Het was puur pech geweest. Ze had midden in een les gezeten en het brandalarm was afgegaan. Brandoefening. Tegen de tijd dat iedereen terug naar de les had kunnen gaan was er geen tijd meer geweest voor een fatsoenlijke uitleg. Ze had haar leerlingen maar weggestuurd en de les verplaatst naar een andere dag. Vandaag. Ze had ook een paar nieuwelingen in haar klas die er de vorige keer niet bij waren geweest. Niet dat dat een probleem was. Ze zou het meeste waarschijnlijk toch weer kunnen herhalen aangezien ze de laatste paar leerlingen nou niet echt als ijverige studenten aantekeningen had zien maken. Dus wederom verdeelde Oriël de blanke tarot kaarten waar ze mee zouden werken over de kussens die in het midden van het lokaal lagen en een cirkel vormde. Ze was sneller klaar met de voorbereidingen dan ze had verwacht. Nu had ze de meeste dingen nog liggen van de vorige keer. Oriël haalde haar schouders op en liep naar de deur om die open te gooien. Daarna liep ze naar een van de kussens in de cirkel en ging er met gekruiste benen op zitten. Ze rechtte haar rug, haalde diep adem en liet deze weer kalm ontsnappen door haar mond. Ze liet haar magie op de vrije loop om zich als aderen door de school te verspreiden en elke levensvorm op te proberen pikken. Ze voelde het onmiddellijk toen de eerste leerling door de gang liep met als doel: haar lokaal.

Ze zat in haar bed, ademde rustig terwijl de muziek door haar oren klonk. Een warme glimlach stond op haar gezicht terwijl ze er naar luisterde. I'l find a friend, someone who helps me understand. Ze streek haar gekleurde haren uit haar ogen, de haren vielen losjes in een slag over haar schouders. Veel langer dan haar schouders was het ook niet dit keer, ze had zichzelf een knipbeurt gegeven en er opnieuw kleur in gedaan. Ze keek naar het papier waar ze een kleine schets op had staan, het was Storm die ze had nagetekend. De grote grijze maine coon die op haar bed lag te knorren. Zijn kin rustte op haar knie terwijl ze in de zo geheten 'kleermakers zit' zat. Op haar andere knie lag het schets blok. De tekening van een grote slapende katten kop stelde haar tevreden. Skyler glimlachte en keek toen even naar de tijd op haar klokje, ze had nog wel even. Ze aaide Storm over zijn kop die hij sloom ophief, al lag er een liefdevolle blik in zijn ogen. Sky legde haar schetsblok op het nachtkastje en snoof even met haar neus. Ze keek tussen haar spulletjes die ze nog had liggen en rommelde wat. Ondertussen zwierde en drentelde ze op het ritme van de muziek waar ze van hield. I just live my life. Forever playing with my toys. I'm not like other girls and boys Ze lachte en zag Storm die naar haar keek. Ze had een elf achtig, groene sweater met punten aan de onderkant aan met punt muts. Daar onder een normale groene broek en bruine schoenen, de losse stukken stof zwierde mee terwijl ze bewoog en eigenlijk erg veel plezier had. Forever children we will play ze glimlachte en liep naar de stereo die de muziek had afgespeeld. Ze drukte het uit, zodat hij niet verder ging naar het volgende nummer, al had ze dat natuurlijk wel graag gehoord. Ze keek nu op haar klokje en tot haar schrik zag ze nu dat ze toch wel moest gaan opschieten. Skyler pakte haar kleurrijke tas van haar bedleuning en gaf Storm een kus op zijn kopje. ''Totzo lieverd.'' Half huppelend liep ze met de tas richting het lokaal waar ze naar toe moest voor deze les. Ze zag mensen kijken door haar vreemde uiterlijk, maar zolangzamer hand was ze er aan gewend. Daarbij werd het minder omdat mensen van haar wisten. Skyler was persoonlijk ontzettend nieuwsgierig naar de les die ze nu vervolgen ging. Ze was altijd al heel erg geïnteresseerd geweest de spirituele kant van magie en voelde ook dat dit anders was dan de normale magie die hier werd gegeven. Dit was meer voelen, meer van de ziel en het hart. Daarom voelde ze er meer voor, omdat het 'dromerige' iets was wat bij haar hoorde. Ze liep de trappen op en keek naar de muur structuren en andere decoratieve elementen die zich altijd in de school lieten zien. Ze vond het nog steeds er jammer dat de vorih=ge les onderbroken was door het brandalarm en dat ze dus midden in de les die Skyler erg interessant had gevonden hadden moeten stoppen. Hopelijk zou dit niet nogmaals gebeuren.

Uiteindelijk kwam ze bij het lokaal na evengoed nog gezocht te hebben. Ze opende de deur en popte letterlijk als een duvel uit een doosje achter de kier vandaan. Eerst haar hoofd, met stralende glimlach en daarna haar hele lichaam. ''Hallo allemaal. Ik ben er weer, hopelijk dat we het nu wel redden tot het einde van de les'' zei ze lachend met open blik terwijl ze met haar ogen ondertussen razendsnel alles in zich opnam. Overal mooie doeken en kaarsen en tapijten en de ramen met mooie gordijnen, de grammofoon, tafeltjes met mooie stoelen, hier en daar een poef, er lagen kaarten op de tafeltjes,witte kaartjes, een heerlijke warme geur die ze niet helemaal kon thuis brengen, oude houten vloer die was versleten, Ryan de jongen met de grappig zwart en blond haar en sjaggiie-face. Dit keer zaten er al meer leerlingen die Skyler nog nooit eerder ad ontmoet. Een breed gebouwde jongen, wacht.. deze jongen kende ze wel! Hij was die gast waar ze ooit mee had gepraat bij het meer. Gelijk kreeg het meisje een grote grijns van vreugde op haar gezicht en zwaaide wat onopvallend naar hem. Zou hij zich nog herinneren wie ze was? Er zat nog een meisje die Skyler niet kende maar ze vond haar er wel aardig uitzien. Lange bruine haren en ze leek ouder dan Sky. Er was nog een jongen met een oranje rood achtige haar kleur die Sky niet helemaal thuis kon brengen. Toch leek hij erg aardig en Sky vond hem eerlijk gezegd best schattig. Meer kaarsjes, de vrouw Oriël. Voordat Skyler ging zitten keek ze de vrouw even glimlachend aan met lieve ogen in turkooise kleur. Dromerige ogen die uitstraalde dat ze nog erg naïef kon wezen en kinderlijk wilde zijn en toch ook wist wat het leven soms betekende. Ze vond de vrouw er nog altijd vriendelijk uit zien en had ook iets geheimzinnigs over zich, iets wat Skyler niet kon thuis brengen maar wel een soort van vertrouwen gaf. Skyler knikte naar de vrouw, haar naam was blijven hangen doordat ze het formulier had ingevuld. Oriël. ''Het is fijn om hier weer terug te zijn.'' zei ze even vriendelijk waarna ze plaats nam aan een tafeltje naast het meisje met het bruine haar. ''Hai. Ik ben Skyler.''

Vest: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/78/4d/17/784d174d0abb831ede291476d1b05875.jpg

De eerste persoon die haar lokaal betrad was een eigenaardige jongen die de naam Kailee droeg, al stelde hij zichzelf voor onder de naam Kai Rietz. Ze knikte hem toe, als teken van begroeting. 'Kom zitten Kailee,' nodigde ze hem uit om zich bij haar in het midden van het lokaal te voegen. Niet lang na meneer Rietz kwam een tweede leerling het lokaal in. Ondanks dat ze zich voorstelde kende Oriël Ziva Thorne al. Ook zij kreeg een begroeting toen ze plaats nam op een van de kussens. Ze was niet het enige bekende gezicht van vandaag, dacht Oriël toen ze Ryan Burned haar lokaal in zag lopen. Ook hij had zich wederom aangemeld voor de les nadat deze zo jammerlijk stopgezet was. Vorige keer liep het wat stroef tussen hen. Maar Oriël hoopte dat zijn tweede aanmelding een teken van leergierigheid was. Haar kolkend blauwe ogen keken op naar de deur toen ze een nieuwe energie voelde binnenkomen. Haar ogen ontmoette die van de leerling die ze kende als Dallas. Net als de eerste les waar ze hem had leren kennen toonde hij zich ook nu een beetje verlegen en nerveus. Er zat meer achter hem. Ze kreeg helaas niet veel kans om hem te lezen want de wervelende aanwezigheid van Skyler kwam het lokaal in stormen. Ook van haar was het niet de eerste keer dat Oriël Skyler in de les had. 'Volgens mij moet u inmiddels wel weten mevrouw Mithez, dat de tafels en stoelen in dit lokaal er puur voor de sier staan. Komt u ook bij de rest zitten?'. Het klonk hard. Misschien zelfs een beetje koud. Maar Oriël was niet je doorsnee waarzeggerij lerares. Ze was praktisch ingesteld en stond stevig met beide benen op de grond. Ze was niet snel onder de indruk van intimiderend gedrag en prees hen die hun fouten durfden toe te geven en ervan leerden. Toch lag er een kleine glimlach om haar lippen terwijl ze deze woorden tegen Skyler sprak wat indiceerde dat ze geen woede of irritatie naar het meisje toe voelde. Oriël wachtte tot Skyler zich ook op een van de kussens had geïnstalleerd waarna ze met de les kon beginnen. 'Aangezien niet iedereen mij kent zal ik me voor hen even voorstellen. Mijn naam is Oriël Tá Suíl. Ik geef het vak waarzeggerij hier op school. Jullie hebben je allemaal ingeschreven voor de les Magisch Tarot. Tarot is een vorm van divinatie. Het geeft inzicht over iemand zijn verleden, heden en toekomst. Het is niet de meest accurate manier van waarzeggen, maar wel de meest betrouwbare. Tarot kaarten vertellen de meest waarschijnlijke uitkomst voor de toekomst van een persoon. Als ik meneer Burned bijvoorbeeld een tik tegen zijn hoofd zou geven zijn er honderden uitkomsten. De meest waarschijnlijke is dat hij mij ontwijkt omdat hij het weet. Maar als ik het zonder iets te zeggen bij zijn buurvrouw zou doen, dan is de meest waarschijnlijke uitkomst dat ik haar raak. Een simpel voorbeeld. Maar tarot is ook op moeilijkere dingen toe te passen. Magisch tarot geeft inzicht, maar heeft daarna ook nog een praktisch nut. Een tarot spel bestaan uit tweeënvijftig kaarten. Die zijn onderverdeeld in de grote arcana die tweeëntwintig kaarten bevat en de kleine arcana die dertig kaarten telt. Wij houden ons vandaag bezig met de eerste drie kaarten uit de grote arcana, de basiskaarten. Dit zijn de Dwaas, de Magiër en de Hogepriesteres. Ik hoop dat jullie je boeken meegenomen hebben als jullie meer informatie over hen willen lezen. Als het goed is hebben jullie elk drie blanco kaarten voor je liggen. De bedoeling is straks dat jullie je hand op de kaart leggen en jullie je energie erop concentreren. Een afbeelding zal verschijnen naarmate de kaart opgeladen wordt met magie. Deze kan voor iedereen anders zijn. Wie zijn kaarten klaar heeft kan aan de andere kant van het lokaal gaan staan. Dan gaan we er straks mee oefenen. Wie vragen heeft kan naar mij toekomen. Kijk uit dat je niet teveel magie in de kaart stopt. Zodra de afbeelding helder is, kun je ophouden,' legde Oriël uit. Daarna gebaarde ze de leerlingen dat ze konden beginnen.

(In dit topic staat extra info over de tarot kaarten voor wie het wil lezen: https://staracademy.forumtwilight.com/t6586-magisch-tarot-overzicht#197517 )

Ze kwam opgewekt binnen met haar tas, de vrolijke kleren, haar en humeur was van verre te herkennen. Zo te zien waren zijn klasgenoten wat minder 'opgewekt' dat was niet erg, Skyler deed toch gewoon wat ze wilde en negeerde de rest. Een positive en negative eigenschap van Skyler was dat ze nogal.. dromerig was. Snel afgeleid en je moest niet gek opkijken als je pas na drie keer haar naam zeggen pas haar aandacht had. Daarom was het geval dat ze uit gewoonte aan een van de tafeltjes was gaan zitten. 'Volgens mij moet u inmiddels wel weten mevrouw Mithez, dat de tafels en stoelen in dit lokaal er puur voor de sier staan. Komt u ook bij de rest zitten?'. nu ze opkeek, zag ze inderdaad dat de rest van de mensen op de kussens zaten, realisatie drie.. twee.. een. Skyler slikte met een nerveuze glimlach. ''Oh, okey, ehm. Ja natuurlijk, sorry.'' ze kon er op wachten, zoals altijd werd ze in een gênante situatie zo rood als een biet. Hoe meer ze zich er zorgen om zou maken dát ze rood werd, hoe erger ze kleurde. Daarom stond ze op, trok haar vest recht en probeerde niet op het rood worden te letten. Daarom was het al snel wat minder en voral omdat Oriël het als een vraag zei en niet geïrriteerd leek te zijn. Snel waagde Skyler zich naar een van de kussens naast een meisje die Ziva scheen te heten. Ze sprak haar naam uit, maar het meisje leek geen interesse in haar te hebben waardoor Skyler even teleurgesteld weg keek. Okey, dan niet, ook goed. Om zich beter te voelen concentreerde Sky zich maar op de uitleg die ze ook interessant vond. Met haar handen plukte ze aan het kussen waar ze op zat en tijdens de uitleg ging haar blik ook door het lokaal heen. Ze zag een vogel langs het raam vliegen, was dat een ekster? Die muren hier waren trouwens echt oud zeg. Was dat nu glas in lood of gewoon glas? Skyler kon het vanaf hier niet goed zien of het nu gekleurd was of dat het kwam door de kleuren buiten. Het rook hier ook zo lekker, Skyler genoot er van tot ze iets vreemd voelde. Er zat een draadje los aan haar kussen, maar dat had ze zelf niet gedaan en nu was het stuk. Dat was zonde, dat moest ze zeggen na de les. Of zou Oriël dan denken dat zij het kapot had gemaakt? Want dat wilde Skyler niet, ze had al een fout gemaakt en misschien ging de vrouw dan nu wel nog slechter ver haar denken. Dat moest niet. Ondertussen terwijl Skyler haar gedachten zoals altijd nogal dor elkaar heen vlogen in haar hoofd, wat voor veel drukte zorgde, wist ze wel op te letten en wist ze waar de vrouw het over had. Har boek, ja haar boek had ze mee, die ze pakte uit de kleurijke tas. Een mooi boek dat oud leek. Het was vast en zeker ook oud, ja dat moest haast wel want dit was ook een oud vak, maar moesten de boeken dan ook oud zijn of niet? Ze zag hier en daar wat ezeloortjes zitten in de bladzijdes. Hey, er zat een koffievlek op een van de bladzijdes van het boek. Dat boek moest dan wel oud zijn. Koffie, erg lekker trouwens, vooral in de ochtend om er mee wakker te worden, maar dan wel met melk en suiker, anders dan vond ze het echt niet lekker. Een koekje er bij was ook altijd fijn, Skyler hield heel erg van koekjes en ander zoetigheid, ook van snoep en ships, ze was nogal een snoepkont en zo zat ze er even over na te denken. Koffie, daar kon je ook meer mee doen, ze had er wel eens mee geschilderd en wie weet kon ze dat morgen weer doen? Het was erg grappig en gaf verschillende bruin tinten, hing af van hoeveel je gebruikte. Daarbij ging je doek dan ook echt lekker ruiken naar koffie, dat vond Skyler erg lekker, die geur. Koffie bonen uit een bus roken ook zo geweldig. Het was altijd leuk om nieuwe technieken te gebruiken, koffie siroop, maar ook met kersen en mandarijn, wie weet wat je kon doen met bieten! Je kon heel veel met  verschillende spullen. Skyler keek Oriël weer aan, los gerukt uit haar eigen gedachten. Okey.. die kaarten, ja ze moest die kaarten natuurlijk een afbeelding geven met haar gedachten , vet cool dat dat via haar gedachten kon al was het ook zo dat ze het best wilde tekenen of schilderen als ze dat kon, misschien een idee voor later. Skyler keek naar het papier wat hard was met een lichte grein er in. Het was ook oud, alleen niet zo oud als het papier uit het boek, ze legde het er even naast, nee niet net zo oud dat zag ze gelijk. Nu de opdracht.. het maken van haar eigen kaart door middel van magie. Skyler slikte en keek even naar het wit van de kaart, hoe het haar aan staarde als een leegte vol mysterie. Wat zou het haar laten zien? Waarschijnlijk zoals iedereen verwachtte.. zou ze de dwaas krijgen, want dat was ze toch ook? Een wervelend kind dat geen vaste weg leek te hebben? Daar was niks van waar in haar opzicht. Skyler deed dat waar ze blij van werd, omdat ze wist hoe het was om echt verdrietig te zijn. Misschien was haar verhaal minder heftig dan dat van sommige hier, maar wat echt 'erg' was, was ook relatief. Voor de een was het erg dat hij of zij een hamster verloor en huilt daar dagen bij, terwijl de ander zich groot houd terwijl die gene thuis word mishandelt. Alles is relatief en daarom had ze nooit een groot hard oordeel over iemand, wat anderen ook zeiden. Ze maakte haar eigen meningen, liet zich niet meevoeren in de sociale stroom. Ze wist het ergens wel dat ze die kaart zou krijgen en bewoog haar hand als een kwast streek over het witte kaartje. Daar was ze, de dwaas. Misschien had je teleurstelling bij het meisje kunnen verwachtten, maar dat was niet zo. Er stond een warme en tevreden glimlach op haar gezicht, keek naar de kleuren en vond het een mooi beeld wat haar gegeven was. Haar innerlijk kind was iets wat altijd bij haar zou blijven en ze was er trots op, wat de anderen er ook van vonden. Ze had al eerder gehoord over tarot en kende er wat van. In haar boek zocht ze de dwaas op en haar glimlach werd breder, want de dwaas zeer zeker geen negatieve kaart. Toen ze klaar was keek ze Oriël aan. Moest ze de andere twee er ook bij pakken?

Skyler her card:

Ondanks dat twee van haar leerlingen er niet blij mee waren kon Oriël het niet helpen inwendig te glimlachen. Tieners. Met hun hormonen en idee dat ze nu al klaar waren om de hele wereld aan te kunnen. Ze had de blikken in de ogen van meneer Burned en mevrouw ''Thorne'' zeker wel gezien. Niemand had magische gaven nodig om te weten wat zij dachten van haar voorbeeld. Ze moesten het eens niet zo persoonlijk opvatten en zich beseffen dat het niet meer dan een voorbeeld was. Ze waren teveel bezig met hun eigen universum om zich dat waarschijnlijk te beseffen. Het was een fase van adolescenten waar iedereen doorheen moest. Jezelf leren kennen voordat je als persoon kon groeien.
Het was uiteindelijk Ryan die de eerste vraag stelde nadat de leerlingen begonnen waren aan hun kaarten. 'Drie kaarten in een keer vergt veel concentratie en energie. Als je denkt dat je het aankan ga je gang. Maar als je eerst familiair met je eerste kaart wil worden dan zal ik daar straks ook uitleg en een demonstratie bij geven,' vertelde ze waarna haar ogen langs de studenten gleden. Ze bleven even hangen op Dallas die net klaar was met zijn kaart. Ze glimlachte de jongen even goedkeurend toe. Vervolgens stond ze op. 'Voor iedereen die het voor nu bij één kaart houd, ik zal aan de andere kant van het lokaal een demonstratie geven. Voel je vrij om te blijven zitten als je meerdere kaarten wil maken. Dan krijg je de uitleg later,' gaf ze mee als mededeling terwijl ze naar de andere kant van het lokaal liep.