De jongen liep rustig door de gangen door en keek slaperig voor zich uit. Het was echt zo lang geleden dat hij goed slaap had gehad. Hij had de laatste tijd weer erg last van zijn nachtmerries, maar had geen idee hoe dat kwam. Hoe vroeg zich af of hij er over moest praten. Als hij dan sprak over wat hem dwars zat dan hielp het meestal wel. Het probleem was alleen dat hij daar niemand voor had. niet dat hij daar naar opzoek was, nee verre van. Pas als iemand Drake jaren kende zou hij pas echt dingen vertellen die hem dwars zaten. De laatste tijd was hij alleen maar meer in zichzelf gekeerd. Het leek alsof hij vanachter een scherm naar de mensen keek, de een kleurde rood, de ander groen. Betekenend, dat hij de een wel zou mogen en de ander niet. Hij keek om zich heen, niemand keek terug, de werelden van elkaar gescheiden in je eigen gedachten,. iedereen was met zichzelf bezig. Drake stopte zijn handen in zijn zakken en haalde zijn neus even op. Hij was net uit bed gekomen en blies tegen een pluk zwart haar die voor zijn gezicht hing. De bruine ogen stonden moe en je kon ringen zien. Zijn zwartgehulde lichaam was een contrast tegenover de vrolijke cheerleaders die voorbij rende. De Jaguars ofzo, hij had er niet veel interesse voor. Beetje in een pakje met pompon rondrennen, 'leuk'. Meestal waren het ook de bitches en krengen die zich in dat soort groepjes bevonden. Een blondine met roze gelakte nagels als aanvoerder, de clishé's. Hij wist niet of het hier ook het geval was en hij had ook niet de behoefte om daar dan achter te gaan komen. Dus hij vervolgde zijn weg naar de eetzaal want de jongen had zoals altijd, honger. Toen hij de zaal in kwam plofte hij zichzelf in een stoel, waarna hij een croissant van tafel griste en het begon op te eten. Toen hij een kadetje erbij wilde pakken, gooide hij per ongeluk een glas van iemand om. ''Ow, sowry.'' klonk er vervolgens ongeïnteresseerd.

-Iedereen is welkom.
Mehh, flutpost. Te lang niet geschreven ^^''

Drake gooide per ongeluk een glas sap om van een klein meisje. Zwart haar, witte jurk. Als Drake eerlijk was, zou hij zeggen dat ze voor hem niet eens was opgevallen. Al was dat niet bijzonder want Drake had het kijken van andere mensen tot nu toe altijd genegeerd. Drake kon jammer genoeg die grinnik over de vlek even niet onderdrukken. Hij krabbelde over zijn neus en slikte om die grijns van zijn gezicht te krijgen. ''Sorry, madam'' sprak Drake rustig, alsof het geen probleem was, wat er net was gebeurd. Het meisje was er zo te zien niet erg blij mee, wat natuurlijk logisch was. Drake wreef zijn zwarte lok haar voor zijn ogen weg en keek het meisje even aan. Ze vroeg om servetjes, de blik van de jongen was niet erg gunstig in dat gebied. Drake hield er niet van als mensen hem dingen oplegde, zelfs al was het een kleine vraag. Natuurlijk kon deze jongen lief zijn en had hij zijn beleefde kanten. Het nadeel was vandaag alleen dat de jongen bar slecht had geslapen en daarom ook eigenlijk geen zin had in andere mensen. Hij nam nog een hap van zijn broodje en keek haar aan alsof ze niks had gevraagd. Misschien onbeleefd en ze had het niet verwacht, maar Drake bleef wel zitten. Hij was ook zeker niet van plan om weg te gaan. Het verschil was simpel; Drake deed dingen liever op zijn eigen manier, niet anders. Daarbij was het idee dat zij had veel sneller. Nee, niet uitkleden, natuurlijk niet. Al zou Drake het niet erg vinden, dat was een slecht plan. Hij wreef wat slaap uit zijn rechteroog terwijl hij achteruit gezakt in de stoel zat. Nog steeds had hij de servetjes niet gehaald en waarscheinlijk was het hoofd van het meisje op tilt geslagen. Ze was oplossingen aan het verzinnen, ze was hem waarscheinlijk dingen aan het verwijten maar durfde ook niet weg door de grote vlek. Wat een dilemma's, wat een dilemma's. Hij slikte zijn hap brood door en keek de zaal rond, waarna zijn blik weer bij haar stopte. Nu hij zijn mond leeg had, kon hij haar helpen. ''Rustig maar, ik weet een beter oplossing.'' sprak Drake kalm, alsof er niks aan de hand was. Eerst pakte hij wat water, waarna hij het ook op de jurk goot, zodat de meeste sap minder geconcentreerd was. Waarscheinlijk zou zijn het anders opvatten, maar voordat ze kon opstaan of weg gaan, want waarscheinlijk was ze nu kwaad.. hield hij zijn hand in de lucht, een teken dat ze moest blijven zitten. ''Blijf zitten rustig meisje, ik weet wat ik doe.'' zei Drake. Hij balde zijn vuist, waarna hij het weer opende met krommende vingertoppen. Onder zijn hand ontstond een vlammetje, maar het was niet sterk en precies de goede temperatuur om het water te doen verdampen. Je zag de vlek nog heel lichtjes zitten, maar dat viel haast niet op. ''Even eenmalig in de wasmachine en het is er helemaal uit. Zie je? Niks aan de hand.'' Hij was blijven zitten en keek nu weer door de ruimte om naar alle mensen te kijken die met hun eigen leven bezig waren, om vervolgens weer een hap van zijn broodje met grilworst te nemen.

Drake keek het meisje aan. Haar zwarte haar viel in lange lokken over haar ranke schouders, ze had een mooi figuur en ogen die Drake niet helemaal kon ontcijferen. Dat ze niet blij met hem was, dat was wel zeker. Natuurlijk niet, hij had over haar heen gemorst en nu was haar jurk vies. Meisjes schenen helemaal in paniek te raken als er een vlek kwam op hun kleding. Vlekken of viezigheid op Drake zijn kleren maakte hem niet zoveel uit, zolang het maar niet stonk. De jongen pakte gerust een shirt dat hij een paar dagen terug nog aan had gehad. Daarbij was de kledingstijl van Drake niet zo uitbundig. Herkenbaar, dat wel, maar niet zozeer erg opvallend. De jongen droeg veel zwart, donkere kleuren gemengd met rood, grijs en soms een meer kleurende sjaal. Hij vond ook wel dat zijn broer een wat meer uitgesproken kledingstijl had. Hij stond laatst met wat kleren van zijn broer aan van Zean, maar nee echt,.. dit stond hem gewoon niet. Zean was de nettere, meer keurige van hen twee. Samen op een kamer, de kant van Drake altijd een rommeltje met kleren op de grond en een slordig bureau. Zijn kant een rotzooi terwijl het bij Zean keurig was opgeruimd, dat alles ook écht lag waar je het voor het laatst had neergelegd. Dat vond Drake wel handig, want als hij iets ergens neerlegde, was het het volgende moment opeens weg en zocht hij zich een breuk. Nu dwalen we teveel af. Drake keek het meisje aan die overstuur begon te raken en ergens vond hij het ook wel sneu. Hij had zich namelijk voorgenomen om in het volgende jaar wat vriendelijker te worden. Drake haalde een trucje uit met water, waarna hij het liet verdampen. Door deze reactie op de vlek, vervaagde het, waarna het weer opdroogde. Drake glimlachte even toen hij zag dat het was gelukt was.

Nu leek het meisje ook wat positiever, toen ze er achter kwam wat hij had gedaan en zo te zien ook, had ze het niet verwacht. ‘dankjewel’. sprak ze met een verlegen glimlachje. Toen verdampte Drake de rest van het water, zodat ze er geen last meer van hadden. Hij keek haar aan en zo te zien werd ze nu wat ongemakkelijk van hem, wat Drake ook wel weer amusant vond. Hij sloeg zijn armen over elkaar en ging beter op zijn stoel zitten -oftewel, hij ging er in hangen- Zijn lichtbruine ogen keken toe hoe zijn at, terwijl hij aan blikje energie uit zijn jaszak pakte en aanbrak. Het zoete goedje gaf gelijk de herkenbare geur die je tanden laten tintelen van angst. Hij nam een slok en genoot er van. Ze sloeg opeens op tafel, Drake fronste even en gaf een enkele grinnik, zo'n korte van; wtf ben jij aan het doen? maar er op ingaan dat deed hij niet. In plaats daarvan probeerde zij een gesprek te starten. ‘Dus... vuur huh?’ Drake knikte. ''Jup, een vurig temperament kun je wel zeggen.'' zei de jongen. ‘Lucht hier.’ terwijl ze haar hand omhoog deed alsof ze in de les zat. ''Lucht? Ook een leuk element, alleen ik kan niet zonder warmte. Mijn naam is trouwens Drake, voor als je het wilde weten.'' zei de jongen terwijl hij weer een slokje van zijn energie nam.