Manipulate memories, not situations {Master Iro}

Aurora liep al een tijdje met een nieuwe theorie in haar hoofd rond. Nadat ze Eli zijn flashbacks had gezien begon ze zich af te vragen of ze iemand zijn herinnering kon aanpassen door in een flashback bepaalde acties te doen in plaats van te observeren. Waarschijnlijk zou ze de situatie feiten zelf niet kunnen aanpassen maar mogelijk kon ze de gevoelens die iemand bij een situatie had wel een passen. Aangezien ze hier 's avonds vaak over lag te piekeren had ze besloten om Iro een brief te schrijven om te kijken of hij geïnteresseerd was om deze theorie te testen. Ze hadden samen afgesproken in de dungeons zodat ze even in alle rust samen konden praten. Aurora was na haar laatste les rustig richting de dungeons gelopen. Inmiddels stond ze op Iro te wachten. De dungeons waren niet echt uitnodigend, maar dat was misschien ook maar goed. Aurora ging rustig zitten en begon wat met licht te spelen.

Hij voelde zich elke dag steeds lekkerder in zijn vel zitten. Man wat was Iro op gelucht dat Aurora hem had kunnen helpen. Hoewel Iro nog steeds niet echt te spreken was over zijn groot ouders, vond hij dit toch wel fijn. Anders had hij er zijn hele verdere leven met die duistere smurrie in zijn lichaam rond gelopen. Iro was nog steeds druk aan het experimenteren met Spreuken en ze te verbeteren. Hij was vooral met Milky way druk bezig die aan te passen. Het lukte steeds beter om niet alleen herinneringen van de doden op te roepen, maar ook steeds vaker die van de levende. Al moest Iro daar meer moeite voor doen, maar er was vooruit gang! Een Brief van Aurora deed zijn wenkbrauw omhoog gaan. Toen hij las dat ze hem wilde vragen om een of ander experiment was iro gelijk interesseert. Dus liep Iro met een nieuwe rol perkament onder zijn arm richting de kerkers.

Aurora zag Iro de kerkers in komen en zwaaide naar hem. "Hey Iro, hoe is het? Je ziet er een stuk minder vermoeid uit, leuk om te zien." zei Aurora. Ze vond Iro er ook daadwerkelijk beter uit zien. Hij leek een stuk vriendelijker, maar dat kon ook komen doordat ze elkaar nu beter kende. Toch vond ze het wat waard om te zien dat hij vrolijker leek. Dat kon alleen maar goed zijn. "Kom er bij, ik neem aan dat je mijn theorie hebt gelezen? Ik heb zelf een herinnering die aangepast kan worden zonder dat mijn persoonlijkheid aangepast zal worden. Ik heb al wat gespeeld met het idee, maar ik weet niet in hoe verre het echt werkt. Wel weet ik dat onze persoonlijkheden gedeeltelijk gevormd wordt door onze herinneringen. Dus mocht dit werken dan moeten we goed uitkijken dat we geen "belangrijke" herinneringen gebruiken. Ik weet zeker dat je dat begrijpt. Heb jij zelf al een beetje een hypothesis kunnen bedenken? Of wil je gewoon beginnen met wat testen?" informeerde Aurora. Vervolgens ging ze wat relaxter zitten en wachtte ze geduldig op Iro zijn antwoord.

Aurora zag er vrolijk als altijd uit en ze zwaaide dan ook naar hem toen ze Iro in haar blikveld kreeg. Was het echt zo goed te zien dat het beter met hem ging? Iro haalde even onverschillig zijn schouders op en stapte verder. De trappen naar beneden waren zoals altijd niet lastig voor hem geweest. Iro had eigenlijk helemaal geen moeite met het duister, maar Tja daar was hij dan ook een Dark magician voor. Toen ze meteen begon te rebbelen keek Iro haar met een scheef gehouden hoofd aan. 'Ja ik heb er over na gedacht en het lijkt me een zeer handige manier waar je me voor gevraagd hebt om aan mee te werken. Maar laat me eerst even 1 ding doen voor we gaan beginnen.' zei iro terwijl hij het pak perkament onder zijn arm vandaan haalde en die rond Aurora en de plek waar hijzelf zou gaan zitten. Het hoefde niet te gebeuren, maar je wist maar nooit. 'Je hebt wel een druk bevolkt gebied uit gekozen wat de meeste Light Magicians vermijden zouden. Deze Cirkel zal ons tijdelijk bescherming bieden. Ik ben nog bezig het te verbeteren.' zei Iro voor hij tegenover haar ging zitten. De meeste schaduw wezens hielden altijd afstand, maar je kon altijd een nieuwschierig aagje er tussen hebben zitten die wil weten wat hun aan het doen waren natuurlijk. 'Hm, het zou kunnen lukken natuurlijk. Laten we meteen beginnen met de eerste test van de herinnering die je uit gekozen hebt?' zei Iro en hij was benieuwd naar hoe ze dit wilde gaan aanpakken?

