Al een hele tijd zat Shay naast haar zusje in de shuttle. Geen van beide zei een woord, om verschillende redenen. Aure leek bang om in de shuttle te zitten aangezien ze zich had vastgeklampt aan de stoel. Bij haar zelf was het meer omdat ze niet erg goed wat ze moest zeggen. Nooit was ze een persoon geweest dat veel praatte, maar ook was het nu deels door het ongemak om na al die tijd weer bij haar zusje te zijn. Ze waren nog zo jong toen hun ouders stierven en ze naar een andere planeet waren gebracht. Veel wist Shay dan ook niet meer van haar ouders. Het leven op Shadra was ze gewend geraakt. Ook was het voor haar apart dat ze de algemene taal tegen iedereen moest gaan spreken. Nog iets wat ze zeker niet gewend was. Voor haar doen zat ze al veel te lang stil op de zelfde plaats, het was dan ook maar goed dat ze snel zouden gaan landen.
De shuttle maakte een onverwachtse beweging waardoor Shay half van haar stoel gleed. Ook voelde ze hoe Aure haar hand had vastgepakt en er inmiddels hard in kneep. Het rood harige meisje wist niet heel goed wat ze er mee moest dus probeerde ze maar oogcontact te zoeken met haar zusje. Helaas was dat ook niet mogelijk aangezien Aure haar hoofd richting haar knieën had gekeerd en haar ogen had gesloten. Stil zuchtte ze terwijl ze weer tegen de rugleuning van de stoel ging zitten. Na nog een paar keer hevig schudden stond de shuttle stil op het platform van de school. Dat was maar goed ook, haar hand deed inmiddels redelijk pijn door het geknijp van Aure. Enkele mensen begonnen al op te staan, haar zusje leek echter nog niet veel te doen. Nog steeds zat ze met gesloten ogen en haar hoofd op haar knieën gericht in de stoel. Ook Shay's hand was nog niet bevrijd aan haar greep. Rustig boog Shay voorover om te kunnen zien of Aure al ergens op reageerde. Na enkele secondes opende het roodharige meisje haar ogen waarna er een opgeluchte zucht uit haar mond kwam. Ook Shay's hand werd eindelijk los gelaten, die was inmiddels rood gekleurd door de druk. Even schudde ze licht met haar hoofd waarna ze op haar dooie gemakje opstond om haar spullen te pakken.
Zodra de shuttle open ging zorgde Shay er voor dat ze als een van de eerste op het lanceringsplatform stond. Daar zette ze meteen haar spullen weg en rekte zich languit uit. Dat had ze even gemist die tijd in de shuttle, bewegingsruimte. Al snel stond Aure met een blij gezicht naast haar. "Daar zijn we dan.", zei ze vervolgens. Bevestigend knikte Shay waarna ze eerst eens goed in het rond keek. De school was groot, het gebied er om heen ook. Haar zwarte broek met scheuren op de knieën trok ze recht waarna ze even over haar donker blauwe shirt streek om de kreukels er uit te halen. "Enig idee waar we heen moeten?" Vroeg Shay rustig terwijl ze een hand in haar zij zette. Ergens had ze een gevoel dat ze moesten gaan zoeken naar alle plaatsen. En ook, waar ze een hekel aan had, de weg vragen aan andere.

Zonder überhaupt een antwoord op haar vraag te geven begon Aure al te lopen. Het roodharige meisje zuchtte terwijl ze licht met haar hoofd schudde. Met haar rechter hand pakte ze haar tas terwijl ze met de linker een keer door haar haren haalde. Rustig liep ze achter Aure aan die blijkbaar wel de weg leek te weten. "Shay?", hoorde ze haar zusje zeggen zodra de groep mensen waar ze mee liepen uit elkaar viel. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan nu, en Aure kon ze ook wel voor haar hoofd slaan. Nooit dom achter mensen aan gaan lopen, dan kun je beter doelloos in het rond gaan lopen. "Shay?", zei het roodharige meisje nog eens waarna ze zich omdraaide. Haar zusje kwam dicht op haar staan om haar vervolgens een speels duwtje te geven. "Vraag jij de weg maar.", zei Aure waarop Shay met haar ogen rolde. De roodharige zuchtte terwijl ze even in het rond keek, vervolgens liep ze al snel naar een willekeurig persoon toe. "Hey," begon het meisje met een stem die haar persoonlijkheid redelijk beschreef. Het klonk streng, bot, zelfverzekerd en niet heel vriendelijk. Zodra de man zich lichtelijk verbaast omdraaide praatte Shay weer verder tegen hem. "Enig idee waar we naar toe moeten?" Vroeg ze deze keer iets minder streng en wat vriendelijk. Al snel tak de man een vinger uit en wees in een bepaalde richting. "U moet naar de hoofdmeester volgens mij, mevrouw." Zei de man waarop Shay knikte en Aure bij haar bovenarm vastpakte. Na enkele stappen gezet te hebben liet ze haar zusje weer los. "Die moeten we kunnen vinden."