Langskomen

Savador ging wat voorover gebogen zitten in de stoel. Zijn ellebogen steunden op zijn knieën en zijn ingevouwen handen zweefden roerloos boven de grond. 'Misschien straks,' herhaalde hij Deshas' woorden zacht, met een vastbesloten knik. Hij moest nu eerst even rusten in plaats van zich direct weer uit te gaan leven. Al waren er keuzes zat waar hij uit kon kiezen tussen de leerlingen. Die zwierven straks ook nog wel rond, en misschien was het dan niet eens meer nodig. Hij schonk Deshas een kleine grijns terug, opgelucht over het feit dat hij nu in ieder geval een stuk kalmer leek dan daarnet. Savador richtte zich wat meer rechtovereind zittend op bij het horen van Deshas' vraag. 'Je kunt zeggen dat ik mijn eigen trainingsschema in elkaar heb gezet, die ik minstens twee keer per dag wil herhalen,' sprak Savador zelfvoldaan alsof het een onbereikbare prestatie was. Zijn mondhoeken krulden vervolgens om tot een trotse glimlach.

Deshas had zijn hoofd weer even in zijn nek gelegd en staarde weer naar het plafon terwijl hij zich met de minuut rustiger voelde worden. Ondertussen luisterde hij naar Savadors woorden op zijn vraag. Hij floot even zachtjes tussen zijn tanden door. ''En dat werkt?'' vroeg hij maar het klonk niet alsof hij Savador daar niet op vertrouwde. Het klonk meer als feit dan als vraag. Hij keek Savador weer aan. Er lag even een bedenkelijke blik in zijn ogen. ''Wij zijn bijna aan het einde van je eerste periode als opvolger Savador'' begon hij. ''Je hebt alles sneller opgepikt dan ik had verwacht eerlijk gezegd. Je loop voor op schema. Dus ik dacht dat we binnenkort misschien wel een soort oefen examen kunnen houden om je even te testen'' sprak hij zijn gedachte hardop uit.

Savador keek Deshas glimlachend aan, deelde zijn trots met hem toen hij tussen zijn tanden floot. 'Dat werkt,' zei hij met zekerheid als antwoord op zijn vraag. Hij leunde triomfantelijk achterover in zijn stoel, tot hij met zijn rug tegen de rugleuning zat. Zijn gouden ogen bleven Deshas aanstaren toen hij verdersprak. De verzwakte glimlach op zijn gezicht werd alleen maar breder toen hij was uitgepraat. 'Waarom ook niet? Ik ben al meer gereed dan je waarschijnlijk van me zult verwachten,' sprak hij erover alsof het geen enkel probleem was en hij dat oefenexamen wel even uitvoerde. Maar in feite werd de onzichtbare knoop in zijn borst groter en harder, en vroeg Savador zich af of onderdelen die aan de orden konden komen tijdens het examen, genoeg getraind waren naar zijn gevoel.

Deshas glimlachte even kalm. ''Blij dat je er zo over denkt. Ik verwacht ook veel van je Savador'' zei hij. Daarna kreeg zijn uitdrukking iets serieus. ''Als je nog tegen moeilijkheden aanloopt laat het me dan wel weten. Je hebt sowieso toegang tot elk boek in mijn studeerkamer. Ik zal namelijk niet degene zijn die je echte examen afneemt'' zei hij tegen Savador. Het oefen examen kon hij hem nog bij helpen, maar het echte examen mocht hij niet eens bij zijn. Dit om te voorkomen dat Savador zou slagen omdat Deshas hem had geholpen. Dat waren de regels. Geen enkele Legendarische Magican mocht bij het examen van zijn of haar opvolger aanwezig zijn. Deshas was ervan overtuigd dat Savador met vlag en wimpel zou slagen. Maar hij wou alles in het werk steken om hem nog zoveel mogelijk te helpen. ''Ik zal je maar vast vertellen dat bij je echte examen ik niet aanwezig zal zijn. Dat zijn eeuwenoude regels en tradities die me tegenhouden dat te doen'' vertelde hij Savador.

