It is already better - Open

Het was enorm rustig in de ziekenzaal. De verpleegsters liepen heen en weer om medicijnen, eten en drinken te halen en naar de zieken te brengen. Veel mensen waren er niet nu, het viel zeer goed mee. Heel druk was het niet dus de verpleegsters konden op hun gemak verder doen met andere taken. De grote deur van de zaal vloog open en een blond meisje hinkte naar binnen. Haar tshirt hing onder het bloed en af en toe moest ze stoppen om te rusten. Haar blauwe ogen stonden rustig, maar je kon duidelijk zien dat ze pijn had. Haar grote Oehoe Xato trippelde achter haar aan en krijste zacht en bezorgd. Céline zuchtte even en plofte op een bed neer. Een jonge vrouw kwam naar haar toe en haalde haar tshirt omhoog. Ze bestudeerde de dichtgeschroeide wonde en verzorgde deze, net als de kleine brandwonde in haar nek. Verder gaf ze nog pijnstillers voor de rug en haar voet. Ze bracht haar drinken en vertrok weer. Céline zette haar op het bed en pakte meteen de pijnstillers in. Ze zuchtte diep en voelde haar machteloos nu. Alles deed pijn en ze kon amper lopen. Als de jongen haar wonde ook niet dichtgebrand had, was ze nu doodgebloed. Ze schudde de gedachte van haar af en keek om haar heen. Ze kon wel in slaap vallen van die rust en stilte. Xato vloog op het bed en kroop naast zijn eigenaar. Hij keek haar aan en bleef zitten. Het blonde meisje glimlachte zwak en gaf hem een aai. Ze haalde ook een muis uit haar zak en gaf het aan de uil. Ze sloot even haar ogen en voelde de pijn beetje bij beetje wegtrekken. Ze dacht weer aan het gevecht, maar eigenlijk mocht ze er niet aan denken. Het was allesinds beide hun schuld. Zij daagde uit en was grof, maar zo was ze nu eenmaal. En de jongen was ouder, sterker en toch viel hij aan. Ach, zo was het leven? Céline opende haar ogen en keek weer naar de Oehoe naast haar. Als ze Xato niet had, was het misschien met haar in het verleden nog slechter afgelopen.

Drake liep rustig door de gangen heen met zijn handen in zijn zakken. Hij was eigenlijk in best een goed humeur, de reden was ook erg simpel, lente. Als de dagen mooier langer en zonniger werden dan had het gelijk effect op hem want hij vond minder snel dingen irriterend en hij liet de eerstejaars zowaar met rust, omdat hij het heerlijk vond om naar buiten te gaan. Hij liep door de binnenplaats heen met de waterspuwer, zag wat andere leerlingen zitten die ook genoten van het weer. Hij haalde een hand door zijn nacht zwarte haar terwijl hij rustig rond keek. Toch voelde hij zich wel wat duizelig, enkele dagen was het terug dat Hunter hem had gered en hij voelde nog steeds hoe het goedje zijn lichaam had verzwakt. Drake had geweigerd om naar de ziekenzaal e gaan en was gewoon zijn bed in gekropen. Toch voelde hij zich niet veel beter dan dat en hij leek ook niet echt te kunnen opknappen. Met de zon op zijn hoofd en doordat hij eigenlijk te weinig dronk, begon hij ook wat misselijk te worden. Met een zucht besloot hij toch maar even heen te gaan, alleen hoopte hij dat het niemand zou opvallen. Drake hield er niet van als mensen hem als een zwakkeling zagen, want dat was hij ook niet. De jongen veranderde zijn looprichting naar de ziekenzaal, het duurde niet lang voordat hij er ook gearriveerd was. Hij zag de zusters, mensen die in bedden lagen te slapen en het kantoor van de schoolarts. Ach, daar was nu toch niemand sinds August en Thomasso waren opgestapt. Gelukkig wisten de zusters genoeg om mensen te kunnen helpen. Drake liep naar een van de vrouwen toe en vroeg naar een middel tegen misselijkheid. Drake was hier al vaker geweest dus ze hoefde verder niks van hem te weten en liep weg om het voor hem te pakken.Ondertussen keek hij de rest van de ziekenzaal rond met nieuwsgierige ogen. Opeens viel hem de grote oehoe op die bij een meisje zat, Drake zijn interesse was gewekt. Hij liep er rustig naar toe met zijn handen in zijn zakken gestopt. ''Ik moet er maar van uit gaan dat je gevleugelde vriend dit gedaan heeft?'' vroeg Drake met een opgetrokken wenkbrauw. '' 'T ziet er niet erg prettig uit. Ach, ik overval je wat. De naam is Drake, Drake Burned.''

Céline keek om haar heen. Ze had geen zin om te gaan liggen, want dan zou ze meteen in slaap vallen. De pijnstillers werkten zeer slaapverwekkend, al was het belangrijkste dat de pijn weg was. Ze voelde nog steken in haar rug en haar buik, maar niet zo erg als ervoor. Ze bekeek haar tshirt even en zuchtte. Die kon ze vast en zeker gaan weggooien met al dat bloed. De grote Oehoe zette zich op kast dat naast het bed stond, toen er iemand aangelopen kwam. Céline keek op en zag een jongen haar richting toegaan. ''Ik moet er maar van uit gaan dat je gevleugelde vriend dit gedaan heeft?'' '' 'T ziet er niet erg prettig uit. Ach, ik overval je wat. De naam is Drake, Drake Burned.'' Ze keek hem even zwijgend aan en schudde haar hoofd. "Nee nee, Xato zou me nooit wat aandoen. Ik ben in een gevecht beland met een jongen die ik niet ken. We daagden elkaar uit en hij begon stenen op me af te vuren, ook met vuur en ja.. Daar komt dit dus van he.." Ze legde haar hand even in haar nek waar een kleine brandwonde te zien was. Het pikte nog wel en ze hoopte dat de verpleegster snel iets kon brengen om erop te smeren. Heel even gingen haar gedachten weer naar de jongen die haar dit aangedaan had. Ze had niet eens een idee hoe hij heette. Ach wat, iemand zoals hem wou hij niet kennen. Al was ze geschrokken dat hij haar geholpen had, dat hij haar wonde dicht gebrand had. Ze wreef over haar buik en zuchtte zacht. Nu pas had ze door dat hij zich voorgesteld had en meteen gingen haar gedachten naar de jongen die blijkbaar Drake noemde. Céline knikte zacht. "Mijn naam is Céline." Meer hoefde niemand te weten. Ze had een naam en dat was het ook. De rest van haar leven was weg, dus hoorde het niet meer bij haar. Haar blik gleed even naar de Oehoe, maar daarna richtte ze haar weer op Drake.

Drake keek naar het gewonde meisje dat op het bed zat, onschuldige ogen en de wonden op haar lichaam waren een sterk contrast. Hij zou zelf nooit van haar zeggen dat ze een gevecht zou beginnen met iemand. Ach, zo waren er meer mensen waarbij het uiterlijk anders dan het innerlijk sprak. Ze had mooie witte lokken haar waar een kleine slag in zat, helder blauwe ogen, blauwe kleding aan die bij haar ogen paste en ze leek niet erg groot. Drake schatte haar 16, misschien 17 jaar oud. Hij ging op het bed zitten dat naast hen stond en hij keek met bewonderende ogen naar de grote uil die ze bij haar had, prachtdieren waren het. Drake had altijd een fascinatie gehad voor uilen, vond het een van de mooiste vogel soorten. "Nee nee, Xato zou me nooit wat aandoen. Ik ben in een gevecht beland met een jongen die ik niet ken. We daagden elkaar uit en hij begon stenen op me af te vuren, ook met vuur en ja.. Daar komt dit dus van he.." Drake luisterde rustig naar haar woorden en fronste zijn voorhoofd. Stenen en vuur? Stenen gooien, wat een imbeciel moest dat geweest zijn. Zou het dan een vuur magican met een midlife crises zijn geweest of andersom? Ergens in zijn achterhoofd begon er wat te dagen, het lag op het puntje van zijn tong maar hij kwam er niet meteen op wie het kon zijn. Vooral omdat zijn aandacht getrokken was door zij zelf en haar vogel. ''Mooi, dan kan ik je vogel dus gewoon vertrouwen.. hoop ik.'' Drake zei de laatste woorden met een speelse grijns die leek alsof hij soort van bang was, maar duidelijk gespeeld. Toen hij weer normaal deed keek hij nog even naar Céline haar wond, Drake vond het er naar uit zien. ''Maar minder mooi is die wond daar en de gast die het bij je heeft gedaan moet vreselijk lelijk zijn.'' Drake zette zijn handen achter zich op het bed waardoor hij meer naar achteren leunde, hij keek nonchalant naar het plafond alsof er daar wat te beleven was. ''Zomaar een mooi meisje aanvallen, dan moet je wel iets lelijks hebben.'' hij keek haar weer aan met een speelse grinnik. Nu hij toch zat op het bed voelde hij zich toch was gemakkelijker worden. Daarom schopte hij zijn schoenen uit, die vlogen naar het hoofd van een van de zusters. Drake keek weg alsof er niks gebeurd was. Nu hij dat ding voor zijn misselijkheid had gehad voelde hij zich al een stuk beter en begon zelfs trek te krijgen. Hij ging met zijn handen door de zakken van zijn zwarte vest. Je hoorde het geluid van plastic waarna hij een kleurrijke verpakking er uit haalde. Drake maakte het open en keek er met glinsterende ogen naar, hij haalde er een klein rond dingetje uit verpakt in een zilverfolie velletje. Hij pakte er nog wat en keek toen weer Céline aan. ''Ook een chocopaasei?''

Céline keek even om haar heen, maar meteen gleed haar blik weer naar Drake. Heel even raakte ze verloren in zijn ogen, zo voelde het toch. Het was een raar gevoel die ze niet begreep. Céline schudde haar hoofd en staarde even voor haar uit. Ze veegde een lok haar uit haar gezicht en keek even naar de Oehoe. Xato keek nieuwsgierig naar de jongen, maar bleef wel zitten waar hij zat. Hij was als kuiken gevonden door het meisje dus hij zou alleen bevelen opvolgen. Hij zou nooit zomaar wat doen zonder toestemming. Céline merkte op dat de jongen geïnteresseerd bleek te zijn in de uil. Dat snapte ze wel, uilen waren echt prachtig. Sinds het begin was ze helemaal verzot op de Oehoe. Het meisje liet haar hand over de uil zijn rug glijden, die zacht krijste van genot. Haar blauwe ogen gleden weer naar de jongen die haar wonde gezien had. Ze zweeg en voelde even aan haar nek. De pijn was zachter, maar toch niet helemaal. Ze zuchtte even en hield dan haar tshirt omhoog waar een dicht gebrande wonde te zien was. "Dit heeft hij ook gedaan. Eerst raakte ik gewond en dan maakte hij het dicht met zijn hand. Ik ken hem niet en zijn naam heb ik helemaal niet gevraagd. Ik ben gewoon weggelopen naar hier toe." Nee, ze kende geen naam. En als wist ze wel de naam het was niet de bedoeling om iemand op te gaan stoken. Het was beide personen de schuld. Toen de jongen begon te praten keek ze hem even raar aan. Mooi? Ze rolde met haar ogen en keek hem ongeïnteresseerd aan. Ze merkte dat hij het wel speels bedoelde, maar tot nu toe interesseerde het haar niet. Ze speelde niet snel spelletjes, ook al zou ze zeker wel durven. Toen hij haar een ei aanbood, schudde ze haar hoofd. Haar gedachten gleden weer naar de jongen en alles kwam er dan ook uit: "Nou ik weet wel dat de jongen zowel aarde als vuur gebruikte. Hij was enorm groot, rond 1m90. Hij was licht gespierd en had een sidecut van haar. Zwart maar ook blonde kleuren.. En natuurlijk een echte heethoofd. Ik ken hem echt niet." Haar blauwe ogen richtte ze weer op de jongen. Xato schoof weer een beetje dichterbij de twee, zijn bruine ogen zaten vol nieuwsgierigheid.

Hij bleef op het bed zitten met zijn benen in kleermakerszit, kijkend naar Céline. Hij vond haar wel aardig en gelukkig had hij ondangs de misselijkheid van net best een goed humeur. Hayden was waarscheinlijk aan het blowen met Sarah, Zean zou wel weer in een pub zitten. Dayé was waarscheinlijk in de weer met de zaken voor Savador. Drake had medelijden met hem dat hij precies de stagiair moest zijn van die tiran, voor geen goud zou Drake dat willen. Alleen al de gedachte bracht hem de gruwels. Hunter zou nu het lente was wel in het bos te vinden zijn om de planten te onderzoeken, ach zijn vrienden waren allemaal met iets bezig wat hem niet zoveel boeide. Of, naja hij had best mee willen doen met Hayden en Sarah, maar hij had geen zin om weer van de wereld te zijn met zijn gedachten op dit moment. Hij voelde zich wel op zijn gemak bij deze meid en nieuwe vrienden maken vond Drake ook wel leuk. Ondertussen was zijn groep aan vrienden groter geworden dan zijn vijanden en dit keer was hij er eigenlijk best blij mee. Drake zat half een beetje te dromen en keek van de oehoe naar het meisje dat opeens haar shirt omhoog deed. Hij vond dat niet erg, zijn wenkbrauwen schoten erdoor wel omhoog. Hij wist niet wat ze van plan was, maar toen hij ernaar keek zag hij al snel wat ze bedoelde. Drake wreef over zijn kin terwijl hij naar haar woorden luisterde. "Dit heeft hij ook gedaan. Eerst raakte ik gewond en dan maakte hij het dicht met zijn hand. Ik ken hem niet en zijn naam heb ik helemaal niet gevraagd. Ik ben gewoon weggelopen naar hier toe." Drake knikte en vroeg zich iets af. Waarom iemand eerst expres ernstig verwonden en het daarna snel helen? Drake had vaak genoeg gevochten met en zonder magie, maar... wacht... Ja, hij had ooit hetzelfde gedaan. Meestal als hij een woedeaanval had dan werd hij erg agressief. Wanneer hij zo kwaad was kon hij schade aanrichten bij mensen, tot bloedde aan toe. Wanneer hij dan weer bij zinnen kwam en normaal kon nadenken besefte hij zich pas wat hij had gedaan, dus dan wilde hij die persoon helpen. Dus op die manier kon hij het best begrijpen alleen was het een zelfde soort situatie geweest? Drake wist net of haar aanvaller ook van die aanvallen had, met hetzelfde effect als hij. Lastig lastig, misschien was het per ongeluk gegaan? Of de wond was haar fataal geworden en hij had haar gered van de dood? Als ze gestorven zou zijn was de aanvaller het haasje. Drake beet even op zijn lip waarna hij haar weer aankeek. ''Vreemd dat hij je dan eerst aanviel, waarna hij je weer heelde. Het is sowieso raar dat hij je aanviel.'' sprak hij. Drake haalde wat paaseitjes uit zijn zak die hij haar aanbood, maar ze wees ze af. Drake keek wat verbaasd op. ''Geen choco fan? Dat hoor je ook niet vaak.'' Drake maakte er een open en gooide het in zijn mond. Hij keek ondertussen naar de uil die hen etrug nieuwsgierig aankeek, Drake glimlachte naar het dier. Ze begon weer te praten, over de jongen die haar had aangevallen. "Nou ik weet wel dat de jongen zowel aarde als vuur gebruikte. Hij was enorm groot, rond 1m90. Hij was licht gespierd en had een sidecut van haar. Zwart maar ook blonde kleuren.. En natuurlijk een echte heethoofd. Ik ken hem echt niet." Hoe meer ze sprak, hoe serieuzer zijn gezicht werd. Want bij elk ding dat ze zei klopte zijn beeld. Hij weer, dat rotjoch wat Drake ook al eens was tegengekomen. Als eerst had hij hem ontmoet bij het voedselgevecht en daarna was hij Grumpy tegengekomen bij de leraren WC's. Hij wist alleen na twee keer ook nog steeds niet de naam van de jongen, terwijl hij wel die van Drake wist. Het irriteerde hem dat de jongen meer wist over hem dan hij over die onbekende grumps. ''Ik ken hem wel. Of eigenlijk, ik weet wie je bedoeld. Een imbeciel zonder hersens, die ze beter naar een gesticht kunnen sturen. Nu snap ik waarom je bent aangevallen, hij heeft mij ook belaagd een tijd terug.'' Drake nam nog een choco eitje en keek de uil aan die naar hem kraste. ''Alleen moet ik eerlijk zeggen dat ik het af en toe vermakelijk vind om dat soort types uit te dagen. Ik ken zijn naam ook niet, maar kijk uit voor hem. Als je in de problemen zit wil ik je gerust helpen. Trouwens, hoe heet je uil en mag ik hem aaien?'' de laatste woorden sprak hij met een glimlach.

Het blonde meisje was even weer in gedachten verzonken, maar deze keer niet naar het gevecht. Nu ze gewond was, was ze veel kalmer geworden en had ze niet de neiging om iemand uit te dagen, lastig te vallen of om grof tegen te zijn. Ook al kende het meisje geen liefde of vriendschap, het gevoel dat de jongen haar gaf was niet slecht. Ze had het eerder gehad bij iemand. Was dit vriendschap? Ze beet nerveus op haar lip en schudde de gedachten van haar af. Ze richtte haar blauwe ogen weer op Drake die duidelijk geschrokken was van de wonde op haar buik. Iedereen schrok ervan, want het was niet echt leuk om naar te kijken. Ze had het liever genaaid gezien, dan was het nog iets mooier. Drake vond het raar dat de jongen haar weer geheeld had, maar ook dat hij haar had aangevallen. Céline knikte zacht voor ze begon te vertellen: "Nou, ik heb een verleden en ben niet altijd even vriendelijk. Hij was aan het zingen, maar het was niet mijn smaak dus heb ik met hem gespot. Daardoor is het gebeurd. Hij stak vooral de schuld op mij, maar ik vond het oneerlijk van hem. Hij is ouder, groter, sterker en kan zijn krachten beheersen en dat kan ik niet." Eerlijk is eerlijk. Ze kon Drake vast wel vertrouwen dus zei ze dan ook het verhaal. Opnieuw begon hij over de chocolade eitjes en even moest ze lachen met zijn reactie. "Nee niet echt nee." Een simpel antwoord, maar wat kon ze nog zeggen? Niet veel. Na haar uitleg over haar aanvaller, schrok ze even van zijn reactie. Hij kende hem dus en vond hem ook gevaarlijk. Céline zweeg even en knikte dat ze zijn reactie begreep. Ze was ook vaak agressief en uitdagend, maar zijzelf kon haar krachten nog niet beheersen dus zou ze ook niet meteen aanvallen. Ze wist van zichzelf dat het in haar nadeel was. Al snel werd het onderwerp veranderd naar de uil. Céline floot zacht en de uil keek haar aan, waarna hij tot aan de jongen vloog. "Dat is Xato. Hij is lief zolang ik het zeg, als ik iemand niet moet en ik word kwaad dan zou hij ook durven aanvallen. Al wil ik vaak dat hij erbuiten blijft. Hij is misschien groot en heeft scherpe nagels, met magie valt niet te spotten. Ik wil niet dat er met hem iets gebeurd.." Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht. Ze voelde haar raar en anders bij hem, maar toch diep vanbinnen voelde het goed.

Drake kon zich kwaad maken over het feit dat het dus die vreemde gast weer was geweest. Hij vroeg zich af waarom hij het meisje had aangevallen, school er een klein duiveltje in dit zo lief uitziende konijntje ofzo? Hij wist ook wel dat die gozer niet spoorde, maar zomaar iemand aanvallen? Wanneer Drake ruzie met hem had was het meestal omdat hij het uitlokte. Rustig luisterde Drake naar haar verdere verhaal. "Nou, ik heb een verleden en ben niet altijd even vriendelijk. Hij was aan het zingen, maar het was niet mijn smaak dus heb ik met hem gespot. Daardoor is het gebeurd. Hij stak vooral de schuld op mij, maar ik vond het oneerlijk van hem. Hij is ouder, groter, sterker en kan zijn krachten beheersen en dat kan ik niet." Drake haalde een hand door zijn zwarte haren en liet zijn hand even in zijn nek zitten waar hij even krabde omdat hij jeuk had, maar het verhaal van Céline klopte wel met wat hij van die grumpy wist. ''We hebben allemaal een rugzak zeg ik wel eens, iedereen heeft een verhaal. Daar hoef je je bij mij geen zorgen over te maken. Maareh.. hij was aan het zingen?'' Drake schoot in de lach bij het idee om die 'stoere gast' een liefdesliedje te horen zingen. Hij gooide nog een chocolaatje in zijn mond en vroeg nogmaals of ze er een wilde. Ze weigerde alleen en Drake haalde zijn schouders op, zelf weten dan. Drake keek nu nieuwsgierig naar de uil en vroeg zich af hoe ze er aan kwam. Hij vroeg over het dier en ze gaf met liefde antwoord."Dat is Xato. Hij is lief zolang ik het zeg, als ik iemand niet moet en ik word kwaad dan zou hij ook durven aanvallen. Al wil ik vaak dat hij erbuiten blijft. Hij is misschien groot en heeft scherpe nagels, met magie valt niet te spotten. Ik wil niet dat er met hem iets gebeurd.." Drake glimlachte met een knik terwijl hij naar de prachtige vogel keek. ''Okey dan, eya Xato. Ik kom in vrede, dus je hoeft mij niet open te halen met je klauwen of snavel.'' grinnikte Drake terwijl hij naar de vogel keek. ''Magie kan gevaarlijk zijn inderdaad. Misschien is hij handig als beschermende vogel, maar ik denk dat hij je nog meer waard zal zijn als goede vriend.''

Céline keek even om zich heen, maar richtte haar aandacht weer op Drake. Het was wel een toffe kerel. Ondertussen kende ze nog twee jongens en ze hadden vriendschap gesloten. Zijzelf had nog nooit echt een vriend gehad, maar ze vond het wel fijn. ''We hebben allemaal een rugzak zeg ik wel eens, iedereen heeft een verhaal. Daar hoef je je bij mij geen zorgen over te maken. Maareh.. hij was aan het zingen?'' Céline hoorde de jongen lachen en ze knikte. "Ja, hij zong.. Maar het was een bepaalde stijl denk ik, al vond ik die niet echt interessant." Ze glimlachte zacht en wreef even over haar nek. De brandwonde begon weer te irriteren. Ze zuchtte even en richtte haar blik op Xato. De uil keek nieuwsgierig naar de jongen die begon te praten. ''Okey dan, eya Xato. Ik kom in vrede, dus je hoeft mij niet open te halen met je klauwen of snavel.'' ''Magie kan gevaarlijk zijn inderdaad. Misschien is hij handig als beschermende vogel, maar ik denk dat hij je nog meer waard zal zijn als goede vriend.'' De vogel merkte op dat de jongen het wel goed bedoelde. Hij krijste even en begon met zijn snavel zacht tegen de jongen zijn schouder te pikken. Céline grinnikte even en knikte weer als reactie op de woorden van hem. "Ik heb hem gevonden toen hij uit zijn nest was gevallen.. Ik heb hem moeten opvoeden dus het is ook meer een vriend dan iets anders. Ik wil zelfs niet dat hij vecht." Ze glimlachte en keek naar de grote uil. Ze zou zonder hem niets meer waard zijn. Ze kon ook niet meer zonder het dier. Céline voelde hoe haar hoofd begon te bonken. Hoofdpijn, dat kon er ook nog eens bij. Ze beet even op haar lip en keek naar Drake en Xato. De uil liet merken dat hij de jongen wel lief vond en wou duidelijk spelen.

"Ja, hij zong.. Maar het was een bepaalde stijl denk ik, al vond ik die niet echt interessant." Drake grinnikte en dacht even aan die gast in combinatie met zingen. Hij leek aan de buitenkant zo'n stoere jongen met grote bek, maar hij zong? Was het dan op een rock manier, of als halve Disney prinses? Drake wist niet of hij het nu wel of niet wilde horen. Drake zelf kon op zich best zingen, maar niet dat hij barstte van dat talent. Echt vaak deed hij het daarbij ook niet. Onder de douche vond hij het wel grappig en zong hij vaak de liedjes van Linkin Park na. Een keer was hij er bij gaan springen en natuurlijk was Drake er bijna bij op zijn smoel gegaan. De gladde vloer met zeep terwijl je staat te springen, ook niet een erg handig idee. Gelukkig had de jongen zich snel kunnen vastgrijpen aan de stang waar de douchekop op vast zat. Daarna had hij het in zijn eentje uitgeschaterd van het lachen. Het vragende hoofd van Zean toen hij de badkamer uitkwam was goud waard geweest. Drake had geen antwoord gegeven, waardoor zijn broer enkel met een grinnik wegkeek. Drake keek nu naar de oehoe die daar nog zat. Drake sprak op een lieve manier over de uil, wat het dier duidelijk beviel. Drake glimlachte naar de oehoe terwijl het aan zijn schouder plukte met zijn snavel. "Ik heb hem gevonden toen hij uit zijn nest was gevallen.. Ik heb hem moeten opvoeden dus het is ook meer een vriend dan iets anders. Ik wil zelfs niet dat hij vecht." Drake knikte, dat was best een mooi idee. Ze had hem gered als kuiken en opgevoed. Drake hief zijn hand rustig en voorzichtig aaide hij over de borst van het dier. Het was ontzettend zacht en Drake voelde hoe warm het dier was. ''Ik heb zelf ook een klein huisdier. Ik kan hem wel voor je roepen als je dat leuk vind? Maak je geen zorgen, mijn kleine vriend doet niks. Ik heb hem ook als vriendje en niet om te vechten.''

It is already better - Open Fith_egg_by_tektoh-d7c5dww

De grote oehoe keek met grote ogen naar de jongen. Hij bekeek hem even en voelde dan de hand over zijn borst. Zacht krijste de uil en sloot even zijn ogen. Het voelde fijn voor de uil als hij geaaid werd. Céline keek toe en grinnikte even. Xato was echt te schattig als hij aandacht kreeg. ''Ik heb zelf ook een klein huisdier. Ik kan hem wel voor je roepen als je dat leuk vind? Maak je geen zorgen, mijn kleine vriend doet niks. Ik heb hem ook als vriendje en niet om te vechten.'' Ze keek naar Drake en knikte even. "Ja, lijkt me wel leuk. En ik vind het erg dat sommigen hun dier gebruiken om te vechten.. Ik zou knettergek worden als er iets met Xato zou gebeuren.." Ze gaf de uil een krabje over zijn kop. Xato opende zijn ogen en liet zijn snavel even over haar hand glijden, alsof hij het terug wou doen. Céline glimlachte en liet haar blik even over de zaal glijden. Het gebouw leek helemaal leeg te zijn gelopen. De verpleegsters waren ook niet meer te zien. Haar blik gleed weer naar de jongen. "Wat voor dier is het eigenlijk?" vroeg ze met veel nieuwsgierigheid in haar stem. Ze hield wel van dieren. Vroeger wist ze niet hoe ze met hen moest omgaan tot ze de uil had gevonden. Ze zou hem nooit in de steek kunnen laten en andere dieren ook niet. Ze gleed met haar hand door haar lange haren om een lok uit haar gezicht te halen. Ook voelde ze even aan haar buik, maar de wonde deed niet zoveel pijn meer dankzij de medicijnen die ze gekregen had. Ze richtte haar weer op de jongen. Ze wist niet zoveel te zeggen want het enige dat ze wou was zijn dier eens bekijken. Xato liet zich weer eens horen en liet luid gekrijs horen. Céline glimlachte en pakte een dode muis uit haar tas. Ze legde deze bij de uil die meteen het beest opschrokte. Ze rolde met haar ogen. "Manieren, Xato." Een glimlach sierde haar lippen toen de uil haar even aankeek. Hij slikte zijn prooi door en begon zijn vleugels schoon te maken met zijn snavel.

Flut~

Het was mooi om te zien dat Céline een hele goede band had met haar eigen huisdier. Drake vond het leuk om te zien en herkende het ook. Hij had zelf ook een huisdier, of eigenlijk een maatje. Hij gaf veel om hem al zag hij hem dan niet vaak meer nu omdat hij zich veel in het bos bevond. Drake stelde daarom voor om zijn eigen maatje ook te roepen. Zo te horen was ze daar best enthousiast over en Drake vond dat zelf ook erg leuk. "Ja, lijkt me wel leuk. En ik vind het erg dat sommigen hun dier gebruiken om te vechten.. Ik zou knettergek worden als er iets met Xato zou gebeuren.." Drake glimlachte bij haar antwoord. ''Ik zal hem zo roepen en inderdaad. Daar ben ik het helemaal mee eens.'''Hij zag hoe ze door de zaal keek en het viel Drake ook op dat er niet veel mensen meer waren hier. Er waren ook niet veel leerlingen die echt in een bed lagen. Drake keek op de klok en zag dat het pauze was, misschien was het daarom zo rustig hier nu. "Wat voor dier is het eigenlijk?" was haar vraag. Drake glimlachte en stopte het zakje met chocolade eitjes in zijn zak. Opeens hoorde hij de uil krijsen, keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar. Wat kon er toch een geluid uit komen.
Céline gaf het dier een lekkere muis, de uil peuzelde het schrokkend op. Het stoorde Drake niet en wist ook dat hij de uil nu beter niet kon aaien. Daar in tegen stond hij op van het bed om zijn eigen dier te roepen. ''Je zult zien wat mijn dier is.'' sprak hij rustig. Drake liep naar de andere kant van de ziekenzaal waar de ramen zaten, die je kon open doen. Hij duwde tegen het raam waardoor het open klikte. Eerst nam hij een heerlijke teug frisse lucht, daarna keek hij naar het duistere woud. ''Ik kan je wel alvast vertellen, schrik niet van hem.'' De jongen zette zijn wijsvinger en duim tegen zijn mond en opeens liet hij een luide fluit horen, met kleine klank nuances er in. Het was specifiek voor het diertje wat hij nu riep. Met een glimlach kon Drake zien hoe de boomtoppen begonnen te bewegen Een aantal vogels vlogen op. Kraaien, raven, spreeuwen en andere. Opeens schoot er tussen de takken iets anders omhoog. Het was vuurrood en had vleermuis-achtige vleugels. Je zag het even wat vuur omhoog blazen, Drake grinnikte. Prachtige show Mushu. Na eerst omhoog gevlogen te hebben, dook het mythische wezen nu richting het raam waar Drake stond. Met keurig getrainde slagen van zijn vleugeltjes wist het aan te komen. Drake stak zijn arm uit buiten het raam, waar Mushu toen op kon landen. Het kleine rode draakje greep naar houvast en liep uiteindelijk over zijn schouder, hapte even in zijn haar en maakte grauwende geluidjes. ''Ik kom van Razen, zoals je waarscheinlijk al door had. Dit is mijn draakje Mushu.'' zei Drake met trots in zijn ogen. Het draakje grauwde ook als bijval waarna het weer van zijn schouder sprong, hij liep over de grote stenen in de richting van Céline met nieuwsgierige oogjes. Mushu was ongeveer zo groot als een Noorse boskat, maar dan slank en goed getraind.
pas openen na lezen van post:

PROFILE MAGICIAN

» so, who are you? || open.
» Let's try! Again.. {Open}
» It's new and all... - open
» Getting to know each other ll Open
» If you could see me now. >> OPEN

It is already better - Open

It is already better - Open

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen