[Valentijn] Kyrie eleison

Languit lag de jonge meid op de bank naar het plafond te staren. Het wennen aan de dagen hier had geen groot probleem gebleken en ze kon nu al gemakkelijk verder gaan. Niet dat ze extreem veel omgang had gehad met anderen, maar dat interesseerde haar niet helemaal meer als je het haar zou vragen. Ze was langzaamaan weer begonnen met het eten van beetjes maar ze was absoluut nog geen gram aangekomen sinds haar aankomst. Wellicht was het vreemd dat ze tamelijk mager was, maar dat gebeurde nu eenmaal als je absoluut niet kon koken en niemand om je heen wilde hebben dus het ook niet voor je gedaan werd.
Even ging ze weer rechtop zitten en pakte haar glas. Haar drinken had tamelijk vreemd gesmaakt maar ze ging ervan uit dat het zo hoorde te zijn. Ze had al een mentale aantekening gemaakt dit ook niet meer te drinken. Wellicht had ze haar twijfels moeten hebben nadat ze het briefje eraf had getrokken. Maar het briefje leek in haar ogen iets te dwingend als stonden er maar twee simpele woorden op. ''Drink me!'' Met die woorden had ze het gewoon niet kunnen weerstaan. Het laatste beetje goot ze naar binnen en liet zich vervolgens weer languit zakken om haar ogen te sluiten. Ze had een aantal lessen gevolgd en ze moest toegeven dat het een vreemd wereldje was hier. Ze wilde eigenlijk nog zoveel weten, maar had geen energie of zin om het te vragen. Bijvoorbeeld zoals ze wilde weten hoe het zat met de meerdere Burned's die hier waren. Zou het kunnen zijn dat ze gerelateerd waren een Drake? Was Drake hier zelf ook, was haar zus hier eigenlijk wel. Allemaal vragen waarvoor ze zelf de antwoorden van moest gaan zoeken gezien niemand het haar plotsklap zou komen vertellen. Ze tilde haar hand op en streek ermee over het pluizige kopje van het kitten dat half op haar schoot lag. ''Ik zou toch echt zelf iets moeten doen hm...'' Mompelde ze in zichzelf en zuchtte lang voor ze zich iets uitrekte.
Ze vond de omgeving van de hal wel prima en hetgeen wat haar wakker hield waren de voetstappen die zo nu en dan passeerde. Als het hier stil was geweest was ze geheid in slaap gevallen en terug in haar pijnlijke dromen. De dromen waarin ze hem constant vertelde dat ze het opgaf, hem verliet om achter haar zus aan te gaan. maar elke keer dat ze wakker werd vroeg ze zich maar een ding af. Was het werkelijk een offer geweest wat ze had moeten maken, of had ze het moeten proberen, zelfs op een afstand?

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Hoe langer Ryan hier was op SSA, hoe meer hij het hier begon te appreciëren, er waren wel momenten dat hij zijn geduld was verloren, maar die bleven eigenlijk best nog wel miniem. Het enige moment dat hij echt door het lint was gegaan, was bij Drake bij de leerkrachtentoiletten, hij had een aantal pieken recht tegen zijn hoofd gegooid en dan was de kerel het gesmeerd. Hij had zo zijn bedenkingen over die gozer maar hij had uiteindelijk zijn schouders opgehaald en gewoon verdergegaan met zijn leven toen hij de vuurbollen in zijn hand had laten gaan, want het lokaal mocht immers niet in brand staan.
Dit was een paar dagen geleden en hij was weer compleet gekalmeerd. Hij zat nu op een bank in de grote zaal in een van de donkere hoekjes met een flesje te spelen, de rode vloeistof kolkte heen en weer toen hij er afwezig mee te spelen terwijl hij nog de laatste bladzijden van zijn boek aan het lezen was. Zijn bril duwde hij wat beter op zijn neus toen hij de laatste zinnen aflas en dan sloeg hij het boek dicht.

Met een bedenkelijke blik keek hij naar het flesje met de rode vloeistof, op het etiket stond duidelijk geschreven: “Drink mij!” Met zijn goudbruine ogen keek hij naar de letters en hij deed de stop van het flesje af om dan de vloeistof binnen te gieten. Hij had zelfs eigenlijk de tijd geeneens genomen om de smaak ervan te testen, hij had gewoon dorst, dus hij goot het binnen. Even liep er een koude rilling over zijn hele lichaam en zijn ogen gingen over heel de zaal, ze was leeg... Op één persoon na...
Zijn ogen verwijdde zich en zijn gezicht werd vuurrood terwijl hij keek naar hoe de persoon haar blauwe prachtige haren golfden terwijl ze iets aan het opsnuiven was. Zijn lichaam luisterde niet naar hem en hij stond op, zijn bril smeet hij letterlijk in zijn tas zonder van het meisje weg te kijken en hij liep gewoon over de tafels alsof die er zelfs niet eens waren. Eenmaal hij naast haar stond zei hij met een blozend gezicht: “Do you believe in love at first sight, or should I walk by again?”

