Het was nacht. Er waren allemaal verschillende lichten te zien achter de ramen van Starshine waren meerdere lichten te zien. Echter hoog boven op het dak een licht vlammend iets te zien. Het leek op een mens, dat geleund stond tegen 1 van de torens. Duidelijk verveeld. Het keek met fel gele ogen naar de nachtelijke hemel Mefla vond het nooit echt fijn om buiten te zijn terwijl het donker was. Dat was dan ook het nadeel van de winter. Het werd altijd zo vroeg donker. Hierdoor viel ze altijd zo op met haar vlammen. Iets wat haar totaal niet aanstond. Dat niet alleen. Het liefst wou ze eigenlijk dat de leerlingen niets van haar bestaan afwisten. Enkel haar meesteres..Lillith. Ze keek naar de toren, waar naar zeggen alle legendarisch magiërs zouden zitten. Ze had een moment gekeden bericht gekregen dat Lillith haar advies nodig had. Het was eigenlijk alweer een hele lange tijd geleden dat Mefla haar nieuwe meesteres had gezien. Althans, sinds dat ze op SSA was aangekomen had ze altijd wel haar kracht gevoeld. Waarom had ze dan nooit een bezoekje aan haar gebracht? Waarschijnlijk kwam het omdat Mefla daar simpelweg het type niet voor was. Ze was niet zo zeer van de spontane bezoekjes aan een ras wat ze eigenlijk alleen maar haatte. Het was dat ze aangetrokken was door Lilliths kracht, anders had ze wellicht nooit zich onder de mensen begeven. Ook intreseerde mensen haar. Hoe erg ze ook een hekel had aan deze. Het was een fascinerende soort.
Ze zuchtte, waarna haar lichaam overging van vlammen in een wolkje brandende as. Deze as begaf zich naar de toren, waarna deze via de schoorsteen naar binmen gingen. Gelijk kon ze alle grote krachtbronnen voelen. Het sidderde haar vuur. Ze overweldigend was het. Zoveel kracht op 1 plek. Hoe was dat mogelijk? Hoe kon die kracht uberhaupt onder controle gehouden worden? Zoveel vragen gingen er door haar heen. Uiteindelijk kwam ze uit bij de schacht die naar de open haard van Eldur leidde. Deze was aan. Mooi. Dat maakt de overgang alleen maar prettiger. De as dwarrelde in de vlammen. Het was een heerlijk gevoel voor haar. Dat waren pas goeie vlammen. Hierna kwam er uit de open haard een gestalte in de vorm van een mens, maar nog steeds gehult in vlammen. Ze keek de vrouw voor haar aan. Goed. Ze besloot het maar op safe te spelen. "U had mij ontboden meesteres?" vroeg ze, waarna ze een lichte buiging deed. Voorlopig maar even formeel doen. Daatna zag ze wel weer

Het was stil in Eldur. Is waar Lilith totaal geen enkel probleem mee had. Stilte was altijd goed, daarbij kon je dan veel beter bij nadenken. Zo bleef Lilith naar buiten te staren door het raam. Bewoog geen enkele spier. Het leek haast alsof ze een standbeeld was als je niet naar haar ademhaling zou letten. Hoe lang ze daar al stond was een vraag dat niemand wist. Een witte tijger kwam tegen Lilith haar benen zitten en trok de Vrouw uit haar diep gezonken gedachten. Meteen verscheen er een grote glimlach om haar lippen bij het zien van Aphra haar dier. Het was geen huisdier. Het beest mocht gaan en staan waar het wou. Ooit had Lilith de witte tijger gevonden toen het als een welp ergens in het bos had gelegen van razen. Vanaf dat moment had de jonge Lili het diertje meegenomen naar huis en verzorgt. Aphra was er dan bij gebleven en haar beschermt of geholpen wanneer de vrouwe van het vuur het nodig had.
De twee communiceerden altijd op een of andere manier via hun gedachten die leken gelinkt te zijn. Niemand wist hoe het kwam, hoe ze dat hadden geleerd. Het was gewoon gebeurt. "Ik weet het Aphra..." Verzuchtte de jonge vrouw om dan naar haar bureau te stappen en op haar grote bureau stoel te zitten om enkele documenten te bekijken. " Een nieuwe adviseur... die komen en gaan... Hoelang zal deze blijven" mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen Aphra. Met haar vingers gleed ze soepel door haar bruine haren. De sterke magie kracht dat ze opeens voelde zorgde ervoor dat ze rechter in haar stoel ging zitten. Haar ogen waren ondertussen al tot spleetjes geknepen terwijl ze zich focust richting de open haard. En daar stond haar adviseur opeens, zomaar zonder waarschuwing of wat dan ook in Eldur. Iets dat haar volledig niet beviel. Zo onbeschoft en dat is iets waar Lilith een hekel aan heeft. "U had mij ontboden meesteres?" Voor een paar simpele minuten bleef Lilith stil. De uitstraling die ze nu had was dat ze op de nieuwe adviseur neer keek. Niet dat voor altijd zo gaat blijven, maar voor nu was ze niet akkoord met de adviseur. " Je mag weer vertrekken, en kom maar terug wanneer je beseft dat je verkeerd hebt gedaan." Dat waren de enige woorden die de vrouw uitsprak en zich daarna weer richtte op de papieren die voor haar lagen. Aphra lag naast het bureau en hield het bewegende vier strak in de gaten.