Water. Een element dat iedereen samen verbond. Het zorgde voor leven. Het liet stromen en zuiveren. Water stond symbool voor het nieuwe. En wat was een betere plek om een geheel nieuwe spreuk te leren dan bij de waterval. Oriël trok haar blik los van het vallende water en dwong het geluid naar de achtergrond. Ze had een stukje veld in de buurt van de waterval uitgekozen om de les van vandaag te geven. De energie hier voelde goed. Het was rustig en je werd er ontspannen van. Ze had deze plek met opzet uitgekozen. Een totem spirit oproepen vergde veel energie en concentratie. De leerlingen konden niet teveel afleiding gebruiken, anders zouden ze de vaardigheid niet naar voldoening onder de knie kunnen krijgen. Oriël ging op de grond zitten met gekruiste benen. Ze wachtte nog op Norwood. Ze had vanochtend een briefje onder zijn deur geschoven dat zij wat eerder heen ging naar de afgesproken plek. Ze was die ochtend vroeg wakker geweest. Ze wist niet of zijn zoon een moeilijke slaper was, maar ze dacht dat hij misschien wel wilde blijven liggen. Daarbij was het bos vroeg in de ochtend heerlijk om even alleen te zijn. Om samen met de vogels wakker te worden. Het enige waar ze spijt van had was dat ze geen kopje koffie had meegenomen. Vanochtend had ze daar nog niet zo'n behoefte aan. Maar nu de ochtend vorderde en het eerste lesuur bijna zou beginnen kreeg ze toch wel zin in een kopje.

De eerste post is gereserveerd voor Norwood. Daarna is er geen postvolgorde. De leerlingen die zich aangemeld hebben voor deze les zijn:
- Nariko
- Lea
- Skyler
- Saturi
- Roselle
- Syrax

Norwood had zich in de ochtend vroeg uit de veren gehaald. Hij had zich op de nodige voorbereidingen getroffen. Fusion lessen waren vaak best ingewikkeld. Zeker omdat je met meerdere magiesoorten en types te maken kreeg. Oriël had dan welliswaar waarzeggerij als type. Dat was vaak makkelijker te combineren dan twee elementen, omdat het niet gebonden was aan twee magiesoorten. Het maakte deze spreuk niet minder makkelijk. Het was voor Norwood dan ook geen verassing dat Oriël gekozen had voor de waterval als geschikte locatie. Hij had het papiertje opengevouwen en glimlachend gelezen. Oriël bleef een slimme vrouw, hoe hij de situatie ook bekeek. Rustig vouwde hij het briefje op en liep naar de slaapkamer van zijn zoon. Onder het dekbed lag hij zwetend en rillend. Norwood had een gekoelde handdoek op zijn voorhoofd gelegd. Hij liep naar zijn bed en zeeg er op neer. ‘Ik ga werken, Aageth,’ sprak hij kalm. ‘Als er iets is dan weet je wat je moet doen,’ sprak hij kalm en glimlachte rustig. De emmer die naast zijn bed stond wees er op dat het niet zomaar een griepje was dat Aageth had. Norwood stond op en liep rustig richting de woonkamer om vervolgens naar buiten te lopen. Het was heerlijk weer vandaag en Norwood liep kalm over de grasvelden richting de waterval en zag verder op het bekende gestalte van een vrouw zitten.
Rustig kwam hij dichterbij en legde zijn schoudertas rustig neer op de grond. Hij viste er een thermoskan uit waar ongetwijfeld een hele kan in kon. Norwood schroefde de kop los en haalde een tweetal houten mokken uit zijn tas. Hij glimlachte. ‘Ik neem aan dat op deze vroege les een kop koffie er altijd ingaat,’ sprak hij kalm. Het was niet zozeer dat Norwood had aangevoeld dat Oriël dat had gewild. Norwood had het met ieder andere persoon ook zo gedaan. Hij had een les met een collega, waarom niet het stukje collegialiteit tonen door wat extra koffie mee te nemen. Het was niet zwaar en kon zo’n les al heel anders starten. Norwood schonk een kopje in en stak zijn arm uit naar Oriël. ‘Als je wilt,’ sprak hij kalm en glimlachte. Norwood had zich de afgelopen dagen kunnen inlezen over totemdieren. Het was een interessante spreuk die voor leerlingen best nog van pas konden komen. Rustig schonk Norwood de het andere kopje in en dronk een slok van de warme koffie. ‘Wordt een volle les, deze keer,’ sprak hij kalm en glimlachte kalm naar Oriël.

HEt zou heb dit keer niet gebeuren. Steeds kwam Syrax te laat bij de lessen. Elke keer probeerde hij op tijd te komen, maar nu had hij Dregoe gevraagt om hem betijd te wekken. Het grote raam van de jongens slaap zaal waar hij met een stuk of 6 jongens lag stond open. Dregoe was geen mega grote draak en paste er gemakkelijk door heen. Zelf lag hij nog lekker in drome land toen een donkere schim door het raam naar binnen dook. Twee grote lichte groene ogen zochten zijn baasje en beste vriend. Zijn neus vertelde hem waar hij heen moest en zo te zien lag een van Syrax zijn voeten onder de dekens uit. Dregoe trok zijn tanden terug en pakte die vast om er vervolgens een harde ruk aan de voet gaf. Syrax schrok wakker en gaf een korte kreet, maar toen bungelde hij met zijn hoofd naar beneden. De andere jongens schrokken ook wakker en begonnen na de eerste schok hard te lachen. Sy grinnikte ook zachtjes en merkte dan de grond weer dichterbij kwam. Met een voet en zijn halve been vol drakenspeeksel hinkte hij naar de douches. Want het was vreselijk kleverig spul en als hij zijn voet neer zetten zou hij vast komen te staan. Maar gelukkig was het met water goed af te spoelen. Dregoe was voor het bed gaan liggen en de andere jongens bewonderde de zwarte draak even. Alle aandacht was heerlijk, maar alleen op zijn kop maar dat wisten zijn kamergenoten inmiddels wel. Na zich te hebben gewassen droogte Syrax zich aan en klopte eventjes op de schouder van Dregoe. De draak knorde nog lachend na en verdween uit het raam. Die zou straks wel weer terug komen, maar voor nu wilde Syrax op tijd bij de les aankomen. Hij wilde nu voor een van de eerste keren hier gebruik maken van zijn dierlijke vorm. Sy liep naar het raam en sprong eruit. Met een zacht gemompelend woordje "Airbir" Veranderde de lucht om hem heen gevuld met veren. Met een stel krachtige slagen vloog een visarend de lucht in. Weg van de harde grond, weg van het stenen gebouw. Ze zouden les krijgen bij de waterval. Daar was Syrax nog niet geweest, maar het was er vast prachtig. Met zijn scherpe blik bekeek hij het landschap onder hem, maar het was nog vroeg en misschien had Dregoe hem wat te vroeg wakker gemaakt? Maar wel een handige wekker. Nu kwam hij voor de verandering eens op tijd! De waterval kwam na een tijdje in zicht. Er waren al twee personen te zien en Syrax vermoeden dat dit geen leerlingen waren, maar hun tijdelijke leerkrachten. Syrax dook naar beneden en klapte zijn vleugels dicht tegen zijn lijfje. Het voelde net alsof hij op zijn draak zat, maar het was nog steeds heerlijk om te vliegen. Net boven het water van een kleine rivier waar de waterval in viel klapte Sy zijn vogel vleugels weer open en scheerde over het water. Bij de oever keerde Syrax zijn vleugels licht en kwam er weer een harde wind die de veren van de vogels zijn lijf leek te trekken, maar bij de landing verscheen er een jongen inplaatst van een vogel. Syrax probeerde zijn haren die steeds door de wind in de war raakte wat te fatsoeneren en liep in tussen richting de twee andere mensen. 'Goede morgen.' zei Syrax met een vriendelijke glimlach. Hij was erg benieuwd naar hoe de les zou verlopen. en wachten op gepaste afstand naar wat komen ging en of er nog meer leerlingen kwamen en wie voor de verandering eens als laatste kwam dan hijzelf.