezicht werd gesierd door volle rozige lippen, een rechte neus en amandelvormige ogen met karamel gekleurde irissen die onschuldig en enigszins onzeker de wereld inkeken. Een wereld die zij niet kende en waar ze bang van was. Een verdwaald lam, verdwenen uit het zicht van de herder. Toch waren de gelijkenissen tussen haar en haar broer er zeker. Om nog maar te zwijgen van hun overduidelijke afkomst. Catalina haalde diep adem. Ze voelde hoe haar longen zich vulde met koude lucht in de hoop dat het haar meer moed zou geven. Ze ademde rustig weer uit. Het had haar niet geholpen. Een van haar handen maakte zich los van haar haast stenen houding van de afgelopen minuten, om zachtjes aan de deur te kloppen. Maar hopelijk hard genoeg voor de hoofdmeester binnen om haar te horen. Hij zou toch wel aanwezig zijn?
- Voor Master Savador alstublieft - |
|
Master Savador
PROFILEReal Name : Saf Posts : 14626 Points : 0 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Dark // FireKlas: Teacher FireMagicPartner: ♛ Seven Devils all around you
| Onderwerp: Re: The soft call of nature in a room filled with shadows vr sep 18 2015, 14:32 | |
|
Van het met zijn nette handschrift gesierde perkament onder zijn neus, schoten zijn ogen naar diens bovenste hoeken richting de deur, waar zacht op geklopt werd. Een expressie van smartelijk gal stond op zijn gezicht gedrukt als litho terwijl hij, de eerste paar seconden nadat hij de deur had opengerukt, hardvochtig op haar neer keek. Maar Savador, in zijn lange en gracieuze gedaante, had er een knack voor om zijn rancune te bemantelen met alleraardigste bekoorlijkheid. Hij had ze ooit wel eens gezien, de koffiebruine lieden van de wilde groene dans. Slank en soepel als spaanhout, levend in komvormige kampen als de gezette onyx in een ring. De mannen, naar de ingeborenen uit prehistorische tijden, hadden een recht en ver zicht voor de jacht, en de vrouwen breed en wijd om een oog te houden op het kamp en de kinderen, als een moedervalk die constant in de buurt van haar jongen bleef. Maar altijd was daar dezelfde wrok aanwezig als een zeurende, kloppende zweer. Het bleven Grenanen, met hun uit bamboe gesneden speren, en hun messen van hoorns, en hun geïmproviseerde stoelen en tronen van gedroogde karkassen. In vrijmoedigere tijden, een periode die een bittere smaak bij hem opriep, zat hij als een donkere prins op zijn grote zwarte hengst in het zadel, een stoet van Shadraanse burgers navolgend, en aan de flanken van die stoet strompelden Hutaanse slaven, hun polsen vastgebonden en bevestigd aan rosgekleurde paarden die ze briesend voorttrokken, of de zwakkeren door het stof sleepten. Horigen. Een enkele blik op hun archaïsche gebruiken en het woord luidde werktuigelijk al door het universum. Gedreven als wilde honden naar een slavenmarkt in de volgende stad, of die erna. Met hun gebrekkige Kovomakaanse tong kwamen de vrouwen dan meestal terecht in Raziaanse harems, wist hij. De mannen moesten hun mond houden en harder op vruchteloze boerenlanden werken dan de ezels. Dat was immers zo het geval geweest toen hij er was geweest, die dag in de stoet. Hij walgde ervan dat deze horige haar lef durfde te tonen door gouden oorbellen te dragen. Dat was als het opdoffen van een smerig, bemodderd zwijn. Een misvormd, werkonbekwaam lam dat menig boer liever afschoot dan het als een stempel van slechte schapenfokkerij rond liet strompelen. Ze was gezegend met natuurlijke schoonheid, dit lam, puur en onschuldig als een ontluikende woestijnbloem - en dat was ook exact wat haar voor het scherpe blad van een officierszwaard kon besparen, eenvoudige dienaar. Niettemin belaadde het hem met onuitgesproken vragen, hoe civiele Tarzans en Janes uit hun oerwoud het geld vandaan konden kloppen om op zijn keurige school terecht te komen. Wat was er gebeurd met de hiërarchie? Ondanks dit en dat alles zou hij zijn familienaam niet dragen als hij haar niet ontving als Shadraanse heer en goedhartige Hoofdmeester. 'Kom binnen en ga zitten, dove, Bloem van Assam,' zei hij haar op een warme, zachte toon, zijn mondhoeken lichtjes omgekruld tot een charmant glimlachje.
|
|