♥ Isa

//the boy of the pickuplines is here!

Haar vingers gleden ritmisch over de kop van het kleine katje terwijl haar gedachtes rond dwarrelde in haar hoofd. Ze had nog zoveel vragen en zo weinig antwoorden. Maar erg lang werd ze niet achtergelaten in haar rust want een vreemd geluid deed haar fronsen. Het waren wel voetstappen, maar ze gingen niet over de grond. Maar als ze niet over de grond gingen, waar gingen ze dan wel over? De voetstappen eindigde naast haar, was die persoon voor haar hier gekomen? Zodra ze een van de simpelste zinnen hoorde schoot ze in de lach, waardoor haar ogen openschoten en ze hem aanstaarde. Dat was wellicht niet het plan geweest want met een ruk kwam ze omhoog om hem aan te staren, haar lach onmiddellijk verstild. Haar blauwe ogen werden groot en haar mond viel langzaam iets open. Het katje op haar schoot protesteerde zodra ze deze van haar schoot duwde om op te kunnen staan. Met een bijna onnozele glimlach staarde ze hem aan voor ze haar hoofd iets opzij liet zakken. ''Well you could always walk by a second time, just to be sure.'' Fluisterde ze voor ze haar ogen over zijn lichaam liet gaan. Alle gedachtes die een minuut eerder door haar hoofd hadden gezworven waren weg en zijn gezicht was het enige waar ze aandacht voor had. Het was ook vast niet belangrijk geweest anders was het blijven hangen. ''But, I doubt it.'' Mompelde ze in een halve trance, nog altijd elk beetje van zijn looks in zich opnemend. Damn, waarom was ze hem nooit eerder tegen gekomen? Waarom had hij niet bij haar op school gezeten voor ze hier kwam, dan had ze ook echt wel elke les iets om naar te kijken. ''Hotdamnnn..'' zei ze volledig onbeschaamd voor ze hem weer aankeek en verloren begon te raken in zijn ogen. Ze kon de kleur niet helemaal vaststellen maar hij stak ook behoorlijk ver boven haar uit. Zelfs als ze op haar tenen stond maakte ze nog niet al teveel verschil dus probeerde ze het maar door een stap naar voren te zetten. Ze leken een beetje, goud achtig of was het nou bruin? Ze kon het maar niet helemaal beslissen, maar het waren zonder twijfel de mooiste ogen die ze had gezien.

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Ryan had het drankje in één teug naar binnen gegoten, puur omdat hij dorst had en als hij dorst had, dan ging alles binnen. Hij had de woorden drink mij gelezen en had gewoon zonder verder nadenken het gedronken. Hij had zijn boek dichtgedaan met een klap en zijn blik had de zaal rondgegaan, kijkend over nog leven hier was, dan zag hij een meisje, met lange blauwe lokken en zijn ogen werden groot. Meteen stond hij gewoon op, zijn brein protesteerde meteen, maar zijn lichaam had gewoon een eigen willetje gekregen. Hij liep gewoon over tafels, alsof het hem geneens kon schelen dat ze er stonden, hij wilde zo snel mogelijk bij haar staan. Haar blauwe haren die zachtjes meebewogen met de bewegingen die ze maakte en zijn hoofd was zo rood als een tomaat. Eenmaal hij bij haar stond, wendde hij zijn blik verlegen af en hij krabte door zijn haar, terwijl hij zei: “Do you believe in love at first sight, or should I walk by again?”

Eventjes leek ze hem uit te lachen en hij beet op zijn lip terwijl zijn goudbruine ogen zich weer op haar prachtige haar hadden gericht, dan gleden zijn ogen naar haar even prachtige blauwe ogen, hij verdronk er bijna in en hij zuchtte zachtjes, compleet verliefd. ''Well you could always walk by a second time, just to be sure.'' Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht en hij keek haar aan, compleet aan de grond genageld, haar stem… Zo… goddelijk…
''But, I doubt it.'' Zei ze vervolgens, hij wilde iets zeggen, maar zijn adem stokte in zijn keel, niet mogelijk om voorlopig te spreken, hij bleef haar aanstaren, haar blauwe ogen hadden een hypnotiserend effect op hem en het werd hem duidelijk, hij was halsoverkop verliefd op haar geworden. ''Hotdamnnn..'' zei ze en hij zijn rode kaken die kort even waren afgekoeld, gloeiden weer op. Hij verloor het evenwicht en viel, gelukkig voor hem, op een van de banken neer. Nu zat hij daar, naar haar kijkend. “I could say the same of you beauty. I think I can die happy now, cause I've just seen a piece of heaven." Mompelde hij zachtjes en hij beet zachtjes op zijn lip, zijn hart bonsde in zijn keel en hij wist niet goed hoe hij dit moest aanpakken… Wat als hij het nou compleet aan het verpesten was? Een vlaag van angst schoot door zijn lichaam en kort huiverde hij eventjes.

♥ Isa

Ze hoorde hem wel even zuchten maar kon niks anders doen dan als een onnozele mafkees te blijven staan staren naar de jongen die dik een kop groter was dan dat zij was. Normaal zou ze in een deuk liggen vanwege het verschil maar nu liet het haar buik enorm kriebelen. Haar ogen gleden langs zijn strakke kaaklijn, naar zijn jukbeenderen en eindigde weer bij zijn ogen, al moest ze haar hoofd grotendeels naar achteren kantelen. Zodra hij weer rood werd kon ze zich niet stoppen van het giechelen wat haar nu compleet onschuldig maakte. Precies Zoals ze was voor ze hier was gekomen en voor ze ruzie had gehad met haar zus. Ze bleef hem volgen met haar ogen en grinnikte even zodra hij zat, nu was zij wat groter dan dat hij was en ze grijnsde breed. ''Is there anything I could do to prevent you from dying?'' Vroeg ze zacht en werd zelf langzaamaan ook rood maar haar ogen glansen warm voor ze zonder na te denken haar armen om zijn nek gooide en hem knuffelde. ''Cause, you are to cute to die!'' Zei ze maar liet hem niet los. Als het vanuit haar zelf kwam had ze er geen problemen mee als mensen haar vasthielden, al had ze geen flauw idee hoe hij erop ging reageren. ''Or to handsome, whatever you want.'' Grijnsde ze en liet hem toch even los zodat ze hem weer aan kon kijken. Ze had werkelijk waar geen idee waar ze nou precies mee bezig was maar ze voelde zich veel te goed om erover na te denken. Ze hoopte dat hij weer zou praten, want zelfs al waren zijn opmerkingen totaal belachelijk ze vond ze geweldig om te horen. Ze plofte maar naast hem neer en draaide zich half naar hem om zodat ze naar hem kon blijven kijken. Ze kon maar niet bevatten hoe iemand zulke mooie gelaatstrekken kon hebben. Wat ze zelf nog niet door had gehad, was dat haar kleding door de hal waren verspreid. Ze zat daar enkel nog in haar ondergoed, zonder er teveel besef van te hebben.

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Ryan had zich werkelijk nog nooit zo gevoeld, hij had wat gedronken, had die meid gezien, was op slag verliefd geworden. Hij was letterlijk over tafels gelopen voor deze goddelijke verschijning, omdat tafels zijn doel niet zouden in de weg staan, hij wilde niet rondlopen. Ryan wilde zo snel mogelijk bij deze engel zijn om dan duidelijk te laten merken dat ze een prachtige meid was. Toen hij daar eenmaal stond had hij werkelijk een van de meest belachelijke pickuplines ever gebruikt. Maar dat boeide hem niet, als hij daarmee haar aandacht had getrokken, dan was zijn missie geslaagd. Ze leek hem even uit te lachen en hij beet een beetje awkward op zijn lip. Hij zuchtte zachtjes, niet uit irritatie, maar uit verliefdheid. Toen ze zei dat hij nog eens kon langslopen om zeker te zijn, verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. Haar stem was zo goddelijk, hij bleef staan, bevrozen door haar stem, zijn brein sloeg op tilt. Toen ze zei: “But I doubt it,’ wilde hij er nog iets bijzeggen, maar zijn adem stokte in zijn keel, onmogelijk voor hem om voorlopig nog er een woord uit te forceren. ''Hotdamnnn..'' zei ze en hij zijn rode kaken die kort even waren afgekoeld, gloeiden weer op. Hij verloor het evenwicht en viel, gelukkig voor hem, op een van de banken neer. Nu zat hij daar, naar haar kijkend. “I could say the same of you beauty. I think I can die happy now, cause I've just seen a piece of heaven." Mompelde hij zachtjes en hij beet zachtjes op zijn lip, zijn hart bonsde in zijn keel.

''Is there anything I could do to prevent you from dying?'' zei ze en voor hij nog maar antwoord kon geven, kreeg hij armen rond zijn nek en werd hij geknuffeld, zijn goudbruine ogen hadden zich wijd open gesperd en ook hij nam haar kort vast, haar omhelzend. ‘'Cause, you are to cute to die!''
''Or to handsome, whatever you want.'' Zei ze grijnzend en ze liet hem los
“I-I think you’re adorable too..” mompelde hij zachtjes terwijl zijn goudbruine ogen weer naar haar gingen. Was het nu... wederzijds...? Zo voelde het toch alleszins. Maar pas na een paar minuten leek hij door te hebben dat ze buiten haar ondergoed, alles had uitgedaan. Zijn ogen, wijdopen gesperd, gingen over haar hele lichaam en, voor hij het besefte was hij naar haar heuvels aan het staren. Bloed begon langzaamaan uit zijn neus te stromen en met zijn mond wijd open bleef hij kijken naar haar goddelijke lichaam, dat naast hem zat, tentoongesteld voor alleen maar hem. "E-ehm... Y- your clothes..." stamelde hij zachtjes, nog steeds was zijn neus rijkelijk bloed aan het produceren terwijl hij gewoon ongegeneerd verder naar haar lichaam staarde.

♥ Isa

Zijn reacties waren gewoon te schattig, ze had dan werkelijk niet echt een idee wie hij was maar iedereen moest het met haar eens worden dat hij simpelweg adorable was. Ze verstijfde onbewust wel iets zodra hij haar omhelzing beantwoordde met zijn eigen armen, maar haalde even diep adem. Hij zou haar toch niks aan doen, de wereld zat namelijk niet vol met slechte mensen. Maar zodra ze hem had losgelaten wilde ze haar armen weer om hem heen slaan. Ze had het gevoel gemist al kon ze niet meer bedenken wie het was dat haar zo had laten voelen. Ze grijnsde bij zijn woorden en giechelde vervolgens zacht terwijl haar wangen iets roder werden. ''You do?'' Vroeg ze zacht en keek hem aan voor ze haar hoofd iets opzij kantelde zodra ze zag dat zijn neus bloedde. Had hij dat vaker zo plotseling? Ze wilde er net iets van vragen voor hij eerder was met zijn opmerking. Haar eigen ogen gleden even naar haar lichaam en ze fronste voor ze haar schouders ophaalde. ''Oeps?'' Zei ze enkel en giechelde. Ze voelde zich absoluut ook niet beschaamd door het feit dat ze daar zo ongestoord in haar ondergoed zat. Als het kon zou ze waarschijnlijk nog de hele dag in haar ondergoed rond lopen, maar dan was er hier niemand die kon ingrijpen. Behalve dan haar zus, die zou waarschijnlijk haar eigen kleding uitdoen voor haar. Ze had het nooit begrepen maar op een of andere manier interesseerde het haar zus teveel of ze wel of geen kleding droeg, misschien was ze dan wel mooi maar niemand zou haar wat aandoen? ''That happens all the time.'' Legde ze half uit maar keek weer op zodat ze hem aan kon kijken. Ze haalde haar schouders kort op en vroeg zich af of hij het erg zou vinden als ze op schoot zou komen zitten. Langzaam tilde ze haar hand op en bracht hem naar zijn gezicht met een zachte glimlach rond haar lippen. Ze negeerde het feit dat hij rijkelijk aan het staren was naar haar, waarschijnlijk omdat ze nog altijd te mager was voor haar doen. Ze legde haar wijs en middelvinger langs zijn neus en kneep deze dicht, hopend dat zijn neus toch echt zou stoppen met bloeden voor hij straks nog flauwviel omdat hij teveel bloed verloor.

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Die vlinders, ze deden zijn maag pijn en hij kon het onmogelijk negeren. Toen het meisje hem omhelsde, gingen zijn ogen wagewijd open, maar uiteindelijk toen zelfs zijn armen om haar heen sloeg, aarzelend. Toen ze hem losliet, liet hij ook vrij snel los, zijn goudbruine ogen die haast op haar gelijmd waren. Toen hij de opmerking maakte dat ze adorable was, leek ze het goed op te vatten, hij merkte op hoe ze bloosde. Het was wederzijds, hij was er vastberadend van overtuigd dat zij hetzelfde voelde voor hem. Maar pas na een paar minuten leek hij door te hebben dat ze buiten haar ondergoed, alles had uitgedaan. Zijn ogen, wijdopen gesperd, gingen over haar hele lichaam en, voor hij het besefte was hij naar haar heuvels aan het staren. Bloed begon langzaamaan uit zijn neus te stromen en met zijn mond wijd open bleef hij kijken naar haar goddelijke lichaam, dat naast hem zat, tentoongesteld voor alleen maar hem. "E-ehm... Y- your clothes..." stamelde hij zachtjes, nog steeds was zijn neus rijkelijk bloed aan het produceren terwijl hij gewoon ongegeneerd verder naar haar lichaam staarde. “You do?” vroeg ze zacht en hij knikte, afwezig, nog steeds starend naar haar goddelijke lichaam. Meer kon hij niet doen, buiten kijken.

''Oeps?'' Zei ze enkel en giechelde, ze had het blijkbaar opgemerkt, nog steeds was hij niet in staat zijn ogen van haar goddelijke lichaam af te houden, alsof ze een magneet was, een magneet die hem aantrok. ''That happens all the time.'' Legde ze uit en hij knikte alleen maar. Hij had maar half doorgehad dat ze nu zijn neus aan het dichtknijpen was en hij schudde zachtjes zijn hoofd om dan een servet van de tafel te nemen, haar hand voorzichtig weg te halen en met het servetje veegde hij al het bloed weg. Zijn goudbruine ogen keken haar aan, met een lichte glimlach. “Ryan.. is de naam..” zei hij zachtjes voor hij dichter bij haar ging zitten. “Ik geloof... dat ik het wat warm heb..." zei hij zachtjes terwijl hij zijn shirt uit deed en deze naast hem legde. Zo was het wat eerlijker voor haar.. right? Zijn lichtelijk gespierd, maar slank gebouwd bovenlichaam toonde hij nu, terwijl hij er een lichtelijke blos op zijn wangen stond. Hij ging met zijn hand naar haar kaak en aaide deze om haar gezicht dan naar hem te draaien. “Je ogen... zijn... zo prachtig..” mompelde hij, zachtjes bijtend op zijn lip. Wat was er in godsnaam met hem aan de hand?

♥ Isa

Ze had hem vaagjes zien knikken maar werd daardoor toch lichtelijk verlegen. Nooit had iemand dat zomaar zo eruit gegooid in haar bijzijn, althans niet voor zover ze kon herinneren. Maar haar herinneringen waren nu helemaal een vage waas voor haar. het enige wat in haar hoofd hing was zijn verbazingwekkend knappe gezicht. Ze wist dat hij echt vreselijk zat te staren maar het kon haar absoluut niks schelen, ze vond het zelfs wel leuk als ze moest toegeven. Altijd zouden er koude rillingen over haar rug gaan maar nu werd ze er warm van. Ze grinnikte even zodra hij haar hand weghaalde en zelf het bloed wegveegde. Blijkbaar had het even geduurd voor hij het doorhad en ze grijnsde onschuldig voor ze zachtjes knikte zodra hij zijn naam vertelde. ''Sarah,'' antwoordde ze fluisterend en slikte zodra hij dichterbij kwam. Het gevoel in haar buik begon steeds erger te kriebelen en ze keek even verrast op bij zijn woorden voor haar ogen naar beneden gleden. Haar mond viel langzaam open en ze staarde nu op haar beurt ongegeneerd naar zijn borstkas. Oh god, hij was echt te aantrekkelijk aan het worden voor haar. Ze wilde wat zeggen maar haar hand zakte af voor ze een van haar vingers over zijn blote huid liet glijden naar beneden. ''Wauw,'' mompelde ze zacht maar vol bewondering maar haar hoofd werd toch echt gedwongen een andere kant op te kijken. Stilletjes ontmoette ze zijn blik en liet haar hoofd zacht tegen zijn hand leunen. Ze luisterde maar half naar zijn woorden terwijl ze met haar kleine handjes zijn hoofd vasthield. Ze duwde zich iets omhoog en verplaatste zich zo dat ze met haar beide onderbenen aan beide kanten van hem op het bankje leunde. God, haar zus zou haar echt wat aandoen als ze haar nu zou zien zitten maar ze kon hem gewoon niet weerstaan. Hij was gewoon teveel voor haar hersens om te kunnen verwerken. Ze liet zich zakken zodat ze pontificaal op zijn schoot zat en glimlachte even. Ze gaf hem geen tijd om verder te reageren want ze zocht alle kracht in haar armen op en trok zijn hoofd naar haar toe. Zonder een seconde te twijfelen plantte ze haar lippen op zie van hem en sloot haar ogen.

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Ryan had geknikt als reactive op haar random striptease die hij had gekregen van haar. Ze had zijn neus dichtgeknepen en hij had er maar een paar tellen later op geantwoord. Hij was te hard afgeleid geraakt door haar schoonheid, maar uiteindelijk veegde hij alles af met een servetje toen hij haar kleine handje had weggehaald. Zijn goudbruine ogen keken haar aan, met een lichte glimlach. “Ryan.. is de naam..” zei hij zachtjes voor hij dichter bij haar ging zitten. Toen hij haar naam hoorde glimlachte hij, dus ze noemde Sarah, prachtige naam voor zo’n goddelijke engel. “Ik geloof... dat ik het wat warm heb..." zei hij zachtjes terwijl hij zijn shirt uit deed en deze naast hem legde. Hij verstijfde even toen ze haar vingers over zijn borstkas liet glijden naar beneden en hij keek met grote ogen naar haar vingers terwijl hij bloosde als een gek. Het woord ‘Wauw’ dat ze had uitgesproken, drong maar half tot hem door, want hij zich aan het focussen op de snelheid waaraan zijn hart aan het kloppen was.

Zijn goudbruine ogen richtte hij weer op haar gezicht toen ze begon te bewegen, haar beide benen aan weerskanten van hem, hij slikte omdat hij niet wist wat ze van plan was. Hij had haar handen op zijn kaken gevoeld en ze zou vast merken hoe verdomd warm ze waren geworden. Uiteindelijk zat ze op zijn schoot en hij nam haar geur in zich op, het was een zoete geur, een geur die echt bij haar paste, het volgende liet hem helemaal verstijven, hoe ze hem naar haar toetrok en haar lippen de zijne liet raken. Even waren zijn ogen wijd opengesperd en was hij even niet in staat iets te doen, maar uiteindelijk kuste hij haar terug. Hij had er geen ervaring in, maar het ging vanzelfsprekend, hij sloot zijn ogen en trok haar dichter naar hem toe, om dan na een tijdje de kus te onderbreken. Zijn ogen zochten de hare op en hij glimlachte. “Wauw...” mompelde hij zachtjes met een schaapachtige grijns.

♥ Isa

Het enige wat zich kon vertonen op haar gezicht was een liefelijke glimlach terwijl haar handen hun weg vonden. Misschien ging het voor haar wel iets te soepel maar zelfs na wat er in haar jonge jaren was gebeurd hadden haar handen nog iets van een zachtheid die ze droegen. Ze kon het toch niet laten om zacht te gniffelen zodra ze naar hem keek. Voor haar leek het alsof hij niet helemaal wist wat hij met de situatie aanmoest. Met haar duimen streek ze zacht over zijn wangen en ontmoette zijn blik kort voor haar ogen gesloten waren. Het duurde even voor ze een reactie kreeg maar een halve glimlach vormde zich rond haar lippen zodra ze merkte dat hij haar kus beantwoordde. Het zou haar hebben verbaasd als hij dat niet had gedaan, het zou echt haar eerste keer zijn als zij werd afgewezen. Normaal was ze zelf al niet eens degene om als eerste zo een actie uit te voeren maar het leek alsof dat alles opzij geschoven was het moment dat ze hem recht in zijn ogen had gekeken. Al haar grenzen vervaagde en alles eindigde in haar hoofd bij hem, en hem alleen. Ze voelde hoe hij haar iets naar zich toetrok en leunde uit reactie iets meer tegen zijn borstkas aan. Zodra ze de ruimte had om te ademen hoefde ze niet te kijken om te weten dat haar eigen wangen vuurrood waren geworden in het moment. Ze giechelde zacht zodra ze hem hoorde mompelen en grijnsde breed. ''Je hebt nog een hoop te leren.'' Antwoorddde ze zacht met een bijna uitdagende glans in haar ogen. Ze legde een van haar onderarmen langzaam om zijn nek en liet haar vrije hand weer stiekem over zijn borstkas glijden. Ze kon het niet verklaren maar zijn huid onder haan handen voelde zo zacht en sterk tegelijk.

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Okay… wat was ze in godsnaam aan het doen? Hij wist het niet en het maakte hem ook enigszins enorm nerveus. Je kon de zweetdruppeltjes van zijn voorhoofd duidelijk opmerken en haar gegniffel als reactie maakte er de situatie niet beter op. Haar gladde warme duimen gleden over zijn kaken die meteen rood werden onder haar aanraking, zijn goudbruine ogen ontmoette de hare in een ongemakkelijke positie, voor hem dan toch. Ze kuste hem, zijn hele gezicht werd zo rood als een tomaat en even wist hij zelfs niet eens wat hij moest doen. De ongeloofwaardigheid in zijn ogen die wijd open waren gesperd terwijl hij moest wennen aan het feit dar haar zachte lippen op de zijne waren gedrukt. Hij beantwoordde haar kus aarzelend en hij sloot zijn ogen om haar dan dichter naar haar toe te trekken. Enigszins met tegenzin onderbrak hij het contact met haar lippen en mompelde hij een wauw. Het was ongelooflijk en het leek wel een droom..

Hijzelf zag niet dat haar wangen waren roodgekleurd, want de jongen had nou eenmaal de gave niet gekregen om kleuren te kunnen zien. Sarah begon te giechelen en ze grijnsde breed toen ze zei dat hij nog een hoop moest leren, een uitdagende blik in haar ogen en hij grijnsde. Dit was vragen om meer, overduidelijk. Ze legde een van haar onderarmen rond zijn nek en haar vrije hand ging over zijn borstkas. Hij kon alleen maar naar haar staren, naar haar lichaam. Maar toch forceerde hij zichzelf om naar haar ogen te kijken. “Begging for more huh?” zei hij met een uitdagende grijns voor hij zijn lippen de hare weer liet raken, duidelijk iets ruwer dan dat zij eerder had gedaan.

♥ Isa

//crappy en laat, sorry Oh Noes!

Ze vond het stiekem veel te leuk zo, ze had zich niet kunnen bedenken dat vrij zijn zo goed deed voor je. Eigenlijk kon ze nu ook wel in zien waarom haar zus zo was, maar toch zou ze altijd anders blijven samen. Zijn verborg haar verleden voorheen achter een enorme lach, maar de pijn en herinneringen bleven nooit weg. Maar nu, op dit moment leek het alsof er nooit iets ergs as gebeurd in haar leven. Geen gebroken harten, geen halve liefdes. Nee, dit was bijna een perfect moment. Ze zag de uitdagende blik in zijn ogen na haar uitspraak en ze kon eigenlijk bijna niet wachten. Toch liet ze hem spreken terwijl ze zelf afgeleid werd door zijn borstkas die gewoon te perfect voor woorden leek. Ze leunde licht op zijn schouder nu een arm half om zijn nek lag en langzaam keek ze weer op voor er een brede grijns op haar gezicht verscheen. ''Hell I am,'' Antwoordde ze met een bijna fluwelen stem. Ze genoot ervan dat hij haar wel begreep en haar nu gewoon gaf wat ze nodig had. Ze was de liefde vergeten die ze had achtergelaten om hier te komen, de enige persoon in haar hoofd was hij. haar ogen schoten even ver open zodra zijn lippen ruw contact maakte met die van haar, maar dat vond ze helemaal niet erg. Haar ogen zakte weer dicht en de hand die op zijn borstkas had gelegen gebruikte ze om de riemlussen van zijn broek te pakken en zich nog dichter op zijn schoot te trekken. Alles wat ze wilde was zo dicht mogelijk bij hem zijn, al kende ze hem voor geen meter. Het bloed steeg weer naar haar wangen en ze voelde de warmte door haar hele lichaam. Nu kon ze het echt niet meer ontkennen, als ze haar zin kreeg, zou ze meer dan alleen dit krijgen. Maar zelfs in de staat waarin ze verkeerde kon ze nog iets van rekening houden met de wensen van een ander, al leken die niet heel erg veel uit te maken. Het verlangen wat ze voelde lag veel te diep in haar.

_{"Are you tired?
cuz you’ve been running around in my mind all day.."}

Dit maakte hem nerveus, nerveus en vooral heel ongemakkelijk. Zijn wraakgevoelens en zijn slechtgezinde koppige eigenschappen waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Alsof zijn moeder nog steeds leefde en er helemaal niets was gebeurd. Hij moest toegeven, de dood van zijn moeder had hem verbitterd, tot iemand gemaakt die hij nu was, alleen Marco kon nog echt dicht komen zonder te vrezen voor zijn leven want hij wist dat die jongen, onvoorwaardelijk, altijd zijn beste vriend zou blijven. Ryan had geen kennis in de liefde, dat was duidelijk te merken aan de manier dat hij Sarah had gekust, zoals een echte beginner. Hij had al wel koppeltjes zien zoenen, maar had er nooit echt zelf nood aan gehad, liefde was niets voor hem, dat dacht hij toch. Maar nu zat hij hier, met in zijn gespierde armen een slank meisje dat zijn hart sneller deed slaan.

Dat de wangen van het meisje een kleur hadden gekregen, had hij niet echt opgemerkt, want de jongen was kleurenblind, alleen als hij echt zijn focus erop legde, zou hij een donkerdere grijstint kunnen waarnemen. Het meisje giechelde, grijnsde breed toen ze zei dat hij nog veel moest leren. Toen hij opmerkte dat ze meer wilde, leek ze er positief op te antwoorden. Het liefst had hij haar nu naar een kast gesleept, maar hij was nog maagd en als hij dat deed, moest hij ook nog alles doen. Natuurlijk had geen benul van hoe alles werkte, dus hij liet die optie maar aan haar. Zijn amberkleurige ogen dwaalden af naar haar lippen en hij glimlachte lichtelijk voor hij zijn lippen weer op de hare drukte. Ryan wist niet dat zij zijn neef kende, dat ze misschien een grote vlaag van herkenbaarheid over zich heen zou krijgen met de manier hoe hij haar nu binnendraaide, zijn tong likte langs haar lippen, vragend voor toestemming. Eenmaal hij die kreeg liet hij zijn tong spelen met de hare, om dan uiteindelijk de kus te lossen, met als enigste herinnering aan de kus een sliertje speeksel dat Ryan wegveegde, zachtjes. Haar lippen waren zo zacht, hij wilde meer, zonder dat hij het zelf opmerkte, had hij met zijn tong op een aantrekkelijke manier zijn lippen laten raken. "What are you doing to me girl...?" mompelde hij zachtjes met zijn ogen gesloten. Met zijn handen trok hij haar weer dichter voor een kus, laten wetend dat ze verslavend was.

Als een liefdesdrankje.

♥ Isa

Ergens begreep ze zijn situatie en zijn lichtelijke onhandigheid wel, ze was zelf ook eens zo geweest. Voor de tijd was gekomen dat ze eindelijk het lef had gehad iemand haar vertrouwen te geven. Jaren lang was ze bang voor iedereen die haar zomaar aanraakte, behalve dan de meeste leden van hun groep, die kende ze ten slotte al jaren. Niemand wist ooit echt wat er met haar en Hayden was gebeurd en niemand vroeg er dan ook naar. het was hun geheim en hun last om te dragen. Hoewel het jonge meisje het altijd achter een vrolijke glimlach wist te verbergen leef het haar achtervolgen. Haar zus, die het allemaal zo anders had aangepakt had ze zelf nooit begrepen. Hoe ze na dat alles, zo om kon gaan met die situatie. Toch moest ze toegeven dat bij onbekende ze nog altijd uit haar vel sprong of bang werd. Maar nu, nu was het niet zo. Normaal had het haar gedaagd maar ze kon er niet helder genoeg voor nadenken om een connectie te zien. Ze voelde zich zo ontspannen en vrij in de gespierde armen van Ryan dan ze zich moest inhouden niet te gaan zitten lachen. Op een vage manier kwam haar vroegere, lieve en vrolijke karakter nu weer door en het maakte haar toch echt een ander persoon dan dat mensen nu van haar hadden gezien.

Ze keek hem onderzoekend aan, zoekend naar een hint van hoe ver ze wel en niet kon gaan. Als er een ding was dat zij respecteerde boven anderen was het wel de grens die mensen hadden. Zij wist zelf maar al te goed hoe het was om gedwongen te worden tot iets wat je helemaal niet wilde. Ze kon eigenlijk niet veel zeggen gezien hij haar het ontnam om te spreken door zijn lippen weer op die van haar te zetten. Maar zo erg vond ze dat nu ook weer niet, ze was blij met de aandacht die ze kreeg. Natuurlijk was het haar eigen schuld dat ze weinig van dit soort aandacht kreeg, maar daar had e niks aan kunnen doen. Toch was er iets vreemds, iets waar ze haar hand niet op kon leggen. Alsof er iets te bekends bij haar binnen kroop, alsof ze dit al eerder had meegemaakt. Toch liet ze het niet binnen om duidelijk te woorden, dan zou ze met haar hoofd weer teveel afdwalen en dat zou iets te awkward worden. Ze wilde bijna op zijn tong bijten als plagerij maar liet hem gewillig binnen voor ze haar handen naar zijn rug liet glijden om hem vast te kunnen houden. Ze wilde hem niet loslaten en ze wilde ook haar verbinding niet kwijt. Toch moesten ze ook nog ademen, dus zodra hun lippen het contact verloren hapte ze even naar adem en bleef lichtjes hijgend hem aankijken terwijl ze op adem probeerde te komen. Wauw, dat was echt het enige wat in haar opkwam maar ze kon het niet eens uitbrengen want ze voelde de aanraking van zijn tong deed haar hoofd weer op tilt slaan. Ze had nooit geweten hoe ongelofelijk verleidelijk zoiets kon zijn. Zijn vraag deed haar alleen maar breed grijnzen voor ze diep ademhaalde. ''All that you would want me to do, and still not enough.'' Antwoordde ze fluisterend voor ze zelf het heft in handen nam en niet wachtte tot hij verder naar haar toe kwam. ''There is so much more I can do to you,'' Fluisterde ze bijna uitnodigend voor ze op haar beurt haar lippen op die van hem plantte. Maar in plaats van hem gewoon te kussen begon ze zachtjes op zijn onderlip te sabbelen met een bijna onschuldige glimlach rond haar lippen.

PROFILE MAGICIAN

» Kyrie L. Lovegood.
» [Valentijn's event] V for Valentine
» Voorbereiding Valentijn
» [♥] Rozenactie [Valentijn]
» Scherzo di grazia ~ Valentijn Traditionele Dans

[Valentijn] Kyrie eleison

[Valentijn] Kyrie eleison

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen