Het plafond was in zijn ogen het saaiste wat er in de kamer was. En toch was dat het ding waar hij het meeste naar keek. In het schemerdonker had het parket een donkerbruine kleur gekregen en waar de strepen van licht door de gordijnen schoten en het plafond bereikten was het meer een lichtere kleur. In zijn ogen vond hij de kleuren afzichtelijk en had hij ze liever zwart gehad, of grijs. In ieder geval een kleur die er wel uitzag en niet zoveel opviel. Vooral 's nachts als hij weer eens niet kon slapen. Hij wreef met zijn handen over zijn gezicht en stapte vervolgens uit zijn bed om naar de badkamer te lopen en een plens water in zijn gezicht te gooien. Hij bekeek zichzelf in de spiegel. Nog steeds dikke, donkere wallen onder zijn ogen maar niet meer zo bleek zoals de afgelopen dagen. Deze nacht had hij wat slaap kunnen vatten en was de nachtmerrie niet zo erg geweest, het was een herhaling geweest, eentje die hij zo vaak had gehad. Desalniettemin was hij niet erg geweest. Met een zucht sprong hij snel onder de douche en kleedde zich aan. Zean voelde zich eindelijk fit genoeg om eens te gaan sporten. Als hij Drake niet kon tippen met magie, dan deed hij het wel met brute kracht. Hij had al vaker bezoekjes aan de gymzaal gedaan maar toen was hij vrijwel helemaal alleen. Maar nu was het zo'n tijd dat iedereen besloot om te gaan sporten. Ach, hij kon er niet veel aan doen. Misschien kon hij nog wat vriendschappen sluiten, al betwijfelde hij dat. Snel schoot hij in zijn sportkleding en vertrok richting de gymzaal.

Zean had gelijk gehad. Het was enorm druk en hij haatte het. Niet dat iemand zich iets van hem aantrok maar hij voelde zich gewoon bekeken als hij sportte met andere mensen. Daarom zat hij maar wat op de bank een beetje te wachten totdat mensen de zaal zouden verlaten voor het middageten of een laat ontbijt. Al had niemand daar zin in blijkbaar. De drukte en al het geluid bezorgde hem ook nog eens hoofdpijn, waarom was het een goed idee geweest om te gaan sporten? Hij had energie nodig, energie in de vorm van een blikje energy drink. Niet dat hij dat vaak dronk maar hij voelde zich gewoon niet fit en wilde wakker blijven. Met een chagrijnig gezicht begaf Zean zich naar de automaat, waar net iemand bezig was met het halen van een drankje. Terwijl hij wachtte tot diegene, die in zijn ogen een verschrikkelijke haarkleur had, zijn blikje had gepakt en zich de andere kant op zou begeven. Maar in tegendeel. De jongen draaide zich om en botste tegen hem aan. En daarmee kwam ook nog het hele goedje van dat plakkerige cola-spul op hem. Zean gromde en keek naar de donkere vlek die over zijn zwarte shirt verspreidde. "Oops" Klonk het niet erg gemeend van de kant van de jongen. 'For fuck sake.' Gromde Zean. 'Kun je niet uitkijken?!' Hij was blij dat hij een zwart shirt aanhad, de vlek viel gelukkig niet zoveel op. Zean was moe, chagrijnig en nu bijna kwaad door de actie van de blauwharige jongen. Good morning.

Hij keek de blonde jongen aan die helemaal niet tevreden leek met het feit dat hij de inhoud van het blik over zich heen kreeg. Kailee zag hoe de vlek zich verspreidde over zijn shirt. 'For fuck sake.' Hij deed stiekem moeite zijn lach in te houden, en hij trok zijn gezicht in de plooi, zodat hij er serieus uit zag. Kailee wou niet heel gemeen zijn, dus lachte hij maar niet. 'Kun je niet uitkijken?!' De jongen klonk redelijk chagrijnig. Kailee haalde even diep adem, en besloot toen te antwoorden. "Nou, technisch gezien kan ik wel uitkijken, maar ongelukken horen bij het leven en als iemand zo dom is om te kort achter een ander door te lopen, dan loop je al sneller tegen een ander op, waardoor eventueel de inhoud van een blik cola over een persoon kan gegoten worden, als dan niet perongeluk." Hij zette zijn blik neer op de grond, en haalde een papieren zakdoek uit zijn broekzak. Hij handigde het over aan de jongen. "En dat is dus ook precies wat net was gebeurd. Jij was niet slim genoeg om te beseffen dat ik misschien tegen je op kon lopen als ik me omdraaide. En de oorzaak daarvan is dus dat m'n drinken over je shirt kwam. Wel zonde van je shirt. Nu gaat het helemaal plakken enzo." Hij maakte het alleen maar erger door zo betweterig en 'gemeen' te doen, maar plots had hij er behoefte aan. Hij had dat wel vaker, dat hij zin kreeg in ruzie maken. Maar meestal negeerde hij dat gevoel en ging hij het niet uitlokken. Zeker niet als de ander er sterker of groter uitzag. Hij glimlachte breed naar de blondharige jongen. "Dus ik herhaal mezelf gewoon: Oops." Hij draaide zich om, en beende richting de kleedhokjes opnieuw. Hij was wel nieuwsgierig of de jongen hem achterna zou komen om hem aan te spreken over hoe hij deed tegen hem, of dat Kai zich om zou moeten draaien en verder gaan.

+Oeh, Fall Out Boy in je os