Al glimlachend sloeg Savador zijn armen over elkaar heen. 'Je kunt van me op aan gaan,' verzekerde hij Deshas met veel vertrouwen. Hij wuifde kalm Deshas' woorden weg over moeilijkheden en toegang tot boeken. 'Dat is allemaal overbodig. Ik doe het op mijn eigen houtje, anders is het niet op het hoogste niveau. Ik durf erop te wedden dat ik al ver voor Norwood lig. Ver voor iedereen. Ik zal hem opnieuw laten evenaren wat schaamte en verlies is wanneer ik hem driemaal zoveel beter overtref in het examen, je zult het zien.' Zijn woorden dropen van de spot en van de hooghartigheid, wat ook wel noodzakelijk was als hij zijn eigenlijke weinige zelfvertrouwen en zijn zorgen verborgen wilde houden. Het was toch duidelijk te zien dat zijn gezicht betrok toen hij hoorde dat Deshas niet bij het examen aanwezig zou zijn, alsof er een barst in zijn onverwoestbare masker kwam. 'Het is niet erg,' loog Savador met een glimlach als van een boer met kiespijn. 'Uiteraard zal ik het uiteindelijk toch alleen moeten aanpakken als ik eenmaal in je voetsporen treed.' Hij forceerde zichzelf de gedwongen glimlach aanwezig op zijn gelaat te houden, hoe vermoeiend het ook was.

Deshas barstte even in een minachtende lach uit. ''Natuurlijk lig je al ver voor op Norwood. Die labiel Ferost is er toch amper om hem te trainen'' zei hij met veel spot en verachting in zijn stem. Hij liet ongelofelijk duidelijk merken dat hij zowel Norwood als Ferost niet uit kon staan. Alsof het voor hem vanzelfsprekend was dat duistere magiërs ver boven woud magiërs stonden. Maar toch had Deshas wel gemerkt dat Savador het flink vervelend vond dat Deshas niet bij het examen aanwezig zou zijn. ''Dat, maar die regels zijn er ook om te voorkomen dat we vals spelen. En met 'we' doel ik meer op de Legendarische Magicans dan op de opvolgers. Ik zou mezelf ook niet helemaal vertrouwen als ik bij jou examen aanwezig was. Tuurlijk heb ik het volste vertrouwen in je, maar geef toe, bij Diva's Suasama examen heb jij ook zo je deel bijgedragen om te helpen dat ze zou slagen. Ze zijn bang dat ik je stiekem dingen in ga fluisteren die je helpen het examen door te komen'' zei Deshas met een lichte grijns. Hij vond het zelf ook vervelend dat hij niet bij het examen mocht zijn. Deshas zou de hele tijd met zo'n bittere nasmaak in zijn mond moeten wachten op de uitslag. Om gek van te worden waren zulke momenten. Dat vrat aan je.

Savador staarde Deshas even verbaasd aan toen hij plotseling in lachen uitbarstte, maar lachte later net zo hard met hem mee. Norwood faalde zwaar in tegenstelling tot hem, als het vanzelf niet gebeurde kon hij zelf nog stiekem een vals spelend steentje bijdragen om het zijn rivaal zo zwaar en gevaarlijk mogelijk te maken. Misschien zelfs zo gevaarlijk dat hij het niet meer na zou kunnen vertellen. Dat zou nog eens mooi zijn als dat gebeurde. Hij wilde Ferost' gezicht weleens zien als het o zo tragische nieuws hem werd medegedeeld dat Norwood het niet gehaald had. Letterlijk. Hij zou dagenlang met een grote grijns rondlopen, alleen even medelijden voor Madeline tonen zo nu en dan, en wanneer hij uit haar buurt was tot diep in de nacht drinken op die geweldige gelegenheid. Samen met Deshas, natuurlijk. 'Die lamme bostakken bewijzen nog maar eens dat ze zwak zijn, met een hoofdletter Z,' gaf Savador glimlachend als reactie. Hij trok een onschuldig gezicht toen Deshas over valsspelen begon, keek hem aan alsof hij dat nooit zou doen. Hij had moeite zijn geproest binnen te houden. Norwood zou het ongelofelijk zwaar gaan krijgen en hij zou van niets weten als hij het examen uiteindelijk succesvol had afgelegd. 'Dat is begrijpelijk, Deshas, maar geen zorgen. Ik kan het gemakkelijk alleen af,' wuifde Savador zijn woorden weg met een brede grijns.