"Ja ik heb er over na gedacht en het lijkt me een zeer handige manier waar je me voor gevraagd hebt om aan mee te werken. Maar laat me eerst even 1 ding doen voor we gaan beginnen." zei Iro waarna hij een cirkel om de twee heen maakte. Aurora glimlachte vriendelijk naar Iro toen hij zei dat ze een druk bevolkt gebied had uit gekozen wat de meeste light magicians zouden vermijden. En dat de cirkel hen tijdelijk bescherming zou bieden. "Dat had ik door Iro, kijk maar boven ons." zei Aurora. Ze had boven hun al een cirkel van heel erg dim licht gemaakt. Het zag er niet sterk uit maar dat kwam omdat Aurora het licht wat standaard in de kerkers was gebruikt had. Sterk was de bescherming echter wel. "Ach better safe than sorry." voegde ze er met een glimlach aan toe. Aurora hoopte dat Iro niet echt had gedacht dat ze de energieën in de kerkers niet gevoelt zou hebben. "Toch voel ik me beter met jou cirkel er bij, die is waarschijnlijk beter dan mijn tijdelijke oplossing, aangezien mijn magie hier minder sterk is. Al heb ik wel vaker in het duister gewerkt, je aanwezigheid geeft me rust. zei Aurora. Waarna ze haar plan en hypothesis nog eens uitlegde. "Hm, het zou kunnen lukken natuurlijk. Laten we meteen beginnen met de eerste test van de herinnering die je uit gekozen hebt?" vroeg Iro waarna Aurora knikte en zei: "De herinnering is erg simpel, iemand schoot voor bij de kassa en dat irriteerde me, en als ik er aan terug denk irriteert het me nog steeds. Nu zou ik willen vragen of jij de voordringer in de flashback iets kan aan doen, of iets tegen hem kan zeggen. Mocht dat niet werken wil ik daarna kijken of het werkt als je in plaats van de voordringer benadeeld een hand op mijn schouder kan leggen en de flashback en mij steun kan geven.". Toen bleek dat Iro het snapte keek Aurora hem recht in de ogen aan waarna er een heel dim straaltje licht vanuit haar ogen recht in Iro zijn iris scheen. Direct daarna bevond Iro zich in bij een kassa in een winkel.

Aurora ging achter aan in de rij van de kassa staan. Voor haar stonden 3 andere mensen. Toen de gene die vooraan stond had afgerekend kwam er achteraan de rij meteen weer iemand bij. Deze man tikte Aurora op haar schouder en vroeg of hij even iets bij de kassa mocht pakken. Aurora stond dit natuurlijk toe, echter pakte de man niks en ging hij alleen maar voor haar in de rij staan. Aurora tikte de man op zijn schouder en zei dat ze het voordringen niet apprecieerde, echter keek de man niet op of om. Aurora was zichtbaar geïrriteerd maar had ook geen zin om een hoop drama te maken dus besloot ze om het maar te laten schieten. Toen de voordringer klaar was bij de kassa keek hij nog even gemeen naar Aurora. Het was goed te zien dat Aurora bijna in de aanval ging, maar toch besloot ze om dit niet te doen. Toen Aurora klaar was bij de kassa liep ze weg en stopte de flashback.

Aurora liet hem merken dat ze zelf ook aan een beschermende barrière had gedacht. Hij had lichtjes grijnzend zijn hoofd geschud voor iro was gaan zitten. 'Je hebt er goed aan gedaan, Deze cirkel gebruik ik ook tijdens een van mijn lessen, mocht de leerling uit geput raken dan kunnen ze zich hier in terug trekken.' zei Iro. Hij wist dat ze misschien zou denken dat hij haar zou kunnen beledigen aangezien ze zelf ook goed was in energieén aan voelen. Toch was hij blij dat ze zei dat ze zich nu beter zou voelen met zijn beschermende cirkel. Iro knikte hier op en luisterde naar wat ze daarna vertelde. 'Komt goed. Laat maar zien dan bedenk ik de beste methode.' zei Iro waarna hij haar herinnering voor zich zag af spelen. Man die vent was echt een gladjakker! Toen de flash back voorbij was knikte hij en wachten tot Aurora het punt zou herhalen op wat ze net had laten zien.

Aurora ging achter aan in de rij van de kassa staan. Voor haar stonden 3 andere mensen. Toen de gene die vooraan stond had afgerekend kwam er achteraan de rij meteen weer iemand bij. Deze man tikte Aurora op haar schouder en vroeg of hij even iets bij de kassa mocht pakken. Aurora stond dit natuurlijk toe, pakte de man niks en ging hij alleen maar voor haar in de rij staan. Aurora tikte de man op zijn schouder en zei dat ze het voordringen niet apprecieerde, echter keek de man niet op of om. Slierten duisternis sloten zich om de man heen en tilde hem op. Waarna deze weer achteraan in de rij kwam te staan met zijn spullen. Nu stonden er voor de man nog drie andere mensen in de rij, waaronder Iro zelve. Er was weinig commotie geweest en nadat Aurora bij de kassa was geweest stopte de flash back.

(Zoiets?)

Iro zei dat het goed was dat Aurora ook een bescherming had aangebracht. Vervolgens vertelde Aurora over haar hypothesis en zei Iro dat ze hem het maar moest laten zien, en dat hij zou denken voor een methode. Aurora liet Iro twee keer de flashback zien. De eerste keer zodat Iro de situatie kon zien, en de tweede keer zodat hij zijn methode kon toepassen. Nadat ze deze had laten zien probeerde ze de situatie weer te herinneren. "Nope, geen verandering, wat heb je geprobeerd? De situatie aan te passen of mij te steunen? Misschien kan je nu de andere manier proberen?" vroeg Aurora. Daarna keek ze Iro aan om zijn reactie te zien. Indien hij zou toestemmen om de andere manier te proberen zou ze hem direct de flashback weer laten zien.

(sorry niet mijn beste post, ben niet echt in een Aurora mood xD)

Aurora was even stil en Iro vermoeden dat ze aan die herinnering terug dacht, maar al snel zei ze dat het niet gewerkt had en ze vroeg wat hij gedaan had. 'Ik had hem voor je weg genomen en achteraan in de rij gezet.' zei Iro en hij dacht na. 'Hm, misschien moet ik het terug zenden. Laten we het nog eens proberen?' zei iro die ineens vol schoot met ideeën en wachten geduldig af op wanneer Aurora weer zou beginnen. Het mocht wat zijn, en misschien moeilijker, maar het zou moeten kunnen. Milky way was nog in de veranderende kinderschoenen, maar Iro zou niet stoppen tot hij het tot de perfectie had gebracht.

(flop!!!) DX

Toen Iro zei dat hij de voordringer weg had genomen en achteraan gezet zei Aurora: "Oké dus een verandering aan de omgeving werkt niet.". Vervolgens gaf Iro aan dat het misschien zou helpen om het terug te zenden. Aurora dacht even na en zei toen: "Dat klinkt ingewikkelder dan dat ik meteen wil, misschien kan je in de feedback naast me komen staan en je hand op mijn schouder leggen om je steun te laten blijken? Ongeacht of dat wel of niet wil ik het daarna ook wel eens proberen met dat je het terug zend, maar ik ben benieuwd of het zo lastig moet zijn.". Daarna keek ze weer naar Iro. Ze zag dat zijn hersens op volle toeren draaide. Ze keek hem aan en begon de zelfde illusie opnieuw.

Iro luisterde naar wat ze zei en knikte toen. Hij wachten geduldig tot de herinnering weer opnieuw begon.

Aurora ging achter aan in de rij van de kassa staan. Voor haar stonden 3 andere mensen. Toen de gene die vooraan stond had afgerekend kwam er achteraan de rij meteen weer iemand bij. Deze man tikte Aurora op haar schouder en vroeg of hij even iets bij de kassa mocht pakken. Aurora stond dit natuurlijk toe, echter pakte de man niks en ging hij alleen maar voor haar in de rij staan. Aurora tikte de man op zijn schouder en zei dat ze het voordringen niet apprecieerde, echter keek de man niet op of om. Aurora was zichtbaar geïrriteerd maar had ook geen zin om een hoop drama te maken dus besloot ze om het maar te laten schieten. Toen de voor dringer klaar was bij de kassa keek hij nog even gemeen naar Aurora. Het was goed te zien dat Aurora bijna in de aanval ging, maar toch besloot ze om dit niet te doen. Iro stapte richting Aurora en legde zijn hand op haar schouder. Ze leek geen acht te slaan op zijn aanraking, maar nog voor deze herinnering voorbij was probeerde iro iets van zijn eigen magie toe te passen. Hij was toch veilig en Aurora zou hem kunnen verdedigen mocht dat nodig zijn. Er was nog een persoon voor haar en Iro spreiden zijn armen en riep de oude magie aan.De omgeving werd verlicht en Iro merkte dat iedereen naar de sterren stond te kijken die zich door de winkel ruimte verspreiden. Aurora keek hem vragend aan en Iro glimlachte zacht. 'Wees niet kwaad sommige mensen zijn nu eenmaal rotte appels.' zei hij en liet de magie weer weg trekken. Toen Aurora klaar was bij de kassa liep ze weg en stopte de flashback.

Toen Iro Milky Way gebruikte had hij iets vreemds gevoeld. Het was raar, maar het voelde ook fijn aan. Toen hij de Flash back bewerkte gingen automatisch zijn armen gespreid en met gesloten ogen had hij de Milky Way spreuk uit gesproken in een fluistering. De kerkers werden verlicht met het sterren licht die de schaduwen met rust lieten, maar een groenachtig licht dat verspreid werd door de duizenden sterren konden er spookachtig uit zien. Heel even kon je Aurora's herinnering even zien en wat hij deed, al klonk er dit keer geen geluid bij wat anders wel gebeurde. Toen iro klaar was opende hij zijn ogen en liet de spreuk varen, maar een enkele ster van de Milky way spreuk belanden in haar oog. 'En? Heeft het geholpen?' vroeg Iro en hij keek haar afwachtend aan.

Toen Aurora de flashback liet zien voelde ze tegen het einde aan dat de flashback veranderd werd. Met flink wat concentratie voelde ze dat Iro al een spreuk gebruikte. Abrupt kaatste ze zijn inkomende connectie af, die gladjanus hield zich niet aan de afspraken! Toen de flashback was klaar was zag Aurora dat de kerkers waren veranderd in een spookachtig iets. Aurora was woedend en sloot zich af van alles wat Iro deed. Toen ze zijn stem weer hoorden vragen of het geholpen had keek ze hem vernietigend aan en zei toen: "Hoe moeilijk is het om te doen wat er gevraagd word Iro? Met alle respect, maar ik waardeer het niet dat je niet gewacht hebt met je eigen spreuk, zeker niet omdat ik had aangegeven dat ik liever nog iets anders had. Nu weet ik niet welk van de twee acties iets uithaalde. Ik vertrouwde je, zoals jij mij met jou problemen vertrouwde, misschien had ik dat niet moeten doen. Zonder dat vertrouwen durf ik ook niet meer verder te gaan met dit onderzoek.".

(Dunno of dit al het begin van het einde is, of ofdat Iro Aurora probeert te kalmeren xD dat is aan jou en Iro denk ik.)

Okay? Die vernietigende blik had hij niet verwacht, maar misschien had Iro beter even kunnen wachten. Haar uitval was eigenlijk ook wel terecht geweest natuurlijk en hij moest het recht breien! 'Okay, sorry daarvoor, maar toen ik mijn hand ten steun op je herinnering Aurora legde gebeurde er niets van wat ik merkte. En ik probeer je enkel te helpen.' zei Iro en heel even was er twijfel te zien. Voor dat Aurora hem geholpen had had hij daar eigenlijk nooit moeite mee gehad zijn emoties te verbergen, maar het lukte deze vrouw telkens hem weer van zijn voetstuk te trappen?! Hoe deed ze dat toch??? 'Toen ik wat magie toe paste veranderde er iets aan je herinnering. Niet bij mijn zwarte magie gebruik, maar bij een andere spreuk. Eigenlijk bedoelt om herinneringen van de doden weer even terug te halen en te zien wat er gebeurd is of was.' Iro hoopte maar dat ze weer rustiger werd en toch door wilde gaan? Het zou niet goed zijn als hij haar kwaad zou maken en het experiment dan af zou blazen...

"Okay, sorry daarvoor, maar toen ik mijn hand ten steun op je herinnering Aurora legde gebeurde er niets van wat ik merkte. En ik probeer je enkel te helpen." zei Iro. Aurora draaide haar ogen en vroeg zich af of Iro haar inderdaad alleen probeerde te helpen. Dan zou hij toch rekening houden met haar wensen? en dat deed hij even niet. Aurora liep Iro zijn woorden nog even door in haar hoofd. Hmm hij merkte niks, dat kan wel kloppen. Ze zuchte een keer diep en zei toen op een aardige toon: "Het is niet zo gek dat je niks merkte Iro. Zeker niet als ik zie hoe je veranderd bent na dat we je verlost hebben van de duisternis. Je hebt lang niet in contact gestaan met je gevoelens. En in die illusie ben ik niet echt een herinnering, ik loop hem namelijk ook helemaal door in mijn hoofd, daarom is het zo belangrijk dat ik dit met iemand kan doen die ik vertrouw. Toen we elkaar daar straks aankeken heb ik een connectie gelegt tussen ons, wat ervoor zorgt dat we samen in mijn flashback zitten. Hoewel de situatie, dus de flashback, niet veranderd, kan het best zijn dat mijn gevoel wel veranderd. En er veranderde wel degelijk wat voor me, toen die gast zich omdraaide was ik niet zo kwaad als eerst, en als ik er nu aan terug denk voel ik dan ook meer rust. De zere plek is momenteel het voordringen zelf. Hoewel ik niet zie wat jij doet in mijn flashback, was mijn hypothese dat je mijn gevoel bij een situatie misschien een klein beetje aan kan passen. Dat lijkt te werken, maar ik weet niet of dat komt door wat je in mijn flashback deed, of ofdat het komt door je spreuk. Ik vermoed dat die spreuk niet tot mij is gekomen aangezien ik de energie die van je af kwam heb af gekaatst, maar ik heb daar nu geen zekerheid in. Soms zie je veranderingen niet, soms voel je ze alleen maar. En soms is een verandering aan het begin ergens, hoe klein dan ook, sterk genoeg om een grote verandering met zich mee te brengen.". Aurora ademde diep in en rustig uit waarna ze Iro hoorde zeggen: "Toen ik wat magie toe paste veranderde er iets aan je herinnering. Niet bij mijn zwarte magie gebruik, mamar bij een andere spreuk. Eigenlijk bedoelt om herinneringen van de doden weer even terug te halen en te zien wat er gebeurd is of was.". Aurora keek Iro aan en keek toen omlaag. Waarom was het altijd wanneer ze in iemand vertrouwde dat ze zich gebruikt voelde. Je kon aan de eigenlijk altijd vrolijke Aurora goed merken dat ze niet meer vrolijk was maar misschien juist wel wat verdrietig geworden. Aurora zuchtte nogmaals zetten toen haar voeten op de grond en sprak een novaanse spreuk. kort daarna zag ze er weer vrolijker uit. Wat de spreuk had gedaan zorgde ervoor dat Auroa wat minder in contact stond met haar gevoel. Ze kon de gevoelens pijlen, maar zou geen last hebben van het feit dat haar gemoedstoestand er door aangetast zou worden.

Hm, Aurora had daar wel een punt, maar de verandering bij haar was Iro niet ontgaan. Ze leek zeer gekwetst te zijn door zijn actie en een zachte zucht verliet zijn lippen. 'Dat klopt, maar ik ben blij dat jij me daarbij geholpen hebt en ik wil je niet kwetsten nog vernederen of beledigen. Sorry dat ik eerst niet gewacht heb tot we het zeker wisten of het gelukt was.' verontschuldigde Iro zich en hij legde zijn hand even op die van Aurora. Meer om haar te laten weten dat hij er echt spijt van had dan dat hij haar als niets zag. Ze sloeg zijn zorgvuldig op gebouwde muren bijna direct neer en las hem net zoals hij mensen lezen en raden kon wat ze dachten of deden. Aurora zei iets in het Novaans en ze was weer uber vrolijk. Het irriteerde hem licht, maar daar zou hij nooit aan kunnen wennen. 'Heb je niet nog een herinnering die we zouden kunnen uit proberen en dan eerst zonder magie?' stelde hij voor en wachten even af. Zelf dacht Iro ook even na en had al gelijk een herinnering. Die toen zijn groot moeder hem de waarheid vertelde. Iro was toen razend en was bijna door het lint gegaan toen. Maar hij wilde even wachten op wat Aurora zou gaan zeggen.

Iro verontschuldigde zich voor zijn actie en raakte Aurora haar hand zachtjes aan om zijn woorden kracht te geven. Aurora zuchtte diep en sprak toen een Novaanse spreuk om haar emoties te blokkeren. Daarna was ze weer vrolijker. "Excuses aanvaard." zei ze waarna ze alles even van zich af schudden. Iro vroeg of er niet nog een herinnering was die Aurora wou proberen. Aurora dacht even na en zei toen: "alle andere herinneringen zijn waarschijnlijk herinneringen die me veranderd hebben, het lijkt me niet verstandig om daar nu al mee te gaan klooien.". Vervolgens dacht Aurora nog even na en zei toen: "Ik denk dat ik iets heb, de ongewenste emotie hier is angst.". Aurora keek Iro even aan waarna ze de flashback begon.

Iro bevond zichzelf op het podium bij een concert zaal. Aurora stond voor hem met een microfoon in haar handen. Achter hem stond een drumstel, links van hem een gitariste met backup microfoon, en rechts van hem stond een bassist. De zaal was behoorlijk vol, het was duidelijk dat dit een populair iets was. Na wat introducties begon het bandje te spelen. Het was goed aan Aurora te merken dat ze erg zenuwachtig en bang was om fouten te maken. Op de muur achter Iro stond een groot scherm geprojecteerd met daarop de woorden: Rest in Peace Sebastian. Aurora had kleine traantjes op haar gezicht tijdens het zingen, wonder boven wonder was dit niet aan haar stem te merken. Wel was er te zien dat Aurora erg bang was om fouten te maken en misschien zelfs wel bang was om verder te gaan zonder deze "Sebastian". Aan het einde van het nummer werd alles duister en stopte de flashback.

"Kan je daar wat mee denk je?" vroeg Aurora met een traantje op haar gezicht.

// Aurora haar optreden

Eerst leek het dat Aurora geen nieuwe herinnering had en ze zei dat het misschien niet goed zou zijn om daarmee te gaan klooien. Hij knikte en deed zijn mond open, maar ze was hem voor en zei dat ze toch nog een herinnering had. Ze liet het zien en hij bevond zich op een podium. Aurora had een prachtige zang stem en hij wachten geduldig tot het was af gelopen. De vraag of hij er wat mee kon liet Iro zacht glimlachen. 'Vast wel. Begin maar opnieuw.' zei iro en hij wachten even tot Aurora de herinnering weer opnieuw liet zien.

Iro bevond zich opnieuw op het podium bij een concert zaal. Aurora stond voor hem met een microfoon in haar handen. De zaal was behoorlijk vol, Maar dat hield hem niet tegen en iro ging naast Aurora staan. Na wat introducties begon het bandje te spelen. Het was goed aan Aurora te merken dat ze erg zenuwachtig en bang was om fouten te maken, maar iro legde zijn hand op haar schouder en boog zich richting haar oor. 'Wees gerust je doet het prima en er is niets om je zorgen over te maken. Je verdriet delen je vrienden met je. Je staat er niet alleen voor en Sebastian zal je altijd in je hart meedragen.' zei iro op toon die alleen Aurora zou hebben kunnen horen ondanks de luide muziek. Hij trok zich terug, maar kneep nog even licht bemoedigend in de schouder van Aurora en trok pas zijn hand terug toen het nummer wat ze zong voorbij was, daarna werd alles duister en stopte de flashback. Iro concentreerde zich nog op de herinnering en stuurde hem terug naar Aurora. De dunne vorm van schaduw die als een rook sliert van hem naar zijn collega tegenover hem ging. 'Is het gelukt?' vroeg hij. Dit keer had iro geen magie gebruikt want hij wilde niet nog eens Aurora kwaad maken of de herinnering verpesten? Iro wachten geduldig af of het gelukt was.

(Mooi nummer)

Toen Aurora herinnering aan Iro had laten zien en vroeg of hij daar wat mee kon, kon ze haar ogen niet geloven. Iro glimlachte en zei dat hij er vast wel iets mee kon. Vervolgens liet Aurora de herinnering nog een keer zien. Na afloop zag ze Iro de herinnering terug sturen. Voordat deze arriveerde hield ze hem tegen en zuchtte ze. "Zoals ik zei Iro, heb ik voor we begonnen een connectie tussen onze zielen gelegt zodat je het niet terug hoeft te sturen.". Daarna focusde ze zich nog een keer op haar herinnering en deze keer werd ze niet zo zenuwachtig en droevig door er aan terug te denken. "Hmm ik denk dat dit een succes was, ik voel me anders als ik terug denk aan de situatie. Hmm bijzonder, zou het dan kunnen dat we misschien ook herinneringen kunnen veranderen?" vroeg ze aan Iro. Even dacht ze terug aan de spreuk die hij eerder had gebruikt, mogelijk kon daar iets mee, indien hij dat wou proberen wou ze het best met een onrelevante emotieloze herinnering doen.

Toen hij de herinnering terug wilde sturen hield Aurora hem tegen. De woorden die ze gebruikte overviel hem een beetje. Zo erg zelfs dat Iro het zelf nog niet door had dat zijn oren rood kleurde. Het was misschien te zien in het dim licht, maar zeker wist hij het niet toen Iro zijn oren voelde gloeien. Waar had hij last van? Heel even schoten zijn ogen naar beneden en opzij. Tot hij zich weer herpakt had. Ze wist hem te raken en op zo'n manier als hij vaak andere raken kon. Iro had er nooit bij stil gestaan dat dit ooit bij hem kon gebeuren, maar het voelde vreemd en verward aan. Aurora zorgde er voor dat hij open en eerlijk tegen haar was en eerlijk gezegd was dat wel fijn, maar soms ook raar. Iro was er zo aan gewent te liegen en bedriegen dat als Aurora hem ze onverwachts raken kon hij zichzelf even geen houding wist te geven. Haar woorden trokken Iro weer uit zijn gedachten en hij keek haar rustig aan. 'Kennelijk. Als het bij jouw anders dan eerst aanvoelt dan kunnen we andere daar ook mee helpen. Als ze zelf willen natuurlijk.' zei Iro en hij zag dat ze ergens aan zat te denken. 'Had je nog een herinnering? Anders heb ik er nog wel eentje. Ik zal niet zeggen dat het eentje is die ik eigenlijk wil delen, maar als het helpt?' vroeg iro haar. Het liefste deelde hij die herinnering ook niet, maar steeds als hij er aan terug dacht kon je kleine rode vonken rond Iro heen zien schieten. Dit was een neven effect van zijn woede, maar enkel weinige wisten daarvan.

Toen Aurora aangaf dat het experiment geslaagt was duurde het even voordat Iro reageerde. Het leek alsof hij even uit balans was geraakt. Uiteindelijk reageerde Iro wel waarop Aurora zei: "Ja eigenlijk wel een fijn idee dat dit mensen over trauma's heen zou kunnen helpen. Mogelijk heb jij al wel wat leerlingen die je hulp kan bieden hiermee.". Vervolgens vroeg Iro of Aurora nog een herinnering had om te proberen. Hij gaf aan dat hij er zelf wel een had maar dat hij die liever niet deelde. "Ik heb wel een herinnering, ik zou het niet van je vragen om een herinnering te delen die je liever niet wil delen. De herinnering is emotieloos, maar volgens mij wou jou proberen de herinnering zelf aan te passen toch?" vroeg Aurora vriendelijk waarna ze rustig ging zitten.

Aurora had gelijk. het zou fijn zijn als ze zo andere konden helpen hun traumatische herinneringen te verzachten dus knikte Iro. Hij stelde een herinnering voor, maar eigenlijk wilde hij die liever niet delen. Hij vond het te grof, al had hij toen wel onder invloed van de duisternis gestaan gehad die zijn woede had gebruikt om zelf sterker te worden. Haar woorden leken zijn pijn van wat hij toen had gezegd al iets te verzachten. Zelf had Iro ook geprobeerd er wat aan te doen, maar het gevoel was toen enkel nog maar erger geworden. 'Je hebt gelijk Aurora. Je kunt het niet van me vragen en inderdaad heb ik die herinnering keer op keer geprobeerd te bij invloeden, maar het werkte enkel averechts. Maar toch wil ik het eigenlijk proberen als je het niet erg vind? Het is eigenlijk meer de reden waarom ik zo boos op mijn groot ouders was en nog steeds een beetje ben, maar je snapt hopelijk wat ik bedoel?' zei iro en hij probeerde de woede van zich af te schudden, maar kleine vlammetjes leken langs hem heen te schieten, maar het was niet meer dan de rode kleur die van zijn Aura af kwam. Toch werd deze even zichtbaar als vlammetjes of vonken.

Iro gaf aan dat Aurora gelijk had en vertelde toen dat hij de herinnering inderdaad had proberen te beinvloeden. Aurora lachde even aangezien dat niet was wat ze bedoelde te vragen, maar het wat goed om te weten, ook beantwoordde het haar vraag indirect. "Als jij het graag wil proberen dan zal ik je daar graag mee helpen." zei Aurora waarna ze zag dat Iro alleen bij het denken aan de herinnering al kwaad werd. "Je hoeft je gevoelens van woedde niet te onderdrukken bij mij Iro, dat zorgt er alleen maar voor dat je energetische connecties met de buitenwereld vertroebelen. Hoewel we die regelmatig kunnen laten doorstromen om ze te verversen is het beter om ze zo min mogelijk te vertroebelen. Als je wil kan ik je leren hoe je via die connecties je emoties naar buiten kan laten gaan i.p.v. ze fysiek te uiten, misschien is dat makkelijker voor je. Maar eerst jou herinnering." zei Aurora waarna ze rustig wachtte tot Iro haar de herinnering liet zien.

Gelukkig wilde Aurora hem wel helpen en Iro luisterde naar wat ze nog meer zei voor hij zijn herinnering met haar delen zou. 'Ah zo, ik ben het gewent door jaren lang de duisternis te bevechten, maar ik zou het graag van je aannemen als we straks klaar zijn met ons experiment.' zei iro en hij concentreerde zich op zijn herinnering.

Door dat hij een brief had gekregen was Iro zich na een excuus tegen Ronodan meteen vertrokken richting de schuttels naar Shadra. Een lichte bezorgdheid had zich toen eerst meester over hem gemaakt, maar iro scheen het nog goed te kunnen verbergen. Na aankomst had hij een rijtuig aangehouden en gevraagd of de ruiter naar het ziekenhuis te gaan. Daar aangekomen was iro meteen naar de balie toe gelopen en was daar door verwezen naar de kamer van zijn oma. Die was er nog ernstig aan toe en zijn opa was bij het ongeluk meteen overleden. Ze wilde schoon schip maken voor ze sterven zou. Iro vroeg haar verrast waar ze het overhad en kreeg daarna met horten en stoten te horen dat zijn ouders helemaal niet overleden waren, maar ergens op Gren woonde. Een vreemd gevoel bekroop hem, maar echt woede was het niet meteen. Wel een teleurstelling in zijn groot ouders. Waarom ze het nooit eerder verteld hadden en zo, maar toen hij het verhaal hoorde hoe ze hem als baby bij zijn ouders hadden ontfutseld met een smoes dat ze nooit voor hem zouden hebben kunnen zorgen maakte iro kwaad en dat samen met alle leugens maakte hem razend van woede. Zo zelfs dat hij de oude stervende vrouw begon uit te voeteren. De vonken werden ware donker rode en zwarte vlammen die rond hem heen danste. Het schade niets rond om hem heen zoals echt vuur zou doen, maar het was een angst aan wekkend beeld. Bij zijn laatste woorden stierf de vrouw, maar Iro had geen enkele vorm van magie gebruikt. Zijn woede bleef stijgen en was oncontroleerbaar aan het worden. Zo erg zelfs dat de duisternis in hem toen nog meteen zich voeden met Iro's haat. Hoewel Iro nog niemand wat deed stopte hij de herinnering toch toen hij de deur weer naar buiten de kamer uit stapte.

Iro vond dat ze meer dan genoeg gezien had en was benieuwd of ze daar wat mee aankon. Hij hield zich niet perse in, maar Iro wilde voorkomen dat hij weer zo gevaarlijk kwaad werd al waren de rode en zwarte vlammen rond hem heen te zien, maar niet zo hoog als tijdens zijn herinnering. 'Ik snap best als je er niets mee kunt.' zei Iro terwijl hij Aurora even niet aankeek. Hij voelde zich misselijk worden over het feit dat hij nu pas merkte hoe veel invloed die duistere kant toen vat op hem had gehad. Te veel naar zijn zin.

Iro gaf aan dat hij geinteresseerd was om van te leren hoe hij zijn energetische connecties kon gebruiken. Aurora knikte en zag vervolgens Iro zijn herinnering. Woede op deze manier was een lastige emotie om mee te helpen aangezien de woede diep zat en dit niet de wortels van de woeden waren, maar de gevolgens. Toch dacht Aurora even na om een plan van aanpak te maken. Plotseling had ze een idee en ze keek naar Iro toen hij aangaf dat hij het begreep als ze er niks mee kon. "Ik heb wel een idee, hopelijk helpt het. probeer je maar te ontspannen, ik weet dat de Iro die ik nu tegenover me heb op een hele andere manier met deze emoties om zou kunnen gaan. Die duisternis die je daar nog in je had is weg." drukte Aurora Iro op het hard waarna ze diep in en uit ademde. Voorzichtig voelde ze via de connectie die ze met Iro had gemaakt even naar de herinnering die hij had laten zien en riep toen deze herinnering op in hun gezamelijke "bewustzijn" die met de connectie spreuk van Aurora was ontwikkelt.

Nadat Iro zich had geexcuseerd tegen Ronodan vertrok hij snel richting het shuttle platform. Aurora liep rustig mee in haar dierlijke vorm. Ze wist dat de Iro van toen nog niet gereed zou zijn om met haar als persoon door een deur te kunnen, echter had ze ook gezien dat Iro stiekem wel een beetje een dieren vriend in zich had, dus besloot ze als tijger mee te lopen. Op de shuttle drukte Aurora haar tijger kop tegen Iro zijn zij aan en zei ze als een soort echo in de herinnering: "Ik ben er voor je.". Toen de shuttle was geland hield Iro al snel een rijtuig aan en gaf aan dat hij naar het ziekenhuis toe wou. Op het rijtuig ging Aurora nogsteeds in haar dierlijke vorm bij Iro zijn voeten liggen. Zo wou ze laten blijken dat Iro niet alleen was en dat ze hem niet in de steek zou laten. Toen ze aankwamen liep Aurora rustig met Iro mee constant binnen aai afstand zodat Iro haar kon aaien indien hij dit wou. Toen ze bij de kamer van zijn oma aan kwamen sprong Aurora met haar voorpoten tegen het bed aan zodat ze het gezicht van de vrouw kon zien, Iro stond naast haar terwijl zijn oma de waarheid aan hem vertelde. Aurora begon steeds luider op de vrouw te grommen. Toen Aurora voelde dat Iro teleurgesteld was schuifelde ze tegen hem aan als een grote knuffel. "Dit is heftig, ik snap het als je even niet weet wat je moet voelen." galmde Aurora haar stem weer door de herinnering. Daarna vertelde de oma dat ze Iro als baby eigenlijk van zijn ouders gestolen hadden aangezien ze nooit voor hem hadden kunnen zorgen. Aurora gromde luid op de Oma maar doordat ze tegen Iro aan stond liet deze grom een kalmerende vibratie door hen heen gaan, voor de Oma zal het vast angstaanjagend geweest zijn. "Je hebt al het recht om kwaad te zijn op haar Iro, toch wil ik je vragen om die woedde omtezetten in iets productiefs. Ik weet zeker dat je dat kan." klonk Aurora haar stem opnieuw. Nadat Iro tegen de oude vrouw had gesproken overleed deze. Aurora stond rustig tegen Iro aan en voelde hem steeds kwader worden. Ze drukte haar tijger kop tegen zijn hand en zei toen: "Ik ben er voor je, je groot ouders waren laf, maar jij bent dat niet, en jij bent ook sterk genoeg om de woede van je af te laten glijden. laat het plaats maken voor de echte emoties die er achter liggen. Jij bent sterker dan wat je grootouders je laten voelen, jij kan de door hun veroorzaakte emoties de baas zijn zonder ze weg te stoppen.".

Toen de herinnering weer stopte gloeide Aurora haar ogen nog een fel wit licht al werd dit gauw minder. Ze keek even naar Iro om te zien hoe hij zat te kijken. Ze hoefde deze herinnering niet terug te sturen aangezien ze het collectieve bewustzijn van haar en Iro had gebruikt om de herinnering in aan te spannen. Ze vroeg zich af of het effect gehad zou hebben, zeker doordat ze wist dat de herinnering zelf niet veranderd was, maar misschien voelde Iro zich wel anders? Aurora keek rustig naar Iro en wachtte af tot hij begon te spreken.

Toen hij zijn herinnering had laten zien en Iro zei dat hij het wel begreep als zij er niets mee zou kunnen, maar Aurora leek er wel iets mee te kunnen en ze haalde de herinnering weer naar boven. Het was vreemd genoeg, maar ergens voelde hij na de herinnering niet de hoeveelheid woede die hij eerder wel had gehad en zelfs nadat hij het zelf had geprobeerd aan te passen. Hij was nog steeds boos op hen, maar de donker rode en zwarte vlammen waren nu niet meer dan kleine bijna onopvallende vonken. Hij voelde zich nu meer teleur gesteld op zijn groot ouders. Iro schudden grinnikend zijn hoofd. 'Nooit gedacht dat het lukken zou. Bedankt Aurora.' zei hij en kende het vervolg heel goed, maar die wilde hij echt met niemand anders delen dan met de man waar hij zo veel van hield. Die had hem gered samen met de Academy zonder echt grote schade. Hooguit was er wat rommel geweest dat gemakkelijk op te ruimen was geweest. Nou ja rommel??? De arena had er bijna net zo uit gezien als de ruïnes van de oude school.

Aurora glimlachte toen ze zag dat Iro aan de herinnering dacht maar er niet zo een sterke reactie meer op had. "Nooit gedacht dat het zou lukken. Bedankt Aurora. " zei Iro. Aurora wuifde zijn bedankje weg en zei: "Graag gedaan buddy.". Aurora zag dat Iro nog even aan iets anders dacht maar dit niet vertelde. Dat vond ze dan ook prima, toen herinnerde ze zich dat Iro wel geïnteresseerd was om te leren zijn energetische connecties te gebruiken. "Goed als je wil kunnen we gaan beginnen met je energetische connecties, wel zou ik dat graag bij de broeikas doen aangezien je daar tot rust leek te komen, en dan zal het makkelijker zijn om je die connecties te laten voelen. Van nature kunnen we dit ook niet echt en het is een techniek die door Novanen op Gren is ontwikkeld dus ik kan me voorstellen dat het lastig zal zijn voor je om het onder de knie te krijgen, maar ik weet zeker dat je het kan." verklaarde Aurora.

PROFILE MAGICIAN

» These drugs are for babies I'll manipulate you crazy
» Just some memories.
» Memories will never be the same
» ✿ ;; Thanks For The Memories.
» The memories of a warrior

Manipulate memories, not situations {Master Iro}

Manipulate memories, not situations {Master Iro}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen