Het was weer lente. De sneeuw was weg, er zaten weer knoppen in de bomen en de geur van vochtige aarde hing weer in de lucht. Jacey voelde haarzelf weer opbloeien. Het was een grote opluchting om de zon weer te zien na die lange, depressieve, donkere winter. Het meisje was dolgelukkig toen de zon zichzelf weer liet zien. Ze was meteen na het ontbijt naar buiten gegaan, had haar schoenen uitgedaan en was op blote voeten verder gegaan. Ze was heel ver gelopen, tot ver voorbij Oak's Field. Uiteindelijk werd het donkerder, en af en toe viel een spatje water op de grond. Jacey begon moe en hongerig te worden, besloot om te draaien. Langzaam begon het te miezeren, maar het meisje besloot door te lopen. Hoe eerder terug hoe beter, was haar instelling.
Ze was net bij de waterval dicht bij de school toen het begon te gieten. Bakken water vielen uit de hemel, maakte van het zandpaadje waarover ze liep één groot zwembad. Het duurde niet lang voor 3/4 water was, en ze moest zigzaggen over de modderige stukjes aarde. Jace was nogal gefocust, en zag het andere meisje pas toen ze een meter of drie van haar af stond. Ze hapte heel eventjes naar adem, glimlachte toen zwakjes. "Hallo, ik zag je even niet staan" ze giechelde ietwat ongemakkelijk.

~Je wil niet weten hoe lang ik over dit postje heb gedaan
Eerste post voor Shay btw (omg dat rijmt)

Nu het eenmaal weer warmer en beter weer werd was het ook weer tijd om meer buiten te gaan trainen. Shay had het voor elkaar gekregen om haar wapens de school uit te smokkelen en bevond zich inmiddels al weer een stuk van het gebouw vandaan. Een sai had ze in haar hand, de ander had ze achter haar riem gestoken. Het zwarte stuk leer kleurde perfect bij de ripped skinny jeans die ze aan had, beide zwart. Haar donkergrijze shirt zorgde er voor dat haar roodroze haren opvielen. Ze had die liever ook zwart gezien, of een kleur die minder opviel. Want ja, opvallen was iets dat ze alles behalve graag deed. Een druppel spatte uiteen bij het raken van het ijzeren deel van de sai. Op de druppel volgde vele andere waardoor het meisje binnen enkele secondes doorweekt was geraakt, net het pad waar ze op liep. Zodra een gestalte van een meisje verscheen stak Shay instinctief de andere sai ook achter haar riem. Van het witblonde meisje kwam geen reactie voor een lange tijd. Wat haar het gevoel gaf dat ze genegeerd werd, iets wat ze op dat moment totaal niet erg vond. "Hallo, ik zag je even niet staan," kwam er ongemakkelijk giechelend uit op een gegeven moment. Nee! Niet weer zo'n vrolijk meisje meisje, daar had Shay een echte hekel aan. "Hey," zei ze rustig nadat ze haar schouders had opgehaald. Simpelweg om beleeft te blijven en daar geen gezeur over te krijgen.

OOC: Bregje heeft ontdekt dat Shay & btw rijmen hoor mensen X"D