Listening.

Deshas liep met rustige passen door het duistere bos. Het was midden in de nacht en een wassen maan stond hoog aan de hemel. Verder waren er maar weinig sterren zichtbaar op de grootsten na natuurlijk. Nacht, iets mooiers was er niet in zijn ogen. De uren waarin hij zich het sterkst voelde.
Ineens werd zijn aandacht getrokken door iets wat hij vluchtig vanuit zijn ooghoeken zag. Deshas keek met een ruk opzij zodat zijn haren pas een paar seconden later volgde. Hij zou zweren dat hij iets had gezien. Iets wat een beetje grijs was. Clera? Nee, Clera straalde meer een witte gloed uit. Toen ineens was het daar weer. Ditmaal kon Deshas het duidelijker zien. Een vreemdsoortig mist bolletje. Even fronste Deshas zijn wenkbrauwen. Hij wist wat het was, maar wat deed het hier? De mist bol praatte tegen hem. Het was niet echt praten te noemen, meer een soort gefluister en een stem die je dan in je hoofd hoorde. Maar Deshas' aandacht werd van de aantrekking kracht van de mist bol afgeleid door een ander geluid dat hij hoorde. En het was absoluut geen dier.

Felicia liep wat rond door het bos op en ze zucht dan ook even diep. Haar buik was al goed verdikt en ze wist niet wat er nu juist met haar aan de hand was. Nouja ze had niet door dat ze zwanger was van een drieling en dus liep ze maar piekerend verder. Haar ogen had ze op de grond gericht en ze moest wel even stilstaan omdat ze zich misselijk voelde. Toch liep ze alweer verder en ze sloot kort de ogen. Na een tijdje begon ze wat last te krijgen in haar rug en ze besloot dan om op een boomstam te gaan zitten. Ze wist niet eens hoe ze het Deshas moest vertellen en laat staan dat ze zelf wist dat ze zwanger was. Dit alles was nieuw voor haar en dus kende ze er ook niets van. Een zucht verliet haar mond en ze richt haar blik dan even op de sterrenhemel. "Wat moet ik nu doen?" Vroeg ze zachtjes al was het eerder tegen zichzelf en ze wreef dan ook even over haar buik.