<sub>Het was een lange schooldag voor haar geweest, ze had zich voor dit tremester ingeschreven voor behoorlijk wat lessen en die eisten nou eenmaal de nodige aandacht van haar. De laatste schoolbel voor de dag was dan ook een opluchting voor de brunette geweest, want het had betekend dat ze klaar was en het schoolgebouw eindelijk met een gerust hart kon verlaten. Natuurlijk zou ze de volgende dag weer net zo vroeg moeten opstaan om de volgende lessen te attenderen, maar daar dacht ze op het moment nog niet eens over na. Na de laatste les was voor haar een moment voor rust. Geen leraren meer die dingen van haar wensten, zoals het huiswerk dat ze hadden op gekregen voor die les of een fatsoenlijk antwoord op een vraag die ze niet echt had gehoord omdat ze er niet bepaald bij was geweest. Haar gedachtes dwaalden wel vaker af, ze lette wel vaker niet op tijdens de uitleg, meestal omdat ze het toch maar onzin vond wat de leraar te vertellen had. De enige lessen die haar enigszins interesseerden waren die van fire magic, echter had ze daarbij weer het ongeluk dat ze de leraar niet mocht en hij haar ook niet mocht – waardoor ook die lessen weer wat minder waren, al moest ze toegeven de afgelopen tijd geen enkele les fire magic te hebben gevolgd. Helaas zou die tijd ook weer eindigen, want zodra Savador haar weer op been kon helpen met haar vuurmagie, zou ze gewoon weer aanwezig moeten zijn. Een zucht rolde over haar lippen bij die gedachten, ze had er nu al geen behoefte aan. Het was erg eigenlijk, hoe groot de invloed van wie je leraar was kon zijn op je mening over het vak.
Haar kijkers gleden over de grasvelden heen, er zaten zo hier en daar wat te veel mensen naar haar gevoel om er ook te gaan zitten. Ze had geen zin in socialiseren, geen zin om contact te maken met enige andere student hier. Daarom besloot ze zich te verplaatsen naar het meer, daar was het nu in de herfst wat minder druk omdat het water koud was geworden en het dus niet meer aantrekkelijk was om erin te zwemmen. Rustig legde ze haar tas, waarin haar schoolboeken van die dag zaten, naast haar neer, waarna ze ging zitten en naar het meer staarde. Even rust. Even geen mensen om haar heen, zodat ze kon nadenken over alles en nog wat. Zodat haar gedachtes haar weer konden teisteren, zoals ze wel vaker deden als ze probeerde wat rust te krijgen. En wederom dwaalden haar gedachtes af naar haar vuurmagie. Zou deze ooit nog terugkeren? Was het zo’n moeilijk probleem om op te lossen of was zij nou zo blind dat ze de oplossing niet kon vinden? Doordat ze zo diep in gedachten verzonken was, merkte ze alles behalve op dat er nog een persoon in de buurt was.

& Zack</sub>