Wat een kl*te hitte, bedenkt Night zich met een, mogelijkerwijs nog meer geagiteerd gezicht als normaal. ''Fuck fuck fuck.'' scheld hij terwijl hij voor de zoveelste keer die dag met zijn hand door zijn plakkerige zwarte haren glijd. Zijn fobie voor aanrakingen, daarmee vooral bij zijn sleutelbeenderen is werkelijk moordend bij temperaturen zoals deze. Oh was hij maar weer op Shadra waar de zon bijna nooit scheen en de temperatuur altijd perfect was voor een sjaal en capuchon; precies de outfit waar Night het liefst in loopt. Maar nee, vandaag was hij verplicht om in een gebroken wit shirt te lopen met een zwarte sportie boypants eronder zodat er nog iets van lucht bij zijn lichaam kwam. Zijn blote armen irriteren hem mateloos, simpelweg omdat het meer huid laat zien dan hij had gewild en precies die delen nu langzaam rood kleuren. ''Wat een klote weer.'' mompelt hij venijnig, tegen niemand specifiek. Hij was gewoon geïrriteerd en moest het kwijt, aangezien er niemand in de buurt was moest dat meer gewoon tegen de warme lucht zelf; de schuldige.

Night had geen idee waar hij naartoe aan het lopen was in deze zinderende hitte. In ieder geval niet naar de les die vandaag op het grasveld plaats vond. DAG, echt niet dat hij in de brandende zon gaat zitten en leren over hoe prachtig het gras en moeder natuur wel niet is in een lesje nutteloze woudmagie. Pff. Moeder natuur is het volledig schuld dat we nu zo'n warme dag hebben, kon ze niet even een extra koepel maken die er voor zorgde dat er nóg minder zon binnenkomt dan nu? Dan was de opwarming ook meteen verleden tijd. Wat nu moeder natuur een 'slim' en 'levend' wezen, pfháh. Tanden knarsend stapt hij verder, de zweetdruppeltjes die langs zijn nek naar beneden glijden met pijn en moeite negerend. Night's ogen vallen op de ruïnes in de verte. Hmm, misschien dat daar wat verkoelende schaduw te vinden is? Tenslotte staan die blokken aangekoekt modder er al een eeuw of twee, of hoe oud Savador ook mag zijn, dan zou er toch wel een plekje te vinden moeten zijn waar de zon nooit schijnt. Night's mondhoeken dreigen even omhoog te krullen dankzij zijn eigen innerlijke sarcasme maar vallen weer bij het voelen van een fohn-achtige wind. ''Godver.''

Night heeft koers gezet voor de ruïnes, ofwel het stukje saaie geschiedenis waar ze vooral in het eerste en tweede jaar al oneindige verhalen over gehoord hebben. Spookverhalen het meest, maar werkelijk is er niets te zien en zijn het gewoon de restanten van een deel van de school die intussen helemaal overwoekerd zijn met onkruid. Goede zet, moeder natuur, een school is tenslotte ook geen aanzicht, beter om er overheen te groeien. Onkruid er over?

Enkele rotsblokken zijn hem zijdelings al gepasseerd wanneer zijn halflange donkere haar daadwerkelijk tegen zijn voorhoofd plakt. Night blaast de nog niet doorweekte plukjes uit zijn gezicht en kijkt dan smachtend naar een stuk schaduw verderop. Het was een soort driehoek aan omgevallen pilaren waaronder een donker veld aan schaduw. ''Eureka.'' spreekt Night met een flauwe grijns, de laatste meters naar de plek overbruggend. De plotse koelte in plaats van de hitte veroorzaakt een korte rilling over zijn ruggengraat; heerlijk. Zonder pardon gooit Night zich languit in het gras, zijn ogen een stukje voor hem op de blauwe hemel gericht. Geen wolk aan de hemel; wat een hel. En hier dacht Night dat de hel onder de aarde was en heet en de hemel bovenaan en koel, wat een onzin. Langzaam sluit hij zijn ogen, zijn armen achter zijn hoofd vouwend, een knie in de lucht en de andere lui plat op de grond. Hier kon hij wel een aantal uren vertoeven, al was het maar om wat slaap in te halen van de afgelopen plakkerige nachten.

---

words; <3 | notes; Wist even niet hoe ik verder moest gaan hihi, weet niet hoe hij zijn entree gaat maken en stuff, so. c:

Het heerlijk verkoelende briesje dat door Night's donkere haren waait is vergelijkbaar met een oase vinden in de woestijn, het was heerlijk verkoelend en voor meer kon hij momenteel gewoonweg niet wensen. Een smalle grimas staat op zijn lippen waarna hij zijn ogen sluit en simpelweg hoopt dat de slaap over hem heen zou waaien en hij de komende paar uur zoet zou zijn. In de lessen zouden ze hem toch niet missen, tenslotte was hij er sowieso al bijna nooit. Kort wiebelt hij van links naar rechts en spreid hij zijn armen in verschillende posities tot hij de ideale positie gevonden heeft. Hij zucht en laat vervolgens alle gedachten varen, waardoor hij voordat hij het echt doorheeft al half in slaap getuimeld is. Zijn slaap bestaat uit geen enkele droom, geen enkele visie behalve leegte. Het was zwart voor zijn ogen, zoals altijd, en op het doek speelt huidig nog geen film af. Het is heerlijk verzachtend, vertederend haast hoe ongelofelijk zeldzaam een goede slaap is. Wanneer hij dan ook dreigt te ontwaken zet hij alle zeilen bij om dat vertederende gevoel vast te kunnen houden. Net wanneer dat dreigt te lukken wordt het eerste geluid gevolgd door een tweede en kort daarna door een derde. Wat krijgen we nu weer... vraagt Night zich slaperig af, zijn ogen nog altijd koppig gesloten.

Voor een X aantal minuten houdt hij deze koppige houding aan tot hij grommend zijn ogen opent en half overeind schiet. Hij ramt zijn gebalde vuist neer op de grond naast zich en springt vervolgens overeind bij het eerstvolgende geluid wat hij hoort. Wie, wát en de grootste vraag Waaróm. Waarom moest hij altijd gestoord worden tijdens een van die momenten dat hij gewoon het liefst alleen was? Night was geïrriteerd en meer dan dat gewoon simpelweg en op z'n zachtst gezegd kwaad. Niemand hield hem ongeschonden uit zijn slaap zonder daar ofwel verbaal ofwel fysiek de consequenties van te voelen. Bij de eerstvolgende doffe knal draait hij zijn hoofd als een havik naar de geluidsbron. Daar in de verte kan hij het gestalte van een wezen zien en naast diens lichaam een persoon wat klein leek in vergelijking tot de draak waarbij hij stond. Ja, het was een draak en zeker niet de eerste keer dat Night er een gezien had. Zelf was hij ook bij de les van Meneer vuur magie geweest en had hij ook geleerd over de drakeneieren. Helaas was hij weer eens in slaap gedoezeld en vervolgens de les uit geknald en sindsdien heeft hij eigenlijk geen poging meer gedaan om naar een van zijn lessen te gaan. Vuur magie is toch niet zijn ding, net zoals zoveel dat niet is. Night richt zijn oplichtende gele ogen op het schouwspel zo'n 100 meter verderop zichzelf alvast voorbereidend op de uitgebreide preek die hij ze ging geven. Draak, mens, goblin of een mier het interesseerde hem geen barst wie het was, al was het de koning van Nova hemzelf. Zijn handen propt hij pissig in zijn zakken waarna hij richting de twee toe stampt. Huidige stemming? Onweer.

Het duurt maar enkele minuten voordat hij van punt A naar punt B is, en dat is maar goed ook aangezien de twee volgens hem van plan waren om de ruïnes nog wat kleiner te maken dan ze al waren. Geen ruïnes, geen schaduw en daardoor dus geen plekjes meer voor een middagdutje? Wie dacht het joch wel niet dat hij was!? Night balt zijn vuist nogmaals waarna hij plots een opmerking maakt; ''Waar de fúck denk je dat je mee bezig bent?'' vraagt Night aan de vreemdeling, zijn ogen in die van hem borend. Het draak beest kon er niets aan doen, die was slechts een slaaf tot zijn meester en deed wat van hem verlangd werd, that's it. Het is de meester die er op aangesproken moest worden. ''Ga je heroïsche spelletjes alsjeblieft ergens anders spelen. Ergens waar niet zoveel fragiele historie staat.'' zegt Night tegen de jongen, zijn armen over elkaar slaand. Night gaf geen reet om de historie van de school, maar het was een degelijk argument en dat was nu eenmaal het eerste waar hij aan dacht. Night fronst en springt van de rots waar hij op staat naar beneden, soepel als een kat landend op de ondergrond. ''Niemand heeft zin om jouw zooi op te ruimen namelijk.'' sist Night hem toe, zijn ogen op de jongen vernauwend. Wat een joch, niets waar hij op zou vallen, niets waar hij normaal op af zou stappen. Het was voor zijn gevoel een doorsnee jongen mét een draak. Kort richt Night zijn gele ogen op het zwarte gestalte enkele meters van de jongen vandaan en dan weer terug op de jongen. ''Ga met je dierlijke slaaf ergens anders 'trainen.' '' voegt Night nog toe, met zijn handen de aanhalingstekens aanduidend tijdens zijn zin. Of hij het er nu mee eens was of niet, Night's klote karakter zou gevoeld en geuit worden nadat deze jongen hem uit zijn slaap gehouden heeft, die slaap waar hij zo voor gevochten heeft in deze hitte.
[hoop dat je er wat mee kunt[/i]

---

words; <3 | notes;

De donkerharige jongen genaamd Night, staat met zijn armen over elkaar gekruist, een aantal meters van de idioot en zijn oversized hagedis. Night's gele ogen die bliksem lijken te schieten onderzoeken het zwarte beest nog eenmaal voordat diens 'meester' zijn aandacht trekt. Het schorem wat voor zijn neus stond leek hem nog niet oud genoeg om zelf naar de wc te kunnen, en aan zijn ogen te zien kwam hij allerminst van een planeet die het waard was om te noemen. Night had eigenlijk niets tegen andere magiërs of planeten maar vandaag trof het joch hem in een bijzonder vervelende bui. Dat was zijn probleem, niet dat van Night. Zweetdruppels kringelen alweer langs zijn hals naar beneden zijn sjaal in, iets waarvan hij walgt en hem nog geïrriteerder achter laat. Hoeveel irritatie zou er nog bij kunnen komen voordat Night werkelijk een zweep erbij zou halen gemaakt uit magische materie was hem een zorg, maar dat het idee al in zijn hoofd naar voren kwam zei eigenlijk al genoeg.

Werkelijk, Night geloofde niet in die onzin praat over hoe je vrienden kunt zijn met een dier. Hoe het leuk is voor zowel de mens áls het dier. Yeah right, alsof het beest enige andere keuze heeft. Alsof het nu nog in staat is om in het wild te leven nadat hij volgepropt is met allerlei menselijk voedsel, nadat het geleerd heeft dat het dichtbij zijn meester moet blijven om eten te vergaren. Enige vorm van medelijden komt in Night opwellen wanneer hij het zwarte dier bekijkt, wat in zijn ernstige verwarring zijn meester ook nog lijkt te willen beschermen ook. Night trekt een wenkbrauw op bij zijn statement. ''Trainen... aha uhu..'' zegt Night op een heimelijke toon. ''En waarvoor dan? Zodat je kat en muis met je vriendjes kunt spelen? Oorlogje? Verover de vlag?'' Even laat hij zijn suggesties in de lucht hangen voor hij verder gaat ''Of ben je van mening dat je later een of andere beroemde magiër te draak wordt en de wereld gaat redden van het kwade?'' Vraagt hij met een kleine smaal. Dream on, baby. Bij zijn antwoord kan Night het niet laten om een zachte 'pff' te uiten. ''Dus je vermoed wel dat er troep ván komt. Dus je bent wel van plan om het gebied hier wat kleiner te maken dan het al is? Wat een vandalisme.'' concludeert Night, zijn ogen tot spleetjes geknepen. Dit joch was geen match voor hem. Hij was niet alleen ouder maar in zijn ogen had hij een gezond verstand, wat hij over de ander niet bepaald kon zeggen.

Een plots koel briesje uit het zuiden doet Night kort weg kijken van het scenario voor hem. Voor een kleine seconde ontspant hij zijn gespannen houding en weet hij zijn hoofd te wissen van haat en wrok gedachten jegens het schorem voor hem. Het briesje is wat het is; een bries-JE en daarmee sterft dit tijdelijk behaaglijke gevoel met dat de zon weer achter de wolken verschijnt. Night's eigen woorden lijken een snaar geraakt te hebben bij de jongen. Night glimlacht, stiekem tevreden met zichzelf. Niets beters dan lekker ruzie maken als het warm is, dan kon hij zijn innerlijke frustratie tenminste érgens op afreageren. ''Hoe weet jij wat ik wel en niet weet, de enige mensen die mij kunnen doorgronden zijn vrouwen dus...'' Night's blik glijdt even naar de jongen zijn broek en de plek waar, naja zijn genitaliën hóren te zitten. Eigenlijk twijfelt Night geen moment dat het joch daadwerkelijk een joch is, maar het moment was gewoon te perfect om er niet op in te gaan. Night haalt zijn schouders op en spreid zijn armen in een whatever pose. ''Whatever floats your boat man or.. girl, I don't judge.'' zegt hij met een grijns op zijn smoel.

Het joch zijn uit de kluiten gegroeide hagedis gromt een keer, en hoewel Night zich niet bepaald bedreigt voelt, houdt hij vanaf nu het beest toch iets meer in de gaten dan voorheen. ''Waarom..? Wil je de korte lijst of de lange?'' Vraagt hij met opgetrokken wenkbrauw. Was dit joch dommer dan hij leek of was hij er gewoon op uit om ruzie te starten met hem? Prima dan, laat maar komen, boy. ''Omdat ik hier eerder was. Heel simpel. Ik heb je zien, maar vooral hóren, overkomen weet je.'' zegt hij met een smalle glimlach. ''Bovendien denk ik dat het niet meer dan juist is om dit verzoek aan te nemen van een leerling ouder dan jezelf. Beetje respect, alsjeblieft?'' zegt hij alsof hij inderdaad die eervolle ouderejaars student is die hij zou moeten voorstellen. Eigenlijk beging hij een wilde gok, hij had geen idee of hij werkelijk ouder was, maar in een tijd van oorlog moet je nu eenmaal een paar offers maken. Een leugentje meer of minder zou niet veel veranderen aan de huidige situatie. ''Dus... flikker nu gewoon even op terug naar het gat waarvan je vandaan komt. Jij zit toch het liefst met je hoofd in de wolken.'' zegt hij, terwijl hij hun wegwuift. Misschien was Night een beetje over the top, misschien had hij zich beter te gedragen, maar hoe kon hij nu veranderen wie hij was? Aan de ene kant gaf hij hun geen kans en erg genoeg vond hij dat eigenlijk wel prima zo.Of het oneerlijk is? Ja. Hij was oneerlijk. So be it. Deal with it.

---

words; Hoop dat je er wel wat mee kunt... Night is gewoon een beetje gefrustreerd. :'] Komt wel weer goed ;D| notes;