Naam: Sylvester Aneria Elroy
Roepnaam: Syl, Sylvian
Leeftijd: 29
Afkomst: Puffoon
Magie: Wind/air
Grootte: 1.90
Gewicht: 70 kg
Kleur ogen: Rood/blauw
Bouw:Gespierd en lang, maar niet breed. Hij is snel en lenig gebouwd, daarbij heeft hij vleugels die hij kan oproepen. De vleugels zijn extra goed te zien als het donker is. Dat komt doordat ze extra worden weergegeven als blauw schimmig licht.
Vachtkleur/Kleur schubben/etc.:Sylvester heeft een grijze kortharige vacht met zwarte strepen. Hij heeft grote oren waar wit haar uit vandaan komt en bruin haar op zijn hoofd. Dat haar beweegt naar achteren als hij door de lucht suisd als een god voelt hij zich dan vrij, niks gaat boven vliegen voor hem. Alles van boven zien en niks kan hem dan tegenhouden, het is zijn passie en zijn liefde om ermee te spelen en te dollen.
Likes: Vliegen, suizen door de lucht en daar van genieten, de mensen om hem heen, de wereld om hem heen, lezen, tekenen, discussiëren, mediteren, verdedigingssporten, in warm bad gaan en vast nog wel meer dingen.
Dislikes: Pesten, vroeg opstaan, hatelijke opmerkingen, de dood, saaie lessen en vast nog wel meer dingen.
Angst: -Dierbare verliezen
-Giftige dingen
-Big snakes
Geaardheid:Bisexueel
Partner: I once loved my dear friend Alex. Now I left my home, I said goodbye to him. We are fine with that. So, that means I am single.
Afbeelding:Extra:Extra form: Sylvester kan zoals een gewone magican veranderen in een dier, maar deze is iets anders. Het is namelijk een grijze kat met zwarte strepen met de bouw en grote van een panter.
Extra light: Sylvester heeft in zijn tijd geleerd om een klein trucje uit te halen met blauw licht. Dat heeft hij van Alex geleerd, die van oorsprong light magican was en in zijn opleiding veel met gemicalien deed. daardoor kan hij zijn ogen ook blauw laten opgloeien.
Lievelings-snack: saucijs broodje
Voice: Benedict Cumberbatch
Theme song:Don't give up the fight
Quotes: 'The wind never breaks'
'Hehehe..yes.. that was my sarcasm laugh'
'Don't pat me.'
Karakter:Sylvester is een jongen die opvalt, omdat hij er heel anders uitziet dan de gemiddelde mens. Nogal wiedes, want Syl is ook niet helemaal mens. Hij valt erg op, maar doordat hij dat zijn hele leven al heeft, boeit het hem daarom ook niet. Hij is het gewend en loopt gewoon door lezend in een boek, een zwaai van zijn staart als begroeting naar de mensen die hem verbaasd na kijken. Het kan hem niet zoveel schelen wat je van hem zegt of denkt namelijk. Hij is alleen niet het type dat over alles denkt ´I don´t care.´ hij zou het zelfs een onnozele uitspraak vinden, omdat het menselijk is dat mensen altijd ergens een mening over hebben. Hij is erg vriendelijk op het eerste gezicht en is altijd in voor een leuk gesprek, je kunt vrienden met hem worden al is zijn vertrouwen winnen moeilijk. Hij is achterdochtig. Zodra hij een vriend van je is zal hij ook alles voor je doen.
FamilyMother: Elena Elroy+
Father: Norium Ezra+
Partner: Alex Udara
Geschiedenis:Als jongetje is Sylvester opgegroeid op een kleine boerderij buiten de stad. Zijn leven was zorgeloos en hij hoefde niet om veel dingen te denken. Ze woonde aan het arme gedeelte waar de armoede heerste op Puffoon. Veel eten hadden ze niet, maar het was genoeg om van te leven. Daarbij had Syl ook niet erg veel rijkdom nodig, hij leerde dat van zijn moeder al vanaf heel klein. Zijn moeder was heel erg liefdevol en gaf hem alles wat hij wilde ondangs dat ze niet alles hadden. Vooral als zijn moeder weer eens voor lange tijd weg was geweest, dan gaf ze hem vreemd eten of leuk speelgoed. Alsof ze goed wilde maken dat ze weg was geweest. Ze sprak er alleen nooit over waar ze dan naartoe ging. Sylvester was er gelukkig mee op deze manier. Alleen er was iets anders aan deze jongen, hij was namelijk niet een normale magican. Hij zat op school, deed de dingen zoals ze hoorde, deed met iedereen mee. Van binnen was hij een liefdevol jongetje dat alles goed wilde en niet inzag wat het verschil was tussen goed of slecht. Sommige zullen het naïef genoemd hebben. Maar de reden dat hij nooit ergens thuis hoorde of ergens bij aansloot was zijn uiterlijk. Zijn naam was Sylvester, maar in de stad een paar kilometer verderop stond hij bekend als ‘The little monster’ Zijn uiterlijk is namelijk erg afwijkend of zoals sommige het hebben genoemd; afschrikwekkend. Met zijn grijze vacht over het hele lichaam en zwarte strepen in Sylvester namelijk half kat. Wezens als hij bestonden meer over de werelden heen, maar hij wist dat niet.
De moeder van Sylvestor wist dat wel. Een lieve vrouw met bruin lang haar dat erg zorgzaam voor hem was. Haar naam was Elena. Elena was een luchtkrijger, waardoor ze vaak tussen rijk en arm reisde en op pad was voor de geheime dingen die ze deed. De vader van Syl ontmoette Elena op een van haar eerste missies op Gren. Een afgelegen gebied waarvan ze hadden gezegd dat er een monster hulde, een mythe die zich nooit liet zien. Maar Elena was koppig, wat ze van haar Erdse vader had gekregen. Ondanks dat elke dorpeling haar waarschuwde, smeekte om het niet te doen, om niet naar die plek te gaan, deed ze het wel. Dagen lang zocht ze naar een amulet, dat bij haar missie hoorde, totdat ze het opgaf en naar huis toe wilde gaan. Maar op dat moment werd ze aangevallen door een lelijke trol. Die trol was waarschijnlijk het monster waar de dorpelingen het over hadden gehad. De trol die sterker was dan de vrouw begon de aanval. Ze vocht voor haar leven, maar het had geen zin om daar aan te beginnen. Net toen Elena niet meer verder kon verscheen er een gigantische witte tijger op het toneel, veel sterker en machtiger dan gemiddeld. Het dier redde haar van de dood en verjoeg de trol. Hij zorgde liefdevol voor haar tijdens het bewusteloos zijn. Toen ze wakker werd bleek de witte tijger half mens te zijn, waardoor hij kon praten en vele andere dingen. De tijger droeg de naam Norium, en was ontzettend lief in de tijd dat ze bij hem bleef. Het scheen zo te zijn dat het halfdierlijke mens Norium van Puffoon was weg gegaan ooit, om als normale tijger op Gren te wonen, omdat hij ook een sterke liefde voor de natuur daar had. Natuurlijk werden de twee verliefd, Elena zag verder dan het beest, kon kijken in het hart. Een situatie die al in eerdere legendes was gebeurt. Hun liefde werd gevierd door een baby, maar tot hun grootste zorg had de baby de zelfde speciale magie overgenomen van zijn vader. Dat betekende dat Sylvester ook half kat was en nooit een menselijke vorm zou kunnen aannemen. De eerste twee jaar groeide Sylvester op. Ze leefde gelukkig op Gren, het was een mooie tijd vol liefde en samenzijn. Alleen op een dag sloeg het noodlot toe. Een jager wilde het hoofd van het monster en zijn familie erbij, goud stond er op het hoofdje van de kleine Syl. Het was zo bijzonder om een echte antrhopomorphan aan je muur te hebben. Een groep getrainde jagers ging achter de familie aan, Norium moest zichzelf opofferen om de rest van zijn familie te redden.
Elena vluchtte terug naar Puffoon samen met Sylvester, wisten een kleine boerderij te bemachtigen. Daar groeide Sylvester verder op, waar hij werd gepest of gevreesd. Daarom heeft hij wantrouwen tegenover andere mensen. Zijn moeder was er wel voor hem, zijn rots in de branding. De jongen weet heel goed wat liefde is en haalt hieruit ook zijn kracht. Ondanks dat ze af en toe weg was voor langere tijd, maakte het hem niet zoveel uit zolang ze maar weer veilig terug kwam. De momenten dat hij niet naar school moest vloog hij, pakte hij dat wat hem als enige begreep. De wind, de lucht die door iedereen gezien werd, maar door iedereen geaccepteerd zoals het is. Het enige wat hij wilde was vrij gelaten worden, met rust gelaten terwijl hij rustig zat te lezen of te tekenen. Vaak werd zijn boekje dan afgepakt en waaide mensen het ver weg. Door die jaren heen heeft hij dus veel geduld moeten opbouwen qua mensen om zich heen. Hij word niet snel boos, heeft echt engelen geduld met anderen. Zodra het je lukt hem boos te maken, krijg je een death-stare naar je toe geworpen als waarschuwing. Zijn woorden worden dan vlijmscherp en doeltreffend, zodra hij gekwetst is maakt hem ook niet meer uit of die gene dat ook is. Hij zal je met een rustig gezicht en kille kalmte vertellen wat er is, in plaats van dat hij overmatig begint te tieren, schreeuwen of schelden. Schelden, doet hij trouwens ook nooit. Zodra al die opties op zijn en zijn geduld volledig op is, dan heb je het er zelf naar gemaakt. Want dan heeft hij er geen moeite mee om zijn tanden grof in je nek te zetten, zoals hij al eens eerder heeft gedaan bij iemand op zijn basisschool. Daarom is hij ook een aantal keer overgeplaatst.
Toen Sylvester 20 was, zaten ze rustig thuis te eten. Opeens werd hun huis binnen gevallen met mensen die Elena en Selvester gevangen namen. Het bleek namelijk dat Elena, zijn moeder ervan werd verdacht een belangrijk iemand te hebben vermoord in een criminele bende. Die bende kwam hun wraak opeisen. De vrouw, die nu ruim in de veertig zat ging af en toe namelijk soms op geheime missies. Die missies deed ze al haar hele leven, maar Sylvester mocht nooit weten waarom of hoe. Wel wist hij de dingen die ze mee terug bracht. Maar door die missies had ze inderdaad wel een belangrijk persoon vermoord van een groep bandieten. Sylvester werd krankzinnig en dode daarom andere mensen, met zijn vorm en magie was hij sterker dan iemand ooit van hem had verwacht. Alleen in die strijd raakte niet alleen de bandieten gewond. Zijn moeder was geraakt door een krachtige spreuk, die langzaam het leven uit haar zoog. Sylvester zorgde voor zijn moeder maar niks hielp, hij zag haar dood gaan terwijl hij haar naar het ziekenhuis vloog in de stad. Toen hij aan de rand van de stad landde, op de grote brug zag hij iets verschrikkelijks. Een grote groep mensen hadden de kleine stad aangevallen met krachtige magie, het was diezelfde groep die zijn moeder en hem hadden aangevallen. De stad brandde terwijl hij daar wanhopig op zijn knieën zakte. Daarna begroef hij zijn moeder, ging terug naar de boerderij pakte zijn spullen in een knapzakje en trok naar het rijke gedeelte van Puffoon. De mega stad vol mensen en vreemde dingen. Hij moest er aan wennen. Alles was groter en drukker dan hij gewend was.
In die tijd ging hij weer naar een hogere school, leerde alles wat kon en tot zijn verbazing werd hij meer geaccepteerd. Dat kwam doordat daar enkele wezens waren zoals hij. Sylvester zag er heel soms een lopen en een van hem werd een vriend, een jongen genaamd Alex, ze kregen later zelfs een relatie. Hij woonde er 9 jaar lang. Sylvester was vrolijk en kon het verleden achter zich laten. Hij huisde tussen de steegjes, wist alle plekken in de stad en was hier en daar bekend, werd herkend.
Op een dag zag hij in hun winkelstraat een pamflet hangen. Er stonden joelende jongeren bij, wat zijn aandacht trok. Ze riepen en waren vrolijk, hij hoorde de woorden academy, hij zag zelf jongens die beweerde dat zij het beste zouden worden en dat soort dingen. Toen hij uit de schaduwen van de steeg kwam, zagen de jongeren hem, waarna ze snel weg rende. Toen zag hij de poster hangen. Een poster van ‘Starshine Academy’ zijn nieuwsgierigheid was gewekt en hij las het door. Een school speciaal voor magie dus? Voor alle mensen van alle planeten? Syl vond het een mooi idee, maar niks voor hem. Hij hoefde niet meer te leren dan dat hij al wist, hij had ondangs een hele goede educatie over zijn en andere elementen gehad. Ook zijn trucje van Alex was erg leuk, hoe hij licht met wind kon combineren was een leuk gezicht. Dus hij legde zijn handen in zijn nek en liep fluitend verder. Een paar dagen later, terwijl hij met krachtige slagen van zijn vleugels door de stad heen vloog keek hij uit hoe iedereen beneden gewoon liep. Iedereen hier kon vliegen, je zag ook wat mensen in de lucht hangen. Alleen vliegen kostte voor velen ook erg veel energie. Sylvester vond dat dat kwam doordat ze allemaal teveel bezig waren met andere dingen. Als klein kind was hij vaak alleen geweest, terwijl de anderen gezellig aan het lol maken waren was hij aan het trainen voor het vliegen. Iets wat als saai en dom werd beschouwd onder je jongeren, Sylvester heeft nooit begrepen waarom. Omdat het normaal was? Omdat vooral volwassene het deden? Hij vond namelijk dat er niks mooier was dan dat. Toen hij rustig landde op een van de rand van een kerk naast een van de zuilen, ging hij rustig zitten. Genietend van het uitzicht en zijn hoofd vol rust, ogen vol liefde voor zijn omgeving en vrienden. Hij gaapte even tot hij wat binnen hoorde. Het was een soort aparte kamer van de kerk, waardoor hij naast een raam zat. Hij had nog nooit iemand binnen gehoord. Dat wist hij zeker, want Syl zat hier wel eens vaker voor het uitzicht. Een lekker saucijse broodje ging er dan wel in, terwijl hij het deeg deelde met de duiven.
Nu keek hij naar binnen maar kon het niet goed zien door het glas in lood. Hij vloog er even omheen tot hij een open raam zag staan. Op de vensterbank landde hij, deed het raam verder open en keek naar binnen met nieuwsgierige ogen. Binnen was het wat muf en zo te zien was er lang niemand geweest. Rustig stapte hij binnen, keek behoedzaam rond. Hij leek niet te hebben opgelet, want bij een van de oude boekenkasten stond een vreemde man. Syl kuchte even, maar de man keek niet om. Enkel zijn stem. ''Donder op Svartfug Je bent hier niet gewenst.'' Sylvester keek op. ''Maar je kent me niet eens.'' De man draaide zich om met een boek in zijn handen. ''Nee, en daar zit ik ook niet op te wachten. Nu weg wezen.'' Sylvester sloeg zijn armen over elkaar en grinnikte. ''The sky and the world around you. Goed boek, moet ik zeggen. Alleen ik vind de vertaling in het latijns beter, de teksten komen beter tot hun recht.'' hij kon niet aan de man aflezen wat hij vond van zijn opmerking, maar dat maakte Syl ook niet zoveel uit. Wel viel hem het uiterlijk op dat anders was dan hij van mensen gewend was. Hij zou het begrijpen wanneer die normale stakkers bij deze gast zouden omlopen. Hij zag een ring om de vinger van de man, het flikkerde door het licht dat de kamer binnen kwam. De man gaf opnieuw aan dat Syl kon vertrekken, maar iets zei Syl dat hij moest blijven staan. Er volgde een vreemd gesprek waardoor Syl uit weinig informatie veel te weten kwam. Deze man was dus Ronodan, de legendarische magican van de wind. Een legende waar Syl als jongetje veel over had gehoord. Het was niet zo dat de jongen nu helemaal begon te fangirlen (al kan hij dat wel) Hij was behoudend en luisterde naar de dingen die de man wel tegen hem wilde zeggen. Ook ving hij op dat de man nu weer zonder adviseur zat doordat er gedoe was geweest op de school waar hij wel eens kwam. Een heel verhaal waar Sylvester uit begreep dat mensen weer eens typisch mensen waren geweest. Uiteindelijk vertrok Syl weer, op weg naar zijn eigen kleine huisje. Alleen een besluit had hij nu wel genomen. Hij zou deze man helpen, koste wat het kostte. Een gast zo kil, afgesloten, alleen en zonder liefde kon Sylvester niet aan zien. En een legendarische magican nog wel! Daarbij was zijn jaren lang leren van windmagie in de pauzes, het trainen voor het vliegen dan toch ergens goed voor. Adviseur, zou het wat voor hem wezen? Later vroeg hij het aan Alex die moest lachen en heb daarna zei te moeten gaan. Ondanks dat Syl het rot vond om zijn geliefde achter te laten thuis, stond Alex volledig achter hem. In de vakanties en tussendoor zou hij terug kunnen naar huis voor zijn vriend, dat kwam wel goed. Nu was dit zijn nieuwe pad. De lucht gaf hem vrijheid en liefde, liefde voor het leven. Iets wat deze Ronodan verloren was, Syl zou het hem proberen terug te geven.