In de zon was het gelukkig warm genoeg, anders had ze zichzelf moeten dwingen haar kleren weer aan te trekken. “Ik wil je wel leren zwemmen,” zei hij met een uitnodigende glimlach. “Serieus ik wil het je leren, of wil je als je in het water sukkelt telkens door mij gered worden? Want dat kan ook natuurlijk, ik kan je persoonlijke bodyguard worden als je wilt,” zei hij al lachend. Ze schoot weer overeind en keek hem opnieuw nijdig aan. Zij, een bodyguard? Ha! Ondanks dat ze begreep dat het een grap moest zijn, voelde ze een trotse steek door haar schouder. Hoewel ze nog steeds twijfelde of het neerschieten van een man van haat leeftijd wel iets was om trots op te zijn. Wist ze nu maar wie die vent was geweest.
Ze rekte zich uit en stond op, wat enige moeite kostte omdat door de zon hun benen aan elkaar waren vastgeplakt. Door de nijdige ruk waarmee ze overeind kwam, verloor ze haar evenwicht en wankelde achterover. Ze dacht steun te krijgen door haar voet naar achteren te plaatsen, maar was vergeten waar ze net had gezeten. Haar gil ging gepaard met een harde plons. Ravenna raakte ieder ander besef kwijt en begon in paniek te spartelen, waardoor ze alleen maar verder van de rand verwijderd raakte. Ze kon haar hoofd niet boven houden en schepte steeds meer water naar binnen. Ze hoestte en kon daardoor niet schreeuwen. Haar elleboog stootte tegen een steen en plotseling werd ze met geweld naar beneden geduwd; ze was onder de waterval terecht gekomen. Er danste inmiddels sterretjes voor haar ogen en haar maaiende armen bewogen steeds zwakker in een poging om de brute kracht van de waterval tegen te gaan.

Het was veel te warm in zijn ogen, hij zweette zichzelf haast dood hier. Ugh, hij was niet zo’n persoon die hield van hitte of de kou, maar gelukkig ko hij een vlaagje wind hun richting uitsturen zodat het al ietsjes aangenamer was. “Ik wil je wel leren zwemmen,” zei hij met een uitnodigende glimlach. “Serieus ik wil het je leren, of wil je als je in het water sukkelt telkens door mij gered worden? Want dat kan ook natuurlijk, ik kan je persoonlijke bodyguard worden als je wilt,” zei hij al lachend. Ze schoot recht en hij wilde haar waarschuwen dat ze misschien iets te bruut was gaan rechtzitten, maar ach, dat kon nog geen kwaad. Alleen leek het te snel rechtstaan haar niet te favoriseren en bij het uitrekken verloor ze haar evenwicht en je kon Zack’s ogen met de moment groter en groter worden, terwijl zijn mond ook lichtjes openviel terwijl hij haar met een plons in het water zag vallen.

Maar pas momenten later besefte hij weer dat ze hélemaal niet kon zwemmen en dat hij haar dus degelijk moest redden, ze kon haar hoofd niet boven houden en meteen schoot Zack in actie, hij sprong onhandig het water in en met volle kracht zwom hij haar kant op om te duiken, haar beet te grijpen om dan boven water te komen.Hij riep zijn ene vleugel op en met windmagie hield hij zichzelf recht door de luchtstroom te manipuleren voor een korte periode zodat ze beiden over het meertje vlogen en Zack met een luide crash op de grond belandde, met Ravenna op hem. Zijn gezicht was half opengeschaafd, samen met zijn zijkant over de stenen en hij kneep zijn ogen even stijf dicht van het branderige gevoel. “Shit...” mompelde hij voor hij haar neerlegde en compleet in paniek sloeg. Wat moest hij nu doen? Ohja, water uit haar longen. Hij begon net onder haar heuvels te duwen met zijn beide handen op een stevig tempo en met een stevige kracht zodat ze zometeen zou hoesten. "Komaan Raafje, blijf bij mij," zei hij op een paniekerige toon. Hopelijk liep dit goed af.

Wat een raar moment om te sterven, op deze manier nog wel. Altijd had ze gelooft dat zij de enige was die haar dood zou bepalen. Vlak voor haar hoofd de bodem raakte, was ze al buiten bewustzijn. Het enige wat ze nog voelde, was een sterke arm om haar middel. Daarna werd alles zwart.

De druk op haar borst voelde aan als lood. Het alsof de dood zelf bovenop haar zat. Heel langzaam voelde ze een luchtstroom die met geweld in haar lichaam leek te worden gepompt, zodra ze het voelde, greep ze ernaar. De zuurstof leek ijskoud en schroeide toch haar keel. Onmiddellijk begon ze te hoesten en te kokhalzen. Golven water kwamen uit haar longen en de zuurstof stroomde naar binnen. Boven haar werd een gezicht scherper. Opeens voelde ze dat ze drijfnat was; haar haren plakten aan haar gezicht en ze rilde voor het eerst van de kou. Haar hart bonkte als een gek en ze was zo in shock na haar bijna verdrinken, dat ze zonder het zelf doorhad in tranen uitbarstte en haar armen om Zacks nek sloeg. Voor het eerst sinds haar eerste dag in het hospitaal, huilde ze als een klein kind. Alleen was haar laatste keer een eigen keus geweest en was dit de eerste keer dat ze werkelijk had willen vechten om in leven te blijven.

Hij sprong al seen speer in het water, zo snel mogelijk zwemmend om haar uit dat water te heisen, door de adrenaline die door zijn lijf jaagde had hij ook geen controle meer over zichzelf en handelde hij compleet op instinct. Hij dook onder water en griste haar uit het water om dan uit het water te stijgen met zijn ene vleugel klapwiekend als een gek. Met luchtsturingen ging het maar half en hij crashtte neer, maar zorgde ervoor dat zij niets mankeerde, wat ervoor zorgde dat de helft van zijn gezicht onder de krassen zat en hij dus ook lichtjes bloedde. “Shit...” mompelde hij voor hij haar neerlegde en compleet in paniek sloeg. Wat moest hij nu doen? Ohja, water uit haar longen. Hij begon net onder haar heuvels te duwen met zijn beide handen op een stevig tempo en met een stevige kracht zodat ze zometeen zou hoesten. "Komaan Raafje, blijf bij mij," zei hij op een paniekerige toon.

Zijn methode leek te werken. Ze begon te hoesten en te kokhalzen en een vloedgolf aan water kwam uit haar mond en hij werd natgesproeid, maar hij was al zeiknat, dus zo erg was het niet, alleen zijn geschaafde kant begon zwaar te branden, maar hij kon niet rechtstaan om even wat te gaan rondhupsen van de pijn, want Ravenna had haar handen om zijn nek heen geslagen en ze huilde. Eigenlijk vond hij het ongepast om haar op deze manier aan te raken omdat ze amper wat aan had, maar hij was genoodzaakt, dus hij sloot zijn ogen en trok haar dicht naar zich toe. Zack knuffelde haar voorzichtig en aaide haar rug zachtjes met zijn handen. “Ravenna... Alles is oké nu, je bent hier. Op het droge, bij mij, er gaat je niets overkomen okay?” zijn woorden klonken enorm sussend, hopelijk ging het werken. Onbewust legde hij zijn kin op haar hoofd en bleef hij haar sussen met dat o zo bekende geluid dat moeders bij hun kinderen gebruikten als ze waren gevallen. Nog steeds met zijn ogen gesloten begon hij te spreken: “Gaat het met je Ravenna?”

De schok hield aan, maar niet voor lang. Meteen daarna stopte haar tranen ook. Beschaamd veegde ze haar ogen af, hoewel het niet opviel; ze was toch drijfnat. 'Be...bedankt...' mompelde ze. Haar lichaam was meteen weer rustig, de korte huilbui had haar goed gedaan. Zack hield haar nog steeds tegen zich aan. “Gaat het met je Ravenna?” 'Ik ben oké.' zei ze zachtjes. Ze sloot haar ogen en leek voor het eerst te genieten van deze omhelzing. Een korte boem in haar borstkas liet haar opschrikken, verbaasd opende ze haar ogen en legde een hand op haar borst. What in the hell?
Ze kuchte en trok haar kleren naar zich toe en begon haar shirt weer aan te trekken. Terwijl ze bezig was met haar broek, raasde de gedachten door haar hoofd. Hij is je beste vriend! Maar hij lijkt er wel oké mee... Toch is hij je beste vriend! Als ik het duidelijk zeg? Dan slaat hij erop! En als ik me nou niks van hem aantrek? Hij is je beste vriend! Met haar hoofd schuin naar Zack gekeerd en een niet al te charmant gezicht bleef ze aan haar broek sjorren, tot ze doorhad dat ze het ding achterstevoren aanhad.

Ravenna begon te hoesten en hij voelde zich al meteen een stuk minder paniekerig, hij hervond zijn coolness om het zo te zeggen, rustig weer proberend zijn ademhaling te controleren, liet hij haar hoesten. Ze leek er niet goed van te zijn, maar dat was zeker normaal. Normaal was hij niet zo’n persoon die paniekerig reageerde en hij hield graag zijn hoofd cool in zo’n situaties, maar het ging hier over zijn beste vriendin, iemand die hem had gesteund in moeilijke tijden. Ze had amper wat aan en eigenlijk was hij neit de persoon die zo iemand aanraakte als ze er zo bij zat, kijken deed hij ook niet, dus hij sloot zijn ogen. Zack knuffelde haar voorzichtig en aaide haar rug zachtjes met zijn handen. “Ravenna... Alles is oké nu, je bent hier. Op het droge, bij mij, er gaat je niets overkomen okay?” zijn woorden klonken enorm sussend, hopelijk ging het werken. Onbewust legde hij zijn kin op haar hoofd en bleef hij haar sussen met dat o zo bekende geluid dat moeders bij hun kinderen gebruikten als ze waren gevallen of zich pijn hadden gedaan. Nog steeds met zijn ogen gesloten begon hij te spreken: “Gaat het met je Ravenna?”

Ze was haar tranen aan het wegvegen en Zack opende zijn ogen weer om haar gezicht te observeren, een lichtelijke frons verscheen op zijn gezicht toen ze een zacht bedankje mompelde. Was ze wel oké? Hij was een beetje bezorgd, maar dat was duidelijk te merken. 'Ik ben oké.' zei ze zachtjes. "Dat is goed om te horen, je liet me even aardig schrikken."
Hij hield haar vast maar opeens stond ze gewoon op en keek hij haar na terwijl hij zat op zijn knieeën. Ze begon haar shirt aan te trekken en haar hoofd was schuin naar hem gekeerd. Langzaam stond hij zelf op om dan te merken dat ze haar broek achterstevoren aan het aantrekken was. Eigenlijk best een grappig zicht, maar hij lachte er niet om “Ravenna..? Je bent je broek achterstevoren aan het proberen aantrekken, ik denk niet dat dat de bedoeling is toch?” zei hij met een serieuze blik terwijl hij zelf zijn broek opraapte en deze aandeed, hij liet deze broek op zijn heupen hangen en hij grabbelde hun jassen en zijn shirt uit de boom. “Je hoeft niet weg te gaan hoor, we kunnen nog gezellig kletsen als je wilt?” opperde hij, hij wilde nog niet dat ze weg ging. Dat was een feit.

Ze voelde zich opeens ontzettend iel, nu ze een bijna onvrijwillige dood tegemoet was gegaan. “Ravenna..? Je bent je broek achterstevoren aan het proberen aantrekken, ik denk niet dat dat de bedoeling is toch?” hoorde ze Zack tegen haar zeggen, hij leek zijn lachen in te houden. Twee seconden lang keek ze schaapachtig naar beneden en trok ze met een rood hoofd haar broek weer uit. Toen het kledingstuk eindelijk goed zat en ook Zack weer was aangekleed, kreeg ze haar jack terug. Ze knoopte het om haar middel en begon haar natte haren uit te wringen. “Je hoeft niet weg te gaan hoor, we kunnen nog gezellig kletsen als je wilt?” Ze hoorde dat hij dat eigenlijk graag wilde, dus knikte ze en ging zitten, terwijl ze haar haren in begon te vlechten.
Ongemerkt bleef ze Zack aankijken en hield nog steeds die innerlijke discussie met het deel dat het altijd wel geweten had en het deel dat weigerde haar beste vriend als iets anders te zien. 'Dat spelletje ging misschien iets te ver, Zackie...' zei ze, een beetje beschaamd en keek weer naar het gras bij haar voeten. 'Ik wil best leren zwemmen trouwens.' ze grijnsde weer en knoopte een touwtje in het uiteinde van de vlecht.

Zack keek haar na terwijl hij nog steeds op zijn knieeën zat, eigenlijk hoorde hij niet te kijken en hij fronste lichtelijk toen hij beschaamd om zichzelf wegkeek toen ze haar shirt aan het aantrekken was. Eigenlijk wilde hij niet dat ze al weg ging, hij wilde nog wat langer met haar rondhangen en dat was misschien gewoon niet duidelijk genoeg voor haar. Hij besloot nog één blik op haar te werpen en dan zag hij hoe ze haar broek achterstevoren aan het proberen aan te doen was. Eigenlijk was dit een enorm komisch zicht, maar hij lachte er niet om. Ze was vast nog overstuur omdat ze daarnet nog aan het verdrinken was en daardoor wat afwezig was met haar handelingen, dat was vast de rede dat ze nu haar broek verkeerd aan het aandoen was en hij besloot het haar gewoon eerlijk te zeggen: “Ravenna..? Je bent je broek achterstevoren aan het proberen aantrekken, ik denk niet dat dat de bedoeling is toch?”
Hij had een serieuze uitdrukking op zijn gelaat terwijl hijzelf zijn broek opraapte van de grond en deze aandeed. Hij knoopte deze vast toen deze zodra de broek op zijn heupen hing en hij haalde al de rest dat hij in de boom had gehangen van de boom af. “Je hoeft niet weg te gaan hoor, we kunnen nog gezellig kletsen als je wilt?” opperde hij, hij wilde nog niet dat ze weg ging.

Zack richtte zich helemaal naar zijn beste vriendin, die een rood hoofd had vanwege het broekincident. 'Dat spelletje ging misschien iets te ver, Zackie...' zei ze en hij knikte zachtjes, nog steeds was hij niet van plan zijn shirt aan te doen, tot hij zeker wist dat ze weg ging gaan en hij beet kort ongemakkelijk op zijn lip. “Het spijt me Ravenna, ik had je niet mogen uitdagen,” zei hij zachtjes op een beschaamde toon terwijl hij ongemakkelijk met zijn voeten over het gras schuifelde en eventjes zijn ogen dichtkneep toen hij de zijkant van zijn gezicht aanraakte dat vol krassen stond. 'Ik wil best leren zwemmen trouwens.'
Zijn gezicht klaarde haast meteen weer op en hij keek haar met twinkelingen in zijn ogen aan. “We kunnen meteen beginnen als je wilt? Dan moet je... alleen... ehm... je weer... uitkleden..” zei hij zachter en zachter terwijl hij zich omdraaide zodat ze zich kon uitkleden en hij deed zijn broek gewoon weer uit, het was veel te warm, dus al zei ze nee, dan zat hij er tenminste comfortabel met zijn short die tot aan zijn knieeën reikte. Zijn ijsblauwe ogen waren op het meer gericht en hij ging comfortabel aan de oever zitten met zijn benen in het water. “Zeg me als je klaar bent Ravenna,” zei hij zachtjes met zijn ijsblauwe ogen die keken naar zijn eigen weerspiegeling in het water.

Ze wilde eigenlijk weer in bed kruipen, maar tegelijkertijd Zack niet verlaten. “Het spijt me Ravenna, ik had je niet mogen uitdagen,” zei hij zachtjes op een beschaamde toon. Ze keek hem met een medelevende blik aan. Ach, het was zijn schuld ook niet geweest. Ze was er zelf op ingegaan. 'Ik wil best leren zwemmen trouwens.' Nog steeds? Haar uitdrukking veranderde in een van wantrouw. “We kunnen meteen beginnen als je wilt? Dan moet je... alleen... ehm... je weer... uitkleden..” Waarom had hem dat net niets kunnen schelen en was hij nu beschaamd om haar nog eens te zien strippen.
Zack was al naar de rand gelopen en draaide zich van haar af. “Zeg me als je klaar bent Ravenna,” Stomverbaasd keek ze hem aan. Wat bezielde die knul. Ach, wat maakte het eigenlijk uit. Misschien moest het maar. Ze wilde nooit meer in zo'n angstige situatie terecht komen en ze wilde zeker het Zack aandoen om nog een sterfgeval in zijn omgeving te krijgen.
Ze trok haar shirt weer over haar hoofd en legde haar broek ernaast. Haar jack legde ze eroverheen. Ze liep naar Zack toe en raakte zijn rug aan met haar grote teen. 'Nou goed dan.' zei ze stug.

Zack wilde niet alleen achterblijven, hij wilde nog eventjes met Ravenna rondhangen, hij wilde dit gevoel van plezier en zorgeloosheid nog eventjes koesteren tot het laat genoeg werd. Dus hij besloot zich te verontschuldigen voor zijn gedrag, want als hij zijn shirt niet had uitgedaan, was dit alles gewoon helemaal niet gebeurd. Dus het was allemaal zijn schuld. Zack had daarnet de schrik van zijn leven gehad, want ze was haast verdronken en dan had hij zichzelf helemaal niet kunnen vergeven, dan was hij beter af dat hij dood was, want hij bracht alleen maar ellende en miserie met zich mee als hij dit zo verderzette. Hij moest maar eens leren om voorzichtiger te zijn met alles wat hij deed, want hij wist dondersgoed dat hij een hoop ongeluk zaaide met zijn aanwezigheid.

“Het spijt me Ravenna, ik had je niet mogen uitdagen,” zei hij zachtjes op een beschaamde toon terwijl hij ongemakkelijk met zijn voeten over het gras schuifelde en eventjes zijn ogen dichtkneep toen hij de zijkant van zijn gezicht aanraakte dat vol krassen stond. 'Ik wil best leren zwemmen trouwens.'
Zijn gezicht klaarde haast meteen weer op en hij keek haar met twinkelingen in zijn ogen aan. “We kunnen meteen beginnen als je wilt? Dan moet je... alleen... ehm... je weer... uitkleden..” zei hij zachter en zachter terwijl hij zich omdraaide zodat ze zich kon uitkleden en hij deed zijn broek gewoon weer uit, het was veel te warm, dus al zei ze nee, dan zat hij er tenminste comfortabel met zijn short die tot aan zijn knieeën reikte. Zijn zwarte zwemshort zat lekker comfortabel en hij bleef gewoon wachten tot ze klaar was, want hij wilde niet nog meer verpesten tussen hen beiden. . “Zeg me als je klaar bent Ravenna,” zei hij zachtjes met zijn ijsblauwe ogen die keken naar zijn eigen weerspiegeling in het water. Een tijdje nadat hij die woorden had uitgesproken, voelde hij iets tegen zijn rug duwen en hij draaide zich om, zijn gezicht meteen naar haar gezicht gericht. “Oké, laten we beginnen?” zei hij met een glimlach terwijl hij opstond en haar optilde om dan met haar het water in te gaan, haar dicht tegen hem aandrukkend. Hij ging op de diepte staan dat hij nog net met de bovenkant van zijn bovenlichaam boven was en hij duwde haar zachtjes omhoog met zijn armen op haar buik zodat ze niet naar beneden zou zakken. “Oké, Raafje, ik heb je vast. Er gaat helemaal niets met je gebeuren, blijf nu vooral heel kalm en probeer met mijn uitleg mee te doen,” begon hij met een geruststellende glimlach terwijl hij haar stevig vasthield. “Nu lig je horizontaal, maar als je verticaal bent hé, dan moet je gewoon met je voeten gaan trappelen in het water, zo blijf je automatisch boven zolang je niet in paniek slaat.”
Nog steeds met een glimlach keek hij haar aan met zijn ijsblauwe ogen op haar gericht. “om echt te zwemmen 'lig' je op je buik en beweeg je eigenlijk je benen langs elkaar; niet schokkerig, maar als een vis met zijn staart beweegt. Tegelijkertijd strek je je armen, maak je de O- vorm in het water en zodra je armen bij je zij zijn, strek je ze weer voor je uit, terwijl je benen beweegt als een kikker die aan het zwemmen is, snap je het een beetje? Probeer eens?” vroeg hij haar op een zachte toon terwijl hij haar nog steeds stevig vast had zodat ze geen gevaar zou lopen om te verdrinken.

Ze stond er wat ongemakkelijk bij nu ze wist dat ze weer het water in moest. “Oké, laten we beginnen?” zei hij met een glimlach terwijl hij opstond. Even keek ze verbaasd toe hoe hij zijn armen onder haar door sloeg. Het volgende moment werd als een lappenpopje opgetild, ze was zelfs te verbaasd om te protesteren. Badoem. Ze voelde weer die bonk in haar borstkas. Iets nijdiger dan eerst wreef ze erover.
Zack ging in het water staan waar hij nog net vanboven zichtbaar was en draaide haar op haar buik. “Oké, Raafje, ik heb je vast. Er gaat helemaal niets met je gebeuren, blijf nu vooral heel kalm en probeer met mijn uitleg mee te doen,” begon hij met een geruststellende glimlach terwijl hij haar stevig vasthield. “Nu lig je horizontaal, maar als je verticaal bent hé, dan moet je gewoon met je voeten gaan trappelen in het water, zo blijf je automatisch boven zolang je niet in paniek slaat.” Ze hing voor de helft met haar gezicht in het water zodat ze niet kon antwoorden. Ze probeerde haar benen en armen te ontspannen, maar kreeg dat akelige gevoel weer van het koude water dat haar keelgat bleef in spoelen. “om echt te zwemmen 'lig' je op je buik en beweeg je eigenlijk je benen langs elkaar; niet schokkerig, maar als een vis met zijn staart beweegt. Tegelijkertijd strek je je armen, maak je de O- vorm in het water en zodra je armen bij je zij zijn, strek je ze weer voor je uit, terwijl je benen beweegt als een kikker die aan het zwemmen is, snap je het een beetje? Probeer eens?” Ze keek even omhoog, haalde diep adem en begon haar benen te bewegen zoals hij had aangegeven, misschien ietwat houterig, maar het leek te gaan. Haar armen gingen wat beter. Ze voelde hoe ze nu net iets boven Zack's handen dreef. Verbaasd hield ze bijna stil. Opeens begon ze er plezier in te krijgen en ze begon te lachen.
Aan haar vrolijkheid kwam een eind toen er iets langs haar been streek en ondanks alle koelheid die Ravenna in de loop der jaren bij zichzelf had opgebouwd, kon ze een gil van walging niet onderdrukken toen een afzichtelijk beest voor haar neus zwom en haar met zijn grote ronde ogen aan bleef staren. In één beweging hing ze achterop Zack's rug en hield haar ene arm om zijn hals geslagen, terwijl ze met de andere naar de vis, of wat het ook was, wees, die opmerkelijk genoeg niet van haar uitval was geschrokken en weg gezwommen. 'W-w-wat is dat?!' hakkelde ze.

Zack wilde haast meteen beginnen met de zwemles sinds hij niet wilde dat ze verdronk als ze in het water sukkelde als ze alleen was. Dat zou gewoon vreselijk zijn eigenlijk. Dan had hij er niets aan kunnen doen om het te verhelpen en zou hij zichzelf al helemaal waardeloos vinden. “Oké, laten we beginnen?” zei hij met een glimlach terwijl hij opstond, zijn armen gingen onder haar door en hij greep haar vast alsof ze zo licht was als een veertje. Hij had zelfs niet eens door dat ze over haar borstkas aan het wrijven was op een nijdige manier, hij was te druk bezig met hen beide veilig in het water te brengen. Eenmaal ze beiden in het water waren en hij in een stevige positie stond, tilde hij haar op zodat ze met de helft van haar lichaam in het water was. Met zijn armen onder haar buik en zijn polsen gebogen zou ze niet kunnen vallen, tenzij er een vis van meer dan tweehonderd kilo hem onderuit zou halen, maar dat ging niet gebeuren.

“Oké, Raafje, ik heb je vast. Er gaat helemaal niets met je gebeuren, blijf nu vooral heel kalm en probeer met mijn uitleg mee te doen,” begon hij met een geruststellende glimlach terwijl hij haar stevig vasthield. “Nu lig je horizontaal, maar als je verticaal bent hé, dan moet je gewoon met je voeten gaan trappelen in het water, zo blijf je automatisch boven zolang je niet in paniek slaat,” ze antwoordde niet, maar dat was prima, ze deed zoals hij had uitgelegd, hij voelde haar ontspannen en dat was al een goed iets. “om echt te zwemmen 'lig' je op je buik en beweeg je eigenlijk je benen langs elkaar; niet schokkerig, maar als een vis met zijn staart beweegt. Tegelijkertijd strek je je armen, maak je de O- vorm in het water en zodra je armen bij je zij zijn, strek je ze weer voor je uit, terwijl je benen beweegt als een kikker die aan het zwemmen is, snap je het een beetje? Probeer eens?” Ze keek even omhoog en hij glimlachte geruststellend. Hij was al trots dat ze de bewegingen goed deed, houterig maar goed.
Hij voelde het contact met haar buik en zijn armen verdwijnen en zijn ijsbauwe ogen keken trots naar het zwartharige meisje.

Ze leek vrolijker en vrolijker te worden en ook hij kreeg een brede glimlach tot ze opeens op zijn rug sprong en hijzelf zijn evenwicht kort verloor en met zijn gezicht volop in het water ging. Hij hervond zijn evenwicht toch weer snel en hij proestte al het bijna ingeslikte water uit en hij hoestte terwijl hij zijn blik op haar richtte. Ravenna wees richting een vis en vroeg al hakkelend wat het was en hij kon de grijns op zijn gezicht niet onderdrukken. “Dat Ravenna, is een vis. Je hebt ze in alle vormen, soorten en maten lieverd,” zei hij terwijl hij haar lichtjes porde in haar zij. “je moet geen schrik hebben van die vissen, ze doen je niets, buiten misschien aan je tenen zuigen als je te lang stilstaat, maar verder doen ze niets,” zei hij met een lachende ondertoon terwijl hij gewoon bleef staan, wachtend tot ze van zijn rug zou gaan.

Ravenna kwam nu eenmaal van Erd en had het grootste gedeelte onder de grond gewoond of op Gren, waar het huis van haar oom, haar huis nu, stond. Ze wist wat vissen waren, maar dat waren toch alleen maar kleine, oranje gevallen? Niet van dit soort vieze monsters.
Zack was door haar snelle reactie bijna voorover gevallen en spuugde nu een mond vol water uit. “Dat Ravenna, is een vis. Je hebt ze in alle vormen, soorten en maten lieverd,” zei hij terwijl hij haar lichtjes porde in haar zij. “je moet geen schrik hebben van die vissen, ze doen je niets, buiten misschien aan je tenen zuigen als je te lang stilstaat, maar verder doen ze niets,” Ze hoorde dat hij zijn lachen aan het inhouden was. Nijdig liet ze zich een beetje zakken, zodat ze haar arm om zijn onderrug had geslagen. Nog steeds bleef ze achter hem en keek ze wantrouwig naar het beest in het water, dat nu met grote snelheid wegzwom. Nukkig keek ze het beest na en legde haar hoofd tegen Zack's rug. 'Erg grappig, Zackie, erg grappig.' zei ze sarcastisch terwijl ze hem een bestraffende por in zijn zij gaf. Ze kon hier net staan, dus was het niet zo'n probleem. Opeen drong ook de rest van zijn zin door en werd ze wederom knalrood. 'En wie noem jij hier lieverd?!'

Zack zag hoe Ravenna met de seconde vrolijker werd en meteen wilde hij een vreugdedansje gaan doen omdat hij zich super actief voelde. Geen idee waarom, maar hij voelde zich opeens super energiek en hij glimlachte breed toen hij aanvoelde hoe aangenaam ze het zwemmen vond. Maar wat hij niet had zien aankomen was toen ze zijn rug opsprong en hij dus haast helemaal zijn balans verloor. Met zijn voeten die hun grip kort verloren op de grond, schoof hij uit terwijl zijn gezicht helemaal ondergedompelt werd in het water. Nog maar net op tijd kon hij zijn rechtervoet zo vooruit zetten dat hij weer zijn balans hervond en hij kwam al proesttend uit het water. Al het water dat zijn mond was binnen gegaan verliet dezelfde opening waar het allemaal was binnengestroomd. Zijn blik ging haar kant op sinds ze vroeg wat dat was, al hakkelend. Hij kon niet ontkennen dat hij moeite moest doen om zijn lach in de houden omdat ze niet wist wat het was, dus het bracht een geamuseerde blik op Zacks gelaat.

“Dat Ravenna, is een vis. Je hebt ze in alle vormen, soorten en maten lieverd,” zei hij terwijl hij haar lichtjes porde in haar zij. “je moet geen schrik hebben van die vissen, ze doen je niets, buiten misschien aan je tenen zuigen als je te lang stilstaat, maar verder doen ze niets,” zei hij met een lachende ondertoon terwijl hij gewoon bleef staan, misschien dat ze zo van zijn rug zou glijden. Ze liet zich zakken, maar ging niet van zijn rug af, haar armen waren om zijn onderrug geslagen en hij besloot voor zich heen te staren, een beetje verzonken in gedachten en hij had niet opgemerkt hoe haar hoofd nu tegen zijn rug aangedrukt was, tot ze begon te spreken: 'Erg grappig, Zackie, erg grappig.'
Hij kreeg meteen een bestraffende por in zijn zij en hij sprong op, een luid geluid kwam uit zijn keel van het schrikken, wat dus een gil moest voorstellen. Hij schoof uit en hoorde net nog haar woorden toen hij onder ging: 'En wie noem jij hier lieverd?!'
Zack zwom wat onderwater om weer zichzelf te hervinden voor hij weer een tijdje later weer naar boven kwam, vlak voor haar neus. “Ik noem jou een lieverd, is daar iets ergs mee ofzo?” vroeg hij haar terwijl hij in zijn ogen wreef, het water nog naprikkend in zijn ogen. Met een simpele handeling porde hij haar terug en begon hij haar zelfs te kietelen na een tijdje. Maar hij zorgde er gewoon voor dat ze geen gevaar liep. “Als straf omdat ik onder ben gegaan door je por,” zei hij al lachend terwijl hij haar verder kietelde.

Inmiddels voelde het veilig om hem los te laten, hoewel ze niet onaangenaam had gestaan... Toen ze hem een por gaf, vloog hij overeind en belande onderwater met een niet echt mannelijke gil. Het water spatte alle kanten op. Nijdig keek ze, maar hij kwam niet meer boven, blijkbaar zwom hij rondjes onder water, want ze kon hem nog net zien. Opeens schoot hij weer boven, vlak voor haar neus waardoor ze geschrokken achteruit deinsde en haar hart een paar extra slagen maakte, maar ze wist niet of dat van de schrik kwam of wat anders. “Ik noem jou een lieverd, is daar iets ergs mee ofzo?” Ze had haar armen in een beschermende karate-achtige houding voor haar gezicht, dat inmiddels weer knalrood was. Hierdoor kon ze haar buik niet beschermen. Zack begon terug te porren en zelfs te kietelen.
Als er één ding was waar Ravenna naast water niet tegen kon, dan was het kietelen. Om de een of andere reden had haar lichaam die simpele porretjes nooit kunnen verdragen. Ze gilde het uit en begon daarna te lachen, terwijl ze probeerde zich te beschermen en niet weer kopje onder te gaan. “Als straf omdat ik onder ben gegaan door je por,” zei hij al lachend terwijl hij haar verder kietelde. 'Auw! Wat...Zack...haha....ik...haha...ik geef me over..! Zack blauwe plekken!' hikte ze, voor een deel van een lichte pijn vanwege de blauwe plekken, maar grotendeels omdat ze hier echt niet tegen kon. 'Zack...hahaha...jij hebt gewonnen!' Ze gilde van de pret en probeerde hem terug te porren, maar haar handen kwamen alleen in lichte verweringsklappen op zijn borstkas neer, als de slappe vleugeltjes van een mus.

Hij legde uit dat er vissen waren in alle vormen en maten, dat ze er helemaal geen bang van moest hebben. Ze hadden eerder bang van hen dan zij van hun, dus er was helemaal niets waar ze zich zorgen over moest maken, helemaal niets. Ze ging maar niet van zijn rug af, maar voelde haar wel meer naar beneden glijden, haar hoofd tegen zijn rug voor een paar minuten voor hij opeens een nijdige por in zijn zij kreeg en hij dus met een gil omhoog sprong in het water. Jammer genoeg vond hij zijn grip op de ondergrond niet meer en gleed hij onderuit, met een harde plons belandde hij onder water.
Zack zwom wat onderwater om weer zichzelf te hervinden voor hij weer een tijdje later weer naar boven kwam, vlak voor haar neus. “Ik noem jou een lieverd, is daar iets ergs mee ofzo?” vroeg hij haar terwijl hij in zijn ogen wreef, het water nog naprikkend in zijn ogen. Met een simpele handeling porde hij haar terug en begon hij haar zelfs te kietelen na een tijdje. Maar hij zorgde er gewoon voor dat ze geen gevaar liep. “Als straf omdat ik onder ben gegaan door je por,” zei hij al lachend terwijl hij haar verder kietelde.

Blijkbaar had ze hier een enorme zwak voor, iets waar ze niet tegen kon en dit vond hij helemaal geweldig, dat moest hij eerlijk toegeven, dus hij kietelde haar olijk verder, niet lettende op het feit dat hij zich helemaal tegen haar aangedrukt had. . 'Auw! Wat...Zack...haha....ik...haha...ik geef me over..! Zack blauwe plekken!' hikte ze en hij schudde zachtjes zijn hoofd terwijl hij haar nog enkele minuten olijk verder kietelde tot ze zei: Zack...hahaha...jij hebt gewonnen!' Ze gilde van de pret en probeerde hem terug te porren, maar haar handen kwamen alleen in lichte verweringsklappen op zijn borstkas neer, wat niet bepaald veel effect had. Zijn hoofd was vlak aan haar nek en zijn ijsblauwe ogen keken haar aan terwijl hij stopte met haar te kietelen. Een lichte grijns sierde zijn lippen: "IK heb gewonnen hé? Hmm, wat is mijn prijs?" hij begon te lachen terwijl hij afstand nam om te zien wat haar reactie was, dit wilde hij absoluut niet missen.

Zack leek door te hebben dat ze er niet tegen kon en dat spoorde hem kennelijk aan om door te gaan. Op het moment dat ze dreigde om te vallen, had hij haar overgave in overweging genomen en hield eindelijk op, met zijn hoofd vlak bij haar hals. "IK heb gewonnen hé? Hmm, wat is mijn prijs?" Hij lachte en nam afstand. Ze keek hem half geamuseerd en half geërgerd aan. Ze had al een aardig idee wat hem hopelijk even van de wijs zou brengen, maar zou het werken? Zack's gedachten werkten niet optimaal zoals bij andere jongens van zijn leeftijd. Toch hoopte ze dat het het een en ander op hol zou doen slaan in dat warhoofd van hem.
Ze keek hem nonchalant aan, nam zijn hoofd tussen haar handen en drukte haar lippen op zijn wang. Dat had effect...op haar. Ze bleef nog even op haar tenen staan zodat hij haar net niet aan zou kijken en liet hem niet meteen los. Haart borstkas voelde nu aan of er een metronoom in zat. Opeens had ze door hoe idioot ze erbij moest staan dus liet ze hem snel los. Ze keek hem niet aan, maar zette wel haar handen opstandig in haar zij. 'Dus, als mijnheer zo tevreden is...'

Wat was dit geweldig, ze kon kennelijk hier helemaal niet tegen en dit amuseede hem zeker tot in zijn kleine teen. Nu wilde hij haar gewoon nog meer kietelen en dat deed hij ook gewoon olijk. Het viel wel op dat hij dit geweldig vond, want zijn vingers kriebelden haar op elke plek mogelijk die niet verkeerd in haar keelgat zou slikken. Zo deed hij niets verkeerd. Zelf had hij niet echt door dat hij met zijn lichaam tegen haar aangedrukt stond tijdens het kietelen en ze eigenlijk in een best awkward positie stonden ook. 'Auw! Wat...Zack...haha....ik...haha...ik geef me over..! Zack blauwe plekken!' hikte ze en hij schudde zachtjes zijn hoofd terwijl hij haar nog enkele minuten olijk verder kietelde tot ze zei: Zack...hahaha...jij hebt gewonnen!' Ze gilde van de pret en probeerde hem terug te porren, maar haar handen kwamen alleen in lichte verweringsklappen op zijn borstkas neer, wat niet bepaald veel effect had.

Zijn hoofd was vlak aan haar nek en zijn ijsblauwe ogen keken haar aan terwijl hij stopte met haar te kietelen. Een lichte grijns sierde zijn lippen: "IK heb gewonnen hé? Hmm, wat is mijn prijs?" hij begon te lachen terwijl hij afstand nam om te zien wat haar reactie was, dit wilde hij absoluut niet missen. De blik in haar ogen kon hij niet aan een emotie koppelen en hij fronste lichtelijk. De handelingen van haar had hij absoluut niet verwacht, toen ze haar handen op zijn wangen legde, vlak tegen zijn bakkebaarden. Haar lippen voelde hij op zijn kaak gedrukt worden en zijn ijsblauwe ogen keken haar kort even geschrokken aan. Dit was niet iets wat Ravenna normaal deed, dit klopte niet. Hij fronste toen ze haar lippen van zijn kaak haalde en hij hield haar in de gaten. Was ze wat gemeens van plan zoals een porsessie? Wilde ze hem gewoon van de wijs brengen zodat ze meteen weer in een kietelaanval kon gaan? Het leek er zo wel op. Ze nam na een tijdje afstand en zette haar handen in haar zij en zijn ogen hielden haar nog steeds in de gaten terwijl hij luisterde naar haar woorden: 'Dus, als mijnheer zo tevreden is...'

Nu moest hij haar wel terugpakken voor zij hem ongegeneerd kon terugpakken, dus hij plaatste zijn handen op haar handen die op haar heupen stonden en hij bracht zijn lippen naar haar kaak om haar daar een korte kus te geven, zou dit genoeg effect geven zodat hij niet teruggekieteld zou worden. “Je kan me nu niet meer off guard pakken. Ik weet wel wat je van plan was. Je wou me verwarren om me dan te kietelen, mij kan je niet zomaar van de wijs brengen hoor,” zei hij met een lachende ondertoon in zijn stem, zich totaal niet bewust van het feit van hoeveel impact dit wel niet kon hebben op haar. Hij was zo’n naïef iemand. Zack liet haar los en ging naar de oever om op het droge te gaan zitten, met alleen nog maar zijn onderbenen in het water.

Ze dacht dat hij op z'n minst even uit het veld zou zijn geslagen, maar op het moment leek zijzelf vooral in de war. Ze probeerde zo nonchalant mogelijk te blijven staan, met haar handen nog steeds op haar heupen. Zack plaatste zijn handen erop en korte tijd voelde ze een kus op haar kaak. Er ontstak een vuurwerk in haar hoofd, maar vreemd genoeg leek te metronoom in haar borstkas een gelijkmatig ritme te kloppen, hoewel dat nog steeds snel was. Ze voelde met haar vingertoppen aan de plaats waar ze hem gevoeld had en keek hem voor het eerst met verbaasd schitterende ogen aan. Ze probeerde iets te stamelen maar Zack was haar voor. “Je kan me nu niet meer off guard pakken. Ik weet wel wat je van plan was. Je wou me verwarren om me dan te kietelen, mij kan je niet zomaar van de wijs brengen hoor,” Bam, en het magische moment was in één keer weggevlogen als een leeglopende ballon. Ravenna's gezicht veranderde nog sneller van rood naar wit dan een stoplicht. Schaapachtig keek ze hem na terwijl hij zichzelf op de rand hees.
Ze probeerde niet te lang als een idioot daar te blijven staan en waadde ook naar de kant om zich vervolgens naast hem neer te hijsen. Een lichtelijk afschuwelijke gedachte kwam in haar op, zoals afschuwelijke gedachtes wel vaker doen op dat soort momenten. Niemand was zó naïef, toch? Had hij echt helemaal niks gevoeld van binnen, helemaal niks?! Viel hij helemaal niet op meisjes, had dat maar zo geleken omdat hij iets met Rhine had gehad. Plotseling herinnerde ze zich het moment dat ze Zack bij het meer was tegengekomen, hij en Rhine hadden toen ruzie gehad. Dat moest het wel zijn... Zack viel op jongens!
Ze probeerde haar teleurstelling te verbergen alhoewel ze eigenlijk niet wist waar die teleurstelling nodig voor was. Zou ze eens, heel voorzichtig, een klein vraagje in die richting stellen? 'Puppyboy...' begon ze, hopend dat dat koosnaampje een beetje stoom zou afblazen. 'Val jij op jongens?' Ze had het eruit geflapt voor ze het wist. 'Niet dat daar iets mis mee zou zijn!' zei ze er snel achteraan om een misverstand te voorkomen.

Zack voelde haar lippen nog natintelen op zijn kaak en hij was een beetje van de wijs gebracht door haar actie. Maar dan besefte hij ineens wat haar idee was in zijn ogen. Ze wilde hem gewoon off guard beginnen kietelen, dat leek hem de meest soepele rede waarom ze dit in vredesnaam deed want dit was helemaal niet Ravenna-achtig in zijn ogen en met een betere rede kwam hij niet. Nu moest hij haar wel terugpakken voor zij hem ongegeneerd kon terugpakken, dus hij plaatste zijn handen op haar handen die op haar heupen stonden en hij bracht zijn lippen naar haar kaak om haar daar een korte kus te geven, zou dit genoeg effect geven zodat hij niet teruggekieteld zou worden. “Je kan me nu niet meer off guard pakken. Ik weet wel wat je van plan was. Je wou me verwarren om me dan te kietelen, mij kan je niet zomaar van de wijs brengen hoor,” zei hij met een lachende ondertoon in zijn stem, zich niet van het feit bewust wat hij nu allemaal wel niet teweeg bracht met zijn actie.

Even had ze met een schittering in haar ogen gekeken tot hij die woorden had uitgesproken, maar dat was hem totaal niet opgevallen, sinds hij al druk bezig was geweest om zichzelf op de kant te hijsen. Met zijn benen bewoog hij heen en weer in het water met een rustige expressie op zijn gelaat. Zijn blik richtte zich op Ravenna toen ze naast hem kwam zitten, de teleurstelling op haar gezicht was goed waar te nemen en meteen vroeg hij zich waarvan die vandaan kwam. Was er iets gebeurd ofzo? Was het zijn schuld? Het maakte hem eigenlijk best onzeker. 'Puppyboy...' begon ze en hij richtte zijn volledige aandacht op haar, zijn haast lichtgevende blauwe ogen waren op haar gezicht gericht. Er was iets mis, want anders zou ze nooit zo beginnen met haar zin en het gewoonweg meteen vragen. 'Val jij op jongens?' Zijn ogen werden net schoteltjes bij die vraag. 'Niet dat daar iets mis mee zou zijn!'

Zijn mond viel gewoonweg open en hij kromp even kort ineen van de pijn door een herinnering die terug tevoorschijn kwam in zijn geheugen. Rhine... Rhine had dat ook gevraagd en hij had haar gekust. Zijn ogen werden geel en hij gllimlachte zachtjes terwijl de andere kant van Zack nog altijd binnenin zat te kermen van de pijn door die herinnering die zich nu ook zijn realiteit was op dit moment. Het meisje naast hem had opeens blond haar gekregen en vroeg hem de vraag of hij gay was. Hij glimlachte de lach die mensen hem al lang niet meer hadden zien doen en hij schudde zijn hoofd. “Ik ben zo straight als het maar kan zijn, ik zal het bewijzen,” Ravenna, die voor hem nu Rhine was feitelijk sinds hij een beetje gek geworden was omdat hij al een tijdje zijn medicijn niet meer had ingenomen, keek naar hem met haar mooie blauwe ogen. Hij glimlachte, hij had geen idee dat hij de waarheid aan het vermengen was met zijn eigen herinneringen. Hij drukte zijn lippen tegen de hare en hij trok haar dicht tegen zich aan voor een paar minuten bleef hij haar kussen tot hij eindelijk weer afstand nam. “Ik bedoel hier niets mee hoor, maar zou ik dat doen als ik gay was?” Met zijn handen ging hij over zijn hoofd trillerig en hij begon te draaien, zijn gele ogen flitsten blauw en hij verloor zijn grip op de wereld. Met een luide bons knalde hij met zijn hoofd op de grond en hij bleef roerloos liggen, schokkerig ademend.

//ik wilde wat drama xD

Er leek geen andere verklaring voor te zijn. Natuurlijk zou ze hem niet beoordelen, ze was zelf tenslotte bi en haar middelste broer ook homo. Toch voelde ze een steek van spijt als ze er aan dacht. Ze moest even dingen verwerken, maar misschien was het beter er al een punt achter te zetten, voor ze haar hoofd in een of ander wespennest stak. Maar toen ze het vroeg, zag ze zijn verbaasde uitdrukking en een vlaag van pijn op zijn gezicht. Was dat een nee, of ontdekte hij het nu zelf ook? Ze zag hem zachtjes glimlachen, dus toch...! Maar hij keek haar vreemd aan en schudden zijn hoofd. “Ik ben zo straight als het maar kan zijn, ik zal het bewijzen,” Ze keek hem niet begrijpend, maar toch een beetje opgelucht aan. Haar uitdrukking veranderde niet, maar haar ogen werden groter en groter toen Zack zich naar haar toeboog en zijn lippen op de hare drukte. Ze merkte nauwelijks dat hij haar tegen zich aandrukte. In haar hoofd verscheen plotseling een vredig licht, warm en helder. Ze voelde haar hart niet eens meer. Alles vaagde weg, zelfs de pijn van haar beurse lichaam. Net toen ze haar ogen sloot en haar hand zachtjes tegen zijn wang wilde leggen, liet hij haar weer los. “Ik bedoel hier niets mee hoor, maar zou ik dat doen als ik gay was?”
Pats! Het moment spatte uit elkaar en verdween even snel als het gekomen was. Alleen een zachte tinteling op haar lippen bleef achter. Ze had het gevoel dat er een ballon werd opgeblazen in haar borst en de hand die ze nog steeds half in de lucht hield, balde zich tot een vuist. Hoe haalde hij het in zijn hoofd! Ze voelde tranen prikken maar negeerde die. Haar trillende vuist haalde uit, maar voor ze hem ook maar in de buurt van Zack's gezicht had gebracht, stortte hij al uit zichzelf neer. Hij ademde hortend en bewoog verder niet. Het duurde een paar seconden voor Ravenna doorhad dat er iets vreselijk mis was. De steken van pijn en vernedering veranderde in paniek en ze kwam snel bij zinnen. 'Zack!' schreeuwde ze en schoot naar hem toe. Ze nam zijn hoofd tussen haar handen, maar ze had geen flauw idee wat ze moest doen. 'Zack, geef antwoord, wat is er aan de hand?!' riep ze in paniek. Haar been gleed over zijn broek heen en ze voelde iets bobbeligs in zijn zak zitten. Ze graaide in paniek erin en vond een strip met kleine pilletjes. Ze wist niet eens waar ze voor diende, maar ze drukte met trillende vingers er een uit en propte hem in zijn mond. Hij moest het doorslikken, maar ze wist niet of hij dat uit zichzelf kon. Snel schepte ze een hand vol water en goot dat erachteraan. Tegelijkertijd vielen er tranen op zijn gezicht. 'Kom op, doorslikken Zack!' zei ze met overslaande stem.

“Puppyboy..”
“Val jij op jongens?”
En zijn ogen werden groot, zijn mond viel open en hij kromp kort ineen van de pijn die ontstond door de herinnering die hij herbeleefde. Rhine had dat ook eens gevraagd en haar goudblonde haren verschenen weer voor zijn ogen. Zijn blauwe ogen veranderden naar een heldergele kleur die zin hele gelaat wat enger maakte dan dat het al was. Zijn andere kant had het overgenomen en zijn glimlach was duisterder en sinister terwijl hij naar het meisje naast hem keek die hij nu aannam voor Rhine. “Ik ben zo straight als het maar kan zijn, ik zal het bewijzen,” Ravenna, die voor hem nu Rhine was feitelijk sinds hij een beetje gek geworden was omdat hij al een tijdje zijn medicijn niet meer had ingenomen, keek naar hem met haar mooie blauwe ogen. Hij glimlachte, hij had geen idee dat hij de waarheid aan het vermengen was met zijn eigen herinneringen. Hij drukte zijn lippen tegen de hare en hij trok haar dicht tegen zich aan voor een paar minuten bleef hij haar kussen tot hij eindelijk weer afstand nam. “Ik bedoel hier niets mee hoor, maar zou ik dat doen als ik gay was?”

Zijn hoofd was vreselijk aan het bonzen en het tafereel voor hem draaide als een draaikolk, plus hij voerde voor de zoveelste keer een strijd in zichzelf dat zijn lichaam compleet uitputte en hij verloor zijn grip op de wereld. Hij had geneens door dat er een pil zijn keel in werd gesmeten en er een hoop water in zijn mond werd gedaan in de hoop dat hij weer bijkwam. Het enigste wat hij deed was gehoorzaam slikken en maar pas na een kwartier kon hij zijn ogen weer openen en met veel moeite ongezond hoesten. Zijn ijsblauwe waterachtige ogen keken op naar de meid die duidelijk aan het huilen was. Hij glimlachte zwakjes terwijl hij merkte hoe ze zijn potje pillen vast had. “Ik heb denk ik wat uit te leggen...” mompelde hij zachtjes en hij probeerde recht te zitten, maar dit ging helemaal niet en hij viel weer neer met zijn hoofd op haar schoot. “Urgh...” kreunde hij terwijl hij ongemakkelijk van haar weg keek, niet echt in staat om zich van haar af te hijsen, dus hij bleef liggen, of ze het nu leuk vond of niet. “Ravenna... ik kamp met een hoop ziektes... van mijn reuzengroei weet je af maar ook lijd ik aan een bipolaire stoornis... vandaar dus die medicatie. Ik.. had het je eerder moeten zeggen.. het spijt me,” hij kneep zin ogen stijf dicht en hij probeerde zichzelf tot bedaren te brengen, hopend dat alles weer in orde zou komen en ze niet al te boos op hem zou zijn.

Ze haalde trillerig maar opgelucht adem toen Zack de pil doorslikte en eindelijk wat rustiger ademde. Hij bleef echter nog zeker een kwartier liggen met zijn ogen dicht. Ze had zijn hoofd in haar schoot en streek zachtjes het haar uit zijn gezicht, zonder echt door te hebben wat ze deed. Toen hij eindelijk zijn ogen openden, glimlachte hij zwakjes. “Ik heb denk ik wat uit te leggen...” Ze antwoordde niet en keek hem alleen maar aan met een mengeling van angst en kwaadheid. Hij probeerde zijn hoofd op te tillen, maar dat leek te veel moeite en met een pijnlijke kreun viel hij weer neer. “Ravenna... ik kamp met een hoop ziektes... van mijn reuzengroei weet je af maar ook lijd ik aan een bipolaire stoornis... vandaar dus die medicatie. Ik.. had het je eerder moeten zeggen.. het spijt me,” Ze zei nog steeds niks en merkte niet eens dat ze nog steeds het potje in haar trillende vuist had.
'Oke...' was alles wat ze uiteindelijk uitbracht na een lange stilte. Ze legde zijn hoofd zachtjes op het gras neer en begon haar kleren aan te trekken. Toen ze klaar was, ging ze weer zitten en legde zijn hoofd weer op haar benen. 'Halve gare.' mompelde ze nijdig. 'Een kus waar geen liefde achter zit vinden meisjes niet leuk en vervolgens flauwvallen...' Ze was zo ontzettend pissig, dat ze het liefst hem daar had laten liggen en hem in zijn eigen sop gaar laten koken. Maar ze kon hem zeker nu niet achterlaten. 'Laat ook maar.' snibde ze.