Met strakke bewegingen sloeg ze het zwarte lint strak om haar bij elkaar gehouden witte haar heen. Ze bond het strak samen en trok de staart nog even aan. Ze maakte haar schoenen opnieuw vast en trok haar handschoenen aan. Het waren lange handschoenen die tot onder haar ellebogen reikte. Er zaten geen vingers en duimen in, alleen een stukje stof tussen haar duim en wijsvinger. Het was voornamelijk om haar tatoeage te verbergen. Niet iedereen hoefde het nummer op haar arm te zien. Ze veegde de pluisjes van haar lange zwarte broek, trok haar witte top recht en controleerde of alles vast zat om daarna de kleedkamer te verlaten. Het leek tijden geleden sinds ze voor de laatste keer een gymles had gevolgd. Ze had er eigenlijk wel zin in. Dit was iets waar ze in uitblonk. En extra training was nog weggelegd.  

Toen ze de zaal binnen kwam zag ze een man, de leraar, al matten klaar leggen voor de les van die dag. Ze liep op hem af met stevige pas. Recht op haar doel af, haar ogen strak op hem gericht. 'Goeden dag meneer. Celia Cartagos,' meldde ze zichzelf bij hem. 'Ik ga een paar rondjes inrennen,' vervolgde ze. Voor zover ze begrepen had was ze niet de enige vandaag. Er zou nog een andere leerling komen. Dus zolang die er niet was had zij nog wel even de tijd om haar spieren warm te laten worden en even in te rennen voordat ze zichzelf aan het werk zou zetten. Op een lekker tempo  begon ze een omtrek van de zaal te rennen. Ze haalde rustig adem door haar neus om het door haar mond weer uit te ademen. Ze voelde hoe haar bloed begon te stromen en de adrenaline zich door haar lijf rond begon te pompen.

Ze begon op een rustig tempo te lopen. Haar benen te laten wennen aan de plotselinge beweging en haar longen de kans geven om de impuls van het brein door te krijgen dat er straks extra zuurstof moest komen om het lichaam aan te sturen. Daarna begon ze haar pas langzaam te verhogen tot ze uiteindelijk een lekker ren tempo had gevonden. Haar ogen waren strak voor haar gericht, haar gezicht ontspannen zonder enige emotie zichtbaar. Ze was gefocust op wat ze moest doen. Ze was zich wel bewust van de omgeving om haar heen, maar ze besteedde er geen aandacht aan tenzij het haar aandacht nodig had. Ze begon pas vaart te minderen toen de leraar zei dat hij wilde beginnen. Ze ging terug naar looppas en vandaar naar wandelen. In datzelfde wandel tempo liep ze naar Master Ivan. Pas bij hem bleef ze stil staan. Ze luisterde zwijgend naar zijn uitleg waarna hij een dubbelganger maakte om, waarschijnlijk, de oefening van de greep op voor te doen.

Haar ogen volgde de bewegingen van haar leraar en zijn dubbelganger. Dit herkende ze wel. Het leek in elk geval veel op wat zij had geleerd. met als enige uitzondering dat zij leerde om te doden, niet om te stoppen. En dat was in dit geval wel de bedoeling. Ze moest hem alleen stoppen zodat hij geen kant op kon. Celia zakte naast de man op één knie. Een moment nam ze rust om haar ademhaling te reguleren. Daarna greep ze de man vast. Een van zijn handen klemde ze vast onder haar eigen arm terwijl ze haar bovenlichaam draaide en hem klem zette met haar andere arm. Een exacte replica van de greep die hij zojuist had voor gedaan met als enige verschil dat Celia haar spieren tegen moest houden om niet meer kracht dan dit te zetten.

Haar ogen gleden even naar die van de leraar toen hij een opmerking maakte terwijl ze hem in de houdgreep hield. 'Ik heb eerder wel eens een paar lessen gehad in houdgrepen,' gaf ze eerlijk toe. Nou ja, eerlijk. Een paar lessen was misschien wel heel lief gezegd. Ondertussen was de leraar begonnen met zich proberen los te wrikken maar het wilde hem niet lukken om uit Celia's ijzeren greep te ontsnappen. Nu was dit nog makkelijk. Er waren ook enkele moeilijkere grepen waar ze nu nog steeds wat moeite mee had. Ze knikte even op zijn goedkeurende woorden, maar liet de man daarna weer los zodat ze verder konden met de les. Ze nam wederom een neutrale houding aan terwijl Master Ivan de volgende greep liet zien. Haar ogen namen de nieuwe informatie van deze greep op als een spons. Ze moest eerlijk bekennen, deze kende ze niet. Maar ze had wel eens eerder grepen gedaan die hierop leken. Dus hopelijk, met de kennis van die andere grepen, kon ze deze ook uitvoeren. Ook haar blik ging naar de klok toen Master Ivan mededeelde dat dit de laatste greep van vandaag was. Het was al bijna tijd. Wat kon een les ook snel gaan soms. Celia had niet echt het gevoel dat ze veel gedaan had. Toch zat ze hier al bijna een volledig lesuur. Ze richtte haar aandacht weer op Master Ivan en ging op haar knieën naast hem zitten. Ze ademde even diep in en weer uit. Daarna waren haar handelingen snel. Net zoals haar was voorgedaan ging haar linkerhand onder de hals door en haar rechterhand tussen de benen om Master Ivan's shirt vast te grijpen. Met nog geen vijf minuten had ze de man opnieuw in een houdgreep al was deze iets minder perfect dan de vorige. Haar knieën hadden misschien iets meer uit elkaar gemogen, en haar knie drukte ook niet al te hard tegen zijn schouder. Maar ze was dan ook nog een beetje zoekende geweest. Ze hield hem in elk geval weer stevig vast.