''Mijn onderdeel zal Norwood in elk geval nooit halen. Ik ga het hem zo moeilijk maken dat het een wonder is als hij er levend vanaf komt'' grijnsde hij kil. De moordlust flakkerde weer aan in zijn ogen. Hij wist nog niet precies wat Norwoods opdracht zal zijn als het zover was maar het zou geheid dodelijk en ongelofelijk moeilijk zijn. Hij grijnsde even net zo breed als Savador. ''Tuurlijk maak ik me geen zorgen'' zei hij. Dit keer was het Deshas die loog. De zorgen vraten hem zowat levend op. Deshas stond daarna op en liep naar een van de kasten. Hij trok de glazen kastdeur open en pakte er een donkere kristallen fles uit. Hij greep twee glazen en schonk ze beide vol. De fles zette hij terug en de barnsteen kleurige vloeistof in een van de glazen gaf hij aan Savador. ''Voorzichtig, dit is de sterkte drank ooit gemaakt. Shadraans uiteraard'' waarschuwde hij hem. Ook Deshas nam kleine slokjes terwijl hij bij de meeste sterke drank zijn glas direct achterover sloeg.

Savador trok lichtelijk zijn wenkbrauwen op toen hij een soortgelijk idee uit Deshas' mond hoorde komen. 'Schaam je diep, Deshas,' zei hij op een bestraffende toon, al gleed er daarna wel een glimlach over zijn gelaat. 'Heb jij die spreuk soms nog geactiveerd waarbij je onbewust mijn gedachten kan opvangen? Ideeën stelen is niet zo netjes, moet je weten.' Het kon hem nauwelijks iets schelen als dat het geval was geweest, of ze gewoon hetzelfde dachten. Het zou hem niet eens meer verassen als dat laatste het geval was. Deshas en hij leken al in zoveel opzichten op elkaar. Als Norwood het maar bemoeilijkt werd op de één of andere manier, dan was het goed. Hij schonk zijn vriend een grijns terug om aan te tonen dat hij blij was om het feit dat hij zich geen zorgen maakte. Maar zijn bleke handen waren bevend van de spanning die hij nu al kon voelen voor het examen, tot vuisten gebald. Deshas had geen idee. Hij kon zich beter wel zorgen maken, want hij wist niet of hij er al geheel klaar voor was. Savador volgde zwijgend Deshas' bewegingen met zijn ogen toen hij opstond en iets uit een kast pakte. Toen hij zag dat hij wat inschonk, gleed er een smalende glimlach over zijn gezicht. Het was alweer een tijd geleden dat ze samen wat gedronken hadden en het werd weer hoog tijd. Nu was de perfecte gelegenheid om gewoon even zorgeloos achterover te zakken met een glaasje drank. Hij keek hem kort even aan toen hij hem waarschuwde tijdens het aanreiken van zijn glas. Hij snoof even voorzichtig aan de drank. Het rook behoorlijk sterk, inderdaad. Met zijn lippen op de rand van het glas nam Savador een klein sipje, maar hij had nog maar amper een druppel binnen of hij proeste alles weer uit. 'Grote Vrouwe Medusa!' riep hij verontwaardigd uit. 'Wat is dit voor spul? Probeer je me te vermoorden, Deshas!' Savador ademde diep, misschien wat overdreven uit terwijl hij zich weer in zijn stoel liet zinken, zijn blik ongelovig op het glas met de onschuldig ogende drank gericht.

Deshas grijnsde even. ''Ik moet je teleurstellen Savador. Maar nu is het gewoon een kwestie van grote geesten denken hetzelfde'' grijnsde hij. Hij liet de drank in zijn glas even rond walsen maar barstte in lachen uit toen Savador de drank nogal sterk vond. ''Ik zei nog doe voorzichtig'' zei hij nog lichtelijk na lachend. ''Dit is Shadraanse absint. Dit is gemaakt op basis van anijs, absintalsem, venkel en een aantal aanvullende kruiden. In dit geval ook met bosbes om het die donkere kleur te geven. Normaal gesproken is absint geel groenig'' vertelde hij daarna waarna hij nog een slokje nam. Hij voelde hoe de drank via zijn keel naar beneden gleed en overal waar het langs kwam hem verwarmde. ''Ik moet eerlijk bekennen dat dit spul een tijd lang verboden is geweest. Je mag het pas sinds vijf jaar weer kopen of maken. Dit omdat absintalsem dodelijk is. Het is een gif soort, daarom heb ik je glas iet helemaal volgeschonken. Teveel van dit spul tegelijk en je wordt knettergek. Maar op deze manier kan het weinig kwaad'' zei Deshas en nam nog een slokje. Hij proefde duidelijk de nasmaak van de anijs.

(Absint is trouwens een echte drank. Het werd in de jaren 30 verboden. Pas in 2005 werd het absintverbod in Nederland en België opgeheven. En dat je er knettergek van wordt of zelfs dood aan gaat is ook echt waar Razz

)

Savador schonk Deshas een grijns terug. 'Als ik het niet dacht,' zei hij zacht terug. Zijn gezicht betrok toen Deshas hem het volgende moment uitlachte. 'Ik doe voorzichtig!' zei hij op een lichtelijk snauwende toon als een koppig kind dat niet aan zijn fouten wilde toegeven. Hij staarde hem tussen een aantal sluike lokken door gefronsd aan toen hij over de drank begon uit te leggen. Met een grijns liet hij zich weer tegen de rugleuning zakken en hield zijn blik gericht op het glas met het drankje dat hij voor zijn gezicht ophief. 'Daar kun jij natuurlijk weer simpel genoeg aan komen.' Het zou hem niets verbazen als Deshas dit spul had gehaald bij één of andere duistere handelaar in de tijd dat het verboden werd. 'Zolang het maar drank is, is het goed. En sterven aan een overvloed aan drank lijkt me een heerlijke dood,' zei Savador waarna hij een piepklein slokje nam. Ditmaal liet hij zich aan de drank in zijn mond wennen voor hij het doorslikte.

(i know xD)

Deshas bleef Savador grijnzend aankijken toen hij lichtelijk tegen hem begon te snauwen. ''Ik zit je maar wat te jennen Savador'' zei hij serieuzer dan zijn blik liet zien. Gelukkig bleef hij niet lang boos. Deshas grijnsde opnieuw breed bij Savadors volgende woorden. ''Uiteraard. Je kent me toch? Als het verboden is moet ik het hebben. Maar hoe dodelijk het ook mag zijn, het is verdraaid lekker spul als je er eenmaal aan gewend bent'' zei hij en sloeg zijn laatste slokje in een teug achterover. ''Sterven aan drank lijkt mij inderdaad ook geen verkeerd einde. Als het maar goede drank is'' zei hij terwijl hij het glas neerzette. Hij ging weer in zijn stoel zitten. Hij richtte zijn blik op de buitenlucht.

(Ja, ik weet niet tot hoever jouw kennis reikt dus ik geef beleefd een toelichting xD)

Achteraf keek Savador glimlachend naar zijn vriend terug. 'Weet ik toch,' zei hij op Deshas' woorden. Hij staarde emotieloos naar de bruinig amberkleurige vloeistof in zijn glas, alsof hij ergens over aarzelde. 'Ik vrees dat ik nog niet helemaal over dat gewenningsgedeelte heen ben,' mompelde hij zacht. Zijn blik ging snel naar Deshas' glas, die al zo goed als leeg was. Alsof hem dat de drang gaf om het ook op te drinken, zette hij zijn eigen glas weer aan zijn lippen. Hij grijnsde breed om Deshas' opmerking. 'Kom op, Deshas. De drank die wij drinken is altijd goed. Anders dronken we het niet,' grijnsde hij waarna hij nog een klein slokje nam. 'Wanneer komen die achterneefjes en nichtjes van me eigenlijk?' vroeg Savador plotseling. 'Felicia is al aardig een tijd zwanger, niet?' Hij tikte bedenkelijk met een vinger tegen het glas terwijl Deshas aankeek.

(Geeft niks hoor, dat is alleen maar fijn xD)

Zalas sprintte door de gangen van de Toren. Vandaag was Asb'el niet bij hem. Zijn lange witte vlecht wapperde achter hem aan. Zijn wangen waren rood van de inspanningen van het rennen. Hij moest echt Deshas spreken. Zalas stormde een deur door en stopte even toen hij de vele wenteltrappen zag. Hij steunde met zijn handen op zijn knieen en kreunde even. ''Waarom Deshas, waarom'' hijgde hij. Hij zette zichzelf weer in beweging en rende de trappen op, steun zoekend bij de stenen muur. Hij voelde de ruwe stenen in zijn huid prikken als hij zijn hand ertegen afzette. Eindelijk bereikte hij de deur van Dorchadas. Daar klopte hij even op de deur voor hij die open gooide. Zalas kwam half binnenvallen en kon zich nog maar net tegen houden aan de deurpost. ''Deshas...'' hijgde hij maar kon verder even niet uit brengen. Toen Zalas weer wat op adem was gekomen keek hij Deshas weer aan. ''Het....het is Marcus. Hij is weer in beweging en gesignaleerd'' zei hij nog steeds moeilijk ademend. Hij zakte een beetje in elkaar tegen de deurpost en probeerde zijn hartslag te laten dalen door diep in en uit te ademen.

Savador keek geschrokken op toen de deur plotseling open werd gegooid. Met een ruk draaide hij zijn hoofd om, zijn blik nijdig op de deuropening gericht. Wie durfde het zomaar binnen te stormen terwijl hij en Deshas overduidelijk even zaten bij te praten? Zijn dreigende uitdrukking verdween direct van zijn bleke gezicht toen hij Zalas bij de drempel van de kamer zag staan. 'Zalas,' sprak hij wat verbaasd. Zalas was wat hem betreft altijd welkom, maar het was hem een raadsel waarom hij er wat afgepeigerd uitzag. Wat deed het er ook toe? Er gleed een klein grijnsje om zijn lippen terwijl hij demonstratief zijn glas ophief. 'Drink je mee?' nodigde hij hem ongevraagd uit om er bij te komen zitten. Het volgende moment verstarde Savador van top tot teen terwijl hij Zalas alleen maar kon aanstaren toen hij iets riep wat zijn hart even stil liet staan. Het glas gleed uit zijn handen en verbrak de plotselinge stilte met een luide knal toen het op de grond in tientallen scherven uiteen spatte. 'Ik vrees dat ik maar eens moet gaan,' sprak hij vlug, al klonk zijn stem tamelijk kalm. Aan zijn trillende vuisten die hij op de armleuningen legde om zichzelf uit de stoel overeind te tillen, was te zien dat de doodsangst binnenin hem wel degelijk aanwezig was. Met snelle passen liep Savador terug naar de deur om zich daarna veilig in zijn kantoor op te sluiten.

(Ik ga er maar even van uit dat je nog niet helemaal weg was Savador)

Deshas grijnsde even terug. ''Dat wennen komt wel. Moet je het maar iets vaker drinken'' grinnikte hij. Hij keek even toe hoe Savador opnieuw een slok waagde na die woorden. Hij kon de nasmaak van de anijs nog steeds proeven in zijn eigen mond. ''Daar heb je een punt'' zei hij en knikte bij die woorden instemmend. Maar Deshas gezicht betrok even toen Savador over Felicia's zwangerschap begon. ''Geen idee, ik zie Felicia nog amper. Ik wil er voor haar zijn als ze komen, maar hoe kan dat als ik niet eens weet waar ze zich bevind in dit sterrenstelsel'' zei hij en hief zijn handen even kort ter hemel als teken van machteloosheid voor hij ze op zijn schoot liet vallen. Ook Deshas keek met een ruk op, zijn hand al op het gevest van zijn zwaard, toen er op de deur geklopt werd en even later open vloog. Deshas was al gaan staan en keek verbaasd naar Zalas die letterlijk haast binnen kwam vallen. Hij hoorde vaag Savadors uitnodiging maar hield zijn blik strak op Zalas gevestigd. Alleen al bij de aanblik van zijn vermoeide houding zag hij dat hij de hele weg al aan het rennen was. En uit ervaring wist Deshas dat zoiets vaak slecht nieuws betekende. Hij voelde de bui al hangen en die werd alleen maar bevestigd toen hij Zalas' woorden hoorde. Deshas zag vanuit zijn ooghoek Savador verstarren. Inwendig uitte Deshas elke verwensing die hij kende. Hij keek met een ruk om toen hij het geluid van brekend glas hoorde. ''Goed gedaan Zalas. Breng me erheen'' zei hij tegen hem. Toen Savador de deur uit liep hield Deshas hem even tegen door een hand op zijn schouder te leggen. ''Geen zorgen, we krijgen die maniak wel'' zei hij zacht tegen hem en kneep hem even zacht en bemoedigend in zijn schouder. Daarna liet Deshas Savador gaan. ''Goed, looppas Zalas. We hebben maar kort de tijd. Dit keer wil ik het hoofd van die kerel op een zilveren schaal hebben'' zei hij op gejaagde, bevelende toon tegen Zalas.

(nee dat was ik ook nog niet)

'Dat ligt er maar net aan hoeveel jij van dat verboden spul nog op voorraad hebt,' grijnsde Savador. Hij wuifde Deshas' machteloze gebaar achteloos weg. 'Felicia komt wel terecht. Ze zal heus niet bevallen zonder dat ze jou er allereerst bij wil hebben, wel dan?' suste hij hem gerust.
Bij de deur trok Savador zich uit de losse greep los van de hand die hij plotseling op zijn schouder voelde, hij draaide zijn hoofd met een ruk in de richting waar het vandaan kwam alsof hij er behoorlijk van geschrokken was. Met een ernstige blik staarde hij in Deshas' ogen terwijl er een kleine onopvallende zweetdruppel langs zijn slaap over zijn gezicht naar beneden gleed. 'Wellicht is het beter als je hier blijft,' probeerde hij hem en Zalas nog tegen te houden toen hij op het punt stond met Marcus af te rekenen. Hij sloeg een bleke hand voor zijn mond bij de gedachte wat die psychopaat uit zou kunnen halen bij Madeline of Felicia, die nu allebei in verwachting waren. Hij wilde er niet aan denken. 'Deshas!' Savador veegde ruw het zweet van zijn gezicht en staarde hem roerloos aan. Daarna gleed er een klein nerveus glimlachje op zijn bleke gelaat. 'Kom levend terug, wil je?' zei hij op een gespannen manier van spreken.

Zalas was gauw een stap aan de kant gegaan toen Savador er als een haas vandoor wou gaan. Hij kon het hem niet kwalijk nemen. Ook Zalas had de verhalen over Marcus gehoord. Hij hoorde Savadors woorden dat ze beter hier kunnen blijven. ''U snapt het niet. Als we hem nu niet de confrontatie met hem aan gaan krijgen we misschien nooit meer de kans'' zei hij tegen hem. Ook al was Zalas technisch gezien ouder dan Savador, het bleef wel het schoolhoofd en daarmee dus hoger in rang dan hij. Maar dat was ook de enige reden waarom Zalas hem u noemde. Uit respect voor zijn rang. Dat waren dingen waar Zalas erg streng op was. Hij wierp nog even een blik van Deshas naar Savador en weer terug. Hij was haast even lang als beiden. Heel misschien was hij zelfs een aantal centimeter langer dan Savador. Maar bij Deshas redde hij het waarschijnlijk net niet. ''Anders ik wel. Ik ben dat gejaag zat'' verzuchtte hij omdat hij weer al die trappen af moest. Gelukkig was naar beneden minder zwaar dan naar boven. Zalas rende al naar de wenteltrap en had een voet op de eerste tree gezet terwijl hij op Deshas wachtte voor hij verder zou rennen.

Deshas schudde zijn hoofd op de woorden van Savador. ''Zalas heeft gelijk. Misschien krijgen we hierna nooit meer de kans. Dat risico wil ik niet nemen'' zei hij tegen Savador. Deshas rende achter Zalas aan maar draaide zich om toen Savador hem na riep. Hij keek zijn vriend even aan maar glimlachte toen naar hem. ''Natuurlijk'' stelde hij hem gerust al was haar daar zelf ook niet bepaald zeker van. ''Hou je uit het zicht Savador. Het gaat Marcus uiteindelijk om jou. Als jij je gezicht daar laat zien dan gaat hij geheid achter jou aan. Dat plezier wil ik hem niet gunnen en daar ben jij me iets te dierbaar voor'' zei hij serieus tegen hem. Daarna stormde Deshas achter Zalas aan de trappen af.

Savador steunde tegen de deurpost aan en keek met een ernstige blik van de één naar de ander toen ze beide zeker over het feit waren dat ze nú in moesten grijpen, en niet moesten wachten op de volgende keer die er misschien wel niet meer kon komen. 'Goed dan,' verzuchtte hij met tegenzin. Hij bleef in de deuropening van de kamer staan toen Deshas en Zalas al stormend op weg naar Marcus gingen om het hem voor eens en altijd betaald te zetten. Zijn mondhoeken krulden om tot een zwak grijnsje op zijn woorden. 'Geen zorgen, ik hou me wel uit het zicht,' verzekerde Savador hem. Nadat Deshas weer achter Zalas aan was gesneld, sloot hij met een ongemakkelijk gevoel in zijn maag de deur. Hij ijsbeerde wat door de kamer voor hij in een stoel neerplofte en zijn zenuwen uit probeerde te bannen met de overgebleven Shadraanse absint in zijn halflege glas. Savador mompelde tussendoor zachte Shadraanse gebeden voor Deshas en Zalas, die hij in de tussentijd ook als vriend was gaan beschouwen. Het einde van hun leven dat door Marcus zou worden veroorzaakt, zo'n simpele dood zou gewoon niet bij hen passen. Vooral niet bij de Heer der Duisternis.

PROFILE MAGICIAN

» Even langskomen

Langskomen

Langskomen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen