Naam: Pace Calico Puroisen Rackham
Roepnaam: ‘Pace’ voor vrienden, ‘Calico’ voor de rest.
Geslacht: Male.
Leeftijd: 27 jaar.
Ras: Human.
Dierenvorm: Zeeotter.
Afkomst: Cassia.
Moedertaal: Amerikaans × Cassiaans × Piraats.
Magie: Water.
Ouders: Father† × Unknown mother.
Broers/zussen: //.
Geaardheid: Hetero.
Partner: The sea, once it casts its spell, holds one in its net of wonder forever.
Huisdier: Een klein geel vogeltje genaamd Gilbird.

Eerste indruk: Tough, kinda badass leader with a cute little bird.~
Lengte: Ongeveer 1.85 cm.
Gewicht: Rond de 80 kg.
Bouw: Sterk en gespierd.
Haarkleur: Wit.
Haarstijl: Warrig, besteed hij niet veel tijd aan, dat is te zien.
Kleur ogen: Rood.
Littekens: Een paar kleine op zijn armen.
Tattoo’s:

Op zijn rechterschouderblad:

Overige: Wordt niet vaak gezien zonder Gilbird op zijn schouder of op zijn hoofd.

Likes: Gilbird, avontuur, de zee, leerlingen een beetje te stangen, mooie vrouwen en zijn schip en crew.
Dislikes: ‘Watjes’, hielenlikkers/slijmballen, confrontaties met zichzelf, zeemeeuwen en dagelijkse sleur.
Angst: Een saai en eentonig huisje-boompje-beestje leven krijgen en zijn crew en geen waardige kapitein zijn.
Karakter: Uitbundig | Charmeur | Carefree | Leider | Moedig

Uitbundig
Calico uit alle emoties die hij heeft en zal ze niet zomaar binnenhouden. Hij heeft dat niet helemaal in de hand en kan daardoor lichtelijk offensief overkomen. Maar dit betekent natuurlijk ook dat als hij enthousiast is, iedereen het kan merken. Toegeven dat hij om iemand geeft of omgaan met liefde, is echter niet zijn ding. Meestal is het wel duidelijk, maar hij zal het nooit zomaar zeggen; een beetje socially awkward is hij wel.

Charmeur
Zoals alle piraten houdt Calico van mooie vrouwen en zal voor ze vechten als het moet. Hij kan zich niet goed binden en vestigen dus zal niet snel een serieuze relatie aangaan, maar een beetje flirten vindt hij wel leuk. Het maakt de maanden op zee wat draaglijker.

Carefree
Piraten zijn nou eenmaal mensen die nogal zorgeloos rondreizen. De enige zorgen die ze hebben gaan over voedsel, hun schip, bemanning en imago/status, verder maakt het hen niet veel uit of het land door de ene of door de andere koning geregeerd wordt. Dit betekent niet dat ze onverschillig of slordig zijn, maar ze leven een stuk probleemlozer.

Moedige leider (met een klein hartje)
Calico was kapitein en hield van zijn bemanning en schip. Bovendien zorgde hij ook goed voor ze. Hij is niet iemand die bevelen uitdeelt en vervolgens op zijn luie kont gaat zitten niets doen, maar hij participeert ook. Als de bemanning twijfelde dan nam hij het voortouw, waardoor hij niet bang is om risico’s te nemen. Al zal je zijn respect eerst moeten verdienen voor hij zoiets voor je zal doen.

Past:
0 - 10
Zo lang Calico het zich kan herinneren, loopt hij al op een piratenschip rond. Zijn vader was kapitein van het schip en zijn moeder heeft hij nooit gekend, maar daar heeft hij nooit problemen mee gehad. De bemanning van het schip was zijn familie en hij was er gelukkig; ze speelden met hem en behandelden hem goed. Vaak wandelde de kleine Calico rond met de veel te grote piratenhoed van zijn vader en nam goed in zich op wat er gebeurde. Soms kreeg hij voor de grap een zwaard in handen geduwd en dan probeerde hij de oudere piraten na te doen.

Een piratenschip is natuurlijk niet de meest hygiënische plek voor een kind om op te groeien, maar hierdoor heeft hij wel een goed immuunsysteem opgebouwd. Naarmate hij ouder werd moest hij natuurlijk helpen (niemand mag zomaar op een piratenschip varen zonder taken te volbrengen), wat vaak neerkwam op het schrobben van het dek. Meedoen aan kapingen mocht hij echter niet.


10 – 15
De klusjes die Calico moest uitvoeren varieerden nu meer. Zo mocht hij op de uitkijk staan in het kraaiennest, kleine dingen aan de mast repareren, helpen met het hijsen van de zeilen en natuurlijk nog steeds het dek schrobben. Door al deze taken werd hij best sterk. Bovendien mocht hij nu meedoen bij kapingen, al mocht hij niet mee met de voorhoede. ’s Avonds werden er vaak liederen gezongen of gekaart en tijd die over was werd gebruikt om Calico wat lezen en schrijven bij te leren. Dit was niet altijd zo’n succes, aangezien de meeste piraten niet zo veel om lezen en schrijven geven, maar het lukte om Calico de basis aan te leren.

Altijd omgeven door mannen zorgde ervoor dat Calico ook een echte man werd. Pijntjes kende hij niet, hij sprak als een echte piraat en was dol op verhalen over verborgen schatten. Vaste land had hij niet vaak onder de voeten en hij leerde van de zee te houden alsof het zijn moeder was. De keren dat ze aan land waren (voor handel bijvoorbeeld), bleef Calico zo veel mogelijk op het schip.


15 – 20
In deze jaren van zijn leven werd Calico vooral opgeleid voor het kapiteinschap, door zijn vader. Dit hield in dat hij leerde kaartlezen, routes plannen, het weer inschatten, kapingen leiden, bevelen geven en de bemanning en het schip te verzorgen. Omdat de jongen altijd al had geobserveerd wat de bemanningsleden deden en dezelfde taken had moeten uitvoeren, had hij een goed overzicht en inschattingsvermogen op dat gebied. Zijn vader leerde hem wat een goede leider allemaal deed en Calico bleek een goede te zijn.

Maar wat ook bij het kapiteinschap hoorde, was het beïnvloeden van de zee d.m.v. magie. Deze technieken werden van kapitein op kapitein doorgegeven, dus nu was het Calico’s beurt. Zo kwam het dat vader hem leerde hoe hij de zee kon controleren door zijn magie te gebruiken. De stroomrichting sturen, golfhoogte bepalen, draaikolken laten ontstaan en verdwijnen; het hoorde er allemaal bij. Het waren lange en zware lessen en soms wenste Calico zijn vader naar de haaien omdat hij zoveel kritiek op hem had, maar uiteindelijk kreeg hij steeds meer spreuken onder de knie.

Op een keer toen Calico de geruilde handel aan het bekijken was, zoals hij altijd deed, hoorde hij gepiep en vond hij tussen de dekens en touwen in een klein geel vogeltje. De nu 20-jaar oude jongen had nog nooit zoiets schattigs gezien. Eerst wilde hij het niet houden, omdat het niet goed zou zijn voor zijn imago, maar toen het vogeltje zich nestelde bovenop zijn warrige bos haar, kon Calico het niet over zijn hart verkrijgen om hem weg te doen.

Maar toen Calico met het vogeltje –dat hij Gilbird had genoemd- de kapiteinshut binnenkwam, werd zijn vader boos. Zo’n klein en schattig wezen hoorde niet bij een kapitein; het moest op zijn minst een papegaai zijn. Calico weigerde hem weg te doen, waarop zijn vader hem uitdaagde tot een duel. Als hij won mocht hij Gilbird houden. Zo kwam het dat er die avond geen liederen werden gezongen of werd gedronken en gekaart, maar er een duel plaatsvond. Beide piraten waren handig met het zwaard, al had Calico´s vader natuurlijk meer ervaring en kon daar profijt uit halen. Maar hij was oud, terwijl Calico in de bloei van zijn leven zat. Het duel duurde wel een uur, maar uiteindelijk won Calico omdat hij een beter uithoudingsvermogen had; de ouderdom bij zijn vader eiste zijn tol. Zijn vader erkende de nederlaag en gaf toestemming aan Calico om Gilbird te houden. Maar dat was niet het enige; toen Calico zijn vader omhoog hielp, zei deze dat Calico er klaar voor was om kapitein te worden. De bemanning –niet precies wetend wat ze moesten doen- gaf toe dat Calico een goede kapitein zou zijn. Calico nam de kapiteinshoed aan en zette hem op, waarna hij zijn keel schraapte, “Mijn eerste bevel als kapitein is.. dat die ouwe hier nog kapitein blijft zolang ik het zeg”. Zijn vader had geen andere keus dan het bevel aan te nemen en er werd die avond volop gedronken en gelachen.


20 – 25
Calico en zijn vader gingen verder met Watermagie lessen, de kapingen verliepen goed en een tijdje was alles normaal. Totdat ze op een keer weer aan land gingen om gekaapte goederen te handelen. De 23 jaar oude Calico stond een beetje met wat dames te flirten in de haven toen er een meisje langsliep. Zo’n mooi meisje had hij nog nooit gezien, dus hij volgde haar en sprak haar aan. Hij hielp haar haar spullen te dragen en voor hij het wist was hij verliefd en zat hij bij haar thuis. De bemanning was ondertussen klaar met handelen en wilde uitvaren, maar niemand wist waar Calico gebleven was. Eerst werd besloten te wachten, maar toen hij na drie dagen nog niet terug was, werd besloten toch uit te varen. Over een maandje ofzo (tijd kwam niet zo nauw bij piraten) zouden ze terugkomen en hem weer zoeken. Calico, die intussen alle besef van tijd kwijt was, kwam bij de haven toen het schip al was uitgevaren. Verslagen bleef hij achter.

Calico hing elke dag rond bij de haven en het strand en werd met de dag somberder. ’s Avonds zat hij meestal te flikflooien met het meisje waar hij onderhand een relatie mee had, maar hij bleef rusteloos. Na een paar weken rondhangen werd hij een beetje verdacht en om niet opgepakt te worden (piraten zijn ‘illegaal’) moest hij wat gaan doen. Maar wat? Hij had een onopvallende baan nodig en het moest iets zijn waar hij geen hele opleiding voor hoefde te volgen. Iets waar hij de vaardigheden kon inzetten die hij al bezat. Dat was lastig; want hij was nergens echt goed in, behalve in zwaardvechten en kapiteinen. En misschien een beetje Watermagie. Het idee om leraar te worden kreeg hij van twee kinderen die hij tegenkwam toen hij weer eens door de haven dwaalde. Calico ving de woorden ‘magie’ en ‘school’ op en bedacht dat hij misschien wel als leraar aan het werk kon. Zijn Watermagie kon hij daar vast wel gebruiken.

Zo kwam het dat kapitein Calico een bezoekje bracht aan de school van het stadje. Hij klopte aan bij de directeur en vroeg om een baan als leraar Watermagie. De directeur was het hier natuurlijk niet direct mee eens, maar het laten zien van een zwaard aan de riem van de kapitein deed wonderen. De directeur ondertekende zijn papieren en nam hem in dienst. Calico beloofde dat het niet lang zou duren en hij zou niet voor problemen zorgen.

Maar de maand waarna het schip en de bemanningsleden zeiden terug te komen veranderde al snel in drie maanden, en uiteindelijk in vijf. Al die tijd was Calico in dienst van de school. Toen kwam Gilbird op een avond terug met een briefje in zijn snavel. Het was van een van de bemanningsleden van Calico’s schip! Er stond echter geen goed nieuws in; Calico’s vader was ziek en zou binnenkort sterven. Calico vertelde dit tegen zijn meisje, die hem daarna smeekte bij haar te blijven, te trouwen en een gezin te starten. Calico kreeg het doodsbenauwd van dit idee en bleef die nacht in de haven rondhangen omdat hij niet kon slapen. Noem het toeval of geluk, maar die nacht kwam het schip bij de haven aan. Calico werd helemaal gelukkig bij het zien van de bemanning en stapte aan boord, waarna het schip weer uitvoer. Calico’s vader stierf en kreeg, geheel in stijl, een zeemansgraf en uiteraard werd Calico kapitein. De leerlingen hadden plots lesuitval en het meisje bleef met een gebroken hart achter.


25 – NU
Een gelukkige anderhalf jaar van voorspoed volgde. De kapingen gingen goed en er was genoeg eten en drinken. Men was tevreden met Calico’s kapiteinschap en zijn 27e verjaardag werd uitbundig gevierd.

Het duurde echter niet lang voordat er zich problemen voordeden. Er stierven steeds meer bemanningsleden aan ouderdom en uiteindelijk bleven er zo weinig over dat de kapingen slecht gingen en er geen handelswaar meer was, dus geen inkomsten. Eerst gingen ze vooral dingen als voedsel stelen, maar Calico snapte dat dat niet zou blijven werken. Niet dat hij per se tegen stelen was, maar het duurde niet lang meer of ze zouden betrapt of opgepakt worden. Als kapitein was het Calico’s taak hier iets aan te doen en andere oplossingen te zoeken, dus slapeloze nachten volgden. Wat kon hij doen? Nergens anders waren bemanningsleden te vinden, want er waren maar weinig piraten en ze waren nou niet bepaald vrienden met elkaar. Totdat hij ergens onderin een kist toevallig de papieren tegenkwam die bewezen dat hij een leraar was. Nooit meer had hij aan die tijd teruggedacht, onwetend dat hij dit nog zou moeten gebruiken. Maar nu kwam het mooi uit. Door weer als leraar in dienst te treden kon hij wat extraatjes verdienen, zodat hij de overige bemanningsleden te eten kon geven. En bovendien zou hij op het vaste land en op de school misschien wat mensen enthousiast weten te maken voor het piratenschap, al was dat iets meer een bijzaak. Calico’s beslissing stond vast en iedere keer als ze in een haven waren informeerde Calico of er scholen waren die leraren nodig hadden.

Hij was ondertussen al ongeveer een halfjaar aan het zoeken totdat hij te horen kreeg dat er een school opzoek was naar een leraar Watermagie. Calico greep zijn kans en nam contact op met de school. Hij was niet van plan om zich permanent te vestigen, want dat kon hij niet en bovendien kon hij niet zonder zijn bemanningsleden, schip en de zee. Dus besloot hij om afwisselend les te geven en te varen. Zo begon hij een soort dubbelleven, want desperate times call for desperate measures.

Faceclaim: Prussia [Hetalia]