Het trage getik klonk enigszins ritmisch. De lepel tikte tegen de ene kant van het kopje om daarna met een kleine boog tegen de andere kant aan te tikken. Eres had niet eens door dat de suiker in haar thee inmiddels allang opgelost was in het hete water. Het begon zelfs al af te koelen. Maar ze bleef maar naar buiten staren. Buiten liepen leerlingen in hun winterjassen. Het werd te koud buiten om zonder te lopen. De herfst was overal aanwezig, zowel binnen als buiten de school. De bomen buiten zorgden voor een kleurige bladerregen. Binnen hingen de laatste versieringen van Halloween nog. Ondanks dat Halloween al voorbij was zagen de versieringen er nog steeds gezellig uit en gaf het ergens een warme aanblik. Maar Eres voelde zich eenzaam. Elune was uit logeren nu ze een paar dagen vakantie had. Over twee dagen zou Eres haar weer ophalen bij haar vriendin. Maar tot die tijd was ze alleen. Al het nakijkwerk had ze af. Ze had wel contact gehad met Zateph. En hij had haar uitgenodigd om langs te komen. Ze wist het nog niet. Ze had hem en de rest van de band ontzettend gemist en wilde graag weer eens bijpraten. Maar als ze nu naar hen toeging zouden ze direct aan haar zien dat er iets mis was. En ze had geen zin in al die vragen. Ze begon steeds dichter bij de kern van haar oude ik te komen. Maar het gevoel dat eraan verbonden zat, maakte haar depressief. Eres wende zich af van het raam en ging aan een van de tafels zitten. Haar mok thee, nog altijd onaangeroerd, stond naast haar op tafel. Ze pakte een pen en haalde een leeg blad uit haar map met les papieren. Ze mocht hem wel eens ordenen. Huiswerk van leerlingen, ingeleverde verslagen, bladmuziek en lesplannen lagen door elkaar. Ze schoof de map van zich af. Daar zou ze straks wel naar kijken. Ze pakte het lege blad voor zich met de intentie een nieuw lesplan uit te schrijven. Maar ze kon zich er niet op concentreren. Ruim een minuut lang bleef haar pen boven het papier hangen voor ze hem weer neer legde. Opnieuw stond ze op. Ze leip naar het prikbord waar alle belangrijke mededelingen werden geplaatst voor de leraren. Ze had er in korte tijd weer twee collega's bij gekregen. Calico en Ivan. Beide mannen had ze nog niet ontmoet al had ze Calico wel eens door de gangen zien lopen. Ook stagiaires waren erbij gekomen. Het herinnerde haar eraan dat ze binnenkort ook met Maryce weer eens een gesprek moest houden. De gedachte aan haar collega's deed haar beseffen dat ze toch veel van hen amper kende. Binnenkort toch maar wat aan gaan doen misschien. Met deze nieuwe ideeën groeiend in haar hoofd ging Eres weer aan de tafel zitten. Ze pakte haar pen weer op en begon te schrijven. Ze was zo druk bezig dat ze niet door had dat er nog iemand de lerarenkamer binnen was gekomen.